"ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่เก่งเหมือนกัน เธอสามารถพูดโกหกได้โดยไม่มีลังเลแม้แต่นิดเดียว ถึงเธอจะเป็นนักกฏหมายที่มาจากมหาวิทยาลัยหางแถว เธอดูอะไรบางอย่างซ่อนอยู่"

"มีอะไรซ่อนอย่างงั้นเหรอ?"

สูเจิ้งเหมาตะลึง

ซูแคนหัวเราะและพูดว่า

"ฮ่าๆ มันก็แค่เงิน 1,000 นะ อย่าคิดมากเลย"

"เหลาสู นายเดือนร้อนกับเงินแค่นั้นไหมล่ะ"

ซูแคนมองที่สูเจิ้งเหมาพร้อมพูด

สูเจิ้งเหมาอ้าปากค้างไปสักพัก ก่อนจะส่ายหัวและพูดว่า

"เงินแค่นั้นไม่ทำให้ผมเดือดร้อนซักหน่อย"

"คุณนี่ฉลาดมากเลย ใช้เงิน 1,000 เพื่อวัดคุณสมบัติของคนที่จะร่วมงานด้วย"

ซูแคนได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้าเล็กน้อย

อย่างที่สูเจิ้งเหมาพูด พวกเราไม่ได้เดือดร้อนเลยกับเงินแค่ 1,000 แต่สำหรับจางหม่านแล้วมันสำคัญต่อเธอมาก

ไม่นานรถก็ขับไปถึงโรงแรม

ซูแคนลงจากรถและเดินเข้าไปยังโรงแรม เขาเห็นลู่กั๋วเฉียง หวงเสี่ยวเว่ย และต้าเฟยนั่งอยู่ที่ล็อบบี้โรงแรม

ขอบตาจองลู่กั๋วเฉียงและหวงเสี่ยวเว่ยมีสีดำ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาอดนอนทั้งคืน

ทำอะไรกันทั้งคืนกันนะ?

ซูแคนมองสภาพของทั้งคู่ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ เป็นได้ไหมที่ทั้งสองคนจัดหนักกันเมื่อคืน

"กั๋วเฉียง"

ซูแคนเรียกเบาๆ

ลู่กั๋วเฉียงหันหน้ามายังเสียงเรียก

ซูแคนเห็นลู่กั๋วเฉียงเขาก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย หน้าของลู่กั่วเฉียงได้ดูแก่ขึ้น และมีสีแดงเล็กน้อย

เมื่อคืนไปทำอะไรกันมา?

"สวัสดะ..ดีครับ พี่สาม"

ลู่กั๋วเฉียงทักทายอย่างทะลักทะลุ

"พี่สามมาแล้ว"

หวงเสี่ยวเว่ยก็ทักทายเช่นกัน

"คุณซู"

ต้าเฟยไม่มีสภาพเหมือนสองคนนี้ เขายืนขึ้นและพูดเสียงเคร่งขรึม

"อื้ม"

ซูแคนพยักหน้า

"พี่สามมมม"

ลู่กั๋วเฉียงก็ลุกขึ้นและเดินมาพูดอย่างทุลักทุเล

"เมื่อคืนนี้ 40,000 ก็ประมาณคนละ 8,000…."

"ป่ะ ไปคุยต่อบนห้องดีกว่า"

ซูแคนยิ้มเล็กน้อย

ลู่กั๋วเฉียงและหวงเสี่ยวเว่ยตามซูแคนขึ้ไปยังบนห้อง ทันทีที่ถึงห้องซูแคนนั่งลงและมองที่ลู่กั๋วเฉียงและหวงเสี่ยวเว่ยที่กำลังยืนอยู่

"เป็นไงบ้าง ได้เจอโลกของจริงมาแล้วรู้สึกยังไงบ้าง"

ซูแคนถามด้วยรอยยิ้ม

ไม่จำเป็นต้องถามก็รู้ได้เลยว่าลู่กั๋วเฉียงกับหวงเสี่ยวเว่ยสนุกแค่ไหนเมื่อคืน ดูจากขอบตา และสภาพเมาค้างก็ดูออกแล้ว

"ได้เห็นแล้วพี่"

ลู่กั๋วเฉียงตอบอย่างตื่นเต้น

"ผมไม่คิดเลยว่าโลกภายนอก เขาจะมีผับที่สนุกแบบนี้ด้วย ได้เห็นกับตาช่างเป็นบุญของผมจริงๆ"

"ขอบคุณพี่สามที่พาพวกผมได้มาเปิดโลก"

ซูแคนโบกมือไปมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า

"ที่ฉันให้พวกนายไปเที่ยวผับเมื่อคืน ไม่ใช่ว่าฉันอยากให้นายหลงไปกับแสง สี เสียงของเมืองนะ"

"แต่ฉันอยากให้พวกนายได้ออกมาดูโลกภายนอกกันบ้าง จะได้รู้ว่าโลกภายนอกมันไปถึงไหนต่อไปกันแล้ว"

"พี่สาม.."

ลู่กั๋วเฉียงยืนตัวตรง

ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา พวกเขาได้เห็นโลกที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน ซื้อเสื้อด้วยเงินเป็นหมื่น นอนโรงแรมคืนละหลายร้อย แม้กระทั่งมื้ออาหารแค่มื้อเดียวราคายังเป็นร้อย

การเที่ยวผับอีกต่างหาก

ทั้งหมดที่พูดมาในหนานจิงยังเทียบได้ไม่ถึงครึ่งของที่นี่เลยด้วยซ้ำ ลู่กั๋วเฉียงเข้าใจแล้วว่า ทำไมซูแคนถึงพาพวกเขาทั้งสองมาที่นี่

ได้เห็นโลกใบใหญ่ ไม่ใช่เป็นกบที่อยู่ในกะลา

ซูแคนพูดต่อว่า

"พวกนายจำประสบการณ์ดีๆที่นี่ไว้ด้วยล่ะ หลังกลับไปที่หนานจิงก็ทุ่มเททำงานให้ฉันมากๆด้วย ฉันมีงานใหม่ให้พวกนายทำแล้ว"

"ป่ะ ไปพักผ่อนได้แล้ว"

ซูแคนโบกมือไล่

"ขอบคุณครับพี่สาม"

ลู่กั๋วเฉียงพยักหน้าที่โทรมๆของเขา ก่อนจะหยิบบัตรออกมาและวางบนโต๊ะ

"พี่สาม..บัตรนี่เหลือเงินอยู่ 100,000 ครับ"

ซูแคนส่ายหัว

เมื่อเห็นลู่กั๋วเฉียง และหวงเสี่ยวเว่ยออกจากห้องไป ซูแคนก็หัวเราะออกมา

เป็นเวลาหลายวันแล้วในเซียงเจียง เขาได้อะไรต่างๆมากมายจากที่นี่ แต่ยังเหลืออีกอย่างที่เขายังไม่ได้ อีกสามวันก็จะรู้กัน

ดวงตาของซูแคนหรี่ลงเล็กน้อย

จางหม่าน…

ซูแคนนึกถึงหญิงสาวคนนั้น หญิงสาวคนนี้จะเข้าใจโอกาสที่ซูแคนยื่นให้หรือไม่

ในเวลาเดียวกันจางหม่านถือเงิน 1,000 ที่ซูแคนยื่นให้และกำลังว่า เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่วันนี้?

เธอเดินทางกลับบ้านที่เธออาศัยอยู่ เธอสับสนราวกับว่าตัวเธอได้สูญเสียตัวตนของเธอไปแล้ว

ระหว่างทางกลับบ้าน มีชายชรามองดูร่างกายของจางหม่าน เขาเห็นเป็นร่างสวยๆที่ไร้วิญญาณกำลังเดินอยู่

หากว่าเป็นจางหม่านคนเดิม เธอก็จะมองกลับมาด้วยสายตาที่เฉียบคมอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้..ดูเหมือนเธอจะสูญเสียตัวตนของเธอไปแล้ว

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด