ตอนที่ 057 โทรหาฉัน

สายตาซูแคนที่มองเธอนั้น มองเธอได้อย่างทะลุปรุโปร่งทุกอย่าง

เธอไม่สามารถปิดปังอะไรได้เลยจากชายคนนี้

"ท่านคะ…!!"

จางหม่านตัวสั่นเล็กน้อย เธอมองซูแคนด้วยความหวาดกลัว

เมื่อเห็นจางหม่านเป็นแบบนี้แล้ว ปากของซูแคนก็ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย เขาได้ทำลายเกาะที่ปิดปังตัวตนของจางหม่านหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว

จางหม่านจบจากวิทยาเขตเหนือจริงๆ ซูแคนรู้จักที่นี่เป็นอย่างดีในชาติก่อน

มหาวิทยาลัยนั้นชื่อดังมากในชาติก่อนของซูแคน เป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงมากในเอเซีย เป็นมหาวิทยาลัยของประเทศอังกฤษที่มาเปิดสาขาในจีน หรือที่ทุกคนรู้จักในชื่อมหาวิทยาลัยลอนดอน

ซึ่งมีวิทยาเขตเหนือกับใต้

วิทยาเขตเหนือเป็นที่เลื่องลือมาก ด้านไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่นะ

ที่นั่นขอแค่คุณมีเงินก็สามารถเรียนจบได้แล้ว สมกับที่คนอื่นพูดกันว่า "จ่ายครบ จบแน่"

พวกเศรษฐีทั้งหลายมักจะส่งลูกไปเรียนกันทั้งนั้น

พวกเขาส่งลูกๆไปเรียน 2-3 ปี จากนั้นก็เที่ยวไปบอกคนอื่นได้แล้วว่า ลูกของเขาจบมาจากมหาวิทยาลัยอิมพีเรียลชื่อดัง

อย่างไรก็ตาม นักกฏหมายเป็นอาชีพที่ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมมาก เห็นได้ชัดจากจางหม่าน

เธอไม่ได้ทำงานให้กับสำนักงานกฏหมายระดับสูง เธอเลยต้องมาหลอกคนทั่วไปแบบพวกเขา

"ซูแคน คุณต้องการให้ผมไล่เธอไปไหม?"

"ผู้หญิงขี้โกหกคนนี้"

สูเจิ้งเหมาโกรธเล็กน้อย ที่ได้ยินคำพูดของซูแคนและเห็นท่าทีของจางหม่าน

ชื่อเสียงมหาวิทยาลัยอิมพีเรียลนั้นชื่อดังมาก สามารถใช้หลอกคนได้นับไม่ถ้วน รวมทั้งคนอย่างสูเจิ้งเหมาด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะซูแคน เขาคงถูกหลอกไปแล้ว

"ยังก่อน!!"

ซูแคนส่ายหัว เขามองไปที่จางหม่านด้วยสายตาชื่นชม หลังจากที่จางหม่านถูกเปิดโปงตัวตนของเธอ แรกๆเธอก็ตัวสั่นด้วยความกลัว แต่ไม่นานเธอกลับเก็บอาการพวกนั้นได้อย่างรวดเร็ว

ควบคุมอารมณ์ไว้ได้ดีมาก

จิตใจของเธอคงแกร่งเหมือนหินผาแน่ๆ

ซูแคนเห็นแบบนั้นแล้วก็ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ท่านคะ เดี๋ยวฉันจะไปแล้วค่ะ หวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกนะคะ"

จางหม่านกัดฟันพูด

ความหยิ่งทะนงตนของเธอได้พ่ายแพ้ให้ชายคนนี้อย่างสมบูรณ์แบบ เหลือเพียงแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น

เขารู้ทันเธอหมดได้ยังไงกัน??

"เดี๋ยวก่อนสิ!!"

ซูแคนส่ายหัวและยิ้ม:

"ฉันชอบคนแบบคุณมากเลยนะ จิตใจของคุณเหนือกว่าคนธรรมดาทั่วไปมาก"

"ท่านหมายถึงอะไรกันคะ?"

จางหม่านจ้องเขม็งมองที่ซูแคน เธอทำหน้าโกรธเล็กน้อย

ซูแคนยิ้มและพูดว่า

"ฉันจะให้ทางเลือกเธอเอง เธอจะไปจากนี่แล้วใช้ชีวิตหลอกลวงคนอื่นไปวันๆ หรือจะมาทำงานกับฉัน โดยฉันจะให้เงินเดือนเธอ  เดือนละ 10,000 ต่อเดือน"

"10,000 !!"

สูเจิ้งเหมาตกใจเล็กน้อย และพูดว่า

"ซูแคน เงินจำนวนนี้ในเซียงเจียง คุณสามารถจ้างทนายความเก่งๆ….."

ซูแคนโบกมือปัด สูเจิ้งเหมาจึงหยุดพูด

ซูแคนพูดต่อว่า

"เธอยังไม่ต้องให้คำตอบฉันตอนนี้ เหลาสู นายเอานามบัตรกับเงิน 1,000 มาหน่อยสิ"

สูเจิ้งเหมาตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของซูแคน เขารีบทำตามที่ซูแคนบอกโดยหยิบเงิน 1,000 และนามบัตรจากกระเป๋าของเธอแล้วยื่นให้กับซูแคน

สูเจิ้งเหมาไม่รู้ว่าซูแคนต้องการอะไรตอนนี้

มันทำให้เขารู้สึกมึนงงเล็กน้อย

เมื่อมองไปที่นามบัตรและเงิน 1,000 ในมือซูแคน จางหม่านก็แสดงท่าทางที่งงเช่นเดียวกัน

ชายคนนี้จะทำอะไร?

เขาต้องการอะไรจากฉัน?

จางหม่านรู้สึกว่าเธอจะต้องทำให้ชายหนุ่มรูปหล่อหน้าเธอ ต้องเสียใจกับการตัดสินใจของเขาแน่ๆ

ซูแคนยิ้มและพูดว่า

"โทรหาฉันในอีกสองวัน ระหว่างนี้ฉันจะจ่ายเงินล่วงหน้าให้เธอก่อน เธอเอาไปซื้อเสื้อตัวใหม่ซะ บริษัทของเราเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ พนักงานที่ใส่เสื้อผ้าเก่าๆ ภาพลักษณ์ของบริษัทมันจะดูไม่ดีเอา"

"คุณไม่กลัวว่าฉันจะเอาเงิน 1,000 แล้วไม่โทรหาคุณเหรอ?"

จางหม่าย หยิบเงินและนามบัตรในมือซูแคน เธอเงยหน้าขึ้นมองที่หน้าของซูแคน ซึ่งอยู่สูงกว่าเธอเกือบครึ่งหัว

"ฉันไม่คิดว่าเธอจะทิ้งโอกาสทองที่ฉันยื่นให้นะ"

ซูแคนหัวเราะ

จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินออกไป โดยไม่มองจางหม่ายที่กำลังทำหน้าตะลึงอยู่

เงินแค่ 1,000 ถ้าจางหม่านจะเอาไปแล้วแต่เธอ

มันไม่ได้มากอะไรเลยสำหรับซูแคน

นี่เป็นเพียงโอกาสที่ซูแคนยื่นให้กับจางหม่าน เธอจะเลือกทิ้งมันหรือจะคว้ามันไว้ก็แล้วตัวเธอจะตัดสินใจ

ถ้าจางหม่ายเข้าใจที่ซูแคนพูด เธอก็จะผงาดขึ้นกลายเป็นนกฟีนิกซ์ที่พร้อมจะโบยบินไปในฟากฟ้า แต่กลับกันถ้าเธอพลาดตัวเธอเองนั่นแหละที่จะต้องตกจากฟากฟ้าร่วงไปยังพื้นดิน