บทที่ 7 การค้นพบเทคนิค

“ดูเหมือนว่าภารกิจในครั้งนี้จะล้มเหลวไม่เป็นท่า อสูรอูฐสงครามหนึ่งร้อยตัว? เอาได้สักตัวก่อนดีกว่า” เหออี้หมิงส่ายหัวและเริ่มแจ้งเตือนไปยังผู้เล่น

ติ้ง!!

“คำแนะนำ : แนะนำผู้เล่นให้รับประทานเนื้ออสูรอูฐสงครามที่จตุรัสของนิกายหากพวกเจ้าหิว และดื่มน้ำจากบ่อที่ห้องโถงใหญ่หากหระหายน้ำ”

“หากผู้เล่นมีอาการเมื่อยล้าอ่อนเพลีย (ในเกม) แนะนำให้หาที่พักผ่อน”

“ผู้เล่นสามารถออกจากระบบได้ทุกเมื่อเพียงแค่นั่งทำสมาธิ”

เหออี้หมิงหันหลังและเตรียมที่จะกลับไปพักฟื้นร่างกาย

ทันใดนั้นผู้เล่นคนหนึ่งก็วิ่งพร้อมตะโกนอย่างตื่นเต้น

“โฮลี่ ชิท ดูนี่สิทุกคน” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อพุ่งตัวออกมาจากห้องสมุดและกวัดแกว่งแผ่นหยกที่เขาถืออยู่ในมือ

มีสามคำที่จารึกอยู่บนแผ่นหยก

ลูกเตะ สะสม พลัง

ก๋วยเตี๋ยวเนื้อถูกฆ่าตายมาสามครั้ง และนั่นทำให้เขาเรียนรู้ว่าถ้ายังสุ่มสี่สุ่มห้าพุ่งไปข้างหน้า เขาก็จะตายอีก

_

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเข้าไปสำรวจและพบอาคารหลังหนึ่ง

มันคือห้องสมุด

“ห้องสมุด ต้องมีเทคนิคหรืออะไรสักอย่างเก็บไว้บ้าง” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อเลยมุ่งหน้าเข้าไป

แต่ไม่มีใครมาที่ห้องสมุดแห่งนนี้มาเป็นร้อยปี เป็นผลให้ชั้นหนังสือส่วนใหญ่ว่างเปล่า แต่ก๋วยเตี๋ยวก็ยังไม่ท้อ

เขาเดินวนไปรอบๆ และสำรวจดูตู้หนังสือทีละตู้และในที่สุดเขาก็พบบางอย่าง

นั่นคือแผ่นหยกที่มีอักษรจารึกว่า ลูกเตะ สะสม พลัง

“ยังคงมีคัมภีร์ฝึกฝนหลงเหลือในซากปรักหักพังแห่งนี้อยู่อีกหรือ?” เหออี้หมิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นก๋วยเตี๋ยวเนื้อดีใจ

คัมภีร์ฝึกฝนเป็นสิ่งที่มีค่ามากสำหรับโลกแห่งนี้ นิกายที่ถูกทำลายมักจะโดนนิกายที่แข็งแกร่งกว่านำกลับไปด้วย แล้วทำไมพวกเขายังคงทิ้งคัมภีร์ฝึกฝนอันนี้ไว้เบื้องหลัง?

อย่างไรก็ตามเหออี้หมิงเห็นอักษรบนแผ่นหยก เขาก็เข้าใจได้ทันที

ลูกเตะ สะสม พลัง

เทคนิคการฝึกฝนนี้ไม่ถือเป็นเทคนิคการฝึกฝนสำหรับเหล่าผู้คนบนโลกแห่งการฝึกฝนแห่งนี้ด้วยซ้ำ มันเปรียบเสมือนคู่มือการต่อสู้ธรรมดาที่หาได้ทั่วไป

ลูกเตะ สะสม พลัง คือทักษะในการรวบรวมความแข็งแกร่งทั้งหมดในร่างกายและปลดปล่อยออกมาผ่านการเตะ

มันมีชื่อเล่นว่า ไฮ-ย่า เพราะส่วนใหญ่ผู้คนที่ใช้จะร้องออกมาแบบนั้น เทคนิคนี้ถูกใช้ทั่วหลายในเหล่ามนุษย์ที่มีฐานะต่ำต้อย มันเป็นของที่ถ้าถูกทิ้งไว้กลางถนนท่ามกลางผู้คนเดินไปมา ผู้ฝึตนที่อ่อนแอที่สุดก็จะไม่หยิบมันขึ้นมา การใช้งานก็เพียงแค่ให้ผู้ใช้หยุดนิ่งเป็นเวลาหนึ่งวินาทีก่อนที่จะใช้ทักษะนี้

การหยุดนิ่งแค่เพียงลมหายใจเดียว ก็เพียงพอที่จะตัดสินความเป็นและความตาย

“สิ่งนี้เรียกว่าแผ่นหยกฝึกฝน เจ้าจะต้องวางมันบนหัวของเจ้าเพื่อที่จะเข้าสู่อาณาเขตฝึกฝน” เหออี้หมิงอธิบาย

“แบบนี้นี่เอง” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อไม่รอช้าวางแผ่นหยกลงบนหัวทันทีตามคำบอกของหัวหน้านิกาย ในไม่ช้าสิ่งรอบๆตัวของก๋วยเตี๋ยวเนื้อก็หายไปในทันที

เขาอยู่ท่ามกลางความมืดมิดว่างเปล่า

เขาเห็นร่างมนุษย์ที่มีใบหน้าพร่ามัวทะยานขึ้นบนอากาศ ร่างนั้นดึงขาขวาของมันไปข้างหลัง ลำตัวก้มลงไปข้างหน้าเล็กน้อย พลังงานอันทรงพลังก็ก่อตัวรอบๆ ก่อนที่จะเตะออกไปอย่างแรง

ภาพนั้นทำซ้ำการกระทำเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก เหมือนกับวีดีโอฝึกสอน

“มันทำแบบนี้เองสินะ” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อดูเจ้าสิ่งนั้นอีก ห้าถึงสิบครั้งก่อนจะหมดเวลาไป จากนั้นเขาก็หลุดออกจากอาณาเขตฝึกฝน

“ท่านพี่ ข้าขอดูด้วยได้ไหม”

“ในที่สุดฉันก็จะมีสกิลแรกในเกมนี้”

“แค่นี้ไม่เรียกว่าทักษะการต่อสู้หรอกนะ”

_

ผู้เล่นเริ่มหมุนเวียนเพื่อฝึกฝนแผ่นหยกอันนั้น

“ไฮ ย่า!” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อกระโดดขึ้นไปบนอากาศ รวบรวมพลังทั้งหมดไว้ที่ขาหนึ่งวินาที และเขาก็เตะขาออกไปอย่างสวยงาม ท่าของเขาค่อนข้างน่าประทับใจ

“เจ้าสัตว์ร้าย แกจะต้องเจอกับฉันคนนี้ ผู้เป็นอมตะ” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อหัวเราอะออกมาอย่างตื่นเต้นและดีใจ หลังจากนั้นเขาก็ทำวนอีกสองถึงสามครั้ง

เหออี้หมิงพูดไม่ออก

อมตะ?

ถ้าคุณกลับไปยังโลกของคุณแล้วใช้ท่านี้จัดการอันธพาลสองสามคน ก็คงไม่ยากอะไร

แต่ที่โลกแห่งการฝึกฝน มันไม่ได้ง่ายแบบนั้น

คุณจะเป็นอมตะโดยการแค่เรียนรู้ทักษะการเตะ?

ช่างเป็นเรื่องที่ตลกจริงๆ

เหออี้หมิงเหลือบมองผู้เล่นที่กำลังตื่นเต้นในการฝึกแผนหยกก่อนที่เขาจะเบือนสายตาหนี

พวกเขาน่าเวทนาเกินกว่าจะมอง

สถานที่แห่งนี้แต่เดิมก็เป็นซากปรักหักพังอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจังไม่สนใจ และปล่อยให้เหล่าผู้เล่นสำรวจมันได้อย่างอิสระ

ยังไงก็ตามถ้าพวกเขาจเสิ่งของมีค่าล่ะ?

เหออี้หมิงกลับไปที่ห้องพักฟื้นของเขา

“ด้วยทักษะนี้ อสูรอูฐสงคราม แกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันหรอก” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อยิ้มอย่างภูมิใจแล้ววิ่งลงจากภูเขาในทันที

ผู้เล่นหลายคนวิ่งตามก๋วยเตี๋ยวเนื้อไป

ภารกิจนิกายนี้จะให้รางวัลสมทบ 100 คะแนน

แม้ว่าอสูรอูฐสงครามจะแข็งแกร่งมากแต่ก๋วยเตี๋ยวเนื้อก็ได้เรียนรู้ทักษะใหม่ไป จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาสามารถพลิกสถาณการณ์ในตอนนี้ได้

รอบๆตัวซิงเฉินยังมีผู้ติดตามเขาอยู่เจ็ดถึงแปดคน และหนึ่งในนั้นถาม

“พี่ซิงเฉิน เราจะเอายังไงดี?”

“จะตามไปดูกันไหม?”

ซิงเฉินยังคงรับไม่ได้กับเหตุการณ์ที่ผ่านมา เขาเคยเป็นประธานกิลด์ที่ไร้เทียมทาน แต่สุดท้ายในเกมนี้เขาไม่สามารถชนะแม้แต่มอนสเตอร์ตัวแรกที่เจอในเกมนี้ได้

ถ้าข่าวนี้แพร่ออกไป ขะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันนะ

ซิงเฉินมองไปที่ก๋วยเตี๋ยวเนื้อที่กำลังเดินลงเขาไป เขาโบกมือเพื่อบอกให้คนในทีมตามไป

“เจอแกแล้ว” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อพบสัตว์อสูรอย่างรวดเร็ว

“จะ เอาละนะ!” ก๋วยเตี๋ยวเนื้อตะโกนปลุกใจตัวเอง และพุ่งเข้าใส่สัตว์ร้าย

“ลูกเตะพลังสะสม” ไม่พูดอะไรมาก เขาก็กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ

“...” สัตว์ร้ายมองก๋วยเตี๋ยวเนื้ออย่างไม่สะทกสะท้าน เหมือนมันจะเบื่อหน่ายกับสิ่งที่เกิดขึ้น

สายตาของมันกำลังเวทนามนุษย์โง่เง่าผู้นี้อย่างมาก