770 - เผชิญหน้าสิบสามบุตรศักดิ์สิทธิ์
770 - เผชิญหน้าสิบสามบุตรศักดิ์สิทธิ์
“ไม่จริง!” จักรพรรดิดำหน้าเปลี่ยนสีทันที
มันพยายามสลักค่ายกลอย่างต่อเนื่องแต่กลับไม่มีประโยชน์สักนิด
“จบแล้ว ค่ายกลของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ไร้ประโยชน์!”
จักรพรรดิดำจ้องไปที่ภูเขาไฟที่ดับลงแล้วด้วยความกลัวและกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
“นี่คือที่ที่สิ่งมีชีวิตอมตะถูกฆ่าตาย นอกจากจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะฟื้นคืนชีพ ไม่มีผู้ใดสามารถติดตั้งค่ายกลที่นี่ได้”
หัวใจของเย่ฟ่านแข็งค้าง อีกฝ่ายรู้จักเขาดีจริงๆ จักรพรรดิดำนั้นไม่มีใครเทียบได้ในค่ายกลเต๋า แต่มันไม่มีประโยชน์เมื่ออยู่ที่นี่
“เจ้ากล้ามาจริงๆ ช่างไม่รู้จักตาย!”
ชายคนหนึ่งหัวเราะ ก้าวเข้าไปในความว่างเปล่าและหยุดบนภูเขาที่อยู่ไกลออกไป
เย่ฟ่านยืนอยู่ท่ามกลางพายุหิมะ มองดูฝ่ายตรงข้ามเงียบๆ ซึ่งทำให้รูปลักษณ์ที่แท้จริงของเขาปรากฏ กลายเป็นว่าเขาคือบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าเหยียนเซียงอี้เฟย
“เจ้ามารนหาที่ตายจริงๆ น่าเสียดายในโลกนี้สิ่งที่น่ากลัวที่สุดหาใช่ความตายไม่”
อีกคนหัวเราะและปรากฏตัวขึ้นบนยอดเขาด้วยสายตาเย้ยหยัน แสงอันเยือกเย็นในดวงตาของเย่ฟ่านกะพริบ นี่คือหลี่ตงไหลบุตรศักดิ์สิทธิ์เต๋า ไม่มีอะไรสามารปิดบังดวงตาศักดิ์สิทธิ์ของเย่ฟ่านได้
“ฮ่าฮ่า... เป็นความยินดีอย่างยิ่งที่ได้ส่งร่างเซียนศักดิ์สิทธิ์ไปที่สะพานไน่เหอ ข้าอยากลองลิ้มรสเลือดศักดิ์สิทธิ์ของเจ้ามานานแล้ว!”
ชายคนที่สามเหยียบบนเกล็ดหิมะอย่างแผ่วเบา สายตาของเขาจับจ้องไปที่ความว่างเปล่าด้วยความโหดร้ายและกระหายเลือด
เย่ฟ่านมองผ่านร่างกายของเขา หัวใจของเขาเย็นชาอีกครั้ง คนๆ นี้คือจินฉีเซียว ผู้เป็นทายาทของตระกูลจินแห่งเป่ยหยวน!
คืนแห่งการนองเลือดคนเหล่านี้ก็เข้าร่วมขบวนเพื่อไล่ล่าสังหารเขา แต่น่าเสียดายที่ร่างของพวกเขาไม่ได้เข้าสู่ค่ายกล และมีเพียงเทพในตำหนักเต๋าเท่านั้นที่ถูกสังหารไป
ในอีกทางหนึ่ง คนที่สี่ก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยดวงตาที่คมกริบราวกับมีดที่พร้อมจะคว้านหัวใจของผู้คน
“สตรีศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิด”
เย่ฟ่านเห็นว่าร่างของบุคคลที่สี่เป็นหญิงสาว แม้จะงดงามและปราณีต แต่ด้วยความแค้นบนใบหน้าของนางทำให้ความงามของนางสูญเสียไปเล็กน้อย นางคือจ้าวเหยียนหรัน สตรีศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิด
หัวใจของเขาจมลง คนเหล่านี้มีอัตลักษณ์ที่แตกต่างกันมาก แต่เมื่อพวกเขากล้ารวมพลังกันที่นี่ย่อมแสดงให้เห็นว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่เบื้องหลังของพวกเขาให้การสนับสนุน!
“จากท่าทางของเจ้าดูเหมือนจะไม่กลัวเราเลย ถ้าอย่างนั้นก็เพิ่มข้าเข้าไปอีกคนก็แล้วกัน”
คนที่ห้ายิ้มและยืนอยู่บนภูเขาที่ห่างไกล แต่ไม่ได้เข้าร่วมกับคนที่เหลือ
“การฆ่าร่างเซียนศักดิ์สิทธิ์ไม่ถือเป็นสิ่งที่ข้าพอใจ การแขวนศีรษะของไว้ที่ไว้ที่ดินแดนเหนือเพื่อเป็นอาหารให้แร้งกาจะทำให้ความรู้สึกข้าดีขึ้นนิดหน่อย”
คนที่หกเยาะเย้ยแต่มองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา การแสดงออกของเย่ฟ่ายเคร่งขรึมอย่างยิ่ง ครั้งนี้มีบุตรศักดิ์สิทธิ์หลายคนปรากฏขึ้น เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามไม่คิดจะให้เขารอดชีวิตออกจากที่นี่
ในขณะนี้ เขาสัมผัสได้ถึงบุคคลที่เจ็ด คนที่แปด... คนที่สิบสาม!
พวกเขาทั้งหมดเป็นคนหนุ่มสาวที่ทรงพลังที่สุดในโลก แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้แสดงตัวตนออกมา แต่ก็ไม่สามารถซ่อนตัวเองจากสายตาของเย่ฟ่านได้
บุตรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามคนปิดบังตัวเองเช่นเดียวกับกลุ่มปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามคนที่ปิดล้อมสังหารราชาสวรรค์ผู้ไม่มีใครเทียบได้!
เย่ฟ่านยืนอยู่บนยอดหิมะและชำเลืองมองไปทุกทิศทาง ปราณของเขาผันผวนและดวงตาของเขาสว่างสดใส
“คุกเข่าลงแล้วขอร้องเรา” บุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าเหยียนเซียงอี้เฟยยิ้มอย่างเย็นชา
“พวกเจ้าเป็นใคร?” เย่ฟ่านถาม
“เลิกแกล้งโง่ได้แล้ว!”
บุตรศักดิ์สิทธิ์เต๋ายิ้มอย่างไร้ความปราณี ฟันขาวราวหิมะของเขาสะท้อนแสงอย่างเย็นชา
เย่ฟ่านไม่เคยบอกใครว่าเขามีดวงตาศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นฝ่ายตรงข้ามจึงไม่คิดว่าเย่ฟ่านรู้จักตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา
“ใครเป็นคนใช้พวกเจ้ามา ระดับของพวกเจ้าต่ำเกินไปไม่มีปัญญาฆ่าข้าก็ได้ เขาไม่มาด้วยหรือ?” เย่ฟ่านถามออกไป
“ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนอยากฆ่าเจ้า…”
ในระยะไกล เสียงที่ปราศจากความขุ่นเคืองมาจากยอดเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ
เย่ฟ่านกวาดสายตาออกไป คนที่ส่งเสียงครั้งนี้คือเจ้าของเสียงในโทรศัพท์นั้นเอง!
“เย่ฟ่าน ข้าอยากเห็นเจ้าคุกเข่าลงแทบเท้าข้า แล้วขอความเมตตา!”
มันยากที่จะจินตนาการว่าคนๆ นี้มีความเกลียดชังมากแค่ไหน เสียงคำรามของเขาชั่วร้ายเป็นอย่างมาก
“ลำพังแค่พวกเจ้าบุตรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามคน? อย่าห่วงเลยจะไม่มีใครรอดชีวิตออกไปอย่างแน่นอน!” เย่ฟ่านระเบิดพลังที่เข้มข้นออกมา
“เขาบ้าหรือเปล่า เขาต้องการจะฆ่าพวกเราสิบสามคน ฮ่าฮ่าฮ่า…” จินฉีเซียวหัวเราะ ดวงตาของเขาบ้าคลั่งเต็มไปด้วยความโหดร้าย
“จะตายอยู่แล้วยังปากเก่งดี!” หลายคนตะโกนอย่างเย็นชา
เงาปรากฏขึ้นบนยอดเขาหิมะอย่างเงียบๆ เซียงอี้เฟย สตรีศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิด จินฉีเซียว หลี่ตงไหล และคนอื่นๆ ล้อมสถานที่แห่งนี้อย่างแน่นหนา
“ถ้าวันนี้เจ้ารอดไปได้ นั่นจะเป็นเพราะปาฏิหาริย์อย่างแน่นอน!” เสียงดุร้ายดังขึ้นอีกครั้ง
“ปาฏิหาริย์หรือ? ลำพังแค่ฆ่าพวกเจ้าจะนับเป็นปาฏิหารได้อย่างไร!”
คำกล่าวของเย่ฟ่านดังก้องกังวานและทรงพลัง ดวงตาของเขาแน่วแน่และเขามองขึ้นไปที่บุตรศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
“พวกเจ้าทุกคนจะต้องตาย!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า…”
ทุกคนที่อยู่บนยอดเขาหัวเราะเสียงดัง บางคนเสียดสี บางคนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง บ้างก็อาฆาตแค้น พวกเขาจ้องมองเย่ฟ่านด้วยสีหน้าที่ต่างกัน
“เจ้าจะฆ่าเรา ฝันอยู่หรือ?”
พวกเขาไม่ต้องการให้โอกาสเย่ฟ่านรอดชีวิตกลับไป คราวนี้บุตรศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบสามคนตั้งใจจะลงมือพร้อมกัน และพวกเขายังเชิญผู้สูงสุดมาที่นี่ด้วย
“อี้อี้อยู่ที่ไหน” เย่ฟ่านถามอย่างใจเย็น
“เย่ฟ่าน เจ้ายังคิดจะช่วยคนอื่นอีกหรือ?” หลี่ตงไหลแค่นเสียงอย่างเย็นชา
“พาคนออกมา” มีเสียงหนึ่งดังออกมาในที่มืด
หลิวอี้อี้ปรากฏตัวบนยอดเขาที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ร่างของนางบอบบางอ่อนแอมาก เท้าเปล่าเปื้อนเลือด เสื้อผ้าขาดวิ่น มอมแมม
“ใช้สตรีที่อ่อนแอเป็นเครื่องมือ ช่างไม่รู้จักละอายใจจริงๆ” เจตนาฆ่าของเย่ฟ่านแข็งแกร่งขึ้น
ในหมู่พวกเขามีบุตรศักดิ์สิทธิ์สองสามคน ใบหน้าของพวกเขาแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำกล่าวนี้
“พันธมิตรสังหารเซียน..” เย่ฟ่านกล่าวกับตัวเอง เขารู้แล้วว่าอีกฝ่ายมารวมตัวกันได้อย่างไร
“เย่ฟ่าน…” หลิวอี้อี้กล่าวอย่างแผ่วเบา ใบหน้าของนางซีดเผือดและกระซิบจากระยะไกลว่า
“ไม่ต้องห่วงข้า เร็วเข้า ข้าไม่ได้ขอความช่วยเหลือ เป็นพวกเขาที่สร้างภาพลวงตาเลียนแบบตัวตนของข้า!”
เย่ฟ่านยิ้มอบอุ่นราวกับแสงอรุณรุ่ง และกล่าวว่า
“ไม่ต้องกังวล ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ก็ตาม ข้ามาเพื่อช่วยเจ้า ทุกอย่างจะต้องจบลงด้วยดี”
“ไม่เป็นไรจริงๆหรือ?” เซียงอี้เฟยบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งต้าเหยียนหัวเราะเบาๆ และกล่าวว่า “ถ้าข้าตัดหัวที่งดงามของนางต่อหน้าเจ้า เจ้าจะเจ็บปวดเสียใจมากไหม?”
“ข้ารู้ว่าเจ้าจะไม่ทำเช่นนี้ เจ้าต้องการให้ข้าตายที่นี่โดยให้อี้อี้ได้เห็นสภาพอันน่าสมเพชของข้าด้วย”
“เจ้ารู้ว่าเราเป็นใคร?” หลี่ตงไหลกล่าวเยาะเย้ย
“ตัวตนของพวกเจ้ายังไม่ชัดเจนอีกหรือ?” เย่ฟ่านกล่าวอย่างใจเย็นเหลือบมองทุกคนแล้วกล่าวว่า “ปล่อยอี้อี้ไป ข้าทำตามสัญญาแล้ว แม้แต่ศักดิ์ศรีเพียงเล็กน้อยพวกเจ้าก็ไม่คิดจะรักษาไว้?”
“ได้ ไม่มีปัญหา ตราบใดที่เจ้าอยู่ที่นี่มันก็เพียงพอแล้ว นางเป็นเพียงขยะที่ไม่สำคัญ” มีคนกล่าวอย่างเฉยเมย
“ไม่ ให้เขาคุกเข่าขอร้องเรา!” เสียงของสตรีศักดิ์สิทธิ์หญิงต้นกำเนิดจ้าวเหยียนหรันเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดไม่เพียงแต่บุตรศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นที่ถูกตัดศีรษะ แต่แม้แต่ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ก็ยังถูกฆ่าตาย นางแทบรอไม่ไหวที่จะตัดหัวเย่ฟ่าน
