767 - งานชุมนุมสิ้นสุดลง 

767 - งานชุมนุมสิ้นสุดลง

กระดูกที่เกือบหักนี้ใครๆก็สามารถนึกถึงภาพความรุนแรงของอาการบาดเจ็บของเขาได้ ข้างๆ คือแผ่นหยกที่หักครึ่งซึ่งมีอักขระโบราณสี่ตัวสลักอยู่บนนั้น

“คัมภีร์ไท่หยิน!” ในท้ายที่สุด มีคนอุทานออกมา

ทุกคนตะลึง คัมภีร์โบราณถือกำเนิดขึ้น และหลายคนเกือบจะเริ่มแย่งชิงมันทันที แต่เมื่อคิดว่าสิ่งนี้อยู่ในทะเลสาบหยกซึ่งมีอาวุธเต๋าสุดขั้วคอยควบคุมทุกคนจึงระงับแรงกระตุ้นของพวกเขา

ใบหน้าของตระกูลศิลปะต้นกำเนิดโบราณนั้นซีดขาว และพวกเขาไม่เชื่อว่าสายตาของปรมาจารย์ต้นกำเนิดปฐพีจะด้อยกว่าเย่ฟ่าน

　　

ที่จริงแล้วเย่ฟ่านยังมีช่องว่างขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับปรมาจารย์ต้นกำเนิดปฐพี แม้ว่าเขาจะรู้จักความรู้มากมายในคัมภีร์ต้นกำเนิดสวรรค์ แต่มันไม่เกี่ยวข้องกับหินก้อนนี้

เหตุผลที่เขามั่นใจมากก็เพราะว่าวานรศักดิ์สิทธิ์ยืนอยู่ข้างๆ และบอกเขาว่าหินก้อนนี้ต้องเป็นสุสานอย่างแน่นอน

ในยุคบรรพกาล ผู้ยิ่งใหญ่บางคนจะถูกฝังในหินด้วยวิธีการลับสูงสุดก่อนตายโดยสิ่งที่ถูกกลบฝังร่วมกับพวกเขาจะเป็นวิชาฝีมือและขนนกศักดิ์สิทธิ์

“เป็นคัมภีร์ไท่หยินจริงหรือ?” คำพูดของหลายคนสั่นสะท้าน ถ้าใช่ทะเลสาบหยกจะมีคัมภีร์โบราณสองเล่ม

ราชินีศักดิ์สิทธิ์แห่งทะเลสาบหยกปลดปล่อยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์เพื่อตรวจสอบแผ่นหยกด้วยตัวเองก่อนจะถอนหายใจด้วยความเศร้าโศก

“น่าเสียดายที่คัมภีร์ไท่หยินถูกทำลายไปแล้ว”

หลายคนไม่เชื่อและตรวจสอบมันด้วยตนเอง และก็เป็นไปตามที่ราชินีศักดิ์สิทธิ์กล่าว มีเครื่องหมายบนแผ่นหยกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และส่วนอื่นๆ ก็หายไปนานแล้ว

“ตอนที่เขากำลังจะตาย พลังศักดิ์สิทธิ์ไท่หยินที่เอ่อล้นออกมาได้ทำลายสิ่งเหล่านี้ไป” หลายคนรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง

เมื่อทุกอย่างได้ข้อสรุปเย่ฟ่านก็หัวเราะและเดินออกไปรับต้นกำเนิดสวรรค์จากตัวแทนของทะเลสาบหยกโดยไม่ลังเล

การกระทำของเขาทำให้โอหยางเย่และคนอื่นๆ แทบจะกระอักเลือดด้วยความคับแค้นใจ

“ฮ่าฮ่า พวกเจ้าช่างมีน้ำใจจริงๆ เจ้าให้ต้นกำเนิดบริสุทธิ์มากมายแก่ข้าทั้งแต่ก่อนและตอนนี้ ข้ารู้สึกซาบซึ้งใจเหลือเกิน” เย่ฟ่านหัวเราะและกล่าวอย่างดูถูก

“เจ้า…”

ผู้คนจากตระกูลโบราณของศิลปะต้นกำเนิดเกือบจะอกแตกตาย

“ความแค้นครั้งนี้ข้าจะชำระคืนแน่”

หนานกงฉีกระอักเลือด ใบหน้าของโอหยางเย่เต็มไปด้วยแรงอาฆาต แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

จากนั้นหินจักรพรรดิก้อนสุดท้ายก็ถูกผ่าออกเช่นกัน และมีลำแสงเลือดอยู่ภายใน พลังของมันพุ่งออกมาสังหารผู้แข็งแกร่งหลายคนในจุดนั้น ทำให้พวกเขากลายเป็นกองเลือดในทันที

ในช่วงเวลาวิกฤติ เจดีย์น้ำตาเซียนได้ระงับพลังศักดิ์สิทธิ์และทำลายมัน เพียงเพื่อยุติความโชคร้ายของผู้อื่น

“นั่นอะไรน่ะ”

ทุกคนตกใจและแสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างถึงที่สุด

“เส้นผมสีแดง…”

หัวใจของเย่ฟ่านเต้นไม่เป็นจังหวะ มีเส้นผมสีแดงที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ในหินจักรพรรดิ

“ลางมรณะของปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์!” ผู้ที่ฝึกฝนศิลปะต้นกำเนิดสวรรค์หลายคนถอนหายใจ

“ไม่คิดว่าตำนานจะเป็นจริง ตอนนี้เจ้าเข้าใกล้ต่อการเป็นปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์แล้ว ในที่สุดปีศาจโบราณก็จะเอาตัวเจ้าไป!”

ผู้คนจากตระกูลศิลปะต้นกำเนิดโบราณส่งเสียงหัวเราะอย่างมีความสุข ในที่สุดสวรรค์ก็จะพิฆาตเย่ฟ่านแล้ว

หัวใจของเย่ฟ่านเต้นระรัว และเขาสังเกตอย่างระมัดระวังเป็นเวลานาน แต่ไม่ได้ประโยชน์มากนัก และเขาสัมผัสมันไม่ได้ แม้จะรู้ว่ามันคืออะไร

“ในหินก้อนนี้ เดิมทีมีสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังซึ่งถูกปิดผนึกอยู่ในกำเนิดสวรรค์ แต่เกิดอุบัติเหตุขึ้นและเหลือเพียงกลุ่มวิญญาณที่บ้าคลั่ง ตอนนี้พวกมันถูกทำลายโดยพลังของเจดีย์น้ำตาเซียนแล้ว”

เย่ฟ่านและราชาต้นกำเนิดคนอื่นๆที่ถูกทะเลสาบหยกเชิญมาปรึกษากันอย่างเคร่งเครียด จากนั้นพวกเราก็แสดงความยกย่องในความรู้ของกันและแยกทางด้วยมิตรไมตรีที่ถูกสร้างขึ้น

เทศกาลทะเลสาบหยกสิ้นสุดลงแล้ว และเหล่ายอดฝีมือของทุกฝ่ายก็ลาจากกันไป

ในไม่ช้า ทุกคนก็จากไป รวมทั้งหลี่เหอซุย เจียงฮ่วยเหรินและคนอื่นๆ พวกเขาวางแผนที่จะเดินทางไปยังจงโจวเพื่อมองหาโอกาสที่จะเข้าสู่สำนักฉีซื่อ

ก่อนที่นักพรตมังกรแดงและราชานกยูงจะจากไปเย่ฟ่านแอบส่งผลไม้ศักดิ์สิทธิ์เพื่อให้พวกเขาสามารถมีชีวิตได้อย่างยืนยาวมากยิ่งขึ้น

เดิมทีมันถูกสงวนไว้สำหรับราชาสวรรค์ผู้ไม่มีใครเทียบได้ แต่ตอนนี้ไม่มีผู้ใดรู้ว่าเจียงไท่ซูอยู่ที่ไหน เย่ฟ่านจึงทำได้เพียงตัดใจและมอบผลไม้เหล่านี้ให้กับผู้อาวุโสคนอื่นแทน

หนึ่งเดือนต่อมาวานรศักดิ์สิทธิ์ก็จากไปเนื่องจากได้มอบโลหิตให้กับหินจักรพรรดิเพียงพอแล้ว

ก่อนที่เขาจะจากไปก็ได้รับผลท้อเซียนจากทะเลสาบหยกและผลไม้ศักดิ์สิทธิ์มากมายจากเย่ฟ่าน

นอกทะเลสาบหยก มีชายหญิงที่แข็งแกร่งรอเย่ฟ่านคอยออกมา แต่น่าเสียดายที่ใช้เวลารอเป็นเดือนพวกเขากลับเสียเวลาเปล่า

เย่ฟ่านอยู่ในทะเลสาบหยก และเขาไม่ได้ตั้งใจจะออกไปจากที่นี่ คล้ายกับต้องการที่จะอาศัยอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ตลอดกาล

ทุกวันนี้เขาสงบลงมาก บางครั้งก็เข้าสู่สันโดษเพื่อทำสมาธิ บางครั้งก็ว่ายน้ำกับเทพธิดาชุดขาวในทะเลสาบหยก

เปลือกตาของผู้อาวุโสสูงสุดของทะเลสาบหยกบางคนกระตุกไม่หยุด สายตาของพวกนางจับจ้องไปยังเย่ฟ่านอยู่ตลอดเวลาเพราะกลัวว่าอาจจะเกิดเรื่องเสื่อมเสียขึ้น

พวกนางไม่สามารถขับไล่เย่ฟ่านออกไปได้ เพราะในอนาคตพวกนางจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากเย่ฟ่านให้ดูแลหินจักรพรรดิ

ในตอนนี้เหล่าผู้อาวุโสไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องควบคุมสตรีศักดิ์สิทธิ์และศิษย์หญิงคนอื่นๆให้เดินทางไปยังสำนักฉีซื่อในจงโจว

ในวันนี้มีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เย่ฟ่านตกตะลึง ศิษย์หญิงจากทะเลสาบหยกนำกล่องไม้จันทน์สีแดงมาให้เขา หลังจากเปิดกล่องบางสิ่งที่อยู่ในนั้นได้ดึงดูดความสนใจของเขาทันที

โทรศัพท์มือถือ!

เขาแตะและเปิดวิดีโอ ใบหน้าที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น และเสียงที่แผ่วเบาแต่ชัดเจนก็ดังออกมา

“เย่ฟ่าน ช่วยข้าด้วย…”

ใบหน้าที่คุ้นเคยและสวยงามโผล่เข้ามาในหน้าจอ และเสียงที่อ่อนแอดูเหมือนกำลังต้องการความช่วยเหลือทำให้เย่ฟ่านอยู่ในความงุนงง

จากนั้นจึงกลายเป็นความโกรธ หญิงสาวที่อ่อนแอเดินโซเซไปบนภูเขาไฟที่มอดดับแล้ว นางเดินและวิ่งไม่หยุดพักแม้ว่าจะหกล้มลงกับพื้นเป็นครั้งคราว

เศษหินคมกริบแทงทะลุผิวหนังของนาง และเลือดของนางก็เปื้อนเป็นตามรอยเท้า

ไกลออกไปเป็นพื้นที่ที่ปกคลุมด้วยสีขาวโพลนราวกับเกล็ดหิมะโปรยปราย

หลิวอี้อี้เพื่อนร่วมชั้นผู้โดดเดี่ยวและน่าสงสารคนนี้ ปรากฏขึ้นในหัวใจของเย่ฟ่าน

นางถูกบังคับให้เข้าไปในดินแดนโบราณเพื่อค้นหายาศักดิ์สิทธิ์ หลังจากที่พวกเขาแยกกันหนีออกมา พวกเขาก็ไม่ได้เจอกันเป็นเวลาหกปี

ตอนนี้เมื่อเขาเห็นภาพในโทรศัพท์มือถือ นางกำลังทุกข์ทรมาน มีคนต้องการจะฆ่านาง ซึ่งมีผลอย่างมากต่อความรู้สึกของเย่ฟ่าน

“ใครเป็นคนทำทั้งหมดนี้…”

เย่ฟ่านคิดทันทีว่ามันต้องมุ่งตรงมาที่เขาเป็นพิเศษ อีกฝ่ายต้องการล่อให้เขาออกจากทะเลสาบหยกและสังหารเขา!

ในความมืดมิดนี่คือภูเขาไฟที่ดับแล้วในยุคโบราณ ปล่องด้านบนว่างเปล่า เมฆสีเทากำลังจะกดลงสู่ปล่องภูเขาไฟ ที่นี่ไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่อย่างแน่นอน

เสื้อผ้าของหลิวอี้อี้ขาดวิ่นเป็นริ้วๆและมีรอยเลือดทั้งใหม่และเก่าแห้งกรัง รองเท้าของนางหายไป ทิ้งรอยเลือดไว้บนหินแข็งๆ ทุกก้าวที่เดิน นางดูหวาดกลัวและตื่นตระหนกมาก