ตอนที่17 ข้อสังเกตของราชามาเฟียเกี่ยวกับหลีหัว

กลับมาที่บ้านของเหว่ย เขากำลังเดินไปเดินมาภายในห้องนั่งเล่นอย่างช้าๆ และกำลังคิดว่าเกิดอะไรขึ้น เขาได้หยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กออกมาจากกระเป๋าของเขา ในสมุดบันทึกนั้นได้เขียนข้อสังเกตเกี่ยวกับหลีหัวตั้งแต่เขาพบเธอครั้งแรกมีดังนี้

1.ซงหลีหัวดูแปลกใจมาก เมื่อเขาจัดการกับเอกสารวิทยานิพนธ์ของเธอ เธอดูมีความสุขเพราะเธอบอกว่าเขาช่วยงานเธอไว้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงมีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆนี้? แล้วทำไมเธอถึงคิดว่าเขาเป็นใบ้

2.เธอจับมือของเขาและสัมผัสมือของเขา แต่เขาก็ไม่อยากจะตัดมือของเธอ เหมือนกับที่เคยทำกับผู้หญิงคนอื่น

3.เขาเรียกชื่อเธอมาทำงาน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะสับสนวุ่นวายและตกใจ แทนที่เธอจะมีความสุข เขาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

4.เธอถูกผู้หญิงคนหนึ่งทำร้าย แต่เธอก็ไม่ทำร้ายพวกเขากลับ แปลกนะแต่เขาก็จะไม่ฆ่าพวกเขา

5.ผ้าพันแผลราคาห้าพันหยวน มันแพงเกินไปสำหรับเธอ ซงหลีหัวช่างน่าสงสารจริงๆ

6.ซงหลีหัวทำอาหารไม่เป็น เธอก็น่าสงสาร

7.เธอพักอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ มีห้องนอนเล็กๆ ห้องครัวเล็กๆและห้องน้ำเล็กๆ แต่ทำไมดูเธอจะไม่สนใจอะไร

8.มีภัยคุกคามที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเขา แต่เธอก็สามารถช่วยจัดการกับวิกฤตของน้ำด้วยตัวของเธอเอง อย่างไม่เกรงกลัวอะไรเลย เธอช่างกล้าหาญจริงๆ

9.เขาได้ให้เช็คกับเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธ เธอบอกว่าแค่คำขอบคุณก็เพียงพอแล้ว เขาไม่เข้าว่ามันจะเพียงพอกับเงินหลายล้านได้อย่างไร

10.ซงหลีหัวขอให้เขานำรถเจียมเนื้อเจียมตัวมาใช้ แต่ทำไมเธอถึงคิดว่ามันไม่เจียมเนื้อเจียมตัวล่ะ?

11.ซงหลีหัวโกรธเมื่อเขาพูดถึงซงเจีย ทำไมฉันพูดอะไรผิดแต่เธอก็หนีเขาไป นี่คือสิ่งที่เขาจดไว้ เหว่ยถือปากกาและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

12.ทำไมฉันไม่ชอบผู้ชายคนนั้นที่มาแตะต้องตัวเธอ เขาไม่ชอบมันเลย

13.ริมฝีปากของซงหลีหัวนุ่มนวล เขาไม่ต้องการที่จะจากเธอไป กลิ่นกายของเธอ ก็หอม เขารู้สึกแปลกๆในอก มันคืออะไร?

14.แต่เธอก็ไม่โกรธเขาทั้งๆที่ เขาก็ทำตามคำแนะนำของเขาคนนั้น

บทสรุปตั้งแต่แรกพบจนถึงปัจจุบัน ซงหลีหัวเป็นผู้หญิงแปลก เหว่ยเม้มริมฝีปากของเขา ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาทำตามที่คนรู้จักบอก แต่ก็ไม่ได้ผลแล้วต่อไปเขาควรจะทำอย่างไร

เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาตีห้าครึ่งแล้ว และเขาก็ไม่ได้นอนทั้งคืน ปกติเขาเขาจะไปเดินเล่นตอนเช้าตรู่เสมอ เพื่อบริหารร่างกาย ทันทีที่เขาก้าวออกไปข้างนอก เขาก็ได้พบกับป้าจาง

“โอ้ที่รัก อรุ่ณสวัสดิ์ค่ะตื่นเช้าจัง”

เหว่ยพูดเล่นไม่ค่อยเป็น เขาจึงไม่ตอบอะไร

“ที่รักขอบคุณมากสำหรับการช่วยเหลือของคุณ ถ้าไม่มีคุณจะมีปัญหาอย่างมาก เธอพูดอย่างกังวล”

“อืม”

“ฉันพยายามจะคุยกับเธอแต่เธอก็ไม่พูดอะไร วันนี้ฉันจะทำอาหารอร่อยๆที่เธอชอบ เดี๋ยวเธอก็จะรู้สึกดีขึ้น เธอดูกังวลใจที่ฉันจะเข้าไปในบ้านของเธอ แต่ฉันสงสัยว่าทำไมดูเหมือนเธอมีเรื่องโกรธอะไรมา ดูเธอสับสนนะคะ”

เหว่ยหยุดมองไปที่ป้างจาง

ป้าจางถามว่า “มีเรื่องอะไรกลุ้มใจหรือเปล่าค่ะที่รัก”

เหว่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มีความคิดเห็นบางอย่างที่น่าจะไม่มีอันตราย “ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงโกรธฉัน”

ป้าจางก็พูดอะไรไม่ออก “อา...หลีหัวโกรธคุณหรือค่ะ?”

เขาพยักหน้า

“ผมรู้จักหลีหัวคนเดียว”

ป้าจางตกใจมาก “เด็กผู้หญิงคนนั้นที่คลั่งไคล้ในความรักกับคุณ กำลังโกรธคุณอยู่เหรอค่ะ? ทำไมค่ะ? ฉันหมายถึงว่าเกิดอะไรขึ้น?”

“ปกติดีไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ”

เมื่อจบการสนทนากับเขาแล้ว ป้าจางก็มองไปที่เขาอย่างตกใจ “แน่นอนอยู่แล้วใครๆก็โกรธ แม้แต่เธอก็ยังโกรธเลย”

เขาก้มศีรษะลง“ทำไมเหรอครับ?”

“ก็เพราะว่าคุณพูดแบบนั้น ซงเจียเป็นพี่สาวของหลีหัว เธอเป็นครอบครัวที่น่ารัก ถ้าคุณพูดว่าเธอจะไม่กลับมาอีกแล้ว เธอก็ย่อมเจ็บปวด”

“ผมแค่บอกว่ามันเป็นไปได้”

“แต่คำพูดเหล่านี้ของคุณก็สามารถทำลายความหวังของใครบางคนได้ หลีหัวตั้งหน้าตั้งตารอคอยที่จะพบพี่สาวของเธอทุกวัน และถ้าคุณพูดอะไรที่ตรงข้ามกันมาก มันจะทำร้ายความรู้สึกของเธอได้ คุณเคยรอคอยอะไรด้วยความหวังมั้ยคะ?”

เหว่ยกำลังจะพูดว่า เขาไม่มีอะไรที่จะต้องรอคอยใคร เขามักจะยุ่งอยู่กับงาน การประชุมและโลกมาฟียของเขาเสมอ เขาไม่มีความต้องการหรือปรารถนาสิ่งใด

ผ่านไปสองวันแล้วตั้งแต่เขาได้พบกับหลีหัว เธอมีความคิดที่แปลกๆกับสิ่งเล็กๆน้อยๆ ทำให้เขามีคำถามภายในใจเกิดขึ้น

หลีหัวชอบทำตัวแปลกๆ นี่คือเหตุผลที่เขาย้ายมาอยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นที่พักของหลีหัวเพราะเขาต้องการที่จะพบกับเธอมากขึ้น หมายความว่าเขาต้องการรอเวลาที่จะอยู่ใกล้ชิดกับเธอ อีกอย่างหนึ่งเขาต้องการที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆและสิ่งที่น่าสนใจกับเธอ

“...ฉันทำ...”

“จริงเหรอถ้ามีคนมาบอกว่า สิ่งที่คุณต้องการนั้นไม่สามารถเกิดขึ้นได้ คุณจะรู้สึกผิดหวังมั้ย”

เมื่อเขาคิดว่าจะไม่เจอกับหลีหัวอีกต่อไป แต่ก็มีบางอย่างมาที่ทิ่มแทงเขา เขาเข้าใจสิ่งที่ป้าจางพูดนั้นหมายถึงอะไร

ป้าจางพูดว่า”มันไม่ใช่แค่นั้น ซงเจียเป็นครอบครัวเดียวกันกับหลีหัว นี่คือเหตุผลว่าทำไมมันถึงส่งผลกระทบกับเธอมากมาย

“...เข้าใจแล้ว...”

ป้าจางตบไหล่ของเขา “ป้าคิดว่าคุณอาจจะพูดไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ไม่เป็นไรนะคะ แค่คุณขอโทษเธอ ทุกอย่างก็จะดีขึ้นเองอีกครั้งค่ะ”

“ขอโทษเหรอ?” นี่!ก็เป็นสิ่งใหม่สำหรับเขา

“ใช่ค่ะ คุณแค่พูดว่าขอโทษจริงๆ คุณไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายเธอ หลีหัวเป็นคนอ่อนโยน และเธอก็จะให้อภัยคุณในไม่ช้า”ป้าจางหัวเราะคิกคัก

เช้าวันรุ่งขึ้นหลีหัวตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่แย่มาก เธอมีรอยคล้ำที่ใต้ตาจากอาการที่นอนไม่หลับ เธอไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ารู้สึกหวิวๆจากการโดนจูบครั้งแรก หรือโกรธเขาเพราะเรื่องของซงเจีย สองอารมณ์นี้มันขัดแย้งหัวใจของเธอมาก แล้วหลีหัวก็เปิดโทรศัทพ์ของเธอดูข้อความที่เธอส่งไปเมื่อวานนี้ ไม่มีการอ่านหรือตอบรับข้อความใดๆจากซงเจีย เธอไหล่ตกทันที

พี่สาวคุณยุ่งมากหรือค่ะ? ฉันคิดถึงพี่มากๆเลยนะ และแล้วหลีหัวก็รีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เพื่อเตรียมตัวออกไปเรียนที่วิทยาลัย ขณะที่เธอเปิดประตูออกมา เธอก็ไปชนเข้ากับอะไรบางอย่างที่มีลักษณะแข็งๆทื่อๆ