SWO ตอนที่ 38 สัตว์กลายพันธุ์

ซูเจิ้งกั๋ว พ่อของซูหลิงตกใจ เขารีบก้าวไปข้างหน้าและคำนับทันที “อาจารย์เสิ่น ซูเจิ้งกั๋วจากกลุ่ม 33 รายงานตัวครับ!”

เสิ่นจิงมองไปยังซูเจิ้งกั๋วด้วยความประหลาดใจ ทันใดนั้นดูเหมือนเขาจะจำบางสิ่งได้ และกล่าวขึ้นทันที “ข้าจำเจ้าได้ เจ้าเป็นเด็กที่ซุกซนที่สุดในกลุ่ม 33”

ซูเจิ้งกั๋วกล่าวอย่างตื่นเต้น “อาจารย์ ไม่คิดเลยว่าท่านยังจำข้าได้”

เสิ่นจิงยิ้ม “ข้าจำนักเรียนของข้าได้ทุกคน เจิ้งกั๋วลูกสาวของเจ้าดูมีแววไม่น้อย ข้าจะรอชมผลงานของนาง”

“ขอบคุณอาจารย์ที่ชมเชย!” ซูเจิ้งกั๋วกล่าวอย่างเร่งรีบ

บุคคลสำคัญอื่น ๆ ไม่กล้าขัดจังหวะ ท้ายที่สุดอาจารย์เสิ่นนั้นเป็นถึงปรมาจารย์ขั้นสูงผู้มาจากเมืองหยานจิง สถานะของเขาสูงกว่าพวกเขามาก

“เอาล่ะ นั่งลงเถอะ”

เมื่อเห็นว่าทุกคนยังยืนอยู่ เสิ่นจิงก็โบกมือและนั่งลง

ฟุบ!

กลุ่มบุคคลสำคัญ และผู้ปกครองเริ่มนั่งลงตามเขาทีละคน

อาจารย์ใหญ่เจิ้ง คณบดี และอาจารย์คนอื่น ๆ ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะนั่ง พวกเขาทำได้เพียงยืนอยู่ด้านข้าง

เสิ่นจิงกวาดสายตาไปรอบ ๆ และเห็นว่าพ่อแม่หลายคนมีสีหน้ากังวล เขาจึงอดกล่าวออกมาพร้อมยิ้มไม่ได้ “พวกเจ้าไม่ต้องกังวลไป เพื่อความปลอดภัยของการประเมินครั้งนี้ ข้าได้ย้ายทีมผู้ฝึกยุทธสองทีมจากแนวป้องกันมาเป็นกรณีพิเศษ ขณะที่สัตว์กลายพันธุ์ที่เลือกมาทั้งหมดนั้นได้รับการทดสอบอย่างเข้มงวด ฉะนั้นแล้วจะไม่มีอุบัติเหตุใดเกิดขึ้นแน่นอน”

“โอ้อีกอย่าง ผู้ที่เข้าร่วมจะได้รับชุดเกราะมาตรฐานด้วย”

เมื่อได้ยินดังนั้น พ่อแม่ของหวังหมิง หลี่จี้ และผู้ปกครองของนักเรียนคนอื่น ๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ยังคงกังวลอยู่

การต่อสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ไม่ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้

เสิ่นจิงถอนสายตา และกล่าวอย่างใจเย็น “อาจารย์ใหญ่เจิ้ง ข้าว่าควรเริ่มได้แล้ว!”

อาจารย์ใหญ่เจิ้งซึ่งยืนอยู่ด้านข้างรีบแจ้งอาจารย์ให้เตรียมการ

แคร็ง! แคร็ง!

ไม่นานกรงเหล็กขนาดใหญ่ก็ค่อย ๆ ถูกนำมาวางไว้บนสนามฝึกภายใต้การขนส่งของทีมผู้ฝึกยุทธของกองทัพ

หลังจากที่ได้เห็นสัตว์กลายพันธุ์ภายในกรงเหล็ก เหล่าผู้ปกครองรวมทั้งซูเจิ้งกั๋วต่างรู้สึกโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด

“ที่แท้ก็เป็นหมูป่างา”

หมูป่างาเป็นสัตว์ที่พบได้บ่อยที่สุดในบรรดาสัตว์กลายพันธุ์ อีกทั้งยังมีความแข็งแกร่งที่ต่ำมาก

อย่าว่าแต่นักเรียนระดับแก่นโลหิตขั้นสามเลย แม้แต่นักเรียนระดับแก่นโลหิตขั้นสองก็ยังสามารถจัดการพวกมันได้หากพวกเขาพยายามมากพอ

แม้แต่พ่อแม่ของเด็กเหล่านี้ยังเคยมีประสบการณ์การล่าพวกมันในครั้งยังเยาว์

ยิ่งไปกว่านั้นการประเมินการต่อสู้ครั้งนี้เหล่านักเรียนที่เข้าร่วมยังได้สวมเกราะมาตรฐานที่มีเพียงผู้ฝึกยุทธเท่านั้นที่ใส่ได้อีกด้วย

กล่าวคือการต่อสู้ครั้งนี้ลูก ๆ ของพวกเขาไม่มีสิ่งใดที่อันตรายต่อชีวิตอยู่เลย

“สมกับเป็นอาจารย์เสิ่น เตรียมการได้รอบคอบจริง ๆ!”

"ใช่ ด้วยทีมผู้ฝึกยุทธจากแนวป้องกัน บวกกับนักเรียนที่ได้รับการปกป้องด้วยชุดเกราะมาตรฐาน ควรไม่มีสิ่งใดผิดพลาด!”

“ที่เหลือแค่ต้องหวังให้นักเรียนทำผลงานได้ดี”

บรรดาผู้นำ และเหล่าผู้ปกครองเริ่มยกย่องอาจารย์เสิ่นอย่างกระตือรือร้นทันที ผู้ปกครองบางคนที่มาชมความสนุกถึงกับเสียใจที่ไม่ยอมให้ลูกสมัครเข้าร่วมการประเมินการต่อสู้

เวลา 9: 30 น. ในตอนเช้า โจวเฮาและนักเรียนอีก 184 คนที่เข้าร่วมได้มาถึงสนามฝึกภายใต้การนำของผู้นำปีสาม

เวลาเดียวกันนั้นนักเรียนจำนวนมากก็ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในอัฒจันทร์ผู้ชม

"อะ! นั่นมันสัตว์กลายพันธุ์!”

"ข้ารู้ มันคือหมูป่างา มันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ที่ถูกจัดอยู่ในหมวดสัตว์อสูรระดับต่ำ”

“เวร ถ้าข้ารู้ว่าสัตว์กลายพันธุ์ที่ต้องเจอคือหมูป่างา ข้าคงสมัครเข้าร่วมไปแล้ว!”

"จริงอย่างเจ้าว่า ครั้งนี้รางวัล 20 อันดับแรกเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าข้าดันพลาดโอกาสที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ไป!”

นักเรียนหลายคนตกใจเมื่อเห็นสัตว์กลายพันธุ์ในกรงเหล็ก แต่ไม่นานความตกใจนั้นก็ได้แปรเปลี่ยนเป็นเสียใจ

หมูป่างาอาจดูดุร้าย และอันตราย แต่พวกมันมักถูกใช้สำหรับการสาธิตในชั้นเรียนเกี่ยวกับวัตถุดิบ

ดังนั้นนักเรียนส่วนใหญ่จึงค่อยข้างคุ้นเคย และไม่กลัวมันเลยสักนิด

ความกลัวของโจวเฮาและนักเรียนคนอื่น ๆ ที่เข้าร่วมลดน้อยลงเนื่องจากความตื่นเต้นที่เข้ามาแทนที่

“ฮ่าฮ่า ที่แท้ก็หมูป่างา ข้าจะจัดการให้เหี้ยนเลย!”

“แค่ติดอันดับ 20 ก็ได้ตั้ง 100,000 หยวน คราวที่แล้วข้าอาจพลาดไป แต่คราวนี้ข้าจะติด 20 อันดับแรกอย่างแน่นอน!”

“แค่หมูป่างา หากข้ารู้ก่อนหน้านี้ ข้าคงไม่ผวาจนนอนไม่หลับ”

ผู้นำปีสามที่เดินอยู่ด้านหน้าเห็นนักเรียนที่เข้าร่วมเริ่มผ่อนคลาย เขาจึงอดดุออกมาไม่ได้ “ถึงจะเป็นเพียงหมูป่างา แต่พวกเจ้าห้ามประมาทเด็ดขาด!”

“ครับ/ค่ะอาจารย์”

นักเรียนหลายคนตอบแบบขอไปที

พวกเขาทราบล่วงหน้าว่าทางโรงเรียนจะแจกจ่ายชุดเกราะมาตรฐานสำหรับการประเมินครั้งนี้ ดังนั้นมันจึงทำให้พวกเขารู้สึกกังวลอยู่นาน

แต่พอรู้ว่าคู่ต่อสู้ของพวกเขาคือหมูป่างา พวกเขาจึงสบายใจขึ้นมาก

“กฎการแข่งนั้นง่ายมาก ยิ่งพวกเจ้าฆ่าหมูป่างาได้มากเท่าไร อันดับของพวกเจ้าก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น”

“เราจะจัดเป็นรอบ รอบล่ะห้าคน  หากไม่ไหวก็ให้ตะโกนออกมาดัง ๆ จากนั้นผู้ฝึกยุทธที่คอยอยู่จะเข้าไปช่วยเหลือ!” ผู้ตัดสินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"เข้าใจแล้ว!"

“รีบเริ่มเร็วเถอะ ข้าอยากฆ่าพวกมันเต็มที!”

นักเรียนที่เข้าร่วมถูกำปั้น

ผู้นำปีสามส่ายหัวอย่างไร้คำพูด เขาโบกมือให้อาจารย์นำชุดเกราะมาตรฐานมาให้นักเรียนสวม

แม้ชุดเกราะมาตรฐานจะมีราคาแพง แต่ทางโรงเรียนก็ยังตัดสินใจใช้เพราะชีวิตของนักเรียนมีความสำคัญมากกว่า

เรื่องนี้ผู้นำโรงเรียนไม่กล้าละเลยแม้แต่น้อย

นอกจากนี้ยังมีราวโลหะแบบข้ามไม่ได้ถูกติดตั้งไว้รอบสนาม พร้อมกับที่กั้นอีก 5 แห่ง เบื้องหลังที่กั้นแต่ละด้านยังมีผู้ฝึกยุทธยืนประจำอยู่ด้วย

บนแท่นสูง อาจารย์เสิ่นก้าวไปข้างหน้าก่อนตะโกน “เริ่มได้!”