637 - โลหิตสีดำ

1947 - โลหิตสีดำ

“เมื่อคนเราแก่ตัวลงพลังงานของคนเราก็เริ่มลดลง ข้าก็แค่ประมาทนิดหน่อยเท่านั้น” ผิวสีทองเปล่งประกาย ผู้อาวุโสของ อาณาจักรเซียนกระอักเลือดออกมา

ร่างกายของเขาส่ายไปมา อย่างไรก็ตามแขนที่ขาดนั้นกำลังรวมตัวกันอีกครั้งและงอกขึ้นมาใหม่หมอกสีเลือดกำลังพลุ่งพล่านพลังที่สูญหายไปกำลังกลับคืนมา

ยิ่งไปกว่านั้นบนท้องฟ้ายังมีดวงดาวหลายดวงที่สว่างขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงเพราะเมื่อพวกเขาลืมตาขึ้นพวกเขาก็เห็นว่าดวงดาวกำลังลุกเป็นไฟและเต็มไปด้วยแก่นแท้ทางจิตวิญญาณ

หลังจากนั้นดาวเหล่านี้ก็มืดสลัวและกลายเป็นเถ้าถ่าน อย่างไรก็ตามมีคลื่นของแก่นแท้ดวงดาวที่ทรงพลังหลายดวงพุ่งลงมาจากนอกโลกกลายเป็นลำแสงเข้าสู่ร่างกายของผู้อาวุโส

เขาเผาดวงดาวที่ยิ่งใหญ่โดยตรงและดูดซับพลังงานแก่นแท้เพื่อฟื้นฟูแขนที่ขาดของเขา วิธีการเหล่านี้น่าประหลาดใจไม่น้อย

ในระหว่างขั้นตอนนี้การต่อสู้ไม่ได้หยุดลงเพราะผู้อาวุโสจากอาณาจักรเซียนกำลังปล่อยแสงสีทองออกจากร่างของเขา ระลอกคลื่นกระจายออกไปหยุดกรงเล็บสัตว์ร้ายนั้น

ในความเป็นจริงเมื่อกรงเล็บของสัตว์ร้ายปรากฏขึ้นสวรรค์และปฐพีก็แยกออกจากกัน กงเล็บตกลงมาจากท้องฟ้าต้องการที่จะสังหารผู้อาวุโสคนนี้ให้ได้

โฮ่ว!

ทันใดนั้นเสียงคำรามดังขึ้นจากระยะไกล ร่างของปรมาจารย์นิกายประตูวัชระเริ่มเฉื่อยชา

เขาก้มศีรษะลงดวงตาสีเงินของเขากว้างขึ้นมองไปที่หน้าอกของตัวเอง มีสายของแสงสีเงินที่แทงผ่านเข้ามาในหัวใจของเขา

ปู!

จากนั้นร่างของเขาก็ระเบิดเลือดสีดำกระเด็นไปทุกทิศทาง

ริ้วรอยแห่งความเป็นอมตะนั้นดูเหมือนจะควบแน่นจากจุดเลือดซึ่งเป็นสิ่งที่มาจากเลือดที่ไหลออกมาจากผู้อาวุโสของอาณาจักรเซียนในตอนที่แขนของเขาระเบิดก่อนหน้านี้

เมื่อร่างกายของเขารวมตัวกันใหม่หมอกสีเลือดไม่ได้หมุนกลับมาทั้งหมด บางส่วนก็ซึมลงใต้ดินเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและไล่ตามผู้อาวุโสของนิกายประตูวัชระไป

“เมล็ดพันธุ์แห่งความมืดถูกฆ่า!”

หลายคนที่อยู่ด้านหลังของเส้นเลือดมังกรตกใจ จากนั้นพวกเขาก็ส่งเสียงโห่ร้อง นี่เป็นชัยชนะของผู้อาวุโสเขาเจตนาทำร้ายตัวเองเพื่อที่จะสังหารคนที่อาจเป็นซือถูคนที่สองคนนั้น

เป็นเพราะความเร็วในการวิวัฒนาการของเขาน่ากลัวเกินไปราวกับว่าจะไม่มีขีดจำกัด!

ใครจะคิดว่าสิ่งต่างๆจะดำเนินไปอย่างราบรื่นเมล็ดพันธุ์แห่งความมืดจะถูกกำจัดไปแล้ว!

“ฮ่าๆๆ!”

ผู้อาวุโสหัวเราะเยือกเย็นความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาพลุ่งพล่าน เขาเผชิญหน้ากับกรงเล็บสัตว์ร้ายสีดำตัวนั้นอย่างตรงไปตรงมา

เอ็น?

ทันใดนั้นทุกคนก็ตกตะลึงเพราะเลือดสีดำของผู้อาวุโสนิกายประตูวัชระไม่ได้ถูกลบล้างออกไป ในที่สุดมันก็รวมตัวกันกลายเป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์

"อะไร?" ทำเอาหลายคนตกใจ

เราต้องเข้าใจว่าสิ่งมีชีวิตนี้ถูกฆ่าด้วยโลหิตเซียนแล้วมันจะฟื้นขึ้นมาอีกครั้งได้อย่างไร?

เขายังไม่ไปถึงขอบเขตสิ่งมีชีวิตอมตะ โลหิตเซียนหยดเดียวก็น่าจะเพียงพอในการถล่มดวงดาวขนาดใหญ่ได้แล้ว แล้วสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่ถึงระดับผู้สูงสุดจะรอดได้อย่างไร?

สิ่งนี้ไม่ตรงกับเหตุผลปกติ!

“ดูเหมือนว่าข้าจะต้องทำให้เจ้าผิดหวังแล้ว เมล็ดพันธุ์แห่งความมืดนั้นไม่มีที่สิ้นสุดเขาจะเติบโตขึ้นอีกครั้งอย่างแน่นอน” ในส่วนลึกของความมืดมีเสียงต่ำดังขึ้น

การโจมตีของกรงเล็บสัตว์ร้ายนั้นก็ดุร้ายยิ่งขึ้นไปพร้อมกัน

ในเวลาเดียวกันอาวุโสของนิกายประตูวัชระก็ฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์กระดูกถูกสร้างใหม่และเติบโตอย่างแท้จริง ยิ่งไปกว่านั้นคลื่นแห่งความผันผวนที่รุนแรงกำลังแพร่กระจาย

เขาคำรามด้วยความบ้าคลั่ง ร่างกายของเขาใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วกลายเป็นยักษ์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ระหว่างสวรรค์และปฐพี

“สวรรค์นี่คือการเปลี่ยนแปลงที่ยอดเยี่ยมเขากำลังจะก้าวเข้าไปอีกขั้นแล้ว” ทุกคนตะลึงงัน ความเร็วในการวิวัฒนาการของเขาทำให้ทุกคนยอมรับไม่ได้

“เร็วไปหน่อย เฮ้อ!” มีคนพูดจากความมืด ยิ่งไปกว่านั้นกรงเล็บขนาดใหญ่ก็เอื้อมมือมาบดขยี้เข้าหาเขาทำให้เขาหดตัวลงยับยั้งพลังงานแก่นแท้ที่พลุ่งพล่าน

เราสามารถเห็นได้ว่าภายในร่างกายที่ความสูงกลับมาเป็นปกตินั้นเลือดสีดำก็มีมากขึ้นเรื่อยๆและเข้มข้นขึ้นอย่างถึงที่สุด

หากปล่อยให้เขาแข็งแกร่งต่อไปมันจะไปถึงระดับใดกันแน่?

ในความมืดริ้วแสงอันวิจิตรก็หนีออกมาอย่างรวดเร็ว นี่คือโลหิตอมตะตอนนี้มันเริ่มถูกกัดกินด้วยความมืดทีละน้อย

“เจ้าต้องการที่จะแย่งชิงเลือดแห่งความมืดของผู้ที่เลือก?” เสียงหัวเราะเยือกเย็นดังขึ้นจากภายในความมืด

กรงเล็บสัตว์ร้ายที่เผชิญหน้ากับผู้อาวุโสเปลี่ยนไปทันทีและหดตัวลงอย่างรวดเร็ว

ยิ่งไปกว่านั้นร่างเดิมของมันก็ปรากฏขึ้น นี่คือสิ่งมีชีวิตที่คล้ายมนุษย์อย่างน้อยที่สุดโครงร่างก็ดูใกล้เคียง

เมื่อเขาเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์แม้แต่กรงเล็บของสัตว์ร้ายตัวนั้นก็กลายเป็นหมัด แสงแห่งความมืดพุ่งขึ้นพุ่งเข้าหาผู้อาวุโสของของอาณาจักรเซียน

ผู้อาวุโสของอาณาจักรเซียนส่งเสียงตะโกนเบาๆ ร่างกายของเขาเปล่งประกายด้วยพลังเซียนมากมายต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดอย่างเข้มข้น

ด้วยเสียงเป้งกระแสของแสงที่ไหลยังคงระเบิดอยู่กลางอากาศ โลหิตเซียนกระจายออกไปเป็นเรื่องหนึ่ง แต่โลหิตแห่งความมืดจากสิ่งมีชีวิตตัวนั้นก็กระจายออกไปเช่นกัน

"เก็บ!"

ในเวลานี้บนเส้นเลือดมังกรผู้อาวุโสอีกคนปรากฏตัวเส้นผมและหนวดเคราของเขาเป็นสีขาวมีลักษณะของเซียนผู้สง่างาม

ในมือของเขามีหม้อหยกที่กำลังรวบรวมเลือดแห่งความมืดซึ่งระเบิดบนท้องฟ้า

ในบรรดาเลือดนั้นมีเลือดสีดำหลายหยดที่เข้าไปในหม้อหยกมันถูกปิดผนึกไว้อย่างแน่นหนาจากนั้นชายชราก็หันหลังกลับทันที

เมื่อเรื่องจบลงเช่นนี้ผู้อาวุโสผิวสีทองคนนั้นจึงไม่ต่อสู้ต่อไปและถอนตัวออกมา เมล็ดพันธุ์แห่งความมืดตกอยู่ในมือของพวกเขาแล้ว เขาจึงรีบถอนตัวอย่างรวดเร็ว

“นั่นคือ…แพทย์ผู้เฒ่าอมตะ!” เหนือเส้นเลือดมังกรมีใครบางคนร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกโดยตระหนักถึงตัวตนของผู้อาวุโสที่ถือหม้อหยก

ในเวลานี้ประตูแห่งแสงปรากฏขึ้นในระยะไกลแพทย์ผู้เฒ่าอมตะเปิดประตูมิติและจากไปอย่างรวดเร็ว

เขาต้องการกลับไปยังดินแดนเซียนประตูนี้จะพาเขาไปที่นั่น

“ฮ่าๆๆ หลังจากใช้ความพยายามทั้งหมดนั้นมันเป็นเพียงแค่การนำเลือดแห่งความมืดออกไปสักหยด? ถ้าอย่างนั้นพวกเจ้าก็นำไปเถอะ ไม่ว่าอย่างไรพวกเจ้าทุกคนก็ไม่สามารถค้นหาอะไรได้อยู่แล้ว” สิ่งมีชีวิตตัวนั้นหัวเราะอย่างเยือกเย็นในความมืด

การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่สิ้นสุดลง เลือดบนเมล็ดพันธุ์แห่งความมืดนั้นคุ้มค่ากับการเคลื่อนไหวอันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรเซียนแล้วอย่างนั้นหรือ?

สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดในสนามรบไม่ได้ไล่ล่า เมื่อเขาเห็นแพทย์ผู้เฒ่าอมตะเข้าประตูแห่งแสงเขาก็ยอมแพ้และหายตัวไปในความมืด

“ผู้อาวุโสเลือดนี้มีประโยชน์อย่างยิ่งหรือ?” แม่ทัพใหญ่เดินเข้ามา

"มันคือเลือดแก่นแท้แห่งความมืด เมล็ดพันธุ์แห่งความมืดที่ได้รับการคัดเลือกมีความพิเศษมาก หากได้รับการวิจัยอย่างสมบูรณ์เราสามารถพลิกสถานการณ์ในสนามรบได้!” ผู้อาวุโสคนนั้นกล่าวด้วยความตื่นเต้น

ในระยะไกลสือฮ่าวขมวดคิ้ว เป็นเพราะเลือดสีดำที่ระเบิดออกมามันหยดลงบนเสื้อผ้าของเขา

ในความเป็นจริงหลังจากที่เลือดระเบิดออกแล้วมันก็บินไปยังแคว้นต่างๆ สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดจำนวนมากต่อสู้เพื่อแย่งชิงมันด้วยความวุ่นวาย

ในขณะเดียวกันในความมืดสิ่งมีชีวิตทรงพลังตัวนั้นไม่เคยลงมืออีกเลย

ที่เขาสนใจคือบุคคลที่ทรงพลังของอาณาจักรเซียน เขาไม่เต็มใจที่จะให้ผู้คนของอาณาจักรเซียนเอาโลหิตแห่งความมืดออกไป เพียงแต่เขาไม่สามารถหยุดยั้งได้

“มันไม่ได้มีมากมายอะไรเลย แต่ทำไมมันถึงทำให้ข้ารู้สึกแย่ขนาดนี้!” คิ้วของสือฮ่าวมีรอยย่นอย่างมาก

เขาตัดเสื้อผ้าบริเวณนั้นออกไปเก็บไว้ในวัตถุวิเศษเชิงพื้นที่จากนั้นก็ถอนตัวออกไป

“แย่แล้วหรือว่าข้าจะถูกเปลี่ยนให้เป็นสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดไปด้วย” สือฮ่าวตกใจมาก

แม้ว่าเขาจะไม่ได้สัมผัสกับหยดเลือดนั้นโดยตรง แต่เขาก็ยังรู้สึกเหมือนมีบางอย่างไม่ถูกต้อง ร่างกายของเขากำลังปล่อยแสงมืดจางๆออกมา