763 - ล้างแค้นเล็กๆ 

763 - ล้างแค้นเล็กๆ

ช่วงสุดท้ายของเทศกาลในทะเลสาบหยก มีผู้คนมากมายนำสินค้าออกมาจำหน่าย ทุกคนที่มาร่วมงานสามารถซื้อขายแลกเปลี่ยนหินแปลกๆได้ที่นี่

“ผู้อาวุโสมังกรแดง ข้าต้องการมอบผลไม้ศักดิ์สิทธิ์มนุษย์ไร้ผลให้ท่าน”

เย่ฟ่านพูดด้วยรอยยิ้มขณะเดินผ่านหอคอยหินแปลกตาในทะเลสาบหยก

“อะไรนะ?”

นักพรตมังกรแดงตกตะลึง มนุษย์ไร้ผลเพียงผลเดียวสามารถยืดอายุได้หลายสิบถึงหลายร้อยปี ซึ่งเป็นของหายากที่ไม่มีใครเทียบได้

“แน่นอนว่ามันต้องลูกใหญ่กว่าเดิม” เย่ฟ่านยิ้ม

เขาตรงไปที่กองหินแปลกๆ ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิด และทิ้งต้นกำเนิดบริสุทธิ์น้ำหนักหนึ่งหมื่นจินไว้

สีหน้าของชายที่ดูแลหินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน แต่เขาไม่สามารถหยุดมันได้ เพราะหินทั้งหมดในนี้ได้ตั้งราคาไว้แล้วและไม่ว่าใครเป็นคนซื้อพวกเขาก็ต้องขาย

นี่เป็นข้อตกลงของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดและพวกเขาไม่สามารถฝ่าฝืนข้อห้ามได้

“ผลไม้บรรพกาล มนุษย์ไร้ผล!”

“สวรรค์ ผลไม้บรรพกาลมนุษย์ไร้ผลถูกตัดออกแล้ว!”

ทุกคนอุทาน เมื่อกลิ่นหอมล้นออกมาและเหล่าชายชราก็พุ่งเข้ามาจากทุกทิศทางด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกระหาย

“ผลไม้บรรพกาลที่โตเต็มที่กำลังจะแปรสภาพเป็นผลไม้แห่งชีวิตของแผ่นดิน นี่คือสมบัติอมตะอันล้ำค่าซึ่งสามารถยืดอายุได้หลายร้อยปี!”

ทุกคนตกตะลึง มีเพียงใบหน้าของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดที่กลับกลายเป็นสีเขียว ต้นกำเนิดบริสุทธิ์หนึ่งหมื่นจินแลกกับผลไม้มนุษย์ไร้ผลซึ่งมีมูลค่าเทียบได้กับต้นกำเนิดหลายล้านจิน แม้แต่ผู้สูงสุดของพวกเขาก็อยากเอาหัวโขกพื้นตาย

ตอนนั้นเองที่ผู้คนจำตัวตนอื่นของเย่ฟ่านได้ ว่าเขาเป็นผู้สืบทอดของปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์ หลายคนแสดงนัยน์ตาที่ซับซ้อน ถอนหายใจอย่างลับๆ และอิจฉานักพรตมังกรแดงอย่างมาก

เย่ฟ่านมาที่กองหินประหลาดของนิกายหยินหยางและค้นหาเป็นเวลานานก่อนจะถอนหายใจพร้อมกับทิ้งต้นกำเนิดสามหมื่นจินเพื่อหยิบ  "เศษหิน” ออกมา

เมื่อเศษหินก้อนนั้นถูกผ่าออกท่ามกลางสายตาของทุกคน แสงสีทองเปล่งประกายงดงามมากก็ปรากฏขึ้น ชิ้นส่วนต้นกำเนิดสวรรค์ที่มีขนาดใหญ่ก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าทำให้สถานที่แห่งนี้ส่องสว่างด้วยความสดใส

“ของขวัญชินนี้มอบให้ผู้อาวุโสราชานกยูง”

เย่ฟ่านกล่าวด้วยรอยยิ้มท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน ต้นกำเนิดสวรรค์ชิ้นนี้ใหญ่มากพอที่จะมีค่าเท่ากับต้นกำเนิดบริสุทธิ์หลายล้านจิน　　

หลายคนสาปแช่งอย่างลับๆ มันทำให้คนอิจฉามากขึ้น จากนั้นเย่ฟ่านก็โยนต้นกำเนิดสวรรค์ขนาดใหญ่ให้กับสุนัขสีดำตัวหนึ่ง

จักรพรรดิดำกอดมันไว้ ยิ้มจนปากกว้างฉีกถึงหู มันหัวเราะคิกคักไม่หยุดและทำให้ผู้คนมากมายโกรธเกรี้ยวมากยิ่งขึ้น

ให้สุนัข?!

เหล่าคนจากนิกายหยินหยางเกือบจะกระอักเลือด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผู้อาวุโสของพวกเขาก็มองหาสมบัติเหล่านี้เช่นกัน และเมื่อเขาเห็นฉากนี้ เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาก็นูนขึ้นอย่างรุนแรง

“เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์แล้วไม่เช่นนั้นจะตัดต้นกำเนิดสวรรค์ขนาดใหญ่เช่นนี้ออกมาได้อย่างไร!” คนของนิกายหยินหยางโกรธมาก

หลี่เหอซุย เจียงฮ่วยเหริน และคนอื่น ๆ รวมตัวกันรอบๆ และได้รับการแจกจ่ายอย่างทั่วถึง

“ข้าจะหาให้พวกเจ้าอีกหน่อย” เย่ฟ่านค้นหาต่อไป

“ยาโบราณซึ่งตอนนี้สูญพันธุ์ไปแล้วมีมูลค่าถึงสามแสนจิน!” ไม่นานก็มีเสียงอุทานขึ้นและผู้คนก็จ้องมองไปที่เย่ฟ่านและคนอื่น ๆ

ในระยะไกลโอหยางเย่และสมาชิกหลายคนของตระกูลศิลปะต้นกำเนิดโบราณโกรธและถอนหายใจ

“เด็กคนนี้เมื่อก่อนความสามารถของเขายังห่างไกลจากปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์ แต่ตอนนี้เขาเชี่ยวชาญศิลปะอมตะต้องห้ามแล้ว”

"ต้นกำเนิดสวรรค์อีกชิ้นหนึ่ง!" หลายคนอุทานออกมา

เย่ฟ่านตัดต้นกำเนิดสวรรค์ชิ้นที่สองของวันนี้ มันมีมูลค่าห้าแสนจิน และเป็นหินที่มาจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์จื่อฝู(คฤหาสน์ม่วง)เขามอบให้หลี่เหอซุย

เย่ฟ่านเดินไปหยิบสมบัติของเหล่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ออกมาและมอบให้คนอื่นง่ายๆมันเหมือนกับเป็นการตบหน้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น

"ไม่น่าแปลกใจที่ปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์สามารถทำให้ใบหน้าของดินแดนศักดิ์สิทธิ์เป็นสีเขียวได้”

บางคนถอนหายใจและอยากจะอุ้มเย่ฟ่านเพื่อขอให้เขาเลือกหินให้สักก้อนก็ยังดี

โชคไม่ดีที่มีคนไม่มากนักเป็นมิตรกับเขา ไม่เช่นนั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดคงล้มละลายไปแล้ว

ยิ่งกว่านั้นคือเย่ฟ่านเดินเลือกหินอย่างต่อเนื่อง พวกเขาเดินค้นหาหินประหลาดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ภายใต้การคุ้มครองของนักพรตมังกรแดงและราชานกยูง ซึ่งแม้แต่ปรมาจารย์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่กล้าทำให้โกรธเคือง

“ดอกไม้เซียน!”

ทุกคนอุทานออกมา เมื่อใกล้เที่ยงเย่ฟ่านก็ตัดดอกไม้แปลกๆ จากสมัยโบราณ ว่ากันว่ามันสามารถทำให้คนคงความสาวได้ตลอดไปและจะไม่แก่จนกระทั่งสิ้นอายุขัย

สำหรับบุรุษสิ่งนี้ไม่ได้ดึงดูดใจนัก แต่สำหรับสตรีหลายคน สิ่งนี้ยังมีค่ามากกว่าการที่พวกนางสามารถบรรลุระดับผู้สูงสุดได้ด้วยซ้ำ

ในตอนนี้หญิงสาวมากมายต่างเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มและพยายามผูกมิตรกับเย่ฟ่าน ซึ่งรวมถึงสตรีศักดิ์สิทธิ์หลายคนด้วย

“จริงๆ แล้วมีดอกไม้สองดอก!”  หลายคนอุทาน

เย่ฟ่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันมองไปรอบๆ มีสตรีเพียงสองคนเท่านั้นที่คุ้นเคยและเป็นมิตร เขายิ้มแล้วส่งดอกไม้ออกไป

หนึ่งดอกมอบให้เอี๋ยนหรูหยูองค์หญิงแห่งเผ่าอสูร และอีกหนึ่งดอกมอบให้กับสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก ทั้งสองอดไม่ได้ที่จะชื่นชมยินดี ไม่มีสตรีใดไม่ชมชอบความงาม

หลังจากตัดดอกไม้เซียนคู่นี้ออกมาแล้วก็ต้องใช้ทันที ไม่สามารถเก็บไว้ได้นาน และเย่ฟ่านก็ไม่อยากเสียมันไป

ท่ามกลางความริษยา ผู้ฝึกตนหญิงทุกคนก็แสดงนัยน์ตาอาฆาต เหยาซี สตรีผู้ศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิด และคนอื่นๆ ต้องการที่จะรวมตัวกันเพื่อขอกลีบดอกไม้ แต่สุดท้ายพวกนางก็ทำได้เพียงอดกลั้นไว้เท่านั้น

ไม่กี่วันต่อมา ทะเลสาบหยกได้ปกป้องหินจักรพรรดิอย่างระมัดระวังและขอให้ผู้ฝึกตนคนอื่นๆ มาช่วยปิดผนึกมัน

ในหมู่พวกมันมีหินที่แปลกประหลาดที่สุดซึ่งมีสีสันเป็นประกายและมีความผันผวนของชีวิตไม่มีสิ้นสุด

เย่ฟ่านกวาดมองด้วยสายตาศักดิ์สิทธิ์ และหลังจากการสังเกตอย่างระมัดระวัง เขารู้สึกประหลาดใจที่มีไข่สีขาวราวหิมะอยู่ในก้อนหินก้อนหนึ่ง

“หินจักรพรรดินี้มีสิ่งแปลกๆมากขึ้นเรื่อยๆ หากไม่ใช่อาวุธเต๋าสุดขั้วของเราคอยกดทับไว้ ป่านนี้มันคงทลายผนึกหลบหนีไปตั้งแต่เมื่อหลายพันปีก่อน” ราชินีศักดิ์สิทธิ์ถอนหายใจ

“บูม!”

เมื่อมีคนต้องการจะปิดผนึกมัน หินจักรพรรดิก็ยิงลำแสงพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าและทำให้ปรมาจารย์คนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส

“นี่...”

วานรศักดิ์สิทธิ์หน้าซีดด้วยความตกใจ ไข่ที่อยู่ในหินจักรพรรดิขาวราวกับหิมะและใสราวกับผลึก

บนเปลือกไข่สีขาวมีแสงศักดิ์สิทธิ์นับพัน และลวดลายต่างๆ ปรากฏขึ้น ซึ่งเป็นสัญลักษณ์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์และปฐพี

“โอ้สวรรค์ นี่คือสัญลักษณ์ของจักรพรรดิอมตะ เขามีอยู่จริงไม่ใช่เพียงตำนาน!”

ในที่สุดวานรศักดิ์สิทธิ์ก็ตัดสินใจบางอย่างและเกือบจะกระโดดขึ้นด้วยความตกใจ

เขาตื่นเต้นมากจนจ้องไปที่หินจักรพรรดิอยากจะสัมผัสมัน นิ้วของเขาสั่นเทาด้วยความประหม่า

“สวรรค์ นี่คือไข่ศักดิ์สิทธิ์หรือ?” ทุกคนอุทานด้วยความตกตะลึง

ผนึกด้านนอกหายไปนานแล้ว แต่ยังคงมีไข่อยู่ข้างใน และในขณะนั้นก็มีลวดลายเต๋ามากมายปรากฏขึ้น

“มีผู้อมตะอยู่ข้างใน”

ผู้คนมากมายมองเห็นสิ่งลึกลับนี้ได้อย่างชัดเจน เวลานี้มันเกือบจะโปร่งใสและมองเห็นทุกสิ่งภายในได้ สิ่งที่อยู่ภายในไข่จะเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไรหากไม่ใช่สิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์

“นี่อาจเป็นไข่เพียงฟองเดียวที่มังกรที่แท้จริงทิ้งไว้ในโลกนี้?” ใครบางคนเดาอย่างตื่นเต้น

“เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์นั่นลุกโชนเหมือนไฟอมตะ คล้ายกับไข่ของนกเฟิ่งหวง(หงส์เพลิง)ในตำนาน”  อีกคนพูดด้วยความประหลาดใจ