761 - การติดต่อจากเผ่าพันธุ์โบราณ
761 - การติดต่อจากเผ่าพันธุ์โบราณ
“สวรรค์ กระจกนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ!” ทุกคนอุทานขึ้น กระจกหยินหยางได้วิวัฒนาการเป็นโลกสีเลือดเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยความโกลาหล และบนร่างของนักพรตอีกาก็อาบไปด้วยเลือด
“กริ้ง…”
เสียงระฆังยาวดังก้อง ระฆังหยกสีขาวส่งคลื่นเสียงอันทรงพลังทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือนราวกับจะถล่มลงมา มันทำลายได้ทุกสิ่ง
นี่คือการปะทะที่รุนแรงที่สุด สวรรค์และปฐพีสั่นไหว ผู้คนทั้งหมดนอกลานประลองตกใจ อ้าปากค้าง
“แค่กๆ”
ทั้งสองฝ่ายกระอักเลือดและมีรอยแตกระหว่างคิ้ว พวกเขาต่างบาดเจ็บสาหัส
“ปัง”
นักพรตอีกาหนีจากโลกเล็กๆ ร่างกายเต็มไปด้วยเลือด เอาตัวรอดจากการถูกผนึก ผู้อาวุโสนิกายหยินหยางก็ถอยห่างออกไปไกลถึงหนึ่งพันจั้ง
หลังจากการโจมตีที่รุนแรง ทั้งสองหายตัวไปกลางอากาศ เคลื่อนไหวผ่านช่องว่าง และเริ่มโจมตีอีกครั้งโดยไม่มีสัญญาณเตือน
“ตาย!”
ที่ด้านหลังของกระจกหยินหยางโบราณ คลื่นสีดำขยายออกพลังหยินอันน่ากลัวพลุ่งพล่านและกวาดไปทางนักพรตอีกา
“บูม!”
ระฆังสีขาวบริสุทธิ์ลอยลงมาตั้งตรงเหมือนหอคอย ต้องการผนึกผู้อาวุโสของนิกายหยินหยางเข้าไปข้างใน
“บูม!”
ทั้งสองเผชิญหน้ากันอีกครั้ง กระจกโบราณสั่นไหว ระฆังศักดิ์สิทธิ์หรี่แสงลง เลือดของพวกเขาพุ่งกระฉูดราวกับน้ำพุ
“ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคนนี้กล่าวว่าจะใช้การโจมตีครั้งเดียวกำหนดชีวิตและความตาย แต่พวกเขาแข็งแกร่งมากจนมีพลังต่อสู้อีกครั้งหลังจากการโจมตีที่รุนแรงที่สุด”
“ทักษะควบคุมสังสารวัฏของปรมาจารย์กำเนิดหยินหยางน่ากลัวจริงๆ!”
บุคคลระดับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หลายคนหวาดกลัว ผู้นำนิกายเฒ่าผู้นี้น่ากลัวเกินไป
“อ๊า!”
นักพรตอีการ้อง คิ้วของเขาเป็นสีทองและอีกาสีทองสามขาพุ่งออกมาและกลายเป็นหนึ่งเดียวกับระฆังศักดิ์สิทธิ์
“บูม!”
เสียงระฆังดังขึ้น โลกโบราณภายในสั่นสะเทือน อีกาสีทองนับสิบตัวบินว่อนทั่วท้องฟ้า
“เจ้ากับข้าไม่แตกต่างกัน” ผู้อาวุโสสูงสุดนิกายหยินหยางกล่าว
“ผู้ยิ่งใหญ่ดินแดนรกร้างตะวันออกนั้นมีหรือที่คนอย่างเจ้าจะต้านทานได้!” นักพรตอีกาตอบกลับในทันที
โลกใบเล็กในระฆังศักดิ์สิทธิ์และพลังเต๋าที่วิวัฒนาการโดยกระจกหยินหยางเผชิญหน้ากันอย่างดุเดือด!
แสงสว่างอันเป็นนิรันดร์ได้กลืนกินสนามรบโบราณมันต่อต้านกับหลุมดำที่ไม่มีที่สิ้นสุดอย่างต่อเนื่อง มีรอยประทับที่น่ากลัวอยู่ในความว่างเปล่า ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองหายตัวไปจากลานประลองอีกครั้ง
ประมุขนิกายหยินหยางกระอักเลือดออกมาคำโต ร่างกายเต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลและคราบเลือด เขาพยายามลุกขึ้นอีกครั้ง
อีกด้านหนึ่งของลานประลองนักพรตอีกาก็ไม่ค่อยดีนัก ขนนกสีดำร่วงหล่นลงจากฟากฟ้า เลือดอาบทั่วทั้งร่างจนน่าสยดสยอง
“หยุด”
“ทั้งสองฝ่ายไม่ต้องต่อสู้กันอีกต่อไป” ราชินีศักดิ์สิทธิ์กล่าว
ทันใดนั้นคนอื่นๆก็รีบเข้าไปในลานประลองและแยกทั้งสองออกจากกัน
“ผลการตัดสินเช่นนี้เหมาะสมที่สุดแล้ว” ประมุขนิกายหยินหยางพยักหน้าเห็นด้วย
นักพรตอีกาดื่มน้ำพุศักดิ์สิทธิ์คำใหญ่และตะโกนอย่างไร้ยางอายว่า
“ข้ายังไม่พอ”
กลิ่นหอมของน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ฟุ้งกระจาย ทุกคนที่ได้กลิ่นต่างใบหน้าบิดเบี้ยว
“ฮึ่ม!”
ปรมาจารย์นิกายหยินหยางแค่นเสียงอย่างเย็นชาและก้าวออกจากสนามประลองโดยไม่หันกลับมามองอีก
“หวังหยางซานเจ้ากลัวหรือ? ข้าคิดว่าเรายังสู้ได้อีกถึงสามร้อยรอบ มาสู้กันอีกครั้ง?” นักพรตอีกาตะโกน
เรื่องนี้มาถึงจุดนี้แล้ว การต่อสู้ครั้งนี้จึงสิ้นสุดลงและเป็นไปไม่ได้ที่จะดำเนินการประลองต่อไป
ทุกคนถอยห่างจากลานประลอง นี่คือโอกาสในการประลองเพื่อชีวิตและความตายของยอดฝีมือรุ่นอาวุโส ผู้คนที่ยังอยู่ในช่วงแข็งแกร่งที่สุดในชีวิตมีหรือจะกล้าเอาชีวิตของตัวเองเข้าไปเสี่ยง
หัวใจของเย่ฟ่านเต้นผิดจังหวะ ทั้งนักพรตมังกรแดงและนักพรตอีกาได้รับบาดเจ็บ แต่ดูเหมือนว่าจะยังมียอดฝีมืออีกสองหรือสามคนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ยังไม่ได้ลงมือ!
แต่ทว่าไม่มีผู้ใดเดินลงสนามประลอง หากพวกเขาปรากฏตัวขึ้นฝ่ายตรงข้ามย่อมประเมินว่าตัวเองมีความสามารถแค่ไหนจากนั้นจึงค่อยออกมาท้าทาย
ดังนั้นคนที่เดินเข้าสู่สนามประลองก่อนจะต้องเสียเปรียบเป็นอย่างมาก!
ในเวลานี้ราชามังกรเขียวหนึ่งในสิบสามโจรผู้ยิ่งใหญ่ก็ยืนขึ้นโดยไม่พูดอะไร เขาถือหม้อวิเศษขนาดใหญ่ไว้ในมือและกวาดสายตามองทุกคนอย่างดูถูก
ผู้คนมากมายเกิดความโกรธเกรี้ยวอย่างถึงที่สุด แต่ไม่มีผู้ใดกล้าเอ่ยวาจา เพราะในมือของเขามันเป็นหม้ออสูรกลืนสวรรค์ซึ่งเป็นอาวุธเต๋าสุดขั้วที่ไม่สมบูรณ์แบบ?
“ทุกคนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญของโลก การร่วงหล่นของพวกท่านคือความสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ขอให้จบการประลองเพียงเท่านี้เถอะ” ราชินีศักดิ์สิทธิ์เข้าแทรกแซง
จนถึงตอนนี้มีคนไม่มากนักที่เต็มใจจะต่อสู้ การมีอยู่ของตัวตนโบราณที่ยังมีชีวิตล้วนเป็นปัจจัยที่ไม่สามารถประเมินได้
สิ่งที่น่ารำคาญยิ่งกว่าคือเอี๋ยนหรูหยูยังคงอยู่ที่นี่ หากอาวุธเต๋าสุดขั้วของจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่ถูกเชิญออกมา รับรองว่าจะไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน
“ต้องตัดหัวเด็กคนนั้นให้ได้” ประมุขนิกายหยินหยางกล่าว
“ตัดหัวมารดาเจ้าสิ!” เย่ฟ่านด่ากลับไปโดยไม่เกรงกลัว
“เจ้า...”
“ราชินีศักดิ์สิทธิ์...”
สาวงามแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกหลายคนเดินเข้ามาที่สนามประลองด้วยความเร่งรีบ
“เกิดอะไรขึ้น” ราชินีศักดิ์สิทธิ์ถามอย่างสงบ
“มีผู้มาเยือนจากเผ่าพันธุ์โบราณ!” หญิงงามในชุดขาวแจ้งข่าวที่น่าตกใจ
“อะไรนะ!” ทุกคนอุทานด้วยความกลัว
“จากรูปลักษณ์ที่ไม่เหมือนมนุษย์และเผ่าพันธุ์อสูรชนิดใด พวกเขาต้องเป็นเผ่าพันธุ์โบราณแน่นอน เขาอ้างว่ามาจากพื้นที่ต้องห้ามและต้องการเข้ามาในทะเลสาบหยก” ศิษย์หญิงตอบ
ทุกคนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ ต่างพูดคุยกันอย่างวุ่นวาย
“สิ่งมีชีวิตโบราณตื่นขึ้นแล้วจริงๆ เขากำลังจะเข้ามาในทะเลสาบหยก...” ทุกคนตกใจ
“เขามาจากไหน เขาไม่ได้บอกหรือ?” มีคนถาม
“ศิษย์ไม่ทราบ เขาแค่ต้องการเข้ามาพบราชินีศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น” ศิษย์ทะเลสาบหยกตอบ
“บัดนี้สิ่งมีชีวิตโบราณได้ตื่นขึ้นแล้ว ข้าไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร” ราชินีศักดิ์สิทธิ์กล่าวกับทุกคน
ไม่มีใครเอ่ยสิ่งใดอีก หัวใจของทุกคนหนักอึ้ง และอนาคตก็คาดเดาไม่ได้
นี่คือสิ่งมีชีวิตที่เคยครองโลกมาอย่างยาวนาน ในตอนนี้พวกเขาตื่นขึ้นแล้ว? ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะโจมตีดินแดนศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ โลกที่ปกครองด้วยดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้องเปลี่ยนมือแล้ว
ระหว่างทาง สายตาของชาวนิกายหยินหยางกำลังลุกโชนด้วยไฟแห่งความโกรธ พวกเขาอยากตัดหัวเย่ฟ่านเสียตั้งแต่ตอนนี้ แต่พวกเขาเป็นอาคันตุกะย่อมไม่สามารถทำอะไรได้
“มองอะไร” จักรพรรดิเย้ยหยัน
แม้ว่าผู้คนในนิกายหยินหยางจะโกรธจัด แต่ก็ไม่มีทางที่จะต่อล้อต่อเถียงกับสุนัขตัวหนึ่ง มิฉะนั้นหากพวกเขาทะเลาะกับมัน พวกเขาจะกลายเป็นตัวตลกอย่างไม่ต้องสงสัย
วีรบุรุษของทุกฝ่ายกลับมายังวังสวรรค์ เย่ฟ่านนั่งที่ปลายโต๊ะ ในขณะที่เด็กรุ่นเยาว์ที่เหลือเพียงยืนอยู่ด้านนอกของห้องโถงเท่านั้น
ไม่นานหลังจากนั้น สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังก็ก้าวเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับศิษย์หลายคนของทะเลสาบหยก
