ตอนที่ 042 เดินทางสู่เซียงเจียง

จากนั้นหญิงสาวก็พาซูแคนไปยังห้อง 302

"ก๊อกๆๆ!!"

เธอเคาะที่ประตูแล้วตะโกน

"คุณซูมาแล้วค่ะ"

"เข้ามา!"

มีเสียงดังมาจากข้างใน

"แกร๊ก!!"

หญิงสาวเปิดประตูและพูดกับซูแคนเบาๆ

"เชิญค่ะคุณซู"

"ขอบคุณ"

หลังซูแคนตอบหญิงสาว ทั้งสามคนก็เดินเข้าไปในห้อง

พอเข้าไปในห้องก็มีโต๊ะกลมตั้งอยู่ พร้อมผู้ชายวัย 40 ที่นั่งอยู่

ข้างๆเขาเป็นชายวัย 30

"ลุงเฉิน"

ซูแคนมองไปยังชายวัย 40 ปีแล้วเรียก

"ซูแคน!!"

ชายวัย 40 ยืนขึ้น มองที่ซูแคน และพูดด้วยรอยยิ้มอย่างกระตือรือร้นว่า

"ไม่คิดเลยว่าเธอจะตัวโตขนาดนี้แล้ว ตอนนั้นที่ลุงไปหาหัวหน้าซู เธอยังเป็นเด็กตัวกระเปี้ยกอยู่เลย"

ชายคนนี้เป็นลูกน้องเก่าของปู่ชื่อเฉินซี่ชาง ตอนนี้เขาเป็นหัวหน้าของเขตเผิงเฉิง

"ลุงเฉิน ลุงไม่เปลี่ยนไปเลยนะครับ"

ซูแคนยิ้มและพูดทักทาย

ลุงเฉินยิ้มตอบและเรียกให้ซูแคนมานั่ง

"นั่งลงก่อนซิ"

ซูแคนมองไปที่เก้าอี้และพูดด้วยรอยยิ้มว่า

"ลุงเฉินครับ ลุงเชิญนั่งก่อนเถอะครับ"

"พวกผมเป็นแขกแต่ดันมาสายซะเอง ต้องขอโทษด้วยนะครับ"

ซูแคนเดินไปที่หลังของลุงเฉินแล้วดึงเก้าอี้ให้กับลุงเฉิน

"ฮ่าๆ ถ้าแบบนั้นลุงก็ไม่เกรงใจล่ะ"

เฉินซี่ชางมองที่ซูแคนและพูดด้วยรอยยิ้มต่อว่า

"ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆเลยเด็กคนนี้"

"แล้วคนพวกนี้คือใครกันล่ะ"

ซูแคนแนะนำลู่กั๋วเฉียงและหวงเสี่ยวเว่ยสั้น ๆ

"สองคนนี้เป็นเพื่อนผมเองครับ"

เฉินซี่ชางยิ้มและพยักหน้าให้ จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ชายอายุ 30 ปีที่อยู่ข้างๆและพูดว่า

"ซูแคน นี่คือคนที่หลานบอกว่าอยากเจอ เขาชื่อสูเจิ้งเหมาน่ะ เรียกเขาว่าหัวหน้าสูก็ได้"

"เขามีโรงงานตัดเย็บเสื้อผ้าในเซียงเจียง ตอนนี้เขามาเผิงเฉิงเพื่อทำธุระพอดี"

ซูแคนได้ยินคำพูดของลุงเฉิน เขาก็เอื้อมมือไปทางสูเจิ้งเหมา

"หัวหน้าสู เป็นเกียรติที่ได้เจอครับ ผมชื่อซูแคนครับ"

หัวหน้าสู น่าจะเป็นชื่อเรียกเฉพาะของเซียงเจียงแน่ๆ…

โดยทั่วไปแล้วมันจะเอาไว้เรียกผู้นำของตระกูล หรือหัวหน้าที่ใหญ่ที่สุดในระบบธุรกิจ

ซูแคนรู้สึกว่าสูเจิ้งเหมาที่อยู่ตรงหน้าเขา น่าจะเป็นเพียงระดับเดียวกับพ่อและลุงของเขา คือรอรับช่วงต่อ

ยิ่งไปกว่านั้น ลุงเฉินแค่โทรคุยก็สามารถบอกให้หัวหน้าสูมาคุยกับเขาแค่นี้เนี่ยนะ

ดูไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่เลย

แต่ก็ระวังไว้หน่อยดีกว่า

"ผมเป็นแค่หัวหน้างานธรรมดาเองครับ ในเซียงเจียงมีคนแบบผมอยู่เยอะเลย ซูแคนคุณเรียกผมว่าเหลาสูก็ได้"

สูเจิ้งเหมาพูดอย่างสุภาพ

"ได้เลยเหลาสู"

ซูแคนได้ยินแบบนั้นเลยพูดออกมาทันที

ถือเป็นโชคดีของสูเจิ้งเหมาที่เฉินซี่ชาง ได้ติดต่อให้เขามาเจอกับซูแคน บางทีในการพบกันคืนนี้อาจจะให้ชีวิตของสูเจิ้งเหมาเปลี่ยนไป

เรียกว่าชีวิตของสูเจิ้งเหมาจะเปลี่ยนไปตลอดกาลเลยก็ได้

"เอาล่ะ งั้นมากินข้าวกันก่อนเถอะ!!"

เมื่อเห็นซูแคนและสูเจิ้งเหมาพูดทักทายกันเสร็จ เฉินซี่ชางก็เรียกให้เด็กเสิร์ฟยกอาหารออกมา

ไม่นานของกินก็ถูกวางเต็มโต๊ะ

สมกับเป็นย่ายที่ผู้คนพลุกพล่าน แม้ว่าจะอยู่ในปี 1979 แต่บนโต๊ะนั้นก็เต็มไปด้วยเนื้อสัตว์และอาหารทะเลแทบจะทุกชนิด จานที่ดูน่าจะอร่อยสุดก็คือกุ้งล็อบสเตอร์ย่างเนย ราดด้วยน้ำจิ้ม

หลังจากมื้ออาหารจบลง เฉินซี่ชางก็พูดกับซูแคนว่า

"ซูแคนเดี๋ยวลุงกลับก่อนนะ ถ้ามีเวลาก็มาหาลุงได้นะ"

"ลาก่อนครับ ลุงเฉิน"

ซูแคนได้ยินก็ยืนขึ้นและก้มเล็กน้อย

เฉินซี่ชางรู้ว่าซูแคนอยากพูดกับสูเจิ้งเหมาเป็นการส่วนตัว เขาเลยขอตัวกลับก่อน

ไม่นานหลังจากที่เฉินซี่ชางกลับ ซูแคนก็มองไปที่สูเจิ้งเหมาและพูดว่า

"เหลาสู พวกเราอยากจะไปเซียงเจียงคุณช่วยจัดการให้หน่อยได้ไหม"

"ได้สิซูแคน เดี๋ยวผมไปจัดการธุระของผมก่อน เดี๋ยวผมจะมาที่นี่ในอีก 2 วัน ไว้ตอนนั้นคุณค่อยไปพร้อมกับผมก็ได้"

สูเจิ้งเหมาพูดพร้อมรับประกัน

"งั้นผมรบกวนเอาเงินไปแลกให้หน่อยสิ"

ซูแคนพูดจบก็มองไปที่ลู่กั๋วเฉียง และลู่กั๋วเฉียงก็หยิบถุงเงินออกมา

"ซูแคน ผมจะเอาเงินของนายมาก่อนได้ยังไง เดี๋ยวผมจัดการเรื่องค่าเดินทางให้ไม่ต้องห่วงหรอก"

สูเจิ้งเหมาพูดพร้อมหัวเราะ

เมื่อได้ยินคำพูดของสูเจิ้งเหมา ซูแคนก็มียิ้มออกมาและพูดว่า

"รบกวนหน่อยเถอะสูเหมา เงินนี่น่าจะประมาณ 50,000 หยวนได้"

"50,000..."

สูเจิ้งเหมาตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และมองซูแคนอย่างแปลกใจ

เขาไม่คิดว่าซูแคนจะแลกเงินเยอะขนาดนี้

เมื่อมองไปที่หน้าที่จริงจังของซูแคน สูเจิ้งเหมาจึงมั่นใจว่าซูแคนพูดจริง เขาจึงเอาเงิน 50,000 หยวนของซูแคนมา

วันต่อมา สูเจิ้งเหมานำเงินมาให้กับซูแคน 40,000 ดอลลาร์ฮ่องกง

และในวันที่สาม พวกเขาทั้งสามก็ได้รับบัตรลงเรือไปยังเซียงเจียง

ทั้งหมดเดินทางไปยังท่าเรือเพื่อขึ้นเรือข้ามฝั่งไปยังเซียงเจียง

นี่เป็นครั้งแรกของซูแคนที่ได้ไปเซียงเจียงหลังได้มาเกิดใหม่