(ฟรี)ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 90 องค์ชายสาม

ร้านไวน์เทพเซียน ตอนที่ 90 องค์ชายสาม

“ท่านหู ข้ารู้ว่าท่านไม่ได้มาเพียงเพื่อดื่มไวน์ ท่านมาที่มี่เพราะต้นมังกรต้นกำเนิดปฐพีของอาจารย์ข้างั้นหรือ?” ลู่ซูหลันยิ้มอย่างสนุกสนาน

เธอเคยได้ยินจากอาจารย์ของเธอแล้วว่าต้นมังกรปฐพีจะเกิดผลภายในเวลาไม่ถึงสามวัน นับวันที่ผ่านไปนับแต่นั้นเป็นต้นมา ผลไม้ควรเติบโตในวันพรุ่งนี้เช้าและสุกในตอนกลางคืน และนั่นคือเวลาที่ยอดฝีมือที่ซ่อนเร้นทั้งหมดจะปรากฏตัวขึ้นเพื่อคว้าผลไม้สำหรับตัวเอง

หูเซียนเต๋าที่กำลังดื่มไวน์ของเขาเกือบจะสำลักเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ จากนั้นเขาก็เหลือบมองลู่ซูหลันด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวและสาปแช่งผู้อาวุโสของผืนป่ามิธอสอยู่ภายในใจ ถึงกระนั้น เขาก็ไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้เพราะคนเหล่านั้นคงไม่รู้ว่าที่จริงแล้วลู่ซู่หลานเป็นศิษย์ของนักบุญโอสถจิ่วที่กำลังเป็นข่าวลืม

เป็นเวลาสองสามวันแล้วที่ลูกค้ารู้ว่าจิ่วเซินเป็นนักบุญโอสถ แต่ข่าวก็ได้แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่มหาอำนาจบริเวณใกล้เคียงก็เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้มาบ้างแล้ว

ทุกคนแทบไม่อยากเชื่อว่านักบุญโอสถที่สู่งส่งนั้นจะลดตัวลงต่ำและเปิดร้านไวน์ร้านเล็ก ๆ ในตรอกที่ห่างไกลของเมืองเบลทราน ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่พวกได้ยินข่าวลือ คนส่วนใหญ่ที่ได้ยินต่างหัวเราะคิกคัด คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องตลกที่เกินที่เจ้าของร้านพยายามชักชวนลูกค้าให้เข้ามา

แน่นอนว่ารวมถึงผืนป่ามิธอส พวกเขาเชื่อว่าเรื่องนี้เป็นเพียงข่าวลือที่จงใจเผยแพร่เพื่อปลุกเร้าให้ผู้คนมาเยี่ยมเยียนร้านตนเอง บางคนเชื่อว่าเป็นการวางมาดเพื่อป้องกันสมบัติล้ำค่าของพวกเขา

หูเซียนเต๋าและคนของเขาถูกส่งมาที่นี่โดยเฉพาะเพื่อต้นมังกรกำเนิดปฐพี แต่ใครจะไปรู้ว่านายหญิงนิกายที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวรรดินี้จะเป็นศิษย์ของเจ้าของร้าน

หูเซียนเต๋าเหลือบมองไปทางซ้ายและขวาก่อนที่เขาจะขยับเข้าไปใกล้ลู่ซูหลันจากนั้นเขาก็กระซิบอย่างเงียบ ๆ “นายหญิงลู่เราถูกส่งมาที่นี่โดยผู้อาวุโสของผืนป่ามิธอสเพื่อนำผลไม้มังกรกำเนิดปฐพีกลับไป แต่เนื่องจากเจ้าของร้านนี้เป็นอาจารย์ของท่าน เราจึงไม่กล้าทำภารกิจนี้อีกต่อไป และเนื่องจากเราเป็นพันธมิตรของท่าน เราจะช่วยท่านปกป้องสถานที่แห่งนี้อย่างสุดกำลัง”

ลู่ซูหลันยิ้มและส่ายหัว “ข้ามีความสุขยิ่งที่ท่านเลือกเช่นนั้น แต่ท่านหูไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวก็ได้”

หูเซียนเต๋าขมวดคิ้วและคิดว่าลู่ซูหลันไม่ต้องการให้พวกเขายุ่งกับความวุ่นวายนี้ เขาพูดด้วยสายตาที่แน่วแน่ “ท่านหญิงลู่ เราเคยอาศัยอยู่ในดินแดนรกร้างทางตอนเหนือ ผ่านการต่อสู้มานับไม่น้อย คนป่าเถื่อนแห่งผืนป่ามิธอสก็ไม่เคยกลัวความตาย!”

ลู่ซูหลันรู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจและเธอก็ยิ้มออกมา แม้ว่ายอดฝีมือที่แข็งแกร่งจำนวนนับไม่ถ้วนจะมาโจมตีพวกเขา เธอเชื่อว่าอาจารย์ของเธอสามารถกำจัดทุกคนได้เพียงปลายของเขา ยังไม่นับธีอาที่เป็นยอดฝีมือขอบเขตที่ 8 ระดับศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเธอจึงไม่คิดว่าพวกเขาต้องการการสนับสนุนจากคนเถื่อนเหล่านี้เลย...

“ท่านหู ท่านลืมน้องสาวธีอาไปแล้วหรือ แค่เธอคนเดียวก็มากเกินพอที่จะหยุดคนเหล่านั้นจากการแย่งชิงต้นมังกรกำเนิดปฐพีของอาจารย์ข้าแล้ว” ลู่ซูหลันกล่าวด้วยท่าทางภาคภูมิใจเล็กน้อย ความรู้สึกของการที่มีคนให้พึ่งพานั้นช่างดียิ่ง เนื่องจากเธอคุ้นเคยกับการแบกรับความกดดันเพียงลำพังในช่วงเวลาที่เธอเป็นนายหญิงของนิกายดาบเมฆาเยือกแข็ง

หูเซียนเต๋าตกตะลึงจนพูดไม่ออก ‘นั่นสินะ แม้ว่านายหญิงลู่จะไม่ได้บอกระดับการฝึกตนของสตรีตัวน้อยผู้ที่นั่น แต่เธอควรเป็นยอดฝีมือขอบเขตที่ 9 ระดับนักบุญ แม้แต่จักรพรรดิคนเถื่อนแห่งผืนป่ามิธอสก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง แล้วจะต้องเป็นห่วงอะไรกัน’ เขาคิดในขณะที่สงบสติอารมณ์ลงอย่างช้า ๆ แต่ส่วนลึกแล้วเขายังคงวางแผนที่จะให้ความช่วยเหลือแม้ว่าลู่ซูหลันจะปฏิเสธข้อเสนอของเขาไปแล้วก็ตาม

“เช่นนั้น ข้าจะพาพี่น้องของข้าไปที่โรงเตี๊ยมที่ใกล้ที่สุดเพื่อที่เราจะได้มาช่วยเหลือได้ทันหากจำเป็น โปรดให้ข้าทำเช่นนี้ด้วยนายหญิงลู่ ไม่งั้นข้าคงสงบไม่ได้” หูเซียนเต๋ากล่าวในขณะที่เกาศีรษะของเขา

เขากังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของลู่ซูหลันเพราะเธอเป็นกุญแจสำคัญสำหรับการเป็นพันธมิตรระหว่างผืนป่ามิธอสและนิกายดาบเมฆเยือกแข็ง หากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้นกับเธอ หูเซียนเต๋าไม่กล้าคิดถึงผลที่จะตามมาด้วยซ้ำ...

ลู่ซูหลันถอนหายใจ แต่เธอรู้ดีว่าหูเซียนเต๋าดื้อรั้นเพียงใด ในท้ายที่สุด เธอก็พยักหน้าและพูดด้วยท่าทางมั่นใจ “เอาล่ะ ท่านหู ข้าเห็นด้วยกับคำขอของท่าน แต่ท่านไม่จำเป็นต้องออกไปแนวหน้า เพราะท่านอจารย์ของข้าและน้องสาวธีอาสามารถจัดการคนเหล่านั้นได้อย่างง่าย”

หูเซียนเต๋า พยักหน้าเบา ๆ และยิ้ม “ข้าจะฟังคำสั่งของท่าน ท่านหญิงลู่”

ลู่ซูหลันยิ้มอย่างสง่างามและก้มศีรษะก่อนจะจากไป

...

นอกร้านไวน์เทพเซียน

ชายวัยสามสิบที่ดูเย็นชามองร้านของจิ่วเซินด้วยความเหยียดหยาม “นี่คือร้านไวน์ของผู้ที่ถูกเรียกว่านักบุญหรือ?” จากสีหน้าภายนอก เขากำลังพยายามสงบสติอารมณ์ แต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามอย่างชัดเจน

คนรับใช้คนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังเขาก้าวไปข้างหน้าและก้มศีรษะลง “ฝ่าบาท คนของเราได้รวบรวมข่าวลือเกี่ยวกับร้านแห่งนี้แล้ว เรามีหลักฐานที่แน่ชัดว่าเจ้าของร้านนั้นเป็นยอดฝีมือ ส่วนเรื่องที่เขาเป็นนักบุญโอสถหรือไม่ หลายคนอ้างว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่เรายังไม่แน่ใจในเรื่องนี้ แต่ข้าแนะนำให้ฝ่าบาทหลีกเลี่ยงความขัดแย้งก่อนที่เราจะรู้ความสามารถที่แท้จริงของพวกเขา” คนรับใช้กล่าวด้วยความเคารพ

องค์ชายสามชี้ให้คนใช้คนนั้นถอยกลับก่อนจะเดินเข้าไปในร้านด้วยรอยยิ้มเย็นชา