ตอนที่ 037 เฒ่าหลี่แปลกไป

ซูแคนรู้สึกมีความสุขมาก หลังจากมาใช้ชีวิตในโลกใหม่นี้ได้ 2 เดือน ตอนนี้เขามีรายได้เดือนละ 300,000 แล้ว มีทุนสำหรับเริ่มทำธุจกิจในปี 1979

ยุคนี้สามารถเริ่มทำอะไรได้ก่อนใครเพื่อนอีกด้วย ยังไม่มีคู่แข่งทางการตลาดอีกต่างหาก

ดวงตาของซูแคนหรี่ลงเล็กน้อย

"ทำได้ดีมาก"

ซูแคนชื่นชม

"เพราะคำแนะนำของพี่สามเลยครับ"

ลู่กั๋วเฉียงยิ้ม เขามีความสุขมาก....

ลู่กั๋วเฉียงจากคนที่ไม่มีอะไรเลยเมื่อสองเดือนก่อน หลังจากที่ชีวิตของเขาได้พบกับซูแคนชีวิตของเขาก็เปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังมือทันที

ตอนนี้ในหนานจิง และจังหวัดโดยรอบ ใครจะซื้อนาฬิกาอิเล็กทรอนิกส์ละก็ ต้องซื้อผ่านลู่กั๋วเฉียงเท่านั้น ยังไม่มีใครที่มาขายแข่งกับพวกเขาตอนนี้

แถมลู่กั๋วเฉียงจะได้ส่วนแบ่ง 20 % จากรายได้ 300,000

คำนวนง่ายๆเขาจะได้เงิน 60,000 หยวนต่อเดือนถ้าสามารถขายได้เหมือนอย่างตอนนี้ เงินขนาดนี้ถ้าพนักงานที่เงินเดือนกว่าจะเก็บได้เท่าเขาละก็…..167 ปีโดยประมาณ

ทั้งหมดนี่เป็นเพราะคำพูดไม่กี่คำของซูแคนเท่านั้น ถ้าไม่มีซูแคน ลู่กั๋วเฉียงคงไม่มีชีวิตที่ดีขึ้นขนาดนี้

"ตอนนี้พวกเราน่าจะคุมตลาดในระแวกนี้ทั้งหมดแล้ว ฉันมีธุระที่เผิงเฉิงพอดี บางทีฉันอาจได้อะไรบางอย่างกลับมาก็ได้"

ซูแคนพูดด้วยรอยยิ้ม

"ครับ พี่สาม"

ลู่กัวเฉียงตอบอย่างมีความสุข

สินค้าที่นำมาจากทางใต้ทำให้พวกเขาสามารถทำเงินได้มหาศาล ซูแคนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับทางใต้ เขาจะได้ไปเผิงเฉิงพอดี เขาจะได้หาคำตอบด้วย

หลังจากนั้นลู่กั๋วเฉียงกับจางเฉียงก็ขอตัวกลับไปก่อน ซูแคนกับเฒ่าหลี่ทั้งสองได้ไปทำความสะอาดห้องลับกันสองคน มีแต่พวกเขาเท่านั้นที่รู้ พวกเขาเลยต้องทำความสะอาดกันเอง

หลังจากใช้เวลาพักใหญ่ในการทำความสะอาดแล้ว ซูแคนและเฒ่าหลี่ต้องมาขนของเก่าจากห้องนั่งเล่นย้ายไปยังห้องลับอีก

กว่าจะจัดการทุกอย่างเสร็จก็เป็นเวลาดึกมาก

ซูแคนเหนื่อยมากในวันนี้ เขาแทบไม่มีแรงที่จะทำอะไรแล้ว เขาจึงขอตัวไปพักผ่อนก่อน

….

ซูแคนลืมตาตื่นขึ้น เขาเห็นแดดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา รู้ได้เลยว่าเป็นเวลาเช้าแล้ว

"หาวว!!"

ซูแคนหาวและบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง จากนั้นเขาก็ขยับจมูกเล็กน้อย

"กลิ่นอะไรน่ะ?"

ซูแคนตกใจเล็กน้อย เขาได้กลิ่นหอมมาเตะที่จมูกของเขา

ที่บ้านหลังนี้มีแค่เขากับเฒ่าหลี่ที่อาศัยอยู่ รึว่าลู่กั๋วเฉียงจะซื้ออาหารเช้ามาให้พวกเขา

"แกร๊งๆ!!"

ซูแคนได้ยินเสียงตะหลิวเคาะกับกระทะอยู่

นี่มันเสียงทำอาหารใช่ไหม?

เฒ่าหลี่เป็นคนทำอย่างงั้นเหรอ?

ซูแคนเก็บเตียงแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าของเขา ก่อนจะเดินออกจากห้อง ทันทีที่ออกมาจากห้อง กลิ่นหอมก็ยิ่งทวีคูณเพิ่มขึ้นไปอีก

เขาเห็นเฒ่าหลี่ ลู่กั๋วเฉียง และจางเฉียงนั่งอยู่ที่โต๊ะ

พวกเขาก็อยู่ตรงนี้กันหมดไม่ใช่เหรอ?

แล้วใครเป็นคนทำอาหาร?

"อรุณสวัสดิ์ครับพี่สาม"

เมื่อเห็นซูแคนเดินออกจากห้องมา ลู่กั๋วเฉียงก็กล่าวทักทายอย่างรวดเร็ว

"กลิ่นนี่มันมาจากไหนกัน"

ซูแคนเดินไปถาม

จางเฉียงยิ้มและตอบ

"พี่สามครับ พี่กั๋วเฉียงได้จ้างแม่บ้านมาให้แล้วครับ ตอนนี้เธอกำลังอาหารอยู่ในครัว น่าจะใกล้เสร็จแล้ว"

"อ๋อ..แม่บ้าน!"

ซูแคนพยักหน้า เขาเพิ่งมอบหมายให้ลู่กั๋วเฉียงไปหาแม่บ้านมาเมื่อวานเอง วันนี้ได้แม่บ้านมาทำงานแล้ว

ไม่แน่อาจจะเป็นคุณป้าจากร้านอาหารที่เราไปกินกับเฒ่าหลี่ก็ได้

ซูแคนหลังจากคิดจบ เขาก็เดินไปยังห้องน้ำ เขาเปิดก๊อกน้ำและเริ่มต้นล้างหน้าแปรงฟัน

"อ่าห์!!"

หลังจากล้างหน้าเสร็จเขาก็เปล่งเสียงแห่งความผ่อนคลายออกมา เป็นเช้าที่สดใสจริงๆ เขารู้สึกตื่นตัวมากหลังจากได้ล้างหน้า

ซูแคนเดินไปยังห้องนั่งเล่นและนั่งลงข้างๆเฒ่าหลี่

เฒ่าหลี่มองไปที่ซูแคนด้วยสายตาแปลกๆ

"มีอะไรเหรอ?"

ซูแคนถาม

เฒ่าหลี่มองไปที่ซูแคนและพูดว่า

"เดี๋ยวคุณก็รู้เองแหละ!!"

"ห้ะ!!"

ซูแคนสับสนเล็กน้อย ทำไมเฒ่าหลี่จึงทำตัวแปลกๆแต่เช้าแบบนี้! ! !

"มีเรื่องอะไร?"

ซูแคนหันไปถามทางลู่กั๋วเฉียง

"พี่สาม พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน"

ลู่กั๋วเฉียงส่ายหัว เขาทำหน้าตาสงสัยเหมือนกับซูแคน เขาไม่รู้จริงๆว่าทำไมเฒ่าหลี่ถึงพูดแบบนั้น

จางเฉียง ก็ส่ายหัวเช่นกัน

พวกเขาแค่พาแม่บ้านมาทำงานแค่นั้น

"เฮ้อ! !"

ซูแคนถอนหายใจออกมา เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ ลู่กั๋วเฉียงเห็นแบบนั้นเลยรินชาที่อยู่บนโต๊ะให้ซูแคนอย่างรวดเร็ว

"พี่ลู่ อาหารพร้อมแล้ว คุณมาช่วยยกหน่อยได้ไหม?"

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงดังออกมาจากในครัว เป็นเสียงที่ดูไพเราะมาก

"พี่สาม เรากินข้าวกันที่ไหนดี"

ลู่กั๋วเฉียงถามซูแคน

ซูแคนชี้ไปที่หน้าบ้าน

ที่หน้าบ้านมีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่ บรรยากาศของสวนหน้าบ้านก็แสนจะวิเศษ

"ยกมาหน้าบ้านเลย"

ลู่กั๋วเฉียงตะโกนออกมา

จากนั้นซูแคนก็เห็นหญิงสาวผมเปีย รูปร่างผอมเพรียว อายุน่าจะประมาณ 20 เดินออกมาพร้อมกับถืออาหารมาด้วย

นั่น..แม่บ้านงั้นเหรอ?

แม่บ้านสาวเนี่ยนะ?

ซูแคนมองไปยังเฒ่าหลี่