เกิดใหม่เป็นทารกขั้นเทพ ตอนที่ 236

ตอนที่ 236

ตู้ม!

“ไม่มีทางน่า คุณพระช่วย! ข้ากำลังเห็นสิ่งใดกันแน่? บุตรแห่งสรวงสวรรค์ถูกผลักดันจนถอยร่นได้? ข้าไม่เชื่อว่านี่เป็นความจริง!”

ในความว่างเปล่าที่ไกลออกไป มีสองร่างกำลังเข้าปะทะกันอย่างต่อเนื่อง ในเวลาเพียงครึ่งเค่อ ทั้งคู่ก็ประมือกันไปแล้วไม่น้อยกว่าพันกระบวนท่า

ทว่า ด้วยเหตุผลบางประการ ทั้งคู่ยังคงมิได้ระเบิดพลังสูงสุดของตนออกมา

“ต้องรู้ก่อนว่าบุตรแห่งสรวงสวรรค์นั้นมิใช่คนธรรมดาสามัญ เขามาจากใต้พิภพอันแข็งแกร่ง มีผู้คนจำนวนเพียงหยิบมือเท่านั้นในช่วงวัยเดียวกันที่สามารถเขารับมือเขาได้หลายกระบวนท่าเช่นนี้!”

“ถูกแล้ว! นี่มันเกิดอันใดขึ้น? เหตุใดรุ่นเยาว์ฝ่ายตรงข้ามถึงได้ทรงอำนาจถึงเพียงนี้!”

การระเบิดยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง มีอสูรเวทมนตร์มากมายรายล้อมอยู่โดยรอบเสี่ยวหวง เขายืนอยู่ท่ามกลางความว่างเปล่าและสะบัดมือน้อยๆ คู่นั้น พลังปราณและทักษะศักดิ์สิทธิ์ทุกรูปแบบน่าปะทุออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง ในทุกคราที่โบกมือ อสูรเวทอัญเชิญจะปรากฏขึ้นกลางอากาศคอยเคียงข้าง

อสูรเวทเหล่านั้นพุ่งไปกลางท้องฟ้าและทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า จากนั้นพวกมันก็ปูทางให้เสี่ยวหวงทะยานเข้าไปซัดกำปั้นใส่ศัตรู

อ่อก!

โลหิตพุ่งทะลัก หลังจากผ่านการปะทะกันจนมิอาจนับจำนวนกระบวนท่าได้ บุตรแห่งสรวงสวรรค์ก็ถูกสังหารลงกลางอากาศด้วยฝีมือของเสี่ยวหวง

ต่อให้มันช่วงใช้พลังศักดิ์สิทธิ์และทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของตน แต่ทุกอย่างล้วนไร้ค่า แม้เสี่ยวหวงจะใช้เพียงแค่กำปั้นเล็กๆ ของเขา แต่พลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาก็มากมายมหาศาล ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะใช้วิธีใดก็มิอาจปัดป้องการโจมตีจากหมัดคู่นั้นไปได้

ฝนเลือดทาทับท้องนภา แสงสีทองเปล่งประกายขึ้นในความว่างเปล่า มันห่อหุ้มทั้งกายเนื้อและดวงวิญญาณของบุตรแห่งสรวงสวรรค์เอาไว้ ทางด้านเสี่ยวหวงเองก็เอ่ยเยาะเย้ยถากถางออกมา

“โอ้ เจ้าพวกขี้ขลาดอีกคนหนึ่งแล้ว ข้าไม่เข้าใจเลยว่าพวกเจ้าต้องการจะต่อสู้เพื่อแย่งชิงทรัพยากรโดยที่ไม่ต้องการจะเสี่ยงชีวิตตนเช่นนี้ได้อย่างไร!”

“เจ้า!”

ได้ยินประโยคนั้น บุตรแห่งสรวงสวรรค์มีสีหน้าขมขื่น มันเป็นเพียงเด็กน้อยอายุราวเจ็ดถึงแปดหนาว เมื่อเสี่ยวหวงเอ่ยเช่นนี้ก็ราวกับเขาเป็นยักษ์ที่กำลังสั่งสอนบุตรชายของตนอยู่

“เจ้ายังมิยอมแพ้ ใช่หรือไม่? ดี! ข้ารู้ว่าข้าสามารถกลับเข้ามาในแดนลึกลับอีกครั้งได้ แต่ในครานี้ร่างของข้าจะไม่ได้รับการปกป้องอีกต่อไป หากเจ้ายังไม่ขลาดกลัวไปเสียก่อน คราวหน้ามาดูกับว่าข้าจะสังหารเจ้าได้หรือไม่!” รุ่นเยาว์ผู้นั้นกล่าว อย่างไรเสีย ค่ายกลของอาณาจักรศิลาที่สามารถส่งคนกลับเข้ามาในแดนลึกลับอีกครั้งได้ก็มิใช่ความลับในแดนลึกลับแห่งนี้

“ย่อมได้! ข้าเกลียดอสูรในร่างมนุษย์เช่นเจ้านัก มันน่ารำคาญยิ่ง!”

หลังจากนั้นเสี่ยวหวงก็เมินเฉยต่อมัน และก้าวไปยืนข้างหลินซวน

‘สมกับที่เป็นเจ้าจริงๆ เสี่ยวหวง ไม่เพียงฝีมือต่อสู้จะยอดเยี่ยม ฝีมือการต่อปากต่อคำก็เยี่ยมยอดไม่แพ้กัน!’

เสี่ยวหวงมองไปยังหลินซวนก่อนจะกล่าวบางอย่าง

“จริงอยู่ที่ข้านั้นทรงพลังมากล้น! แต่อย่างไรก็ตาม เหตุใดเจ้าจึงไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย? เจ้าต้องเห็นสิว่าข้านั้นสังหารเมล็ดพันธุ์ไร้เทียมทานไป เป็นเมล็ดพันธุ์ไร้เทียมทานเชียวนะ!” เสี่ยวหวงที่ไม่เห็นสีหน้าตกใจของหลินซวนและแม้แต่น้อยเอ่ยขึ้นอย่างหม่นหมองเล็กน้อย และมิได้ใส่ใจว่าสิ่งที่วิญญาณของบุตรแห่งสวรรค์ผู้นั้นพูดเป็นเรื่องที่ต้องจริงจังแต่อย่างใด

บัดนี้ ทุกสายตาต่างจ้องมองมา ตัวตนไร้พ่ายในตำนาน บุตรแห่งสรวงสวรรค์ ถูกสังหารลงแล้ว

หลังจากเซียวสาวแห่งหอวิญญาณทองคำ ไม่นานก็มีเมล็ดพันธุ์แรกกำเนิดคนที่สองถูกเข่นฆ่า นี่มันว่าเป็นเรื่องที่ใหญ่หลวงนัก

โดยเฉพาะมันผู้ตายนั้นมีใช่เมล็ดพันธุ์ไร้เทียมทานธรรมดา แต่เป็นถึงคนที่มาจากใต้พิภพ ไม่เพียงความแข็งแกร่ง แต่ไพ่ตายของมันก็มีจำนวนมากมาย

ทว่าบัดนี้กลับถูกสังหาร แม้กระทั่งเหล่ารุ่นเยาว์ที่ไล่ตามแผ่นศิลาอยู่ก็ยังได้รับการแจ้งเตือนเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้

ผู้คนมากมายต่างมุ่งหน้ามาทางนี้ข้ามผ่านระยะทางอันแสนไกลเพื่อรับชมการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ทว่าทางด้านหลินซวนและหวงหาว ผู้ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของทุกสิ่งกลับมิได้นำพาใดๆ

หนึ่งยังคงถูกห่อหุ้มอยู่ในกลุ่มก้อนแสงจนไม่อาจมองเห็นรูปลักษณ์ใดๆ ได้แม้แต่น้อย และอีกหนึ่งก็ในทักษะศักดิ์สิทธิ์บางประการเพื่อเปลี่ยนแปลงลักษณะของตน ต้องรู้ก่อนว่ากระทั่งนัยน์ตาหยินหยางของหลินซวนยังไม่อาจมองทะลุผ่านการปกปิดนี้ของเสี่ยวหวงได้

ในสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้ใครบางคนต้องการจะแก้แค้น แต่พวกมันคงไม่สามารถตามหาตัวตนของอีกฝ่ายในพบได้หากพวกเขาลบการปลอมแปลงรูปร่างออก ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้ค้นหาเจอแล้วอย่างไร? ทั้งคู่ต่างนับว่าเป็นอัจฉริยะไร้เทียมทาน ยังมีสิ่งใดให้ต้องหวาดกลัวหรือ?

จากนั้น เหล่ารุ่นเยาว์ทั้งหมดโดยรอบและอสูรทั้งหลายที่เฝ้ามองอยู่ก็ต่างเร่งความเร็วสูงสุดของตนเองเพื่อไปให้พ้นจากทั้งสอง

บัดนี้ รอบด้านไม่หลงเหลือสิ่งมีชีวิตอยู่ใกล้ทั้งคู่อีก พวกคนที่หนีไปยอมหยุดฝีเท้าลงในยามที่เห็นว่าตนเองอยู่ห่างจากทั้งคู่นั้นในระยะปลอดภัยแล้ว บางส่วนที่อ่อนแอมากๆ ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองทั้งสองคนเสียด้วยซ้ำไป ด้วยหวาดกลัวว่าจะทำให้พวกเขามีโทสะ

ทางด้านเหล่ารุ่นเยาว์ที่ไล่ตามแผ่นศิลาอยู่ต่างมีใบหน้ามืดครึ้ม หลังจากนี้ไป พวกเขาต่างรู้ว่าทั้งสองคนนั้นนับว่าเป็นศัตรูที่ทรงพลังที่สุดในแดนลึกลับแห่งนี้

………….

ทางเข้าแดนลึกลับ หมอกสีดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น จากนั้นร่างหนึ่งก็เผยตัวออกมาอย่างช้าๆ พร้อมด้วยกายเนื้อที่ไม่สมบูรณ์ของมัน หมอกดำเคลื่อนไหวและร่างนั้นเริ่มฟื้นฟู เมื่อเหล่าบุคคลสำคัญจากใต้พิภพเห็นหมอกเหล่านั้น สีหน้าของพวกมันก็เขียวคล้ำ

“โอ้? นั่นคือ….”

สายตามากมายต่างจ้องมองมา เมื่อร่างเนื้อของมันฟื้นฟูย่างสมบูรณ์ดวงวิญญาณจึงกลับเข้าไป บุตรแห่งสรวงสวรรค์ในเกราะดำลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา และร่างมันปลดปล่อยปราณหยินที่ทรงพลัง

“มีคนถูกสังหารอีกแล้วเช่นนั้นหรือ? ความแข็งแกร่งของเขาดูไม่สามัญ! เป็นผู้ใดกัน? ข้าสัมผัสได้ว่าเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าคนจากหอวิญญาณทองคำเสียอีก!” เสียงกระซิบกระซาบของเหล่าผู้บ่มเพาะทั้งหลายดังขึ้น

ทว่า เมื่อพวกเขาเห็นสายตาที่ผู้อื่นมองมาก็พลันหุบปากทันทีเพราะกลิ่นอายของฝ่ายตรงข้ามนั้นน่าหวาดผวาเกินไป

อันที่จริงแล้ว มิใช่แค่เขาเท่านั้น กระทั่งเหล่าอาวุโสจากตระกูลทั้งหลายโดยรอบก็ขมวดคิ้วมุ่น

ตั้งแต่ที่รุ่นเยาว์ผู้นี้กลับออกมา ก็ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากใดๆ ร่างของมันมีกลิ่นอายชั่วร้าย ทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจนัก

“เขาคือบุตรแห่งสรวงสวรรค์!”

ทันในนั้นเอง ใครบางคนก็ร้องตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจด้วยนึกถึงรูปลักษณ์เช่นนี้ได้แล้วว่าเป็นผู้ใด

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา คลื่นความโกลาหลแห่งความไม่เชื่อถือก็แพร่กระจายออกไปโดยรอบ ต้องรู้ก่อนว่าบุตรแห่งสรวงสวรรค์เป็นใคร? มันคือเมล็ดพันธุ์ไร้เทียมทานจากใต้พิภพ และเป็นรุ่นเยาว์ที่แข็งแกร่งที่สุดในขณะนี้ สถานที่อย่างใต้พิภพนั้นมีอีกชื่อเรียกหนึ่งว่าปรโลก… ความแข็งแกร่งของอัจฉริยะที่มาจากที่แห่งนั้นย่อมไม่อาจดูถูกได้

*ใต้พิภพใช้เรียกอาณาจักรที่อยู่ใต้ดินเฉยๆ ไม่ใช่นรกแบบที่มียมบาลตัวแดงๆ คอยเอาหอกทิ่มแทงทุกวัน ทุกวัน นะครับ