(ฟรี) Dual Cultivation บทที่ 890 เมืองเฉียง
"บ-บ้า ไม่มีทางที่เจ้าจะเป็นลูกชายของนาง แสดงหลักฐานให้ข้าเห็นหน่อย" เจียงเฉินลังเลที่จะเชื่อซูหยาง
ซูหยางพยักหน้าและพูดว่า "ก็ได้ ถ้าเช่นนั้นให้ข้าบอกเจ้าเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่แม่ของข้าทำในแต่ละวันและความลับเกี่ยวกับนิกายนางที่มีเพียงนางเท่านั้นที่รู้"
จากนั้นเขาก็พูดถึง 'แม่' ของเขาต่อ และทำให้ทุกอย่างดูสมจริงและน่าเชื่อเหลือเกิน
นอกจากนี้ วิธีที่ซูหยางพูดโดยไม่หยุดหรือตะกุกตะกัก ทำให้ทุกอย่างน่าเชื่อยิ่งขึ้นไปอีก เนื่องจากคนโกหกจะไม่สามารถพูดได้อย่างสบายๆ และมั่นใจได้
"ทำไมไม่มีใครรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของตัวตนของข้า มองมาที่ข้าสิ ถ้าเจ้าเป็นแม่ของข้า เจ้าจะกล้าอวดว่ามีหมูเหมือนข้าหรือไม่ แม่ของข้าเป็นเทพธิดาที่มีผู้ชื่นชมนับอนันต์ แต่เมื่อมองมาที่ข้า ข้ากลับตรงข้ามโดยสิ้นเชิง" ซูหยางถอนหายใจ
ตระกูลเจียงพูดไม่ออกเมื่อซูหยางพูดเรื่องไร้สาระเสร็จ
"ไอยะ… ลืมมันไปเถอะ ข้าก็แค่เพียงบอกแม่ข้าให้มาที่นี่แทน ในเมื่อเห็นชัดว่าพวกเจ้าไม่เชื่อคำพูดของข้า ถ้าข้าหล่อกว่านี้อีกหน่อย บางทีอาจจะต่างออกไป"
"เดี๋ยวก่อน…" เจียงเฉินหยุดเขา
"ทำไมแม่ของเจ้าถึงอยากได้ที่นี่ล่ะ เพราะสมบัติในที่นี้"
"ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมนางถึงต้องการที่นี่ แต่แม่ของข้าเสียใจตั้งแต่การตายของซูหยาง บางทีนั่นอาจเกี่ยวข้องกับที่นี่" ซูหยางยักไหล่
จากนั้นเขาก็พูดต่อไปว่า "เจ้ารู้อะไรหรือไม่ เพื่อชดเชยความสูญเสียของเจ้า ข้าจะมอบหินวิญญาณระดับสูงเหล่านี้ให้เจ้า"
จากนั้นซูหยางก็วางหินวิญญาณระดับสูง 20 ก้อนไว้บนโต๊ะ
ตระกูลเจียงตกตะลึงในทันทีกับการใช้จ่ายอย่างสิ้นเปลืองของซูหยาง
แม้ว่าบ้านหลังนี้เคยเป็นของซูหยางก็ตาม มันก็ไม่คุ้มเทียบกับหินวิญญาณระดับสูง 20 ก้อนอย่างแน่นอน
ด้วยหินวิญญาณระดับสูง 20 ก้อน พวกเขาสามารถย้ายไปอยู่บ้านที่ใหญ่กว่าและใช้ชีวิตที่เหลืออย่างหรูหราที่นั่น
แน่นอน นั่นคือถ้าพวกเขาไม่รวมสมบัติในที่นี้ไว้ด้วย
จากที่กล่าวมา ถ้าเจ้าอ้วนที่ไม่รู้จักคนนี้เป็นคนที่เขาอ้างว่าเป็นจริงๆ มันก็ไม่คุ้มที่จะล่วงเกินแม่ของเขา ไม่ว่าสมบัติชนิดใดจะอยู่ในที่แห่งนี้
ในที่สุด มันก็เป็นเพียงบ้านที่มีสมบัติล้ำค่าบางอย่างที่ไม่รู้จักเท่านั้น หากพวกเขาปฏิเสธที่จะจากไปและได้ผลลัพธ์เป็นความตาย มันก็ไม่สำคัญว่าจะมีสมบัติอะไรอยู่ในสถานที่นี้ เพราะผู้คนที่ตายแล้วจะไม่สามารถใช้สมบัติได้
หลังจากครุ่นคิดหลังจากนั้นอีกสองสามนาที เจียงเฉินก็คว้าหินวิญญาณคุณภาพสูง 20 ก้อนบนโต๊ะและพูดว่า "ก็ได้ อาคารนี้เป็นของเจ้า ให้เวลาเราสองสามวันเพื่อเก็บของและออกไป"
ซูหยางพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้มสงบบนใบหน้า
เวลาต่อมาหลังจากนั้น เจียงเฉินก็มอบกุญแจบ้านให้ซูหยางก่อนที่ซูหยางและเซี่ยวหรงจะออกจากสถานที่แห่งนั้น
"นายท่าน มีสมบัติอยู่ในสถานที่นั้นจริงๆ รึ ข้าไม่รู้สึกถึงสมบัติใดๆ เลย" เซี่ยวหรงพูดกับเขาหลังจากที่พวกเขาจากไป
"อ๊ะ นั่นคือสิ่งที่ข้าอุปโลกน์ขึ้น แม้ว่ามันอาจจะย้อนเข้าหาตัว แต่มันก็คุ้มค่าที่จะลอง และมันไม่ได้สำคัญอะไรหรอกว่าพวกเขาเต็มใจที่จะออกไปหรือไม่ เพราะข้าก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรจากที่นั่น ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับตัวอาคารเลยนอกจากความรู้สึกที่ข้ามีต่อมัน”
"สำหรับการเป็นผู้สืบทอดของ 'ซูหยาง'... นับแต่นี้ปล่อยมันผ่านไปเถอะ" ซูหยางพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม
เซี่ยวหรงพยักหน้า
ซูหยางและเซี่ยวหรงใช้เวลาสองสามวันในโรงแรมใกล้เคียง พวกเขายังต่ออายุป้ายเป็นเวลาอีกหนึ่งเดือนในขณะที่รอ
ไม่กี่วันให้หลัง พวกเขาก็กลับไปที่อาคาร และแน่นอนว่าตระกูลเจียงไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว ทิ้งบ้านว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง
"ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาสามารถครอบครองบ้านหลังนี้ตั้งแต่แรกได้อย่างไร แต่ข้าดีใจที่มันกลับมาอยู่ในความครอบครองของข้าอีกครั้ง" ซูหยางมองไปรอบๆ อาคารก่อนจะทำความสะอาดสถานที่
"เซี่ยวหรง เรามาใช้เวลาสองสามวันที่นี่ก่อนที่เราจะจากไป"
เซี่ยวหรงพยักหน้า
ดังนั้น ทั้งสองจึงใช้เวลาอีกสองสามวันในบ้าน
##อย่าลืมผู้แปลด้วยนะคะที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com ค่ะ
หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น ซูหยางและเซี่ยวหรงก็ออกจากบ้านก่อนออกจากเมือง
"ตอนนี้เราจะไปไหนกัน นายท่าน"
"เราจะไปหาข้อมูลกัน แม้ว่า 2,000 ปีนั้นใช้เวลาไม่นานในเหตุการณ์อันยิ่งใหญ่ แต่หลายสิ่งหลายอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้ในเวลาอันสั้น และสถานที่ซึ่งดีที่สุดในการรับข้อมูลก็ย่อมต้องเป็นผู้ขายข้อมูลซึ่งส่วนใหญ่มีความรู้มากมาย บางคนถึงกับรู้ความลับที่แม้แต่เซียนส่วนใหญ่ก็ยังไม่รู้”
"เมื่อข้ามีข้อมูลบางอย่างแล้ว ข้าจะดูว่าเราควรไปที่ไหนต่อจากนั้น"
เซี่ยวหรงพยักหน้าเมื่อนางเข้าไปในเรือเหาะกับเขา
"เมื่อพูดถึงการหาคนขายข้อมูล สถานที่ซึ่งดีที่สุดน่าจะเป็นหอคอยความรู้ ที่เมืองหลวงของมณฑลเฉียง เมืองเฉียง"
"ในหอคอยความรู้ เจ้าสามารถหาข้อมูลได้เกือบทุกอย่าง หากพยายามหาสมบัติบางอย่างอยู่ พวกเขาจะรู้ตำแหน่งที่แน่นอน หากกำลังมองหาวิชาเฉพาะอยู่ พวกเขาจะสามารถบอกได้ว่าจะไปหาได้ที่ไหน คนหายรึ พวกเขาสามารถจะหาพบบุคคลนั้นภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ ผู้ขายจะมีเครือข่ายทั่วสวรรค์ศักดิสิทธิ์ทั้งสี่ และนั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่”
"ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 1 สัปดาห์ เพราะฉะนั้นทำตัวให้สบาย" ซูหยางพูดกับเซี่ยวหรง
ในอีกสองสามวันต่อจากนั้น ซูหยางและเซี่ยวหรงก็จะพบกับผู้ฝึกยุทธ์หลายคนบนยานสมบัติบินของพวกเขาในการเดินทางไปยังเมืองเฉียง ตอนแรกมันเป็นความรู้สึกแปลกมากที่เห็นยานสมบัติบินคนอื่นๆ สำหรับซูหยางเพราะเขาเคยชินกับการครอบครองท้องฟ้าโดยลำพัง
และยิ่งพวกเขาเข้าใกล้เมืองเฉียงมากขึ้น พวกเขาก็จะพบผู้ฝึกยุทธ์มากขึ้น
หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น ซูหยางและเซี่ยวหรงก็มาถึงเมืองเฉียง ที่ซึ่งสามารถมองเห็นหอคอยขนาดใหญ่ทะลุฟ้าอยู่ภายในเมืองได้ แม้จะอยู่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตร
