อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 65 ธุรกิจใหม่

ตอนที่ 65 ธุรกิจใหม่

“แลนสเตอร์ ภาพถ่ายเหล่านี้มีค่ามาก คุณช่วยตรวจสอบตัวตนของคนในภาพถ่ายเหล่านี้ให้ผมหน่อย เอาพวกประวัติ สถานะทางการเงิน ครอบครัว ฯลฯ เอามาให้หมด ผมคิดว่าภาพเหล่านี้น่าจะถูกนำมาใช้ในอนาคต” ฮาร์ดี้สั่ง

แลนสเตอร์เข้าใจดีว่าฮาร์ดี้หมายถึงอะไร เขายิ้มและเก็บภาพทั้งหมดไป

“ไม่ต้องกังวล ผมจะตรวจสอบให้ได้ข้อมูลมากที่สุด”

ทันใดนั้นบิลเดินเข้ามา เขาเหลือบมองเงินบนโต๊ะแต่ไม่สนใจ เขาเดินไปหาฮาร์ดี้และพูดอย่างตื่นเต้น “บอส อยากไปตรวจสอบทรัพย์สินของแก๊งสเปนไหม”

ในการเข้าควบคุมแก๊งสเปนอย่างเงียบๆ  ฮาร์ดี้ปล่อยให้บิลเป็นผู้นำในการจัดการเรื่องนี้ เพราะฮาร์ดี้อยากให้บิลได้ฝึกจัดการแก๊งเพื่อเข้ามาแบ่งเบาภาระของเขา

ซึ่งเขาไม่นึกเลยว่าบิลจะจัดการเรื่องต่างๆ เร็วมาก แถมยังทำงานได้ดีและคล่องแคล่ว ทำให้ฮาร์ดี้ไม่ต้องเป็นกังวลเลย

“ไปดูกันเถอะ”

พวกเขาขับรถไปที่อาคารอิฐสีแดงสามชั้นเป็นแห่งแรก พวกเขาไม่ได้เข้าไป แค่จอดรถด้านหน้าอาคารเท่านั้น

“อาคารหลังนี้เป็นโรงแรม ซึ่งมีห้องให้พักพร้อมกับมีหญิงบริการด้วย ภายในมี 46 ห้อง ชั้นแรกและชั้นสองเป็นห้องสำหรับแขกทั่วไปชั้นสามเป็นห้องวีไอพี มีบาร์ ห้องเต้นรำ และห้องเด็กเล่น แล้วตอนนี้มีผู้หญิงมากกว่าหนึ่งร้อยคนทำงานที่นี่”

“ที่นี่ให้ผลกำไรกับแก๊งได้ประมาณ 100,000 ดอลลาร์ต่อปี”

บิลมองไปที่ฮาร์ดี้ “อยากเข้าไปดูข้างในไหม”

“ไม่จำเป็น ไปที่อื่นเถอะ” ฮาร์ดี้ส่ายหัว

คนขับพาพวกเขาไปที่สนามมวยใต้ดิน โดยที่นี่จะเปิดเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น ซึ่งเวลานี้ยังไม่มีคนจึงทำให้ข้างในตอนนี้โล่งมาก และภายในก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย มีเวทีมวยอยู่ตรงกลางมีคราบเลือดจางๆ อยู่บนนั้น

“เดิมเป็นโรงงาน แต่ต่อมาถูกเปลี่ยนเป็นเวทีมวยใต้ดิน มีการจัดการแข่งขันสามถึงห้าเกมทุกคืน มวยใต้ดินสร้างรายได้ประมาณ 100,000 ถึง 150,000 ดอลลาร์ให้กับแก๊งในแต่ละปี” บิลอธิบาย

มวยใต้ดินได้รับความนิยมในสหรัฐอเมริกามาโดยตลอด แม้แต่ในศตวรรษที่ 21 ก็ยังมีการจัดแข่งมวยใต้ดินขนาดใหญ่อยู่

ซึ่งมวยใต้ดินมีเอกลักษณ์อยู่สองอย่าง

ไม่มีกฎเกณฑ์และได้เงินดี

เรียกได้ว่าเป็น ‘การต่อสู้ที่ไม่มีข้อจำกัด’ อย่างแท้จริง

นอกจากไม่สามารถใช้อาวุธได้ ผู้เข้าร่วมจะสามารถโจมตีคู่ต่อสู้ได้ทุกรูปแบบ

การได้รับบาดเจ็บเป็นเรื่องปกติ และต่อให้มีคนตายก็ไม่น่าแปลกใจ

เป็นเพราะความโหดร้ายจากสัญชาตญาณดิบของมวยใต้ดิน ทำให้ผู้ชมล้วนตื่นเต้นและมีอารมณ์ร่วมไปกับการแข่งขัน หลายคนจึงเต็มใจที่จะจ่ายเงินเพื่อดูเกมและเดิมพันข้างที่ชนะ

นักมวยใต้ดินส่วนใหญ่ทำเพื่อเงิน และมีแค่ส่วนน้อยเท่านั้นที่เข้าร่วมเพื่อฝึกทักษะเฉพาะตัว

ตัวอย่างนักมวยโด่งดังที่เคยเข้าร่วมมวยใต้ดินคือ ไทสันและปาเกียว

ไทสันขึ้นชกในเวทีมวยใต้ดินเมื่ออายุ 14 ปี และปาเกียวที่ขึ้นเวทีมวยใต้ดินเมื่ออายุ 12 ปี

บิลและฮาร์ดี้ออกจากเวทีมวยใต้ดินและขับรถไปที่คาสิโนของแก๊งสเปน

ฮาร์ดี้คุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดี

คลับเฮาส์แมคคินเซย์ หมายเลข 5

การปล้นครั้งแรกของพวกเขาอยู่ที่นี่ ซึ่งตอนที่พวกเขามาครั้งที่แล้ว ที่นี่มีไฟสว่างไสวไปทั่วที่จอดรถเต็มไปด้วยรถหรู ทว่าตอนนี้มันกลับร้างไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม พืชพรรณรอบๆ ได้รับการตัดแต่งอย่างเรียบร้อย และน้ำพุก็ยังคงใช้ได้อยู่

ดูเหมือนจะมีคนคอยดูแลที่นี่อยู่บ่อยๆ

พวกเขาเข้ามาข้างใน เดินไปรอบๆ ล็อบบี้และบาร์ ผ่านทางเดินไปยังชั้นใต้ดิน ที่ก่อนหน้านี้มีประตูไม้สูงสองบาน แต่นีลได้ระเบิดไประหว่างการปล้นแล้ว ทำให้ตอนนี้มันได้รับการปรับปรุงและแทนที่ด้วยประตูเหล็กที่แข็งแรงกว่าเมื่อก่อนมาก

“ประตูถูกเปลี่ยน ภายในได้รับการปรับปรุงใหม่ และสามารถเปิดให้บริการได้ตลอดเวลา” บิลแนะนำ

ทั้งสองเดินเข้าไปในคาสิโน

ภายในกว้างขวางมาก ล็อบบี้ทั้งหมดมีขนาดห้าถึงหกร้อยตารางเมตร มีโต๊ะพนันหลายสิบตัว และแถวเครื่องสล็อตแมชชีนทั้งสองด้าน

มันคล้ายกับคาสิโนในลาสเวกัส

แต่มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง หน้าต่างแลกเปลี่ยนชิปถูกแทนที่ด้วยกำแพงที่มีรู เงินและชิปทั้งหมดถูกวางไว้ที่ด้านหลัง มีแผ่นกั้นโลหะที่สามารถเลื่อนปิดได้ตลอดเวลา ต่อให้มีโจรเข้ามาก็ไม่สามารถปล้นได้

ดูเหมือนว่าเพราะการปล้นของฮาร์ดี้ แดนี่จึงออกแบบมาตรการป้องกันเพื่อไม่ให้เกิดขึ้นอีก

เขาคงจะสั่งทำกำแพงเป็นพิเศษเลยสินะ…

บิลยิ้มและพูด “ในอดีต คาสิโนสามารถทำกำไรได้มากกว่า 200,000 ดอลลาร์ต่อปี ซึ่งถือเป็นธุรกิจที่ทำกำไรได้มากที่สุดของแก๊งสเปน ถ้าไม่นับธุรกิจขายยาเสพติดนะ”

“บอส แล้วคุณจะเปิดเมื่อไหร่” บิลถาม

“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้รอไปก่อน” ฮาร์ดี้กล่าว

สถานการณ์ยังไม่มั่นคง โดยเฉพาะเรื่องระหว่างแก๊งยิวกับแก๊งไอริชที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขจึงไม่จำเป็นต้องรีบร้อนที่จะเปิดคาสิโนให้บริการในตอนนี้

บิลมองไปที่ฮาร์ดี้ เขาลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่าง

“มีอะไรหรือเปล่า?”

ฮาร์ดี้รู้จักบิลดี เขาดูออกว่าบิลมีอะไรจะพูด

“บอส ฉันอยากบอกคุณเกี่ยวกับไซมอน ฉันขอเก็บไซมอนไว้ได้ไหม”

“ช่วงนี้เขาทำงานหนักมากโดยเฉพาะเรื่องเงินกู้ เขาดูแลมันอย่างดี ทำให้ตอนนี้ลูกหนี้นอกระบบมีหนี้มากกว่า 200,000 ดอลลาร์ และจำเป็นต้องชำระคืนเพื่อคำนวณดอกเบี้ย ไม่มีใครทำได้ดีไปกว่าเขาอีกแล้ว ถ้าฆ่าเขาเราจะหาคนที่เก่งขนาดเขาได้จากไหน”

“ไซมอนไม่เหมือนแดนี่ตั้งแต่แรกที่เขาเข้าร่วมแก๊งสเปน ก็แค่เพราะเขาต้องการหางานทำ นอกจากนั้นเขาก็จัดการบัญชีของแก๊งได้ดีมาก ฉันคิดว่าเขาเป็นคนมีพรสวรรค์ที่หายาก”

ฮาร์ดี้มองบิลอย่างจริงจัง

“บิลการเลือกใช้คน อย่างแรกขึ้นอยู่กับว่านายมองเขาออกหรือเปล่า อย่างที่สองนายจะยอมรับการทรยศของเขาได้ไหม…”

“ถ้านายคิดว่านายมองไซมอนออกได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และสามารถทนต่อการถูกหักหลังจากเขาได้ ก็เอาเลย แต่ในอนาคตนายต้องเป็นบอสของแก๊งนี้ ดังนั้นนายต้องเริ่มคิดเองได้แล้ว”

บิลรู้ว่าฮาร์ดี้ปล่อยให้เขาตัดสินใจ

เขาถอนหายใจ

“ฉันจะเก็บไซมอนไว้ ถ้าเขาทรยศจริงๆ ในอนาคตฉันยินดีที่จะรับผลนั้น”

ฮาร์ดี้ยิ้ม

“ถ้างั้นก็ตามนั้น”

ทั้งสองออกจากคาสิโน รถขับไปที่ถนน บิลชี้ออกไปข้างนอกแล้วพูด

“แก๊งสเปนปกครองไนท์คลับ 3 แห่งและบาร์ 32 แห่ง ซึ่งเครื่องดื่มในบาร์และไนต์คลับเหล่านี้ก็มาจากแก๊งสเปน”

“แก๊งสเปนชอบซื้อของในตลาดแล้วขายให้บาร์และไนต์คลับด้วยราคาที่สูงขึ้น มันก็เป็นรูปแบบการเก็บค่าคุ้มครองแบบเนียนๆ ด้วย ซึ่งต่างจากแก๊งยิวเครื่องดื่มของพวกยิวถูกลักลอบนำเข้ามาเอง จึงสามารถขายเครื่องดื่มได้ในราคายุติธรรม”

“ไซมอนบอกว่ากำไรประจำปีอยู่ที่ประมาณ 100,000 ดอลลาร์ แต่ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา แก๊งสเปนได้เปลี่ยนไปซื้อเครื่องดื่มจากแก๊งยิวแล้วนำมาขายต่อในราคาแก๊งสเปน กำไรจึงเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันมากกว่าเท่าตัว และฉันวางแผนที่จะพูดคุยกับคุณให้ลดราคา เป็นราคาที่แก๊งยิวขาย”

“แม้ว่าราคาจะต่ำลง แต่ฉันคิดว่าเมื่อแขกที่เข้าบาร์และไนต์คลับเห็นว่าราคาเครื่องดื่มถูกลง พวกเขาจะต้องซื้อเพิ่มขึ้นแน่นอน มันจะทำให้ธุรกิจดีกว่าเมื่อก่อนแน่ๆ ถึงรายได้ของเราอาจไม่มาก แต่บาร์และไนต์คลับเหล่านี้จะให้ความเคารพเรามากขึ้น”

ฮาร์ดี้พบว่าความคิดของบิลนั้นดีมาก

“เป็นความคิดที่ดี นายดำเนินการเลย!” ฮาร์ดี้อนุมัติข้อเสนอของบิล

“หัวหน้าไซมอนยังบอกฉันด้วยว่าแก๊งสเปนยังมีรายได้อยู่บ้าง พวกอันธพาลระดับล่างจะไปหาร้านอาหาร ร้านตัดผม ร้านขายของชำ และร้านค้าเล็กๆ เพื่อเก็บค่าคุ้มครอง ถึงเงินพวกนี้ในแต่ละปีจะได้น้อยมาก แต่ก็ได้ประมาณหนึ่งหมื่นถึงสองหมื่นดอลลาร์เลย”

“ฉันคิดว่าเราต้องหยุดเก็บค่าคุ้มครองแบบนี้ เพราะรายได้นั้นน้อยมาก และวิธีการนี้มันส่งผลเสียต่อภาพลักษณ์สาธารณะมาก”

ฮาร์ดี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่จู่ๆ เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้

“บิลฉันคิดว่าการไม่เก็บค่าคุ้มครองนั้นดีแล้ว แต่ร้านค้าเล็กๆ เหล่านี้มียังประโยชน์อยู่ นายสามารถใช้มันเพื่อทำเงินได้อีก”

“ทำยังไง” บิลถามด้วยความสงสัย

“ตั้งเครื่องสล็อตแมชชีนหรือเครื่องพินบอลร้านละสองเครื่อง เพราะหลายคนที่เข้าร้านเล็กๆ เหล่านี้ไม่อยากเข้าไปในคาสิโน แต่พวกเขาต้องเต็มใจที่จะเล่นเครื่องพวกนี้สักหนึ่งหรือสองรอบแน่ แล้วเมื่อรวมกันหลายร้านก็จะทำให้มีรายได้มหาศาลอย่างแน่นอน!”

“แล้วก็ไม่ต้องให้ร้านค้าซื้อเครื่องสล็อตแมชชีนกับเครื่องพินบอล เราแค่ต้องวางเครื่องในร้านค้าของพวกเขา บอกพวกเขาว่าหากยอมให้วางเครื่องพวกนี้ไว้ในร้านจะยกเว้นค่าคุ้มครอง นอกจากนี้ยังมีการแบ่งปันผลกำไร พวกเขาจะได้รับ 20% ของกำไรเป็นค่าบำรุงรักษาเครื่อง”

บิลตกตะลึง

“ธุรกิจนี้ทำเงินได้ด้วยเหรอ?”