ตอนที่25 แพงมาก เจ็ดสิบสองหยวน!
ที่เจียง คอร์ป เหมิงหยารีบวิ่งไปที่โต๊ะแผนกต้อนรับ จนเธอรู้สึกแน่นหน้าอก หายใจไม่ค่อยจะทัน
“คุณเจียงค่ะ...ฉันต้องการพบเขาเดี๋ยวนี้”
พนักงานต้อนรับตกใจจากการปรากฏตัวของเธออย่างกะทันหัน “คุณคือใคร?”
“ฉันชื่อเหมิงหยา ฉันเป็นคนโทรศัพท์มาหาคุณเมื่อไม่นานมานี้ค่ะ”
“คุณ! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นคุณ กรุณาอย่ามาทำอะไรตลกๆแถวนี้นะ ออกไปซะ! ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่สามารถพบท่านได้”
เหมิงหยาเอากำปั้นทุบโต๊ะและเขย่าตัวเธออย่างแรง “เพื่อนของฉันกำลังตกอยู่ในอันตราย ฉันไม่มีเวลามาล้อเล่นหรือพิสูจน์อะไรกับคุณ คุณเจียงรู้จักฉัน โทรหาเขาเดี๋ยวนี้ เขาจำฉันได้แน่นอน”
เธอสำลัก “รู้จักคุณ! ฝันไปหรือเปล่า ทุกคนก็อยากให้ท่านรู้จักพวกเขาเหมือนอย่างที่คุณอ้าง แต่ก็ทำได้แค่ฝัน การโกหกของคุณก็ไม่ได้ทำให้คุณไปพบกับท่านได้หรอก”
“ฉันไม่ได้โกหก! หลีหัวกำลังตกอยู่ในอันตราย เธอถูกลักพาตัวและคุณเจียงเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่สามารถช่วยเธอได้ ขอให้ฉันได้พบกับเขาสักครั้งแล้วคุณจะรู้ว่า ฉันไม่ได้สร้างเรื่องขึ้นมา” พนักงานต้อนรับจ้องมองมาที่เธอ “พอแล้วออกไปเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกรปภ.มาลากคุณให้ออกไป”
เหมิงหยากัดฟัน เธอขมวดคิ้ว ทันใดนั้นดวงตาของก็กระพริบ “ผู้ช่วยฟู่ ใช่แล้วโทรหาผู้ช่วยฟูเหรินชู ถ้าไม่ใช่คุณเจียงอย่างน้อยก็ขอให้ฉันพูดกับเขา”
“คุณเหมิง! ผู้ช่วยฟู่เป็นคนที่ยุ่งมาก เขาเป็นคนสำคัญรองจากท่านเจียง เหว่ย เขาเป็นผู้ช่วยที่ได้รับความไว้วางใจจากท่านเจียง และเขาไม่มีเวลามาดูแลคุณได้หรอกเขามีกฎระเบียบที่เข้มงวดไม่ให้ใครรบกวน ถ้าไม่มีอะไรที่เร่งด่วนและไม่ได้นัดหมายไว้ ก็จะไม่มีใครได้พบกับคุณเจียงหรอก”
“คุณมันงี่เง่า! เหมิงหยาโกรธจัด”นี่! เพื่อนของฉันกำลังตกอยู่ในอันตรายนะ คุณสนใจแต่เรื่องนัดหมายประหลาดๆหรือเปล่า คุณไม่ให้ฉันพูดกับคุณเจียงหรือผู้ช่วยฟู่ คุณทำให้ฉันเสียเวลามาก ซงหลีหัวจะเข้ามาทำงานที่บริษัทนี้ในไม่ช้า และนี่หรือทัศนคติของคุณ ซึ่งเป็นพนักงานที่มีต่อบริษัท”
สีหน้าท่าทางของพนักงานต้อนรับคนนี้ก็เปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียดทันที “เธอกล้าดียังไงมาด่าฉัน แค่นี้นะ ออกไปได้แล้ว”
เธอเรียกรปภ. “พาเธอออกไป เธอทำตัวน่ารำคาญ”
ยามสองคนจับแขนทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ “คุณผู้หญิงครับมากับพวกเราเถอะ คุณไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ที่นี่อีกต่อไป”
เหมิงหยาฟูมฟาย “แม้แต่พ่อของฉันก็ยังได้รับอนุญาตให้มาที่นี่เลย ไอ้โง่!”
ทันใดนั้นเธอก็กระทืบเท้าของพวกเขาอย่างแรงด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ
“อ้ากก!” พวกเขาร้องด้วยความเจ็บปวด
เหมิงหยาใช้โอกาสนี้และหลุดรอดออกจากเงื้อมมือของพวกเขา เธอรีบวิ่งไปที่ลิฟท์อย่างสุดกำลัง
พนักงานต้อนรับเปิดตากว้าง “คุณทำอะไร หยุดเธอเดี๋ยวนี้!”
ที่แก็งอินทรี หลีหัวมองดูเหลียง มิน ที่นอนหมดแรงอยู่ก็ตกใจ
“นายหญิงอะไรฮ่ะ?” คุณกำลังคิดอะไรบ้าๆอย่างนั้นหรือ ตอนนี้คุณกลัวพวกมันมาก เลยโยนความผิดทั้งหมดมาให้ฉัน ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่น่าขยะแขยงเหมือนคุณมาก่อนเลย”
เหลียง มิน ตะโกน “หุบปาก! ตอนนี้เธอไม่ยอมรับความจริงอะไรสักอย่าง แต่ฉันก็เก็บเธอเอาไว้เป็นนายหญิงของฉัน เธอเห็นความร่ำรวยของฉัน เธอก็ขโมยมันไปทั้งหมดเมื่อเธอมีโอกาส”
“เจ้านายครับ เธอมีเงินเยอะมาก คุณควรจัดการกับเธอ”
ฉาง ฟังเลิกคิ้ว “นายหญิงเหรอ”
หลีหัวพูดโดยไม่ต้องคิด “อย่าบอกนะว่าคุณเชื่อเขา”
เหลียง มินพูดขัดจังหวะขึ้นมาทันที “มีอะไรที่เชื่อไม่ได้ ดูเสื้อผ้าของเธอสิ!”
เธอก้มศีรษะลง “เสื้อผ้าของฉันเป็นยังไง”
“พวกเขาก็จะกรีดร้องบอกว่า เธอมันยากจนมากแค่ไหน มันราคาถูกมาก ฉันสงสารเธอที่ยืนอยู่เคียงข้างฉัน ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นผู้หญิงที่ยากจน เธอเห็นคนอื่นที่มีความมั่งคั่งร่ำรวย ทำให้เธอมีแต่ความโลภ ฉันเห็นสายตาของเธอที่จ้องมองมาที่เงินของฉันเสมอๆ”
“...”
เธอกัดฟัน “ขอโทษนะ นี่คือกางเกงยีนส์ที่ราคาแพงที่สุดที่ฉันมีในอยู่ตู้เสื้อผ้า คุณกล้าพูดว่ามันราคาถูกได้ยังไง”
“ราคาแพงแค่ไหน”
“แพงมากเจ็ดสิบสองหยวน!”
เหลียง มิน “...”
ฉาง ฟัง “...”
ลูกน้องทุกคน “...”
“คุณคิดว่าเจ็ดสิบสองหยวนถูกไหม?” เธอจ้องไปที่เขา
เหลียง มินมองไปที่ฉาง ฟัง “เห็นมั้ย ทำไมเธอถึงขโมยเงินของฉัน เชื่อฉันสิ! เธอมีเงินเยอะและผู้หญิงอย่างเธอมักจะมีวิธีหาเงินแบบง่ายๆ ฉันคิดว่าเธอชอบมัน แต่ฉันกลับตกหลุมพรางของเธอ”
“โอ้ย! ฉันอยากจะอ้วก หลีหัวทำสีหน้าท่าทางน่ารังเกียจ”ประการแรก ฉันจะไม่ยอมตกลงเป็นเมียน้อยของใครเป็นอันเด็ดขาด ประการที่สอง ถึงแม้ว่าฉันจะถูกบังคับด้วยชะตากรรมอันโหดร้าย ฉันจะไม่เลือกผู้ชายที่มีอายุสี่สิบที่แก่คราวพ่อของฉันหรอก”
เหลียง มิน ทำสีหน้าท่าทางบิดเบียวอย่างน่าเกลียด
“อย่างน้อยผู้ชายคนนั้นก็ควรจะเป็นเจ้าชายที่หล่อเหลาขั้นเทพ เหมือนอย่างที่ฉันจินตนาการไว้ ฉันจะไม่ยอมรับเป็นของใครนอกจากเขา... เธอฝันถึงเหว่ยแล้วน้ำลายก็ไหล...”
“อะแอ่ม! และไม่เพียงแค่นี้ คุณเป็นคนใจร้ายและโหดเหี้ยมที่กำลังจะฆ่าเด็กที่ไร้เดียงสา คุณกล้าให้เช็คกับฉัน ฉันขอตายดีกว่าที่จะมาเป็นนายหญิงของคุณ!”
แล้วเธอก็มองไปที่ ฉาง ฟังและยิ้มให้ “ท่านค่ะ ท่านไม่รู้สึกแปลกบ้างหรือยังไง ที่ผู้ชายคนนี้อ้างว่าไม่เงินของท่านเลย แต่ทำไมเขาถึงกล้าจ่ายเช็ค เพื่อชดใช้ค่าเสียหายเป็นเงินจำนวนมากได้ค่ะ
เหลียง มินตัวแข็งทื่อ “เธอพูดเหลวไหลอะไร อย่าไปฟังเธอนะครับนายฉาง”
“ฉันมีหลักฐาน ฉันยังถือเช็คของเขาอยู่...เขาเซ็นชื่อแล้ว มาดูเช็คที่มือขวาของฉันได้เลย”
ฉาง ฟังส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่สวมหน้ากากปิดหน้าปิดตามาหยิบกระดาษที่ยับยู่ยี่จากมือเธอ และมอบให้ฉาง ฟังทันที นี่!ครับเจ้านาย”
“เวร!” เช็คที่เขาเซ็นให้หลีหัวอย่างหวุดหวิด กลายเป็นสาเหตุของการถูกลงโทษ
“อ่า!”
“ฉันสงสัยจริงๆว่าแกซ่อนเงินไว้กับเธออีกกี่ล้านหยวน?”
“ไม่นะ ฉัน ฉัน...”
หลีหัวดูสดใสขึ้น “ตอนนี้ปล่อยฉันไปได้หรือยัง”
ฉาง ฟังพ่นลมหายใจ “ไม่แน่นอน”
“อ้าวทำไมล่ะ?” ฉันพิสูจน์ให้คุณเห็นแล้วว่าฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา”
“เธอพิสูจน์ให้ฉันเห็นแล้วว่าเขาโกหกเรื่องอกหัก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์กับเขา แล้วถ้าเธอเป็นเมียน้อยจริงๆเขาก็ต้องให้เงินเธอใช้บ้าง จริงมั้ย! เธออาจจะเป็นผู้หญิงที่ระมัดระวังแต่ก็ไม่ฉลาด ใช้จ่ายเงินเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหา บางทีเธออาจจะรู้อยู่แล้วว่าพวกเราตามเขาอยู่ ดังนั้นเธอก็อาจจะทิ้งเขาให้ลงไปในกองไฟเพื่อช่วยให้ตัวเองพ้นจากการถูกไฟไหม้เช่นกัน
“ดังนั้นคิดว่าไม่ดีกว่า เธอพักอยู่ที่นี่แหละ ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะเป็นผู้หญิงของเขาหรือไม่ ฉันสนใจแค่เงินของฉันเท่านั้น และถ้าหากฉันสงสัยอะไรเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไป”
