ตอนที่ 022 การพูดคุยกับผู้นำตระกูล

จากนั้นหลังคุณปู่พูดจบ เซฟของตระกูลซูได้ยกอาหารที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอม หน้าตาที่น่าอร่อยมาเสิร์ฟ

เซฟได้เสิร์ฟอาหารสองอย่างจานแรกเป็น ซุปซี่โครงที่ตุ๋นจนรสชาติน้ำซุปหอมหวานจากไขกระดูกกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งห้อง อีกจานเป็นเนื้อที่ถูกตุ๋นมาอย่างดีราดด้วยซอสฉ่ำๆด้านบน มีผักเคียงเสิร์ฟมาด้วยทีหลัง รสชาติของอาหารบนโต๊ะอร่อยมาก!!

มื้ออาหารจบลงอย่างรวดเร็ว

"พ่อครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมกับซูแคนต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ"

ซูเจียงกัวลุกขึ้นและพูดช้าๆ

"ปู่ครับ ผมกลับก่อนนะครับ"

ซูแคนพูดด้วยรอยยิ้ม

ในการพบปะกินข้าวภายในตระกูลซู ส่วนใหญ่แล้วซูแคนและพ่อ มักจะขอกลับก่อน ส่วนลุงและซูเหวินจะอยู่เพื่อคุยกับปู่ต่อ

"พวกแก"

คุณปู่หันหน้ามองทั้งสามคนก่อนที่จะพูดว่า

"ทั้งสามคนเลย กลับไปก่อน!!  ให้ซูแคนอยู่กับฉันสักพักเถอะ"

"ว่าไงนะ... "

ซูเหวินได้ยินเขาก็อุทานออกมาทันที

"พ่อ!!"

ซูเจียงจุนก็ตกใจที่ได้ยินแบบนั้น เขามองไปยังซูแคนอย่างไม่เชื่อสายตา

เกิดอะไรขึ้น?

ทั้งสองคนประหลาดใจมาก ปกติแล้วจะเป็นพวกเขาทั้งสองที่ต้องอยู่ และฟังคำแนะนำต่างๆ

แต่ครั้งนี้…

พวกเขาถูกบอกให้กลับไปก่อน แล้วเลือกให้ซูแคนอยู่เพื่อคุย ซูแคนผู้ที่ว่างงานเนี่ยนะ….

เป็นไปได้ยังไง?

"พ่อ!!"

ซูเจียงกัวก็ช็อคเช่นกัน เขาก็มองไปที่ซูแคนอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ซูแคนรู้สึกตกใจเล็กน้อย แววตาของเขาก็ดูเหมือนจะไม่เชื่อเหมือนกัน

ซูแคนคิดในใจ

"ตาเฒ่านั่นคิดอไรอยู่กันแน่ สงสัยเป็นเพราะเหตุการณ์ก่อนกินข้าวเมื่อกี้แน่ๆ"

"ตาเฒ่านี่วางแผนอะไรอยู่กันนะ?"

เมื่อทุกคนพูดจบคุณปู่ก็พูดออกมาเบาๆ

"เจียงจุน เจียงกัว พรุ่งนี้พวกแกทั้งสองมีงานต้องทำไม่ใช่เหรอ รีบกลับไปเตรียมตัวทำงานได้แล้ว"

"ครับพ่อ!!"

ซูเจียงจุน และซูเจียงกัวก็พยักหน้าและตอบกลับอย่างรวดเร็ว

ซูเหวินจ้องมองไปยังซูแคนด้วยคำถามเต็มหัวของเขา

จากนั้นซูเจียงจุนก็พาทั้งหมดออกจากห้องไปตามคำสั่ง

ซูแคนมองดูทั้งสามคนที่เดินออกไปอย่างช้าๆ

"ตามปู่มา..."

ตอนนั้นเอง ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากห้องที่เงียบสงัด

"คุณปู่!!"

ซูแคนได้ยินเสียงก็ได้สติคืนมา หันมองไปตามเสียง พบว่าคุณปู่ยืนขึ้นและออกเดินแล้ว

ร่างกายของปู่ในวัย 70-80 ยังคงดูแข็งแรงมาก

คุณปู่เดินนำไปยังสวนหลังบ้าน ซูแคนก็เดินตามมาอย่างเร็ว

จากนั้นคุณปู่ก็หยุดเดินและ หันหลังมาพูดเสียงดังกับซูแคนว่า

"ไอ้หนู แกกล้าดียังไงถึงอ้างฉันตอนที่ซูเหวินคุยกับแกอยู่"

"คุณปู่ ผมแค่พูดเล่นไปอย่างงั้นแหละ ไม่ได้คิดอะไรจริงจังสักหน่อย"

ซูแคนพูดตอบ

"เฮ้อ!!"

ชายชราถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นมาเล็กน้อยและเขกไปที่หัวของซูแคนเบาๆ

"โอ้ย!!"

ซูแคนร้องด้วยความเจ็บ

ปู่เขกไปที่หัวของซูแคนอย่างเบามือ แต่ซูแคนกลับรู้สึกว่าปู่ได้เขกหัวของหัวแรงมาก แรงของคุณปู่ยังดีอยู่เลย ไม่แปลกใจเลยที่ยังดูแข็งอยู่

แรงเยอะขนาดนี้ ยังอยู่ได้อีกยาวๆแน่

คุณปู่มองซูแคนที่กำลังเอามือกุมหัว เขาก็พูดต่ออีกว่า

"ถึงแม้ฉันจะแก่แล้ว แต่ฉันก็ไม่ใช่พวกคนแก่ที่กระจอกๆนะ สิ่งที่แกพูดในวันนี้มันมีความหมายอย่างอื่นอยู่"

"ที่แกทำวันนี้เหมือนกับที่ตระกูลของเราเผชิญอยู่ ในครอบครัวแกยังสามารถเลือกฝั่งปู่ได้อยู่นะ แต่ตอนนี้ที่ตระกูลของเรากำลังเจออยู่มันไม่สามารถทำได้อย่างงั้น"

"ตอนนี้ตระกูลของเราจำเป็นต้องเลือกฝั่งที่จะอยู่เหมือนกัน"

"ถ้าอยู่ผิดฝั่งรู้ไหมว่าอนาคตของตระกูลซู และครอบครัวจะเป็นยังไง"

ปู่พูดด้วยอารมณ์โกรธ

"คุณปู่ครับ!!"

ซูแคนเห็นปู่แสดงท่าทางแบบนี้เขาก็เลยพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า

"ฝั่งที่ทำประโยชน์ให้กับประชาชนได้ต่างหากจะเป็นฝั่งที่ชนะ"

"ประชาชนเขาไม่รู้เรื่องการแบ่งฝั่งของพวกปู่หรอกนะครับ ตอนนี้ประเทศกำลังเดินไปข้างหน้า ถ้าฝั่งไหนมาทำให้ประเทศหยุดเดินละก็ นั้นแหละครับจะเป็นผู้ที่พ่ายแพ้ ประชาชนจะตัดสินเอง"

"ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ยากจะยอมรับก็เถอะครับ แต่พลังของประชาชนที่ต้องการพัฒนาประเทศมันแข็งแกร่งกว่าที่คุณปู่คิดอีกนะครับ"

ซูแคนพูดจบ เหงื่อจำนวนมากก็ไหลออกจากหลัง

คำพูดเหล่านี้ หากปู่เห็นด้วยทิศทางของตระกูลซูจะเปลี่ยนไป

หากปู่ไม่เห็นด้วย ซูแคนจะถูกมองว่าเป็นคนที่ไม่มีประโยชน์ต่อตระกูลซู

แต่ซูแคนไม่กลัว...

ไม่มีอะไรน่ากลัวกว่าชาติก่อนแล้ว….

คุณปู่ยืนนิ่งเป็นเวลานาน หลังจากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่ซูแคนและเอ่ยปากพูดช้าๆ

"ทำไมแกไม่ไปเป็นนักการเมืองล่ะ"

คุณปู่หรี่ตาลงเล็กน้อยและถามซูแคน

"คุณปู่ครับ!!"

ซูแคนมองปู่ด้วยดวงตาเป็นประกายและพูดว่า

"ผมคิดว่าผมทำอย่างอื่นได้ดีกว่าเล่นการเมืองครับ"

ซูแคนไม่อยากเป็นนักการเมือง นักการเมืองมันมีกฏหมายบางข้อที่ขัดกับแผนของเขาตอนนี้

ถ้าเขาไม่เป็นนักการเมือง เขาก็จะมีอิสระในการทำธุรกิจ

"ถ้าแบบนั้น แกต้องไปเผิงเฉิง!!"

คุณปู่มองที่ซูแคนด้วยแววตาที่ดุดัน

"แกต้องไปที่นั่นแกจะเจอคนที่ปู่รู้จักอยู่ เดี๋ยวปู่จะให้ลุงหลี่จัดการให้ แกไปตามเวลานัดก็พอ"

ปู่พูดจบก็เดินออกไปจากซูแคน

"ซู้ด! "

เมื่อซูแคนได้ยิน เขาก็หายใจเข้าลึกๆ ดูเหมือนว่าปู่จะมีอะไรเปลี่ยนไปแล้ว