ตอนที่ 020 พบเจอคนในตระกูล

ทันทีที่เลขาหลี่พูดจบ ชายชราที่นั่งอยู่หัวโต๊ะก็หันหน้ามามองตามเสียงที่เรียก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยร่อยย่น ดวงตาของเขาก็ขุ่นมัวเล็กน้อย มีแสงขาวออกมาจากตาดำของเขาเล็กน้อย

ถ้ามองผ่านๆ เขาก็เหมือนกับชายแก่ธรรมดาๆคนหนึ่ง แต่ใครจะรู้ว่านี้คือผู้นำตระกูลซูคนปัจจุบัน

"มาแล้วเรอะ"

ชายชรามองไปที่ซูแคนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู จากนั้นก็มองไปที่ซูเจียงกัว เขาจ้องมองที่ซูเจียงกัวสักพักหนึ่ง

ซูแคนเห็นอย่างงั้นเขาก็คิด ว่าปู่น่าจะมีอะไรคุยกับพ่อเขาแน่ๆ

"สวัสดีครับพ่อ"

ซูเจียงกัวพูดพร้อมก้มหัวลงเล็กน้อย

"สวัสดีครับคุณปู่!!"

ซูแคนพูดพร้อมก้มหัวหลังจากพ่อไม่นาน

"นั่งลง!!"

ปู่มองไปที่ซูแคนและยิ้ม จากนั้นมองไปที่ซูเจียงกัวและพูดเบา ๆ

เมื่อได้ยินน้ำเสียงของปู่ ซูแคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าปู่จะดูโกรธเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เหมือนว่าปู่น่าจะมีอะไรอยากคุยกับพ่อซะมากกว่า

หลังจากซูแคนและซูเจียงกัวนั่งลง คุณปู่ก็พูดออกมา

"ฉันแค่ชวนพวกแกมากินข้าวเฉยๆน่ะ"

ซูแคนได้ยินเขาก็ยิ้มและพูดออกมาว่า

"คุณปู่ครับ ผมสามารถมากินข้าวกับคุณปู่ได้ทุกวันเลยนะครับ ผมว่างทุกวันเลย"

"ฮ่ะๆ ได้สิ!!"

ปู่มองที่ซูแคนและพูดอย่างใจดี

"ซูแคน!!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงที่ดูไม่เป็นมิตรดังขึ้น ซูแคนหันหน้าไปและเห็นซูเหวินลูกชายของลุงกำลังยิ้มอยู่ รอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่นัก เหมือนกับเป็นรอยยิ้มที่กำลังดูถูกในตัวซูแคนอยู่

"นายไม่ใช่เด็กแล้วนะ ตอนนี้นายก็อายุ 20 แล้ว นายยังบอกว่าว่างทุกวันอีก ถ้ายังไม่รีบหางานทำ ระวังจะตกงานนะเว้ย"

ซูเหวินพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

เมื่อซูเจียงกัวได้ยิน เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย และเหลือบมองไปยังพี่ชายของเขาซูเจียงจุน เห็นได้ชัดว่าลูกชายของซูเจียงจุนกำลังดูถูกลูกชายของเขาอยู่

น่าจะเป็นเพราะโครงการรถไฟของซูเจียงกัวแน่ๆ อยู่ดีๆตระกูลซูก็เสนอโครงการใหญ่ผ่านและทำให้เขาได้เลื่อนตำแหน่ง

มันน่าจะทำให้พี่เจียงจุนเอะใจอะไรบางอย่างในตัวเขาแน่ๆ

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ซูเจียงกัวได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาคงจะดุซูเหวินแล้วปกป้องซูแคนลูกชายของเขาแล้ว หลังจากที่เขาได้โครงการรถไฟจากซูแคน ซูเจียงกัวก็รู้ว่าตอนนี้ซูแคนไม่ใช่คนธรรมดาแล้ว

ซูแคนยิ้มและมองไปที่ซูเหวิน จากนั้นก็มองไปที่ลุงของเขาซูเจียงจุน เขายิ้มหัวเราะอยู่ในใจ ครอบที่ร่ำรวยและมีหน้ามีตาในสังคมส่วนใหญ๋ เบื้องหลังก็จะมีความเน่าเฟะแบบนี้อยู่เสมอ

ตอนนี้คุณลุงกำลังใช้ซูเหวินให้ดูถูกเขาอยู่ ถ้าลูกชายของเขาชนะคนที่เป็นพ่อก็เหมือนจะชนะไปด้วยละสิ

ปัจจุบัน คนที่รับช่วงเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปก็คือคุณลุงนั่นแหละ ส่วนพ่อของเขาแทบไม่ได้อยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ แถมพ่อยังไม่ได้คิดจะเป็นผู้นำตระกูลอีก คุณลุงเลยเป็นอันดับหนึ่งที่จะเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปแบบสบายๆ

แต่จู่ๆ พ่อของเขาก็ได้เลื่อนตำแหน่งแบบก้าวกระโดด กลายเป็นหัวหน้าแผนกระดับสาม แถมยังได้รับคำชมจากเจ้าหน้าที่ระดับสูงจากรัฐบาลอีก

พูดได้เลยตอนนี้พ่อของเขาเป็นดาวรุ่งพุ่งแรงในวงการการเมืองแล้ว ลุงน่าจะกลัวพ่อมาแย่งตำแหน่งผู้นำตระกูลแน่ เขาจึงให้ซูเหวินมาทำอะไรแบบนี้

ซูแคนวิเคราะห์เหตุการที่เกิดขึ้น

ซูแคนเหลือบมองคุณปู่ด้วยหางตา เขาอยากรู้เหมือนกันว่าปู่จะแสดงท่าทียังไงในเหตุการณ์นี้ แต่คุณปู่กลับนั่งนิ่งไม่สนใจอะไร

ซูแคนเลยคิดว่าคุณปู่น่าจะไม่ได้สนใจการเมืองภายในตระกูลเท่าไหร่

คุณปู่ทำงานมาทั้งชีวิต กว่าจะปู่จะประสบความสำเร็จและพาตระกูลซูมาถึงจุดนี้ได้ แสดงให้เห็นได้ว่าคุณปู่ไม่ได้คนธรรมดาแน่นอน

คุณปู่อยู่ในสังคมทำงานมาทั้งชีวิต เขาเลยมองเรื่องภายในครอบครัวเป็นเรื่องขี้หมูขี้หมา

สังคมทำงานก็โหดร้ายแบบนี้แหละ ถ้าคุณไม่สามารถเอาตัวรอดในที่ทำงานได้ คุณก็จะโดนเขี่ยออกจากสังคมนี้

ตัดภาพมาในตระกูลซู

ตระกูลซูก็เหมือนสังคมทำงานทั่วไป ชิงดีชิงเด่นกันขึ้นเป็นใหญ่ทั้งนั้น

คนที่เก่งและคู่ควรเท่านั้นถึงจะอยู่ในตระกูลนี้ได้

สมบัติของตระกูลซูไม่ได้มีพอที่แบ่งให้กับทุกคน บางทีสมบัติของตระกูลอาจจะตกไปอยู่ในมือของคนเพียงคนเดียวก็ได้

ใครจะไปรู้…

ซูแคนคุ้นเคยกับพวกนี้อยู่แล้ว

"พี่ใหญ่"

ซูแคนตอบด้วยรอยยิ้มว่า

"ถ้าผมไปทำงานกับพี่ละก็ เดี๋ยวผมจะแย่งงานพี่ทำหมดน่ะสิครับ พี่ใหญ่จะดูเหมือนคนขี้เกียจทำงานเลยนะครับพี่ คนอื่นจะมองพี่ไม่ดีเอานะครับ เสียชื่อตระกูลซูหมด ผมอยู่อย่างนี้แหละครับดีแล้ว"

"ซูแคน แก..."

ซูเหวินเลือดขึ้นหน้าทันทีที่ได้ยิน เขาพบว่าที่พูดจาดูถูกซูแคนไปนั้นถูกซูแคนดูถูกเขากลับเอง ! !

"ใช่ไหมครับ? คุณปู่!!"

ซูแคนมองคุณปู่แล้วพูดพร้อมยิ้มจนเห็นฟัน

คุณปู่มองไปที่ซูแคน เขาประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นหลายชายคนนี้พูดออกมาแบบนั้น

แทนที่จะโต้เถียงกับซูเหวิน แต่กลับตอบกลับไม่กี่คำ ก็ตีคำพูดพวกนั้นกลับออกไปได้หมด

ดูเหมือนว่าหลายชายคนนี้จะแปลกไปนะ

"ฮ่ะๆ!!"

คุณปู่ยิ้มและโบกมือ

"ซูเหวินเอย ในเมื่อน้องเขาคิดแบบนี้ก็ปล่อยเขาไปเถอะ!"

หลังจากได้ยินจากคุณปู่แล้วซูเหวินก็จ้องไปที่ซูแคนด้วยความโกรธ ความคิดที่จะเอาชนะของเขาก็หมดลงทันที

ซูเหวินรู้สึกว่าซูแคนแปลกไป ทำไมซูแคนถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้เกิดอะไรขึ้นกับเขากัน