ตอนที่ 013 พูดคุยกับพ่อ

เมื่อซูเจียงกัวเห็นซูแคนเดินเข้ามา เขารู้สึกได้เลยว่าลูกชายของเขาได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

แววตาของเขาเต็มไปด้วยมุ่งมั่น

"พ่อ!!"

ซูแคนเรียกเบาๆ เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยเห็นพ่อนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมเอกสารโครงการที่เขาเขียน

หัวใจของซูแคนเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อย

"ซู้ด!!"

พ่อหายใจเข้าลึกๆ แล้วชี้ไปที่โซฟาข้างๆเขา

"นั่งลง!!"

ซูแคนนั่งลงข้างๆพ่อ

"แกเขียนพวกนี้เหรอ?"

พ่อยกจดหมายในมือขึ้นและถามช้าๆ ด้วยใบหน้าที่ไม่เชื่อว่าลูกชายของตนได้เขียน

"ใช่!!"

ซูแคนตอบโดยไม่ลังเล

"...!!"

ซูเจียงกัวตกใจ เขาไม่คิดเลยว่าซูแคนจะตอบโดยไม่ลังเลอะไรเลย

มันทำให้ซูเจียงกัวหยุดใจไปชั่วขณะ

"แอ่กๆ!!"

เขาไอกระแอมสองสามครั้ง กลั้นหายใจ ทำสมองให้ปลอดโปร่งแล้วจึงถามลูกชาย

"ทำไมแกถึงคิดว่ารถไฟในประเทศจีนจะทำให้ประเทศพัฒนาแบบก้าวกระโดด"

"เพราะจำนวนประชากร"

ซูแคนตอบออกมาทันที

"ประชากร…"

เมื่อซูเจียงกัวได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างโตทันทีและมองไปที่ซูแคน

ซูแคนพูดต่อ

"การสำรวจจำนวนประชากรล่าสุดที่เพิ่งผ่านมา ประชากรในประเทศพวกเรามีมากกว่า 987 ล้านคน ซึ่งยังไม่ได้นับรวมพวกพื้นที่ในภูเขาหรือพื้นที่ชนบทที่ห่างไกลจากตัวเมือง ผมคิดว่าประชากรน่าจะเกินพันล้านคนแล้ว พวกเรามีรากฐานของประชาชนเป็นจำนวนมาก"

"รถไฟเป็นคมนาคมที่สะดวกที่สุดในบรรดารูปแบบการคมนาคมทุกประเภท สามารถบรรทุกคนหรือของได้จำนวนมาก แถมยังมีเงื่อนไขที่ต้องการน้อยมาก ซึ่งมันจะเป็นหัวใจหลักของการขนส่งภายในประเทศจีนในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า"

"ปัจจุบันด้วยนโยบายที่เราใช้กันอยู่ตอนนี้ สิ่งที่เราทำได้คือขยายเครือข่ายทางรถไฟและเพิ่มคุณภาพของหัวจักรรถให้สามารถเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น"

"นอกจากนี้แผนพัฒนาประเทศในอนาคต รถไฟจะเป็นปัจจัยหลักในการพัฒนา ไม่ว่าจะเป็นทางเศรษฐกิจ การเดินทาง หรือว่าการขนส่ง"

เมื่อได้ยินคำพูดของซูแคน ซูเจียงกัวก็ถามด้วยความตกใจว่า

"แกบอกจะให้รัฐบาลใช้รถไฟเป็นคมนาคมหลักอย่างงั้นเหรอ?"

"ใช่ !!"

ซูแคนตอบ เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วพูดต่อ

"การเติบโตอย่างรวดเร็วของรถไฟในจีน ไม่มีอะไรจะหยุดยั้งได้"

ใช่แล้วชาติก่อน ตระกูลซูพลาดโอกาสนี้ไป

มันเป็นความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ว่าตระกูลซูได้เดินเกมผิด สุดท้ายแล้วตระกูลซูก็ทรุดโทรมอย่างรวดเร็ว

ซูแคนไม่อยากไปเจอกับจุดจบแบบนั้นอีกแล้ว

เพื่อเปลี่ยนชะตากรรมของตระกูลซู ขั้นตอนแรกคือการเปลี่ยนตำแหน่งของตระกูล หากตระกูลเรายังทำตัวเป็นกลาง สุดท้ายแล้วทั้งสองฝั่งก็จะไม่พอใจในตระกูลเรา

"ตาเฒ่านั้นแก่แล้ว..."

ซูแคนพูดเบาๆ

"อวดดี… !!"

จู่ๆ ซูเจียงกัวก็โกรธจัดเมื่อเขาได้ยินคำพูดสุดท้ายของซูแคน เขามองไปยังซูแคน เขาตะโกนพร้อมทั้งตบโต๊ะเสียงดัง

สิ่งที่ซูเจียงกัวแปลกใจก็คือซูแคน เขายังนั่งบนโซฟาอย่างใจเย็น ราวกับว่าเขาไม่สนใจคำพูดด้วยความโกรธของเขาเลย

ซูแคนแน่นิ่งไม่ตอบโต้ เขานิ่งเหมือภูเขาที่มีเทพประทับอยู่

"ไม่ว่าตาเฒ่าจะอายุเท่าไหร่ เขาก็ยังเป็นคนเก่า คนแก่ของตระกูลซู"

เมื่อเห็นซูแคนไม่ได้ตกใจ ซูเจียงกัวก็ส่ายหัวและพูดเสริม

"นี่คือการพัฒนาต่อประชาชนทั้งประเทศ ใครที่กล้าขัดขวาง คนนั้นก็จะโดนประชาชนนี่แหละเขี่ยทิ้งออกจากประเทศ เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่าง"

ซูแคนกล่าวต่อ

"แก..."

ซูเจียงกัวประหลาดใจเล็กน้อยๆ ต้องมีอะไรบางอย่าง อยู่ดีๆลูกชายของเขาก็มีความรู้เกี่ยวกับตัวรถไฟพวกนั้นทั้งหมด

เมื่อมองดูโครงการรถไฟที่เขา ซูเจียงกัวก็พูดอะไรไม่ออก

"พ่อ!"

ซูแคนมองมาที่พ่อและพูดต่อว่า

"ตาเฒ่านั่นตอนนี้วางตัวเป็นกลางอยู่ ตอนนี้มันยังไม่เกิดอะไรขึ้นหรอก แต่ไม่กี่ปีข้างหน้ามันอาจจะสายไปแล้ว ดังนั้นพ่อต้องดำเนินการโครงการนี้ให้ได้"

"พ่อไม่จำเป็นต้องเป็น…ให้คุณลุงเป็นก็ได้"

ซูแคนพูด

ซูเจียงกัวมองไปยังซูแคน เขาก็พลางคิดตาม เขาเป็นลูกคนที่สองของตระกูลซู โดยมีซูเจียงจุนเป็นพี่ชาย เจียงจุนได้รับการยอมรับว่าจะเป็นผู้นำตระกูลคนต่อไปของตระกูลซู

แต่ในตอนนี้เขาเป็นเพียงตัวเลือกถัดไปจากพี่ชายของเขา...

ถ้าเขาส่งโครงนี้ไป คนอื่นจะคิดว่ามันเป็นความคิดของเขา ไม่เกี่ยวข้องกับครอบครัวซูอีกด้วย

ยังพอมีช่องอยู่...

"โอเค!!"

ซูเจียงกัวคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นแต่ใบหน้ายังคงนิ่งเหมือนเดิม

"เฮ้อ!!"

ซูแคนเห็นสีหน้าของพ่อที่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ตราบใดที่พ่อของเขาส่งโครงการนี้ไปยังด้านบนให้พิจารณา จะต้องมีใครบางคนในนั้นเห็นอะไรบ้างอย่างแน่ๆ

ถึงตอนนั้นตำแหน่งผู้นำตระกูลซูจะต้องสั่นครออย่างแน่นอน