อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 61 ถูกปล้น
ตอนที่ 61 ถูกปล้น
ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือการได้เช็คเงินสด 300,000 ดอลลาร์ และมันเป็นเงินจำนวนมากขนาดนี้ คนโลภอย่างฮาร์ดี้ไม่มีวันพลาดเด็ดขาด
ซึ่งการทำให้แดนี่หายตัวไปอย่างเงียบๆ นั้นดีที่สุด
ถ้าหาโอกาสไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
การทุบแดนี่ตายบนท้องถนน ไม่ว่ายังไงคนที่มีความสงสัยก็ต้องคิดว่าเป็นแค่เรื่องความขัดแย้งบนท้องถนนหรือไม่ก็เป็นการแก้แค้นของชาวโคลอมเบีย และสุดท้ายความรับผิดชอบก็จะไปตกอยู่ที่ชาวโคลอมเบียอยู่ดี…
ซึ่งฮาร์ดี้จะไม่มีวันถูกสงสัยอย่างแน่นอน
...
เฮนรี่และแมทธิวขึ้นเครื่องบินไปโคลอมเบียในวันรุ่งขึ้น พวกเขาจะบินไปฮูสตันและพักหนึ่งชั่วโมงเพื่อให้เครื่องบินเติมน้ำมัน จากนั้นจะออกเดินทางต่อ
หลังจากที่ผ่านความลำบากในการนั่งเครื่องบินกว่าสิบชั่วโมง
ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงโบโกตา และเวลาก็ล่วงเลยมาเป็นเวลากว่า 4 ทุ่มแล้ว
แถมทั้งสองก็ยังไม่ได้พักผ่อนพวกเขาเลยเรียกแท็กซี่ และโยนเงิน 5 ดอลลาร์ให้คนขับแล้วพูดว่า “พาเราไปไนต์คลับที่ครึกครื้นที่สุดในแถบนี้สิ”
“ไม่มีปัญหาครับ” คนขับยิ้ม
เขารับเงินแล้วจูบมัน จากนั้นก็ใส่ลงในกระเป๋าของเขา
...
โบโกตาเป็นเมืองหลวงของโคลอมเบีย และตอนนี้คือปี 1946 ซึ่งสถานการณ์ทางการเมืองของโคลอมเบียในปัจจุบันค่อนข้างมีความเสถียรภาพและมีการพัฒนาทางเศรษฐกิจที่ดี แถมการประกาศสงครามกับเยอรมนีและญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองของโคลอมเบียยังทำให้ได้รับทุนทางการเมืองระหว่างประเทศอีกด้วย
แต่ว่าหลังจากนี้โคลอมเบียจะเริ่มวุ่นวายขึ้น โดยมีสาเหตุมาจากคนอเมริกันล้วนๆ เนื่องจากคนอเมริกันถือว่าทวีปอเมริกาทั้งหมดเป็นสวนหลังบ้านของพวกเขา
พวกเขาควรเป็นเจ้าของทวีปนี้ ดังนั้นจึงไม่อนุญาตให้ประเทศใดพัฒนาเลยเช่น เม็กซิโก โคลอมเบีย เวเนซุเอลา อาร์เจนตินา คิวบา…
ประเทศเหล่านี้ได้ถูกเอาเปรียบซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยอเมริกา เลยทำให้มีคุณภาพชีวิตที่ไม่ค่อยดีมากนักและการพัฒนาด้านต่างๆ ล้วนเป็นไปอย่างยากลำบาก
แท็กซี่จอดอยู่หน้าอาคาร 2 ชั้นที่มีไฟนีออนกระพริบ และคนขับก็พูดว่า “ไนต์คลับแห่งนี้ถูกเปิดโดยคนอเมริกันอย่างพวกคุณ ที่นี่มีทุกอย่างที่คุณต้องการ สาวสวย เหล้าอย่างดี และยาเสพติดที่ต่อให้คุณเล่นหนักขนาดไหนก็จะไม่มีใครสนใจ”
เฮนรี่กับแมทธิวเดินเข้าไปในไนต์คลับ พวกเขาพบว่าการตกแต่งของที่นี่ดีพอๆ กับไนต์คลับของอเมริกาเลย ดนตรีที่เร้าใจ แสงไฟทั่วทั้งร้าน และกลิ่นของยาเสพติดที่ฟุ้งในอากาศ เผลอๆ ที่นี่มีกลิ่นแรงกว่าที่ไนต์คลับของลอสแองเจลิสด้วยซ้ำ
ข้างในมีชาวยุโรปมากกว่าชาวอเมริกาใต้ และส่วนใหญ่ชาวอเมริกาใต้ในนี้ส่วนมากเป็นผู้หญิง
ทันทีที่เฮนรี่และแมทธิวเข้ามา สาวสวยชาวโคลอมเบียสองคนก็เข้ามาพูดคุยกับพวกเขา ทั้งสองมองหน้ากันยิ้มและโอบเอวหญิงสาวทั้งสองไว้
ทั้งหมดพูดคุยกันอย่างมีความสุข
หลังจากดื่มไวน์เฮนรี่ก็พูดกับสาวสวยในอ้อมแขนของเขา “เธอน่าจะรู้จักคนขายยาที่นี่ เรียกมาหาฉันได้ไหม”
ใบหน้าของสาวสวยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีปัญหา”
เธอออกจากอ้อมกอดของเฮนรี่แล้วลุกเดินไปในฝูงชน ไม่นานหลังจากนั้นเธอก็พานักเลงชายชาวอเมริกาใต้อายุประมาณ 20 ปีเข้ามา
คนขายยามองที่เฮนรี่และแมทธิวเขายิ้มแล้วถามว่า “พวกคุณต้องการกัญชาหรือโคเคน”
“เอาทั้งสองอย่าง” เฮนรี่กล่าว
คนขายยายิ้มตอบ “ไม่มีปัญหา รับรองว่าของผมมีคุณภาพดีแน่นอน”
“เอาไป 30 ดอลลาร์ไม่ต้องทอน” เฮนรี่กล่าวแล้วหยิบเงินปึกหนึ่งออกจากกระเป๋าของเขา ทั้งหมดมีประมาณห้าหรือหกร้อยดอลลาร์
ดวงตาของคนขายยาเป็นประกายขึ้นมาทันที
โคลอมเบียเป็นแหล่งผลิตของยาเสพติดเหล่านี้ ดังนั้นราคาจึงถูกกว่าในสหรัฐอเมริกา และผู้คนจำนวนมากจะมาที่โคลอมเบียเพื่อพักผ่อนในทุกปี เพื่อเพลิดเพลินกับยาเสพติดให้ได้มากที่สุดก่อนที่จะเดินทางกลับ
ส่วนคนอย่างเฮนรี่และแมทธิวมีให้เห็นมากมาย ในสายตาของพวกคนขายยา นักท่องเที่ยวเหล่านี้เป็นลูกค้าชั้นเยี่ยม เพราะพวกเขาจะไม่กลับจนกว่าจะใช้จ่ายเงินที่มีอยู่ให้หมด
การซื้อขายเสร็จสมบูรณ์
เฮนรี่และแมทธิวพูดคุยกับสาวสวยไปด้วยสูบบุหรี่ไปด้วย หลังจากดื่มมานานกว่าครึ่งชั่วโมง ทั้งสองมีอาการเมาเล็กน้อย
“ใกล้จะได้เวลากลับโรงแรมแล้ว” แมทธิวกล่าว
เฮนรี่พยักหน้าและยืนขึ้น แต่ในขณะนั้นสาวสวยทั้งสองคนก็คว้าตัวพวกเขาไว้ “พวกคุณจะไม่พาพวกเรากลับไปด้วยเหรอ?”
เฮนรี่มองดูสาวงามทั้งสองแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “วันนี้ฉันเหนื่อยนิดหน่อย เอาไว้วันอื่นก็แล้วกัน ถ้าคราวหน้าฉันยังเจอพวกเธอที่นี่ฉันจะพากลับไปด้วยนะ”
หลังพูดเสร็จเฮนรี่ก็แบมือ
ในมือของเขามีธนบัตร 10 ดอลลาร์สองใบ และซองโคเคนสองซอง
หญิงสาวทั้งสองรู้ว่านี่คือทิปของพวกเธอในคืนนี้ แถมยังให้เงินกับยา แสดงว่าแขกสองคนนี้ถือว่ามีน้ำใจมากแล้ว
“ขอบคุณ”
สาวสวยรีบรับเงินกับยาจากฝ่ามือของเฮนรี่และไม่ลืมที่จะจูบลาก่อนจากไป
เมื่อเฮนรี่และแมทธิวออกจากไนต์คลับ ทั้งสองก็เดินเซเล็กน้อย ซึ่งแอลกอฮอล์ที่ทั้งสองดื่มในคืนนี้ถือว่าเยอะพอสมควร
พวกเขาเพิ่งออกมาจากประตูไนต์คลับ
แท็กซี่ก็มาจอดรับพอดี
ทั้งสองขึ้นไปนั่งในรถ เฮนรี่พูดอย่างมึนเมา “พาเราไปที่โรงแรม”
“โรงแรมไหนหรือครับ?” คนขับถาม
“เอาโรงแรมที่หรูที่สุด พวกเรามีเงิน” แมทธิวพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“ได้เลยครับคุณชายทั้งสอง”
คนขับรถขับออกไป
เพียงไม่กี่นาทีหลังจากขับรถออกไป เฮนรี่และแมทธิวก็ผล็อยหลับไปที่เบาะหลังด้วยความอ่อนเพลีย
พวกเขาละเมอโดยไม่รู้ตัวเป็นครั้งคราว
คนขับรถมองผ่านกระจกมองหลังด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
รถแท็กซี่ขับออกจากตัวเมืองอย่างรวดเร็ว
รถขับไปยังถนนเล็กๆ ที่มีสภาพรกร้าง มีคูน้ำลึกทั้งสองด้านของถนนซึ่งปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์สูงและไม้วอร์มวูด
ร่างสามร่างปรากฏอยู่ด้านหน้ารถแท็กซี่ และหนึ่งในนั้นก็คือคนขายยาในไนต์คลับ รถแท็กซี่หยุดลง
คนขับลงจากรถเขายิ้มและพยักหน้าทักทายทั้งสามคน “ผล็อยหลับอย่างกับหมูตาย”
“เงินที่ชายพวกนั้นจ่ายออกไปมีประมาณสี่หรือห้าร้อยดอลลาร์ ฉันว่าในตัวชายอีกคนก็น่าจะมีเงินอีกเยอะเหมือนกัน” คนขายยากล่าว
หัวหน้ากลุ่มมองไปที่ทั้งสองคนซึ่งยังคงหลับอยู่ที่เบาะหลังของรถ จากนั้นหัวหน้ากลุ่มก็สั่งการ “เอาพวกมันออกมาจากรถ”
หัวหน้ากลุ่มพูดแล้วก็ชักปืนออกมา
ผู้ชายสามคนลากเฮนรี่ แมทธิวออกไป
เฮนรี่กับแมทธิวลืมตาขึ้นด้วยความมึนงง
“เฮ้! พวกคุณกำลังจะทำอะไร!” เฮนรี่ถามอย่างสับสน
“เจ้าหนูเอาเงินทั้งหมดออกมา ไม่อย่างนั้นฉันจะยิงให้ตายแล้วจะเอาเงินออกมาเอง” หัวหน้ากลุ่มพูดอย่างข่มขู่
เฮนรี่เหลือบมองแมทธิว ทั้งสองเคลื่อนไหวพร้อมกัน
ในตอนนี้
ดวงตาเฮนรี่กับแมทธิวไม่มีความมึนเมาอีกต่อไป มีแต่ความชัดเจนและเฉียบคม
เฮนรี่คว้าปืนพกในมือของหัวหน้ากลุ่ม เขาหันปืนไปจ่อกลับใส่หัวหน้ากลุ่มในทันที
ชายที่อยู่ข้างๆ เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาเลยจะง้างหมัดใส่
แต่แมทธิวได้เตะเข้าไปที่เป้าของชายคนนั้นอย่างแรง
ชายคนนั้นคุกเข่าลงกับพื้นทันที เขากำเป้าพร้อมใบหน้าที่บิดเบี้ยว
เมื่อคนขายยาเห็นดังนั้น เขารีบเอามือล้วงกระเป๋าในทันที แต่ยังไม่ทันชักปืนออกมา ปืนพกในมือของเฮนรี่ก็เล็งมาที่เขา
เปรี้ยง!
คนขายยาถูกยิงตายด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว
เฮนรี่เคลื่อนไหวเร็วมาก เขาหันปืนใส่คนอื่นที่เหลือแล้วลั่นไกทันที
เปรี้ยงเปรี้ยง!
อีกสองคนถูกฆ่าตายตามในทันที แล้วเขาก็ชี้ปืนไปที่คนขับแท็กซี่
คนขับแท็กซี่ตกใจ “อย่าฆ่าผม ผมเป็นแค่คนขับรถพวกเขาบังคับ…”
เปรี้ยง!
เฮนรี่มองซากศพคนขับรถที่ล้มลงและเยาะเย้ย “ฉันไม่สนใจหรอกว่าถูกบังคับเหรือเปล่า นายไม่รอดตั้งแต่พาฉันมาที่นี่แล้ว”
คืนนี้เขากับแมทธิวไปที่บาร์เพื่อล่อเหยื่อ โดยจงใจโชว์เงินจำนวนมากเพื่อดึงดูดคนเหล่านี้ และทั้งสองก็รอให้โดนปล้นอย่างไม่รีบร้อน
ทั้งสองค้นตัวศพทั้งหมด
พวกเขาพบปืนพกอีกกระบอกในกระเป๋าชายขายยา กระเป๋าเงิน บัตรประจำตัวประชาชน ธนบัตรจำนวนเล็กน้อย บุหรี่ ไฟแช็ค ซึ่งทั้งสองคนเก็บสิ่งที่มีประโยชน์ไว้
ส่วนเรื่องศพนั้น เตะลงคูน้ำด้านข้างก็พอ…
คูน้ำข้างถนนลึกสามถึงสี่เมตร และมีเถาวัลย์ไม้วอร์มวูดหนาแน่นอยู่ข้างใต้ ศพทั้งสี่จึงจมอยู่ใต้ต้นบอระเพ็ดทันทีเมื่อถูกโยนทิ้ง
หากศพไม่ลอยอืดขึ้นมาเองก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนพบศพทั้งสี่นี้
เฮนรี่และแมทธิวเดินไปที่รถแท็กซี่
เฮนรี่ตบรถแท็กซี่แล้วยิ้ม “ตอนนี้เรามีอาวุธและรถแล้ว”
ทั้งสองขึ้นรถด้วยรอยยิ้มและก็ขับรถแท็กซี่ออกไป…
