ตอนที่ 011 หัวหน้าแผนกก็เขินเป็นเหมือนกัน

"หอมจัง!!"

จ้าวชิงชิงมองไปที่จานที่ยกมา จมูกเล็กๆ ของเธอขยับเล็กน้อย เธอสูดกลิ่นหอมของอาหารแล้วกลืนน้ำลายลงอย่างช้าๆ

กลิ่นหอมที่โชยออกมาจากน้ำซุปที่ราดลงบนหัวหมู อีกทั้งกลิ่นหอมของซอสที่อยู่ในเครื่องในอีก เจ้าของร้านยังเพิ่มกลิ่นด้วยผักชีด้านบนอาหารอีก

"กินกันเถอะ!!"

ซูแคนมองไปที่จ้าวชิงชิง เธอนั้นดูเหมือนลูกแมวน้อยที่กำลังจองมองอาหารตาไม่กระพริบ เขาเลยแอบยิ้มเล็กน้อยในความน่ารัก ก่อนจะหยิบตะเกียบไปคีบไส้หมูที่มีซอสราดอยู่

ซูแคนเอาใส่ปากและเคี้ยวอย่างนุ่มนวล

ไส้หมูนุ่ม เด้งสู้ฟันกำลังดี ไม่เหนียวจนเกินไป พอกัดเข้าไปในไส้แล้ว มีน้ำซุปน้อยๆออกมาจากไส้ ยิ่งเคี้ยวน้ำซุปก็ยิ่งไหลออกมา กลิ่นหอมฟุ้งไปทั้งปาก

"อร่อย!!"

จ้าวชิงชิงอดใจไม่ไหวแล้ว ก็เลยรีบคีบมากินตาม

"ก็ธรรมดานะ"

หวางเอ๋อก็กินตามชิ้นหนึ่ง ดวงตาของเขาเป็นประกายหลังเอาปาก

ลู่กั๋วเฉียงยิ้มและพูดว่า

"รสชาติที่คุ้นเคย"

เมื่อมองดูจาวชิงชิงกำลังทานอาหารอยู่ มุมปากของซูแคนก็ยิ้มเล็กน้อย พร้อมทั้งคิดในใจ...

หัวหน้าแผนกในอนาคตก็กินอาหารข้างทางแบบนี้ด้วย

ในอนาคตถ้าใครรู้ต้องก็ต้องช็อค! !

เขาหยิบเนื้อจากหัวหมูขึ้นมาอีกชิ้น ซึ่งเป็นชิ้นจมูกหมู ซูแคนจุ่มลงในซอสแล้วค่อยๆใส่เข้าไปในปากของเขา

"กร๊อบ!!"

จมูกหมูกรอบมาก กรอบนอกนุ่มใน มีรสชาติของน้ำซุปที่ถูกตู๋นมาอย่างดี

ทันทีที่กัดจมูกหมู ก็มีซอสข้นๆพุ่งออกมา

ทันใดนั้นในปากของซูแคนก็เต็มไปรสซอสที่หมักอย่างเข้มข้น ขณะที่เขายิ่งเคี้ยวรสของจมูกหมูก็ยิ่งกระจายออกมาเต็มปาก รสชาติจมูกหมูกับซอสเข้มข้นถูกผสานเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์แบบ

อร่อย......

ดวงตาของซูแคนเป็นประกาย

นานเท่าไหรแล้วนะ.

ซูแคนนึกถึงอดีต ร่องรอยความทรงจำของเขา

ตั้งแต่ตระกูลซูได้ล้มละลายลง เขาก็ไม่ได้กลับมายังหนานจิงอีกเลย

แถมได้มากินหัวหมูอีกต่างหาก

ทันทีที่เขากิน ความทรงจำต่างๆของซูแคนก็ไหลเข้ามาในหัวของเขา ทำให้ดวงตาของเขามีความสุขที่ได้สัมผัสกับรสชาติที่คุ้นเคยอีกครั้ง

"แปลกจัง!!"

จ้าวชิงชิงแสดงท่าทางประหลาดใจ เธอเหลือบมองซูแคนจากมุมของเธอ แล้วเห็นท่าทางแปลกๆ

เธอตกใจ...

"นายอายุเท่าไหร่กัน?"

เมื่อมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาของซูแคน แต่ภายในใบหน้านั้นมีความเศร้าลึกๆปนอยู่ ในสายตาของซูแคนราวกับว่าเขาสัมผัสชีวิตมาทุกรูปแบบแล้ว ความยินดี ความผิดหวัง ความเศร้า สิ่งต่างๆสะท้อนออกมาจากสายตาของเขา

เขาปิดบังอะไรอยู่กันแน่.

จ้างชิงชิงรู้สึกว่าร่างกายของซูแคน มีเสน่ห์มาก เธอรู้สึกเหมือนโดนดึงดูดอย่างช้าๆ..

เหมือนแสงสว่างส่องในถ้ำที่มืด เธออดใจไม่ได้ที่จะเหลือบมองซูแคนอีกสองถึงสามครั้ง

ซูแคนรู้สึกโดนจ้องมอง เขาหันหน้าไปเห็นดวงตาที่สวยงานและลุกลี้ลุกลนของจ้าวชิงชิง

"มีอะไร!!"

เมื่อโดนซูแคนจับได้ จ้าวชิงชิงก็รีบหันหน้าหนีทันที แก้มของเธอมีสีแดงขึ้นมากเล็กน้อย

เขาจับได้แล้ว...

จ้าวชิงชิงทำตัวไม่ถูก เธอได้เผลอจ้องมองชายที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกหลายรอบ

แถมเขายังจับได้อีกว่าเธอแอบมองเขา

เมื่อเห็นอาการเขินอายอยู่บนใบหน้าที่สวยงามของจ้าวชิงชิง ซูแคนก็อมยิ้มในใจ หัวหน้าแผนกในอนาคตก็มีมุมน่ารักๆเหมือนกันนะ

ซูแคนดูความสุขมาก

"ฮึ!!"

จ้าวชิงชิงเห็นรอยยิ้มของซูแคนซึ่งมันดูดีมาก ทำให้เธอเขินหนักกว่าเดิมอีก เธอทำตัวไม่ค่อยถูก เธอจึงสูดหายใจเข้าลึกๆและปล่อยออกมาหลายต่อหลายรอบ

"ชิงชิงเป็นไรรึเปล่า?"

ฮู่ยี่ตงซึ่งอยู่ข้างๆเธอถาม

"ไม่..ไม่....."

จ้าวชิงชิงรีบส่ายหัวและพูดอย่างร้อนลน

"หื้ม!!"

ชูหยวนมองจ้าวชิงชิงกับซูแคนอย่างครุ่นคิด

"กระต่ายอบกับปลาดำตุ๋นมาแล้ว..."

จากนั้นเสียงของเจ้าของร้านก็ดังขึ้น เขามากับผู้หญิงคนนี้อายุไล่ๆกัน ทั้งสองกำลังถือจานและหม้ออยู่

ที่อยู่ในหม้อก็คือกระต่ายป่า ส่วนปลาดำนั้นถูกเสิร์ฟมาในจาน

กระต่ายป่าถูกอบในหม้ออย่างดี เจ้าของร้านใส่พริกลงไปเยอะมาก แถมยังปรุงพิเศษโดยเฉพาะอีก ทำให้เนื้อกระต่ายส่งหอมอบอวล เนื้อกระต่ายดูชุ่มฉ่ำน่าทานมาก

ส่วนจานปลานั้น มีปลาสีดำที่ถูกราดด้วยน้ำซุปสีสดใสอยู่ ตัวปลาที่วางอยู่ก็ดูสดใหม่

ทั้งสองถูกเสิร์ฟทันทีหลังทำเสร็จ ทำให้ยังมีควันลอยออกมาอยู่ กลิ่นหอมก็อบอวลไปทั่วทั้งร้าน อีกทั้งเจ้าของร้านยังปรุงพิเศษเพิ่มรสชาติให้กับลูกค้า VIP กลุ่มนี้

"หอมมาก....

จ้าวชิงชิงพูดไปพร้อมกับกลืนน้ำลาย

หลังจากที่เนื้อกระต่ายเข้าไปในปาก กลิ่นหอมจากเครื่องปรุงและซอสก็กระจายไปทั่วทั้งปาก

จานปลาอร่อยยิ่งกว่า เนื้อปลาสดแทบจะละลายในปลา น้ำซุปที่ดูสีสันสวย แต่รสชาติกลมกล่อม

ทุกคนร่วมกันกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย