ตอนที่ 008 ฝันหวานของลู่กั๋วเฉียง
ซูแคนหยิบเงิน 10 หยวนจากในถุงมา 10 ใบ
"จางเฉียง เสี่ยวหู่...."
ซูแคนเงยหน้าขึ้น มองคนสองคนที่อยู่ข้างๆ ลู่กั๋วเฉียง
"ครับพี่!"
จางเฉียง เสี่ยวหู่ ตอบรับ
"นี่คือรางวัลของพวกแก เอาไปคนละ 50 หยวน"
ซูแคนหยิบเงินในมือออกมาแบ่งเป็นสองกองกองละ 5 ใบและยื่นให้กับทั้งสองคน
"อ๊ะพี่!! พวกผมไม่เอาครับ"
จางเฉียง รีบผลักมือของซูแคนออก
เสี่ยวหู่พูดเสริม
"ขอโทษด้วยครับพี่ชาย! วันก่อนทางลู่กั๋วเฉียงได้ให้เงินเป็นค่าตอบแทนพวกผมทั้งสองคนแล้ว"
ทั้งสองปฏิเสธอย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะมีเงินก้อนโตมากองตรงหน้าพวกเขา 50 หยวน ถ้ารวมเงินทั้งครอบครัวของพวกเขาทั้งสองยังไม่สามารถหาได้มาขนาดนี้เลยในหนึ่งเดือน
มันมากเกินไปสำหรับพวกเขา พวกเขาไม่กล้าที่จะรับมัน
"เอาไป."
ซูแคนพูดด้วยเสียงต่ำ
เมื่อลู่กั๋วเฉียงเห็นมันเขารีบบอกเสี่ยวหู่ และจางเฉียงว่า
"พวแกเอาเงินที่พี่ชายแบ่งให้ได้ เอาไปเถอะ!!"
จางเฉียง และ เสี่ยวหู่ มองหน้ากัน
"ขอบคุณครับ!!"
หลังจากนั้นทั้งสองก็ยื่นมือไปรับเงินที่ซูแคนยืนมาให้ 50 หยวน ซึ่งมันมหาศาลมากสำหรับสำหรับค่าเหนื่อย
ทั้งสองไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับเงินจำนวนมากขนาดนี้จากการช่วยเหลือลู่กั๋วเฉียงสองถึงสามวัน
ทั้งสองมองที่ซูแคนอย่างซาบซึ้ง
หวางเอ๋อโดนความโลภครอบงำ เขาอึ้งสักพักก่อนจะเริ่มกลืนน้ำลาย ร้อยหยวน! เงินจำนวนมหาศาลดังกล่าวถูกมอบให้แก่ผู้อื่นในครั้งเดียว
อย่างว่าแหละ พี่สามของเรา...
สุดยอดสุดๆ...
หวางเอ๋อแอบชื่นชม
ซูแคนมองไปที่ลู่กั๋วเฉียงและพูดว่า
"นอกจากพวกเขาแล้ว ยังมีของแกอีกด้วย แกทำได้ดีมาก...."
จากนั้นซูแคนหยิบเงินออกจากถุงจำนวน 300 หยวน
"นี่คือของแก....."
ซูแคนพูด
"อ๊ะ!! พี่แคน นี่มันมากไปแล้ว!!"
ลู่กั๋วเฉียงเห็นเงินสามร้อยหยวนซึ่งเป็นจำนวนมากสำหรับเขา ครอบครัวของเขากว่าจะหามาได้สามร้อยหยวนยังไม่รู้เลยว่าจะใช้เวลากี่ปี!!
ตอนนี้มันอยู่ต่อหน้าเขา
"เอาไป."
ซูแคนพูดด้วยเสียงต่ำ
"ขอบคุณครับพี่แคน"
ลู่กั๋วเฉียงกล่าวขอบคุณ
"หวางเอ๋อ!"
"หวางเอ๋อ!"
ซูแคนมองไปที่หวางเอ๋อ
"พี่สาม...." หวางเอ๋อตกใจเล็กน้อยเขามองซูแคนแล้วตอบรับ
"นี่คือของนาย....."
ซูแคนหยิบเงิน 1,000 หยวนออกมาจากกองเงิน และส่งให้ หวางเอ๋อตกใจเมื่อมองไปที่เงินนั่น...
"พี่สาม..."
มือของหวางเอ๋อสั่นเล็กน้อย
1,000 หยวน.....
เงินจำนวนนี้เป็นเรื่องยากที่เขาจะหามาได้ในหนึ่งบ้าน แม้ว่าจะทายาทรุ่นที่สองแต่เขาก็ไม่ได้มีรายได้เสริมทางอื่น
สุดท้ายแล้วในยุคนี้การหาเงินไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนสมัยก่อน ดวงตาของหวางเอ๋อก็โตทันทีที่เห็นเงิน
"อย่าคิดมาก เอาไปเถอะ คราวหน้าถ้ามีปัญหาอะไร ให้ลู่กั๋วเฉียงหรือคนอื่นๆไปหานายแล้วก็แก้ปัญหานั้นซะ แต่ถ้าแก้ไม่ได้จริงๆค่อยมาหาพี่"
ซูแคนพูดอย่างสุขุม
ในหนานจิงแห่งนี้ ซูแคนและคนอื่นๆยังไม่มีเส้นสายมากพอขนาดนั้น การเป็นประเด็นต่างๆมันจะดึงดูดความสนใจของผู้อื่นได้ หวางเอ๋อนี่แหละสามารถคอยช่วยเหลืองานเล็กๆน้อยๆให้เขาได้
ในกรณีมีงานใหญ่ที่ต้องทำ ซูแคนจะได้ไปทำโดยไม่ห่วงทางนี้
"ผมเข้าใจแล้วพี่สาม..."
หวางเอ๋อพยักหน้า
ซูแคนพยักหน้าเล็กน้อยส่งเงิน 1,000 หยวนเก็บเข้าไปในกระเป้า แล้วพูดว่า
"กั๋วเฉียง..."
ลู่กั๋วเฉียงตอบพร้อมก้มศีรษะลง
"ครับพี่"
ซูแคนพูดต่อว่า
"เงินก้อนนี้เราจะเก็บไว้สำหรับลงทุนเท่านั้น โดนส่วนแบ่งปันผลสำหรับกำไรรอบหน้า แกเอาไป 20% หวางเอ๋อ 10%"
"พี่ชาย นี่มันเยอะเกินไปแล้ว!!"
ลู่กั๋วเฉียงตกใจในคำพูดของซูแคน เขามองหน้าซูแคนด้วยความตกใจ ก่อนที่จะกลืนน้ำลายหลังอ้าปากค้างหลังพูดจบ
นี่มันไม่ใช่น้อยๆเลยนะ เงินส่วนแบ่ง 20%...
พระเจ้าช่วย! !
ลู่กั๋วเฉียงช็อคกับที่ซูแคนพูด ถ้าเป็นไปตามที่เขาคิดไว้ ปัจจุบันพวกเขามีรายได้วันละ 1,000 หยวนต่อวัน ถ้าเขาคิดไม่ผิดเขาจะได้วันละ 200 หยวน วันละ 200 หยวนนะไม่ใช่เดือนละ 200 หยวน
ถ้าได้วันละ 200 หยวนต่อเดือนละก็...
“หึหึ!!”
เมื่อคิดถึงจำนวนเม็ดเงินที่จะได้นั้น ลู่กั๋วเฉียงได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
ใครจะไปคิดกัน จากคนเก็บขยะธรรมดาหาเช้ากินค่ำ อดมื้อกินมื้อ ตอนนี้เขาจะได้เงินเดือนละ 6,000 หยวนแล้ว
แต่นี่มันเพิ่งเริ่มต้นถ้ารายได้มากกว่านี้เขาก็จะได้มากขึ้นไปอีก
เขามองไปที่ซูแคน สายตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นและปลื้มปริมในบุญคุณของซูแคน
นี่แหละคือเส้นทางไปยังจุดสูงสุดของชีวิตเขาแล้ว
"เถอะน่า!!"
เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นของลู่กั๋วเฉียงซูแคนพูดอย่างเย็นชาว่า
"แกสมควรได้"
ธุรกิจประเภทนี้ไม่จำเป็นต้องมีกฎหรือระเบียบมากมายนักหรอก สำหรับซูแคนแล้วเขามีธุรกิจที่ยิ่งใหญ่ในอนาคตรอเขาอยู่ เงินเพียงหยิบมือแค่นี้ไม่สำคัญสำหรับเขาหรอก
หวางเอ๋อมองดูตัวเองแล้วพูดด้วยความยินดี "
ขอบคุณพี่สาม"
"อืม!!"
ซูแคนมองไปที่ทุกคน และนี่ดูเหมือนจะเป็นทีมเริ่มต้นของเขา
"ก๊อกๆ!!"
ในขณะนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูพร้อมทั้งเสียงที่มาจากนอกประตู
"คุณลู่อยู่ไหมคะ เรามีธุระจะคุยด้วยค่ะ...."
