ตอนที่ 002 หนทางรวย

ถ้าชาติก่อนซูแคนบอกกับคนอื่นว่าเขามีเงินในกระเป๋า 300 หยวน ทุกคนก็จะหัวเราะให้กับซูแคนเพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก

"เฮ้ออ!!"

ซูแคนถอนหายใจเฮือกใหญ่

ยุคนี้เป็นยุคแห่งโอกาส ผู้คนจำนวนมากแข่งขันแย่งชิงกันขึ้นเป็นใหญ่ และก็มีคนจำนวนมากที่โดนเขี่ยทิ้งออกมา…

ตระกูลของฉันก็เป็นแบบนี้แหล่ะ...

"กลับบ้านก่อนดีกว่า..."

ซูแคนเงยหน้ามองท้องฟ้าในยุคนี้อากาศก็แสนบริสุทธิ์ ไม่มีฝุ่นหรือควันใดๆรบกวน ท้องฟ้าก็เปิดโล่ง มีลดอ่อนๆพัดให้ความร่มเย็น

ซูแคนเริ่มออกเดินกลับบ้าน

พอเดินไปสักพัก ขณะที่ซูแคนกำลังเดินผ่านตรอกเก่าอยู่จู่ ๆก็มีเสียงแหลมๆดังขึ้น

"ไอ้ลู่กั๋วเฉียง มึงยังไม่ได้จ่ายเงินให้กูคืนเลยนะ มึงติดหนี้อยู่ 20 หยวนมาครึ่งเดือนแล้วนะ สงสัยมึงอยากตายมากนักใช่ไหม"

เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

"มึงจะจ่ายตอนไหน..."

จากนั้นก็มีเสียงหมัดกระทบเนื้อ พร้อมเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดก็ดังก้องไปทั่วตรอกนี้

"ผัวะะ!"

"อ้ากกก!"

ซูแคนขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียง เสียงมันดังมาจากข้างหน้า ซึ่งเขาต้องเดินผ่านตรงนั้นด้วย

"เฮ้อออ!"

"พวกเด็กน้อยทั้งหลาย..."

ซูแคนพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ

ตั้งแต่เขาเริ่มทำงานและได้ไปเจอโลกภายนอก บ้านนอกของที่อื่นยังดูดีกว่าที่หนานจิงตอนนี้เหลือเกิน ผู้คนที่นี่เขาไม่มีเป้าหมายในชีวิต พวกเขาใช้ชีวิตไปวันๆ

ซูแคนตัดสินใจเดินต่อไปตามเสียง จากนั้นเขาก็มองเห็นชายหนุ่มอายุ 20-25 กำลังเตะผู้ชายคนหนึ่งอยู่

ข้างๆชายหนุ่ม มีผู้ชายคนหนึ่งค่อนข้างผอม และก็มีชายคนหนึ่งที่ดูอ้วนมาก

"ฉางอ้วน ผมจะรีบหามาใช้ให้ในเดือนหน้า อย่าทำผมเลยนะ"

ชายหนุ่มผู้ถูกทารุณกล่าว ในขณะนั้นเขาก็โดนจับหัวไว้อยู่

"คิดว่ากูโง่เหรอ."

เห็นได้ชัดว่าคนอ้วนนั้นไม่เชื่อที่ชายหนุ่มพูด แล้วจึงชกไปที่ปากของชายหนุ่มอีกครั้ง

"เฮ้อออ!!"

ซูแคนถอนหายใจ

"ช่างมัน!!"

เขารีบเดินผ่านตรอกนั้นด้วยความรวดเร็ว เพราะเขาไม่อยากยุ่งกับปัญหาชาวบ้านเท่าไหร่

แต่พวกนั้นก็ยืนขวางทางเดินของซูแคนอยู่

ซูแคนจะทำยังไงดีในสถานการณ์แบบนี้?

ซูแคนเองก็มีตัวเลือกไม่เยอะ

"บั๊ก!!"

เขาเอาเท้าเตะไปที่ชายอ้วนอย่างแรงจนชายอ้วนล้มลง

"เกิดเชี่ยไรขึ้น!!"

คนอ้วนตะโกนออกมาขณะที่เขากลิ้งอยู่บนพื้น

"ใครมันกล้าเตะกูวะ!!"

"ปัง!!"

เมื่อได้ยินคำพูดของคนอ้วน ซูแคนก็ยกขาเตะไปที่หน้าของเจ้าของเสียงอีกครั้ง

ตอนนั้นชายผอมอีกสองคนตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น และเข้าต่อยที่ซูแคนทันที

ซูแคนตั้งการ์ดออกมารับหมัดของชายผอมทั้งสองแล้วเหวี่ยงหมัดไปยังชายผอมทีละคน เขาเคยฝึกกับบอดี้การ์ดของเขาบ้าง ถึงแม้จะไม่เก่งเท่าแต่กับคนธรรมดา เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

"ปั๊กกกก!!"

เขาหลบหมัดของชายผอมที่เข้ามาต่อยเขา และสวนกลับด้วยศอกไปยังหน้าอกอย่างแรงจนกระแทกไปยังอีกคน จนล้มลงทั้งคู่

"มึง ฝากไว้ก่อนเถอะ..."

ชายอ้วนยืนขึ้นและเอากระดาษมาเช็ดปาก ก่อนจะวิ่งจากไป

"เจ้านาย..."

ชายร่างผอมอีกสองคนเห็นก็รีบวิ่งตามไป

ซูแคนมองภาพนั้นแล้วก็หัวเราะออกมา พร้อมทั้งปัดฝุ่นที่มือและเริ่มเดินกลับบ้านต่อ

"พี่ชาย..เดี๋ยวก่อน…."

จู่ๆก็มีเสียงมาจากด้านหลัง

ซูแคนขมวดคิ้วเล็กน้อย หันหลังกลับ เห็นชายหนุ่มที่โดนรุมเมื่อสักครู่ลุกขึ้นจากพื้น

เขาถอยหลังไปหยิบกระสอบถุงหนึ่งมา ก่อนที่จะวิ่งมาหายังซูแคน

ซูแคนมองไปที่ชายหนุ่มด้วยท่าทางเย็นชาและพูดว่า

"ไอ้อ้วนนั้นมันไปแล้ว จะตามฉันมาทำไม..."

ซูแคนไม่ได้ความคิดช่วยชายคนนี้เลยแม้แต่น้อย แต่เพียงแค่ชายอ้วนเมื่อสักครู่ขวางทางเดินกลับบ้านของเขาเท่านั้นเอง เขาเลยทำการไล่พวกนั้นกลับไป ถ้าทำไปเพื่อช่วยชายคนนี้ละก็ เขาไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน...

เสียเวลาอันมีค่าของเขา! !

"พี่ชาย ผทชื่อลู่กั๋วเฉียง"

ชายหนุ่มเช็ดเลือดจากปกกของเขา เผยให้เห็นใบหน้าที่เรียบง่าย ซื่อสัตย์ เขาพูดด้วยรอยยิ้มต่อว่:

"ขอบคุณที่ช่วยผม ให้ผมได้เลี้ยงข้าวพี่ชายเป็นการตอบแทนหน่อยเถอะ"

"เลี้ยงข้าว?"

ซูแคนมองดูลู่กั๋วเฉียงตั้งแต่หัวจดเท้า คนนี้เหรอจะมีเงินมาเลี้ยงข้าวเขา?

"พี่ชาย....."

เมื่อเห็นความสงสัยของซูแคน ลู่กั๋วเฉียงก็รีบพูดขึ้นมา

"พี่อย่าคิดว่าผมจะจนนะ ผมเก็บวิทยุที่เสียมาเครื่องหนึ่ง ถ้าผมขายได้ ผมก็มีเงินเลี้ยงข้าวพี่ชายแล้ว..."

"หื้ม!!"

ปากของซูแคนกระตุกเล็กน้อย เขาเก็บมันมาเหรอ?

ทันใดนั้น ในหัวของซูแคนก็มีความคิดแว่บเข้ามา

เก็บของจากซากขยะ เก็บของจากที่ไม่มีใครสนใจ! !

นี่มันเป็นช่องทางทำเงินได้เลยนะ...

"รอแปปนะ..."