626 - เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืด

1936 - เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืด

“สหายเจ้าเป็นใคร หีบไม้นี้เป็นสิ่งที่สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดต้องการ หากเจ้านำมันออกไปจะเกิดหายนะครั้งใหญ่” หนึ่งในนั้นกล่าว

เปง!

ผลที่ตามมาคือพลังของกระบี่พุ่งไปตัดแขนข้างขวาของเขาจนต้องทรุดลงกับพื้น

ใบหน้าของบุคคลนั้นซีดลงทันทีไม่สามารถเปล่งคำอื่นได้

“พวกเจ้าควรเข้าใจว่าข้าก็มีความอดทนจำกัด ในเมื่อข้าถามออกไปพวกเจ้าก็ตอบมาตรงๆอย่าอ้อมค้อม!” สือฮ่าวกล่าว สถานที่แห่งนี้เงียบลงทันที

“หากพวกเจ้าไม่พูดหรือข้ายังจะต้องลังเลในการค้นวิญญาณพวกเจ้า” สือฮ่าวหัวเราะเยาะ

“ข้ายอมบอกแล้ว!” หนึ่งในนั้นไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเขากล่าวถึงต้นกำเนิดของตัวเองด้วยเสียงที่สั่นสะท้าน พวกเขามาจากตระกูลอมตะจริงๆ

“บรรพบุรุษโบราณของตระกูลเฟิงช่างกล้าหาญ ในเมื่อพวกเขาทรยศต่อเก้าสวรรค์สิบพิภพหรือยังจะรอดชีวิตไปได้!” เสียงของ สือฮ่าวเปลี่ยนเป็นเย็นชา

ครั้งที่แล้วหยวนชิงนำคนจากตระกูลนี้มาฆ่าเขาทั้งหมดนี้ได้ถูกเปิดเผยแล้ว

ความเป็นศัตรูของบรรพบุรุษของตระกูลลม(เฟิง)และตระกูลหิน(สือ)ในอดีตนั้นยิ่งใหญ่มาก

ความเกลียดชังของพวกเขานั้นตกทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่น

ในตอนที่สือฮ่าวเข้าสู่สวรรค์ไร้ขอบเขตครั้งแรกเขาก็เผชิญหน้ากับการโจมตีของหยวนชิงจนแทบจะเสียชีวิต

จากนั้นเขาก็ถูกส่งไปยังเหมืองโบราณต้นกำเนิด เหตุการณ์นั้นเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

ในช่วงสงครามครั้งใหญ่ของชายแดนรกร้างมีตระกูลอมตะบางตระกูลที่ทรยศเข้าร่วมกับศัตรู

ในเวลานั้นสือฮ่าวก็คาดคำนวณแล้วว่าจะต้องเป็นตระกูลเฟิงอย่างแน่นอน

ตอนนี้เมื่อความมืดลงมาอย่างกะทันหันกลุ่มนี้ยิ่งทวีความกล้ากว่าเดิม พวกเขาหันไปร่วมมือกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่ชั่วร้ายกว่าศัตรูต่างมิติเสียอีก

“ในยุคเซียนโบราณบรรพบุรุษของตระกูลเฟิงได้ชื่อว่ากล้าหาญเป็นอย่างมาก เขาต่อสู้แลกชีวิตกับราชาอมตะจากต่างมิติจนร่วงหล่นลงในชายแดนรกร้าง ไม่คิดว่าทายาทของเขาจะกลายเป็นเศษสวะอย่างนี้” สือฮ่าวถอนหายใจเบาๆ

หีบไม้ผุพังนี่เป็นสิ่งที่อันหลานและซือถูต้องการมันมีค่ามากแค่ไหน?

แม้กระทั่งตระกูลอมตะของเก้าสวรรค์เบื้องบนก็ยังใช้มันในการแลกเปลี่ยนเป็นโอกาสรอดชีวิตและเข้าร่วมกับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดได้

ในขณะที่โลกประสบกับความผันผวนหลายสิ่งหลายอย่างได้เปลี่ยนไปแล้ว

การซักถามใดๆไม่มีความหมายอีกต่อไป เมื่อต้นกำเนิดของพวกเขาถูกเปิดเผยออกมา ประโยชน์ของพวกเขาก็หมดไปในทันที

“พวกเจ้าทุกคนออกเดินทางเถอะ!” สือฮ่าวกล่าว

เพียงเขายกมือขึ้นเบาๆเปลวไฟแห่งหงส์เพลิงที่แท้จริงก็ลุกโชนเข้าเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้สวรรค์

“เจ้าเป็นใครกันแน่” ทั้งสองคนต่างกรีดร้องออกมาพวกเขาไม่ยินยอมที่จะตายไปอย่างงุนงงแบบนี้

“วานรหกหู!” สือฮ่าวพูด จากนั้นรูปร่างของเขาก็เปลี่ยนไป กลายเป็นคนรูปร่างกำยำมีใบหูซ้อนกันข้างละสาม ใบหน้าโหดเหี้ยมราวกับปีศาจ

สือฮ่าวยังคงระมัดระวังอย่างยิ่ง เขากลัวว่าจะมีสายตาของใครบางคนแอบดูอยู่และเขาไม่ต้องการให้ตัวตนของเขาถูกเปิดเผยออกไป

ตอนนี้เขาได้ฝึกฝนวิชาแปดเก้าสวรรค์และยังฝึกฝนการแปลงร่างเจ็ดสิบสองแบบจนอยู่ในระดับที่สมบูรณ์

เขาสามารถเปลี่ยนรูปแบบของเขาได้ตามต้องการ แม้ว่าผู้สูงสุดที่ใช้ดวงตาสวรรค์ก็ไม่สามารถส่องเห็นความลับของเขาได้

“สิ่งมีชีวิตชั่วร้ายจากอาณาจักรที่ต่ำกว่าเจ้าขึ้นมาแล้วจริงๆ!” อีกฝ่ายตกใจเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตามมันสายเกินไปแล้วสือฮ่าวลงมือ แสงสีทองสว่างจ้าบุคคลทั้งสองถูกเผาผลาญจนกลายเป็นเถ้าถ่านในพริบตา

เศษซากกระดูกของพวกเขากลายเป็นขี้เถ้าก่อนจะปลิวไปกับสายลม

สือฮ่าวยืนอยู่ที่นั่นไม่ขยับไปไหนคล้ายกับซากศพ เขากำลังรอให้สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดปรากฏตัวและจะได้สังหารมันไปพร้อมกัน

ในที่สุดดวงอาทิตย์ก็เอนตัวไปทางทิศตะวันตกแสงสีแดงส่องออกมาพร้อมกับเสียงกีบม้า

หมอกมืดพุ่งขึ้นสูงมันมีสีดำสนิทเหมือนหมึก แม้แต่ความงดงามยามพระอาทิตย์ตกดินก็ยังถูกกลืนหายไป

ม้าประหลาดตัวหนึ่งปรากฏตัวขึ้น มันมีรูปร่างใหญ่โตมีเกล็ดสีดำเมื่ออ้าปากมีกลิ่นเหม็นคลุ้งกระจายออกมา

บนหลังของมันคืออัศวินชุดเกราะสีดำ รัศมีพลังที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเขานั้นเย็นชาเป็นอย่างมาก นี่คือผู้ฝึกฝนที่ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ

อย่างไรก็ตามเขายังไม่ใช่สิ่งมีชีวิตระดับสูงสุด นั่นคือเหตุผลที่สือฮ่าวตั้งใจจะดักสังหารเขาในวันนี้

สือฮ่าวต้องยอมรับว่าฝ่ายตรงข้ามคือผู้ที่แข็งแกร่งเหนือกว่าสิ่งมีชีวิตในอาณาจักรปลดปล่อยตนเองทั่วไปมากแล้ว แต่ก็เท่านั้นในเมื่อฝ่ายตรงข้ามยังไม่ใช่ผู้สูงสุดเขาก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงความตายได้!

ม้าสีดำเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ดวงตาสีเขียวของอัศวินชุดเกราะดำคนนั้นจ้องมองมายังสือฮ่าวอย่างเฉยเมย

“เจ้าคิดจะแย่งชิงสมบัติของข้าอย่างนั้นหรือ?” อัศวินแห่งความมืดถาม

สือฮ่าวถอนหายใจ ชายคนนี้และสัตว์ขี่ของเขาล้วนอยู่ในอาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุด

เขามั่นใจว่าจะสามารถสังหารฝ่ายตรงข้ามได้แต่หากคิดจะจับกุมและสอบสวนนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้

“มันเป็นของของข้า เจ้าอาศัยอะไรมาอ้างสิทธิ์ในของสิ่งนี้” สือฮ่าวกล่าว เขาถือหีบไม้เน่าไว้ในมือและกล่าวเยาะเย้ยออกไป

“นั่นมันเป็นเพียงแค่เรื่องเวลาเท่านั้น” อัศวินกล่าว

“ตอนแรกข้าก็คิดจะมอบมันให้เจ้าอยู่ แต่เมื่อเจ้าแสดงความโอหังออกมาแบบนี้เจ้าก็ต้องถูกทำโทษ…” สือฮ่าวกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

“โลกของเจ้ากำลังจะถูกกลืนกิน แต่เจ้ายังกล้าแสดงความหยิ่งผยองไม่หยุด นับว่าไม่รู้จักความเป็นความตายจริงๆ” เสียงของอัศวินบนม้าเริ่มเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ

“หยิ่ง? เมื่อศีรษะของเจ้าถูกตัดลงมายังจะกล้ากล่าวคำนี้หรือไม่!”

สือฮ่าวลงมือทันที นิ้วของเขาถูกชี้ออกไปก่อนที่ริ้วกระบี่หญ้าคาจะพุ่งเข้าหาฝ่ายตรงข้าม

ต้นหญ้าโผล่ขึ้นมาในความว่างเปล่ามันมีใบทั้งหมดเก้าใบ แต่ละใบเต็มไปด้วยพลังสังหารอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!

โฮ่ว!

อัศวินแห่งความมืดคำรามกำปั้นของเขากระแทกออกไปโดยตรง สถานที่แห่งนี้กลายเป็นชุลมุนวุ่นวาย

แสงสีทองและหมอกสีดำปะทะกันอย่างรุนแรง

ต๋อง!

ภายใต้แรงปะทะคลื่นสายลมอันรุนแรงถูกกระแทกออกไปด้านนอกแม้แต่สวรรค์และปฐพีก็ยังสั่นสะเทือน

สือฮ่าวถอนหายใจ การต่อสู้อยู่ที่นี่ใกล้กับทะเลหมอกแห่งความมืดมากเกินไป เขาไม่ได้กลัวฝ่ายตรงข้ามแม้แต่น้อยแต่หมอกแห่งความมืดคอยสนับสนุนอัศวินชุดเกราะดำคนนี้อยู่ทำให้เขามีปัญหาอยู่บ้าง

หลังจากนั้นอัศวินชุดเกราะดำและม้าสีดำสนิทของเขาก็พุ่งเข้าหาสือฮ่าว ม้าศึกตัวนั้นอ้าปากพร้อมกับเผยให้เห็นคมเขี้ยวก่อนจะกัดใส่สือฮ่าว

“ยอมรับความตายซะเถอะ!”

อัศวินแห่งความมืดส่งเสียงคำรามลั่นหมัดของเขากระแทกออกมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตามหากสังเกตดีๆมือของอัศวินแห่งความตายจะมีหมอกควันสีดำถูกปล่อยออกมาอย่างไม่สิ้นสุด

นั่นเป็นเลือดของเขาซึ่งได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของสือฮ่าวเมื่อสักครู่

อัศวินแห่งความมืดโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก เขารู้สึกว่าตัวเองประมาทมากเกินไปจึงเป็นเหตุให้ได้รับบาดเจ็บ

ฮ่อง!

หมอกสีดำโหมกระหน่ำพุ่งเข้าใส่ร่างของสือฮ่าว

แต่ทุกสิ่งทุกอย่างก็หายไปเมื่อเปลวไฟแห่งหงส์เพลิงที่แท้จริงถูกจุดขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่โดยรอบกลายเป็นบริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

ในเวลาเดียวกันพลังจากกระบี่หญ้าคาของเขามุ่งเข้าหาอัศวินแห่งความมืดอย่างรุนแรง

เปลวไฟจากหงส์เพลิงที่แท้จริงของเขาเผาผลาญหมอกสีดำซึ่งกำลังสนับสนุนอัศวินแห่งความมืดอยู่

“มันได้ผล!”

สือฮ่าวตกใจ เมื่อเขาแสดงญาณวิเศษของหงส์เพลิงที่แท้จริงออกมา หมอกสีดำก็ราวกับว่ามีชีวิตมันถอยหลังออกไปด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัด