เควินอธิบายอย่างรวดเร็ว “ไม่มีกำหนดตายตัวครับ ส่วนใหญ่ที่พบได้บ่อยมากที่สุดคือการจำนองสิ่งของมีมูลค่า เช่น เครื่องประดับ ทอง ภาพวาดล้ำค่า หรืออสังหาริมทรัพย์ หุ้นของบริษัท และหลักประกันที่มีค่าอื่นๆ ล้วนใช้ได้ทั้งหมด”

“นอกจากนี้ยังมีการจำนองสิ่งที่จับต้องไม่ได้อย่างในฮอลลีวูดมีวิธีจำนองแบบพิเศษโดยใช้ภาพยนตร์ ในตอนที่สตูดิโอเอ็มจีเอ็มต้องการเงินกู้ เขาใช้ภาพยนตร์ ‘วิมานลอย’ เป็นหลักค้ำประกัน แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะออกฉายมาหลายปีแล้วแต่เอ็มจีเอ็มก็ยังสามารถมีรายได้จากภาพยนตร์เรื่องนี้ จึงทำให้ธนาคารยอมรับในการใช้ภาพยนตร์เป็นหลักประกันได้”

“นอกจากนั้นก็มีการใช้บริษัทในการค้ำประกัน กรณีนี้จะใช้ได้เฉพาะบริษัทที่มีคุณสมบัติตรงตามที่กำหนด แน่นอนว่าหากผู้ยืมไม่สามารถคืนเงินได้ บริษัทที่รับประกันจะต้องรับผิดชอบจ่ายเงินคืนแทน”

“แล้วผมสามารถจำนองโรงงานของเล่นได้เท่าไหร่” ฮาร์ดี้กล่าว

เควินตกตะลึง

เพิ่งซื้อโรงงานของเล่นไปเมื่อวานนี้เอง วันนี้ก็เอามาจำนองแล้วเหรออย่าบอกนะว่าวางแผนทุกอย่างไว้หมดแล้ว

“แล้วคุณวางแผนที่จะใช้สินเชื่อจำนองได้เท่าไหร่ครับ?” เควินถามอย่างระมัดระวัง

“ผมได้สอบถามผู้เชี่ยวชาญมาแล้ว เขาบอกว่าที่ดินพร้อมโรงงานและเครื่องจักรนี้น่าจะขายได้ 60,000 ดอลลาร์ดังนั้น ผมก็จะกู้ 60,000 ดอลลาร์” ฮาร์ดี้กล่าว

เควินถอนหายใจอย่างเงียบๆ

เมื่อวานเขาขายไป 37,400 ดอลลาร์ วันนี้คุณใช้มันจำนองเพื่อเอาเงิน 60,000 ดอลลาร์ ถ้าผู้บริหารของธนาคารรู้เรื่องนี้ เขาต้องคิดว่าฉันกำลังทรยศธนาคารอยู่แน่นอน!

เฮ้อ…

แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ

เควินไม่กล้าปฏิเสธฮาร์ดี้

สามวันแห่งความทุกข์ทรมานในห้องใต้ดิน เขาไม่อยากที่จะสัมผัสนรกแบบนั้นอีกแล้ว

“ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อช่วยให้คุณได้เงิน 60,000 ดอลลาร์นะครับ” เควินกระซิบ

“ขอบคุณมาก ผมต้องรบกวนคุณแล้ว”

“ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร รออยู่ตรงนี้สักครู่” เควินกลับไปที่สำนักงานของเขาและนั่งบนเก้าอี้เพื่อคิดว่าจะทำยังไงดี

เขาเป็นหัวหน้าแผนกสินเชื่อก็จริงซึ่งสำหรับเงินกู้ที่ต่ำกว่า 50,000 ดอลลาร์ มันไม่จำเป็นต้องผ่านการตรวจสอบจากผู้บริหาร และเขามีสิทธิที่จะตัดสินใจได้ในทันที

มันคงดีกว่าที่จะให้อีกฝ่ายกู้เงินแค่ 50,000 ดอลลาร์ ถ้าทำได้ปัญหานี้คงจะเล็กลงไปเยอะ

หลังจากตัดสินใจได้ เควินก็มาที่ห้องรับรองอีกครั้ง “คุณฮาร์ดี้ ผมให้เงินกู้คุณสูงสุดได้ที่ 50,000 ดอลลาร์ เงินจำนวนนี้เป็นอำนาจสูงสุดของผมแล้ว หากจำนวนเงินมากกว่านี้ต้องได้รับการอนุมัติจากที่ประชุมของผู้บริหาร และจะใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนถึงจะได้รับเงิน”

“ถ้าคุณรีบใช้เงิน ผมขอแนะนำให้คุณกู้เงิน 50,000 ดอลลาร์ ผมสามารถช่วยคุณให้ได้เงินนี้ภายในสามวัน คุณคิดยังไงบ้าง”

เควินถามอย่างระมัดระวัง

ครั้งแรกในชีวิต

ในฐานะเจ้าหน้าที่สินเชื่อ เป็นครั้งแรกที่เขาใช้น้ำเสียงอ่อนน้อมขนาดนี้พูดคุยกับคนที่มาขอกู้เงิน

ที่ผ่านมา มีแต่ประธานบริษัทพวกนั้นที่ต้องขอร้องเขา

“50,000 ดอลลาร์”

ฮาร์ดี้ครุ่นคิด ‘จำนวนนี้เกือบพอแล้ว’

นอกจากใช้สร้างภาพยนตร์ 150,000 ดอลลาร์แล้ว ยังต้องใช้เงินอีกกว่า 30,000 ดอลลาร์ เป็นเงินสำรองในการบริหารบริษัทเอชดีซีเคียวริตี้

เอายังไงดี หรือจะไปปล้นแก๊งชาวสเปนอีกครั้งดี

แต่ถึงยังไงฮาร์ดี้ก็คิดจะทำลายแก๊งนี้อยู่แล้ว

ช่างมันก็แล้วกัน

“ผมตกลง 50,000 ดอลลาร์ก็พอแล้ว!”

เควิน เมเดียนโล่งใจมาก “ผมจะดำเนินการให้ เงินน่าจะพร้อมภายในสามวัน”

ฮาร์ดี้ออกมาจากธนาคาร

ในเวลานี้เป็นช่วงบ่ายแล้ว เขาจึงขับรถไปที่บริษัทภาพยนตร์โนอาห์ อาร์ค

เมื่อวานนี้เขาตกลงกับนักเขียนบทสองคนเพื่อดูร่างแรกของบทภาพยนตร์ในบ่ายนี้

เมื่อมาถึงบริษัท ผู้กำกับโนแลนรออยู่ที่นี่แล้วทั้งสองพูดคุยกันในสำนักงานของฮาร์ดี้

เกือบหกโมงเย็น นักเขียนบทเดวิดและนิวตันรีบวิ่งเข้ามาในห้องสำนักงาน

ดวงตาของทั้งสองบวมแดงและดูอ่อนล้า แต่พวกเขามีท่าทางตื่นเต้นมาก

“ผู้ช่วยฮาร์ดี้…โอ้ ผู้กำกับโนแลนก็อยู่ที่นี่ด้วย เราทั้งคู่ไม่ได้นอนกันทั้งคืนเลย แต่ในที่สุดร่างแรกของบทภาพยนตร์ก็สำเร็จ เราทั้งคู่มีความมั่นใจอย่างมากสำหรับบทนี้ พวกคุณลองดู” เดวิดพูดอย่างตื่นเต้น

ฮาร์ดี้รับบทที่นิวตันยื่นให้ โนแลนขยับมายืนอยู่ข้างหลังเขา ทั้งสองต่างอ่านไปด้วยกัน บททั้งหมดมีถึงสี่หมื่นคำ พวกเขาอ่านอย่างรวดเร็วโดยใช้เวลาเพียงสิบนาทีเท่านั้น

ร่างแรกนี้ได้อธิบายแก่นแท้จากโครงร่างที่ฮาร์ดี้เขียนทั้งหมด ฮาร์ดี้อ่านแล้วก็พอใจมาก เขามองไปที่โนแลนและพบว่าโนแลนกำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่

“ผู้กำกับโนแลน คุณคิดร่างแรกนี้เป็นยังไง” ฮาร์ดี้ถาม

โนแลนตื่นจากการครุ่นคิด เขาพูดอย่างรวดเร็ว “ผมพอจะมีภาพในใจแล้ว ร่างแรกนี้ดีกว่าที่เราสองคนคุยกันเมื่อวานมาก พูดตามตรง ผมยิ่งมองโลกในแง่ดีมากเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้มากยิ่งขึ้น”

“ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้มีแค่วีรบุรุษผู้กล้าหาญและโดดเดี่ยว มันยังมีหลายสิ่งที่ภาพยนตร์ฮอลลีวูดเรื่องอื่นไม่มีเช่น เนื้อเรื่องชัดเจน ดิบเถื่อน แก่นหลักที่ไม่ธรรมดา ตัวเอกไม่ใช่ชายบริสุทธิ์ที่ทำทุกอย่างเพื่อความยุติธรรม ซึ่งเขาทำเพื่อเงินก็จริงแต่เหตุการณ์ที่เขาพบเจอจะค่อยๆ เปลี่ยนเขาไปอย่างช้าๆ”

“ตัวเอกที่เป็นนักล่าเงินรางวัล นายอำเภอ และพี่น้องที่ใช้ชีวิตอย่างสุรุ่ยสุร่าย ภาพลักษณ์ของพวกเขาใกล้เคียงกับความเป็นจริงมาก ทำให้ภาพลักษณ์ดูสมจริง ไม่เหมือนเป็นแค่การแสดงแต่เป็นชีวิตของพวกเขาจริง ๆ”

“เพื่อการถ่ายทอดบรรยากาศในภาพยนตร์ ผมวางแผนที่จะใช้เลนส์พาโนรามาและเลนส์โคลสอัพ พร้อมกับนักแสดงที่ใบหน้าของเขาจะมีหนวด และเสื้อคลุมที่เต็มไปด้วยฝุ่น เขาแค่เดินเพียงลำพังท่ามกลางแสงตะวันยามอัสดง…”

ฮาร์ดี้รู้ในทันทีว่าผู้กำกับโนแลนตกอยู่ในภวังของความคิดสร้างสรรค์แล้ว

“ถ้างั้นพรุ่งนี้เรามาคุยกับผู้จัดการทั่วไปโคเฮนด้วยกัน ผมวางแผนที่จะใช้พนักงานและอุปกรณ์ของโนอาห์ อาร์คในการผลิตทั้งหมด” ฮาร์ดี้กล่าว

โนแลนโบกมืออย่างเฉยเมย

“นั่นมันเรื่องของคุณผมมีหน้าที่รับผิดชอบในการกำกับเท่านั้น”

โนแลนพูดเขาทิ้งฮาร์ดี้ไว้ข้างๆ และมองผู้เขียนบททั้งสองคน “ผมคิดว่ายังมีรายละเอียดบางอย่างที่ต้องเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงอยู่ อย่างนั้นเรามาคุยกันเถอะ”

ทั้งสามพูดคุยกันเกี่ยวกับบทในสำนักงานของฮาร์ดี้

ฮาร์ดี้มองไปที่นาฬิกา ซึ่งตอนนี้ก็สามทุ่มแล้ว

เขาคิดว่าปล่อยพวกบ้าเหล่านี้ไว้ที่นี่ก็แล้วกัน

เขาขับรถไปที่บ้านของเอวาด้วยตัวเอง

ก๊อกก๊อกก๊อก!

เสียงเคาะประตูดังขึ้น

เอวา การ์ดเนอร์เปิดประตูขณะที่สวมเสื้อผ้าหลวมๆ ในบ้าน เธอประหลาดใจที่เห็นฮาร์ดี้มาในเวลานี้

เธอทักทายและกอดเขา

“ฉันไม่ได้เจอนายมาหลายวันแล้ว”

“ช่วงนี้ฉันยุ่งมาก มีอะไรให้กินไหมฉันยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย” ฮาร์ดี้เดินเข้าไปพร้อมถอดเสื้อคลุมออก และเอวาก็หยิบไปแขวนไว้บนไม้แขวน…

“อยากกินอะไรล่ะ” เอวาถาม

“อะไรก็ได้ที่เธออยากทำ”

“สเต็กไหม อยากกินหรือเปล่า”

“ได้สิ!”

…

เอวากำลังทำอาหารอยู่ในครัว ฮาร์ดี้เทไวน์ใส่แก้วแล้วไปยืนข้างเธอ

เอวาถาม “ช่วงนี้ทำอะไรอยู่ล่ะ?”

“ก็หลายอย่าง ส่วนมากเป็นเรื่องธุรกิจ แต่มีอย่างหนึ่งที่เธอต้องสนใจแน่ๆ” ฮาร์ดี้พูดแล้วจิบไวน์

“โอ้! คืออะไรเหรอ?” เอวาถามด้วยความสนใจ

“เธออยากแสดงภาพยนตร์ไม่ใช่เหรอ ฉันเจอบทบาทที่เหมาะสมกับเธอแล้ว”

เอวาหันไปมองฮาร์ดี้ทันที ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “จริงเหรอ เป็นตัวละครแบบไหน มีบทพูดไหม อืมม…แต่ไม่มีบทพูดก็ไม่เป็นไรนะ แค่ได้ออกฉากก็พอแล้ว”

“นางเอก” ฮาร์ดี้พูดด้วยรอยยิ้ม

เอวาถึงกับอึ้ง

เธอมองไปที่ฮาร์ดี้ด้วยความไม่เชื่อ

“นางเอก! เป็นไปได้ยังไง”

ฮาร์ดี้ยิ้มเบาๆ ให้เธอแล้วพูด “ฉันลงทุนในภาพยนตร์เรื่องนี้เอง เป็นแนวตะวันตกที่มีนางเอกอยู่ด้วย แต่ตัวละครไม่ได้ออกเยอะ เรื่องนี้ส่วนใหญ่เป็นละครผู้ชาย แล้วเธออยากแสดงไหม?”

ในที่สุดเอวาก็ตอบสนอง

“อยาก อยากมาก!!!”

“อ๊า…” พร้อมกับที่เธอกรีดร้องออกมา

เธอทิ้งตะหลิวในมือแล้วรีบเข้ากอดหาฮาร์ดี้ “จริงเหรอเนี่ยฉันได้บทนางเอก? พระเจ้า! ไม่อยากจะเชื่อเลย ขอบคุณนะฮาร์ดี้”

“เอวา สเต็กจะไหม้เอานะ”

“ช่างมันเถอะฮาร์ดี้”

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด