อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 47 เลือกผู้กํากับ

ตอนที่ 47 เลือกผู้กํากับ

นักเขียนบทสองคนเดินเข้ามาในห้องทํางานของฮาร์ดี้

คนหนึ่งชื่อเดวิด ชอว์ ส่วนอีกคนชื่อนิวตัน

“ผู้ช่วยฮาร์ดี้ เรียกเรามามีอะไรหรือเปล่าครับ” ทั้งสองคนถาม

“พอดีผมคิดภาพยนตร์เรื่องหนึ่งได้ ผมเลยอยากให้พวกคุณช่วยเขียนบทภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ผมหน่อย พอจะได้หรือเปล่า?” จากนั้นฮาร์ดี้ก็ยื่นโครงเรื่องให้ทั้งสองคน

ในเวลาเดียวกัน เดวิดและนิวตันต่างก็มีความคิดในใจชายหนุ่มตรงหน้าเป็นคนที่ถูกแต่งตั้งจากประธานซีเกลโดยตรง เขาเป็นพวกใช้เส้นสายเข้ามาแท้ๆ แค่มีตำแหน่งผู้ช่วยเขาก็คิดว่าจะมีอำนาจสั่งได้ทุกอย่างเลยหรือไง?

แต่ทั้งสองจะปฏิเสธสิ่งที่ฮาร์ดี้สั่งก็ไม่ได้

ทั้งสองจึงหยิบโครงเรื่องมาอ่านด้วยความจําใจ

แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งแปลกใจที่พบว่าโครงเรื่องนี้ดีมาก ปกติภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับชาวตะวันตกส่วนใหญ่มักจะมีแต่เรื่อง ทองคําเข้ามาเกี่ยวข้องไม่ก็เกี่ยวกับชาวอินเดียนแดง อย่างไรก็ตาม โครงเรื่องนี้มีเนื้อหาที่แหวกแนวออกไปมันบอกเล่าเรื่องราวของนักผดุงความยุติธรรมผู้โดดเดี่ยว

แค่อ่านโครงเรื่องสั้นๆ เกือบสี่พันคํานี้ พวกเขาก็ได้ภาพเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมในใจเรียบร้อยแล้ว ภาพของคาวบอยตะวันตกที่ขี่ม้าเดินทางไปอย่างไร้จุดหมาย

“ผมหวังว่าจะได้เห็นบทร่างของบทภาพยนตร์ในวันพรุ่งนี้ พวกคุณทําได้ไหม” ฮาร์ดี้กล่าว

นักเขียนบททั้งสองต่างตกตะลึง

“พรุ่งนี้! เป็นไปไม่ได้หรอกครับคุณฮาร์ดี้ อย่างน้อยต้องมีเวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์” นิวตันโต้กลับ

ฮาร์ดี้รู้ว่าการเขียนบทจะใช้เวลานานมาก บางครั้งใช้เวลาถึงหลายเดือนกว่าจะได้บทภาพยนตร์หลายหมื่นคําที่ออกมาเสร็จสมบูรณ์

แต่เขาอยากจะดูความสามารถของนักเขียนบททั้งสองคนนี้

ฮาร์ดี้จ้องไปที่สองคนนั้นแล้วพูด “ผมวางแผนที่จะลงทุนในการถ่ายทําเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ผมมีความมั่นใจอย่างมากว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้จะทํากําไรได้และได้รับรางวัลอย่างแน่นอน แล้วพวกคุณก็สามารถมีชื่อนักเขียนบทลงในภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ และเมื่อเรื่องนี้ได้รับรางวัล ชื่อนักเขียนบทในภาพยนตร์ก็จะเป็นที่สนใจขึ้นมาทันที พวกคุณเข้าใจใช่ไหม?”

ดวงตาของนักเขียนบททั้งสองเป็นประกาย

พวกเขาต่างก็มองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นเดียวกัน ถ้าภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับรางวัล พวกเขาก็จะมีชื่อเสียงตามไปด้วย แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแค่นักเขียนบทลําดับสองก็ตาม แต่พวกเขาก็สามารถป่าวประกาศบอกคนอื่นได้ว่าเคยมีส่วนร่วมในผลงานชิ้นนี้ และสามารถใช้มันโอ้อวดในงานปาร์ตี้เพื่อดึงดูดให้สาวๆ รุมล้อมได้อีก!

แค่คิดก็มีความสุขแล้ว

“คุณฮาร์ดี้ร่างแรกของบทภาพยนตร์จะถูกส่งให้คุณไม่เกินบ่ายวันพรุ่งนี้แน่นอน” เดวิดกล่าว

หลังจากที่นักเขียนบทสองคนออกไป ฮาร์ดี้ก็ไปที่ห้องเก็บอุปกรณ์การถ่ายทํา ซึ่งเขาพบว่าอุปกรณ์ต่างๆ ของบริษัทภาพยนตร์โนอาอาร์คค่อนข้างจะครบครัน มีแม้กระทั่งห้องเก็บบทภาพยนตร์และห้องฉายภาพยนตร์ของตัวเอง

เขาเลยให้พนักงานหาภาพยนตร์ที่ผู้กํากับของบริษัทนี้ถ่ายทํามา เพื่อที่จะเตรียมเลือกผู้กํากับที่เหมาะสมกับภาพยนตร์ของเขา

ซึ่งสไตล์ของผู้กํากับคนแรกนั้นดูมีความทันสมัยและมีการแทรกมุกตลกขบขันในภาพยนตร์ ซึ่งไม่ใช่สไตล์ที่ฮาร์ดี้ต้องการ ผู้กํากับคนที่สองชื่อโจนาธาน โนแลน เขาเก่งเรื่องการถ่ายทําภาพยนตร์ตะวันตก เดิมที่โนแลนจะได้เป็นผู้กํากับ ภาพยนตร์ Outlaw Gold

ตอนนี้โนแลนไม่ได้อยู่ในบริษัท เนื่องจากเขาได้ยินมาว่าภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกยกเลิก เขาไม่มีภาพยนตร์ให้ถ่ายทําจึงไม่ ได้มาที่บริษัทเป็นเวลาสองวันแล้ว

ตอนนี้เป็นเวลา 5 โมงเย็นแล้ว มันไม่สมควรที่จะโทรหาอีกฝ่ายหนึ่งนอกเวลางาน แต่ฮาร์ดี้ไม่สนใจ หลังจากเขาพบหมายเลขโทรศัพท์บ้านของโนแลนในแฟ้มข้อมูลของบริษัท เขาก็โทรในทันที

‘กริ่ง’

อีกฝ่ายรับสาย

“ใคร?”

“ใช่ผู้กํากับโนแลนหรือเปล่า”

“คุณเป็นใคร”

“ผมทอม ฮาร์ดี้”

โนแลนเงียบไปครู่หนึ่ง “ผู้ช่วยฮาร์ดี้ มีอะไรให้ช่วยครับ”

“ผมอยากคุยกับคุณเรื่องถ่ายภาพยนตร์ คุณมีเวลาว่างไหมผมอยากให้มาเจอกันที่บาร์สักหน่อย” ฮาร์ดี้กล่าว

“ไม่ใช่ว่าให้วอร์เนอร์เป็นฝ่ายผลิตเหรอ?” โนแลนสงสัย

“เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์เรื่องใหม่ และเป็นแนวตะวันตก”

“ปีนี้บริษัทไม่มีงบประมาณแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ไม่! เรื่องนี้ผมลงทุนเอง” ฮาร์ดี้กล่าว

…

ฮาร์ดี้เดินเข้าไปในบาร์

เขาหาที่นั่งเงียบๆ ถอดเสื้อคลุมออกแล้ววางไว้ข้างๆ

หลังจากนั้นไม่กี่นาทีชายวัยกลางคนก็เดินเข้ามาในในบาร์ เมื่อเขาเห็นฮาร์ดี้จึงเดินเข้ามาหาทันที

“สวัสดีครับ ผู้ช่วยฮาร์ดี้”

“สวัสดี ผู้กํากับโนแลน”

ทั้งสองจับมือทักทายกันหลังจากดื่มเหล้าแล้ว โนแลนถามด้วยความประหลาดใจ “ผู้ช่วยฮาร์ดี้ คุณมีแผนจะทําภาพยนตร์เหรอ”

“ใช่! มีโครงเรื่องแล้วพร้อมกับเงินทุนจํานวนหนึ่ง” ฮาร์ดี้พูดแล้วยื่นโครงเรื่องให้โนแลน

โนแลนอ่านภายใต้แสงสลัวของบาร์ เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และก็มีภาพมากมายในใจโผล่ออกมา ยิ่งเขานึกภาพเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เรื่องราวก็ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเท่านั้น

“ยังไม่มีบทเลยเหรอ?” โนแลนถาม

“คนเขียนบทกําลังเขียนอยู่ ฉบับร่างแรกน่าจะได้ภายในเย็นวันพรุ่งนี้” ฮาร์ดี้กล่าว

“แล้วคุณฮาร์ดี้จะลงทุนได้เท่าไหร่” โนแลนกังวลเรื่องเงินมากที่สุด

“หลังจากอ่านโครงเรื่องแล้ว คุณคิดว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะมีทุนสร้างเท่าไรล่ะ?”

โนแลนหยิบแก้วขึ้นมาจิบ “ขึ้นอยู่กับหลายอย่าง อย่างแรกคือนักแสดง ค่าตัวนักแสดงชื่อดังแพงมาก อย่างคลาร์ก เกเบิล ก็มีค่าตัวไม่น้อยกว่า 500,000 ดอลลาร์ แต่หากคุณจะใช้นักแสดงระดับสองหรือสาม ก็คงมีค่าตัวเพียงไม่กี่พันดอลลาร์ หรืออาจจะน้อยกว่านั้น”

“ในหนังเรื่องนี้ ผมจะไม่ใช้นักแสดงที่มีชื่อเสียงจะใช้นักแสดงระดับสองกับสามรวมๆ กันก็พอแล้ว” ฮาร์ดี้กล่าว

โนแสนพยักหน้า

“แล้วก็มีฉากประกอบผมอ่านเรื่องนี้แล้ว เนื้อหาไม่ได้ซับซ้อนมากนัก มันคือสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองเล็กๆ เท่านั้น ซึ่งผมจําได้ว่าบริษัท ภาพยนตร์หลายแห่งมีจุดถ่ายทําในเม็กซิโก เราสามารถเช่าจุดถ่ายทําตรงนั้นได้ ส่วนเรื่องเครื่องแต่งกาย อุปกรณ์ประกอบ ฉากรถม้า วัตถุระเบิด และอื่นๆ ก็คงใช้ทุนไม่สูงมาก”

“แล้วภาพยนตร์เรื่องนี้ คุณคิดจะถ่ายแบบขาวดําหรือแบบสี?” โนแลนถาม

“ค่าใช้จ่ายของทั้งสองแบบต่างกันมากไหม”

“ต่างกันมากประมาณสามเท่าได้เลย ฟิล์มในการถ่ายทําเป็นส่วนที่สําคัญมากที่สุด ถ้าคุณใช้ฟิล์มขาวดําจะต้องใช้เงิน ประมาณ 50,000 ดอลลาร์ ฟิล์มสีก็จะใช้เงินประมาณ 150,000 ดอลลาร์” โนแลนกล่าว

“ถ้างั้นก็ใช้ฟิล์มขาวดํา” ฮาร์ดี้ตัดสินใจทันที

ภาพยนตร์คลาสสิกเรื่อง ‘โรมรําลึก’ ที่ถ่ายทําในปี 1953 ก็ยังใช้ฟิล์มขาวดําอยู่ ส่วนภาพยนตร์ ‘วิมานลอย’ ที่ถ่ายทํา ในปี 1939 กลับใช้ฟิล์มสี ซึ่งหลายคนก็สงสัยว่าเพราะอะไร ‘โรมรําลึก’ ที่ถ่ายทําทีหลังหลายสิบปีถึงไม่ใช้ฟิล์มสี

เหตุผลมันง่ายนิดเดียว

เงินไม่พอ

แต่ฟิล์มขาวดําก็ไม่ได้หยุดทําให้ ‘โรมรําลึก’ กลายเป็นภาพยนตร์ชั้นยอดในประวัติศาสตร์

ฮาร์ดี้และโนแลนคุยกันจนดึกดื่น การพูดคุยนี้ ทําให้ฮาร์ดี้เข้าใจกระบวนการในการสร้างภาพยนตร์มากขึ้น

ทั้งสองพูดถึงแนวทางการถ่ายทอดภาพยนตร์นักฆ่าเพชรตัดเพชร โนแลนได้มีความคิดที่จะถ่ายทําให้โทนภาพยนตร์ ออกมาเปล่าเปลี่ยว บริสุทธิ์ ดุร้าย และแสดงออกถึงสันดานของมนุษย์

ฮาร์ดี้ชื่นชอบไอเดียของโนแลนมาก ทำให้ทั้งสองเข้ากันได้เป็นอย่างดี

“ถ้าอย่างงั้นผู้กํากับโนแลน ผมขอเชิญคุณมากํากับภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างเป็นทางการ” ฮาร์ดี้เอื้อมมือไปหาโนแลน

โนแลนหยุดชั่วคราว “ขอถามได้ไหมครับว่าคุณมีเงินลงทุนเท่าไหร่?”

ทั้งสองคุยกันแล้ว แต่โนแลนยังอยากมั่นใจเรื่องเงินทุนมากที่สุด

“150,000 ดอลลาร์ นี่คือเงินลงทุนทั้งหมดของผม”

โนแลนขมวดคิ้วและครุ่นคิตอยู่ครู่หนึ่ง

150,000 ดอลลาร์มันน้อยไปหน่อย

แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็ยื่นมือออกมาจับมือของฮาร์ดี้

“ผมรับงานนี้!”

…

เช้าวันรุ่งขึ้น

ฮาร์ดี้ได้ซื้อบริษัทเปล่าแห่งหนึ่ง

เขาซื้อมาเพราะไม่อยากให้ภาพยนตร์ที่เขากําลังสร้างตกเป็นผลงานของบริษัทโนอาห์ อาร์ค

แค่ให้พนักงานในบริษัทนั้นมีงานทําก็น่าจะพอแล้ว

ชื่อบริษัทได้รับการจดทะเบียนใหม่ และคราวนี้ก็เหมือนเดิมบริษัทได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น ‘บริษัทเอชดี ฟิล์ม’ ในชื่อของฮาร์ดี้

แค่สองเดือน

ฮาร์ดี้ได้กลายเป็นเจ้าของบริษัทสามแห่งแล้ว

บริษัท นายหน้าฮาร์ดี้

บริษัท เอชดีซีเคียวริตี้

บริษัท เอชดี ฟิล์ม

หลังจากที่จดทะเบียนบริษัทภาพยนตร์แล้วฮาร์ดี้ก็โทรหาฌอน “ไปธนาคารกับฉันหน่อย”

“บอสจะไปทําอะไรครับ”

“กู้เงิน…”

การถ่ายทําภาพยนตร์ต้องใช้เงินจํานวนมาก ฮาร์ดี้วางแผนที่จะจํานองโรงงานของเล่นให้กับธนาคารเพื่อกู้ยืมเงินจํานวนหนึ่งออกมาใช้ก่อน

เควิน เมเดียนกําลังทํางานอยู่ สักพักพนักงานต้อนรับโทรบอกเขาว่าคุณทอม ฮาร์ดี้ต้องการจะเข้าพบ

เควินตื่นตระหนกในทันที

คุณได้โรงงานไปแล้วนี้ จะกลับมาทําไมอีก