อาณาจักร ฮาร์ดี้ 1945 ตอนที่ 45 ขอราคาต่ำๆ
ตอนที่ 45 ขอราคาต่ำๆ
วันถัดมา
ฮาร์ดี้ ฌอนและพนักงานขายอสังหาริมทรัพย์เดินทางมาที่ธนาคารลอสแองเจลิสซิตี้
เมื่อเดินเข้าไปในล็อบบี้ธนาคารอันหรูหรา หญิงสาวที่แผนกต้อนรับก็ถามทันที “ท่านทั้งสามมาทําธุรกรรมอะไรหรือคะ?”
“พวกเรามาพบเควิน เมเดียนที่ทำงานอยู่ที่นี้” ฌอนกล่าว
“ได้นัดไว้หรือเปล่าคะ”
“คุณบอกเขาว่า เรามาติดต่อธุรกิจซื้อโรงงานของเล่นเขาจะรู้เอง”
หญิงสาวที่แผนกต้อนรับมองหน้ากลุ่มของฮาร์ดี้สักพัก จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาสำนักงานของเควิน “หัวหน้าเมเดียนคะ มีชายสามคนที่ชั้นล่างบอกว่าจะมาพบคุณเรื่องซื้อโรงงานของเล่น คุณจะให้พวกเขาเข้าพบไหมคะ?”
เควินที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ได้ยินเรื่องการซื้อโรงงานของเล่น เขารีบพูดขึ้นมาทันที “ให้พวกเขาเข้ามาได้เลย เรานัดกันไว้แล้วคุณพาพวกเขาไปที่ห้องรับแขกบนชั้นสามได้เลย”
“ได้ค่ะคุณเมเดียน” แผนกต้อนรับตอบ
หลังจากวางโทรศัพท์ลง หญิงสาวที่แผนกต้อนรับก็ยิ้มให้ทั้งสามคน “คุณเมเดียนเชิญพวกคุณไปที่ชั้นสาม ฉันจะพาพวกคุณไปที่นั่นนะคะ มากับฉันได้เลยค่ะ”
หญิงสาวแผนกต้อนรับนําทางพวกเขาไปยังห้องรับรองที่ตกแต่งอย่างหรูหราบนชั้น 3 และชงกาแฟให้พวกเขา
ไม่ใช่ครั้งแรกที่พนักงานขายอสังหาริมทรัพย์มาที่ธนาคารแห่งนี้ แต่เขาไม่เคยได้รับการต้อนรับดีๆ แบบนี้มาก่อน
เขาเริ่มมีอาการตื่นเต้น ‘คุณฮาร์ดี้เป็นเป็นคนใหญ่คนโตที่ไหนกันนะ?’
เขาเริ่มมองหน้าฮาร์ดี้แล้วพยายามนึก
ไม่นานหลังจากนั้น เควินก็เดินเข้ามาในห้องรับแขกพร้อมกับชายวัยกลางคนอีกคน เมื่อเห็นฮาร์ดี้และคนอื่น ๆ เควินก็ยิ้มแย้มแจ่มใส
“สวัสดีครับผมเควิน เมเดียน เป็นหัวหน้าแผนกสินเชื่อและคนนี้คือเดฟเป็นผู้ดูแลสินทรัพย์ที่ถูกขายทอดตลาดในแผนกสินเชื่อ”
นี่เป็นครั้งแรกที่ฮาร์ดี้เห็นหน้าเควิน เมเดียนตรงๆ ครั้งสุดท้ายที่ชายคนนี้ถูกลักพาตัวไป เฮนรี่ได้คลุมหัวเขาเอาไว้ และเควินก็ไม่เคยเห็นหน้าฮาร์ดี้มาก่อน
“สวัสดีคุณเมเดียน ผมฌอนนี่คือหัวหน้าของผม คุณฮาร์ดี้ส่วนคนนี้คือพนักงานขายจากบริษัทนายหน้าขายอสังหาริมทรัพย์ เรามาที่นี่เพื่อหารือเกี่ยวกับโรงงานของเล่นที่ธนาคารนี้ดูแลอยู่” ฌอนกล่าว
เควินมองไปที่ฮาร์ดี้ โจรคนนั้นได้บอกเขาไว้ว่าคนนี้คือเพื่อนของหัวหน้าโจร ตราบใดที่การเจรจาธุรกิจในครั้งนี้เป็นไปได้ด้วยดี โจรก็สัญญาว่าจะไม่เรียกค่าไถ่จากเขาอีกในอนาคต
“สวัสดีครับ คุณฮาร์ดี้” เควินยื่นมือออกไปอย่างกระตือรือร้น
“สวัสดี คุณเมเดียน” ฮาร์ดี้จับมือกับอีกฝ่าย
ทั้งสองฝ่ายนั่งลงและเริ่มต้นการเจรจา เดฟยิ้มแล้วพูดกับฮาร์ดี้
“คุณฮาร์ดี้ ผมเชื่อว่าคุณได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโรงงานของเล่นจากบริษัทขายแล้ว ธนาคารเสนอราคาไว้ที่ 98,500 ดอลลาร์ อันที่จริงราคานี้ไม่ถือว่าแพงเลยครับ”
“ราคาที่ดินย่านตะวันตกของฮอลลีวูดตอนนี้อยู่ที่ 1,800 ดอลลาร์ต่อเอเคอร์ ซึ่งโรงงานมีพื้นที่ 18 เอเคอร์ ดังนั้น ที่ดินโรงงานแห่งนี้จะมีมูลค่า 32,400 ดอลลาร์ นอกจากนี้ยังใกล้กับฮอลลีวูดและมีห้องขนาดใหญ่ไว้สําหรับชมความงดงามของฮอลลีวูดอีกด้วยนะครับ”
“โรงงานของเล่นมีโกดัง อาคารหอพัก สิ่งปลูกสร้างเหล่านี้เดิมมีราคามากกว่า 20,000 ดอลลาร์คุณสามารถนําไปใช้ได้หรือจะเปิดเป็นโรงงานของตัวเองได้เหมือนกันครับ โดยที่คุณไม่ต้องสร้างใหม่ซึ่งมันสามารถช่วยประหยัดเวลาการก่อสร้างได้อย่างน้อยก็ครึ่งปี”
“นอกจากนี้ยังมีเครื่องจักรจากโรงงานของเล่น โรงงานของเล่นแห่งนี้เป็นหนึ่งในโรงงานของเล่นพลาสติกที่ใหญ่ที่สุดในลอสแองเจลิส เครื่องจักรก็เพิ่งเปลี่ยนใหม่ด้วย อีกทั้งเจ้าของยังซื้อเครื่องจักรมาในราคามากกว่า 40,000 ดอลลาร์”
เจ้าของโรงงานช่างโชคร้ายจริงๆ เขากู้เงินไปเพื่อซื้อเครื่องจักรใหม่สําหรับเตรียมผลิตของเล่น เขาคงไม่นึกว่าสงครามที่เกิดขึ้นจะทําให้ตัวเองล้มละลายแบบนี้
หลังจากที่เดฟแนะนํา เขาก็มองไปที่ฮาร์ดี้แล้วพูดต่อ
“เราจะไม่ปิดบังความจริงจากคุณก็แล้วกันคุณฮาร์ดี้ ตอนนี้โรงงานของเล่นแห่งนี้เป็นที่ต้องการมากๆ มีหลายคนกําลังวางแผนที่จะซื้อมัน ถ้าคุณฮาร์ดี้สนใจผมขอแนะนําว่าทางที่ดีควรตัดสินใจให้เร็วที่สุด มิฉะนั้นผมเกรงว่าผู้ซื้อรายอื่นจะซื้อมันตัดหน้าคุณไป”
ฮาร์ดี้ยิ้มเขารู้ว่าชายคนนี้กําลังหลอกให้เขารีบซื้อในทันที
“แต่ผมได้ไปดูโรงงานมาแล้วพื้นที่ 18 เอเคอร์ก็จริง แต่มันก็อยู่ไกลจากฮอลลีวูดมากพอสมควร แน่นอนว่าราคาย่อมไม่สูงถึง 1,800 ดอลลาร์ต่อเอเคอร์ ผมคิดว่า 1,300 ดอลลาร์ต่อเอเคอร์เป็นราคาที่เหมาะสมกว่า”
เดฟรีบบอกทันทีว่าเป็นไปไม่ได้ ราคานี้ต่ำเกินไป เขาพูดโน้มน้าวฮาร์ดี้อยู่นานแต่ฮาร์ดี้ก็ไม่เปลี่ยนใจ แถมยังคงยึดมั่นที่ 1,300 ดอลลาร์ไม่ปล่อยไปเลย
เดฟที่รู้สึกรําคาญจึงกําลังจะพูดว่าอย่างนั้นเขาคงต้องขายให้ผู้ซื้อคนอื่น แต่แล้วเควิน เมเดียนก็พูดขึ้น
“ความจริงที่ตั้งของโรงงานของเล่นก็ไกลจากฮอลลีวูดจริงๆ ผมคิดว่าราคา 1,300 ดอลลาร์ต่อเอเคอร์ที่คุณฮาร์ดี้ พูดมาเหมาะสมมากแล้ว”
“หือ?” เดฟตกตะลึง
เขามองหัวหน้าด้วยความตกใจ
ทําไมคุณถึงยอมลดราคาให้อีกฝ่าย? แต่เควิน เมเดียนก็เป็นหัวหน้าของเขา เมื่อเควินพูดแล้วเดฟก็ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้
พนักงานขายของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็สับสนเช่นกัน
ซึ่งธนาคารไม่ใช่มูลนิธิการกุศลอยู่แล้ว
การที่ธนาคารจะลดราคาให้นั้นเป็นเรื่องยากอย่างมาก เพราะสิ่งนี้ขัดต่อแนวทางการบริหารธนาคารเพื่อให้ได้กําไร
เขาแอบมองฮาร์ดี้เล็กน้อย เมื่อวานนี้ที่เขาบอกฮาร์ดี้ว่า
เขาสามารถไปคุยกับธนาคารเพื่อให้ลดราคาได้ ความจริงเขาก็ไม่คิดว่าธนาคารจะลดราคาให้จริงๆ หรอก
แต่ตอนนี้ธนาคารยินดีที่จะลดราคาให้เฉยเลย…
คุณฮาร์ดี้เป็นประธานธนาคารหรือเปล่านะ?
แต่ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม การที่สามารถทําให้ธนาคารยอมลดราคาลงมาได้ แสดงว่าฮาร์ดี้ต้องมีอํานาจที่แข็งแกร่งมาก
หลังจากยืนยันราคาที่ดินแล้ว ฮาร์ดี้ก็พูดต่อ
“ตอนที่ผมไปถึงโรงงาน ตัวอาคารอยู่ในสภาพทรุดโทรมมานานแล้ว หลายโกดังก็มีสภาพแย่พอกัน ผมซื้อไปก็ต้องปรับปรุงหรือไม่ก็สร้างใหม่ ดังนั้นราคา 20,000 ดอลลาร์สําหรับอาคารนั้นไม่น่าเชื่อถืออย่างมาก ผมให้ราคาสูงสุดได้แค่ 5,000 ดอลลาร์เท่านั้น”
เดฟรู้สึกกังวลเล็กน้อย
“คุณฮาร์ดี้ โรงงาน โกดัง และหอพักเหล่านั้นถูกก่อสร้างมาได้แค่สี่หรือห้าปีเอง อาคารหลักก็ไม่มีปัญหา ตราบใดที่มีการปรับปรุงเพียงเล็กน้อยก็จะเหมือนกับอาคารที่เพิ่งสร้างใหม่”
“แต่มันก็ยังแพงเกินไป” ฮาร์ดี้ส่ายหัว
เดฟพร้อมที่จะอธิบายเหตุผลต่อ
เควิน เมเดียนอยู่ข้างๆ ยิ้มให้ฮาร์ดี้และพูดขึ้นมาอีกครั้ง “ผมได้อ่านข้อมูลแล้ว โรงงานแห่งนี้ถูกสร้างด้วยโครงไม้ ในรายงานของปีที่แล้วระบุว่ามีปลวกสร้างรังอยู่ในโรงงานนี้ด้วย ดังนั้นผมจะลดราคาให้เหลือ 6,000 ดอลลาร์ คุณฮาร์ดี้พอรับได้ไหมครับ?”
ฮาร์ดี้พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเป็น 6,000 ดอลลาร์ผมก็พอรับได้”
เดฟรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่นึกว่าหัวหน้าจะลดราคาให้อีกแล้ว
หัวหน้าคุณอยู่ฝ่ายไหนกันเนี่ย!
พนักงานขายอสังหาริมทรัพย์ยกย่องฮาร์ดี้จากใจ จาก 20,000 ดอลลาร์ เหลือ 6,000 ดอลลาร์
คุณฮาร์ดี้สุดยอด!
ฮาร์ดี้พูดอีกครั้ง
“สําหรับเครื่องจักรในโรงงาน มันเป็นของที่ผ่านมาสามปีแล้ว ที่ผ่านมาไม่มีการใช้งานหรือบํารุงรักษาเลย มีหลายเครื่องที่ขึ้นสนิมและสึกกร่อนไปแล้ว”
“และตอนนี้เครื่องจักรต่างๆ ในอุตสาหกรรมก็กําลังได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็ว แม้จะผ่านไปแค่สามปีมันก็กลายเป็นของล้าสมัยแล้ว นอกจากนี้ผมสนใจแต่พื้นที่เป็นหลัก ไอ้การทําของเล่นขายน่ะผมไม่เอาด้วยหรอกนะ”
“ถ้านําเครื่องจักรเหล่านั้นไปขายให้หมด คงขายได้แค่ในราคาเศษเหล็กเท่านั้น รวมทั้งหมดไม่น่ามีราคาเกิน 3,000 ดอลลาร์ด้วยซ้ำ”
3,000 ดอลลาร์!
เดฟเกือบยืนขึ้นและกระโดดถีบหน้าฮาร์ดี้แล้ว!
“ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้ว แม้ว่าคุณจะขายเครื่องจักรทั้งหมดเป็นมือสอง เครื่องจักรเหล่านั้นก็สามารถขายได้ในราคาไม่ต่ำกว่าหมื่นดอลลาร์!” เดฟพูดเสียงดัง
“งั้นคุณก็เอาไปขายสิ ผมไม่มีปัญหาหรอกนะ” ฮาร์ดี้พูดสวนกลับ
เดฟเงียบไปครู่หนึ่ง
ธนาคารเก็บเครื่องจักรมือสองที่ถูกยึดไว้จํานวนมากไว้ก็จริง แต่คนซื้อก็ควรจะเอาไปขายต่อเองไม่ใช่เหรอ?
“คุณฮาร์ดี้ ธนาคารมีหน้าที่จัดการกับทรัพย์สินในรูปแบบเหมารวม ไม่ใช่ขายปลีก” เดฟพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัด
“ถ้าอย่างนั้นผมก็ซื้อทั้งหมด แล้วขายเครื่องจักรให้คุณในราคาที่คุณพูดมาเอาไหมล่ะ”ฮาร์ดี้กล่าว
เดฟคิดในใจ
‘นี่คุณได้ส่วนลดไปมากขนาดนี้แล้ว ยังวางแผนจะให้ธนาคารจ่ายเพิ่มอีกเหรอ’
‘ไอ้ห่านี้’
เควิน เมเดียนซึ่งเงียบมาเป็นเวลานานพูดขึ้นอีกครั้ง
“คุณฮาร์ดี้ สิ่งที่คุณพูดนั้นเราคงทําให้ไม่ได้อย่างที่กล่าวไปว่าธนาคารของเราขายแบบเหมารวมเสมอ หากคุณต้องการซื้อที่ดินคุณก็ต้องซื้อเครื่องจักรในโรงงานไปด้วย”
เขาหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ
“แต่ผมก็เข้าใจในสิ่งที่คุณพูดมา เครื่องจักรเหล่านั้นเป็นของเก่าหลายปีแล้วราคาย่อมถูกลง ดังนั้นผมจะขายให้คุณ ในราคามือสองคุณคิดอย่างไรกับเครื่องจักรทั้งหมดในราคารวม 8,000 ดอลลาร์”
เควินมองไปที่ฮาร์ดี้เมื่อเขาพูดจบ แถมสายตาของเขายังเต็มไปด้วยความเคารพ
เดฟที่นั่งข้างๆ อ้าปากค้าง
เขาได้แต่คิดในใจว่าหัวหน้าเมเดียนเป็นอะไรไป ทําไมวันนี้คุณอ่อนน้อมอย่างนี้? แต่ก่อน คุณเคยโต้แย้งราคากับลูกค้าตั้งนานกว่าจะยอมลดราคาให้แค่ร้อยดอลลาร์
ฮาร์ดี้คิดในใจ
‘23,400 ดอลลาร์สําหรับที่ดิน 18 เอเคอร์ 6,000 ดอลลาร์สําหรับอาคารในพื้นที่ 8,000 ดอลลาร์สําหรับเครื่องจักรการผลิต’
ราคารวม 37,400 ดอลลาร์ ซึ่งยังไม่ถึงครึ่งของราคาเดิมเลยด้วยซ้ำ! เกรงว่านี่คือสุดความสามารถของเควิน เมเดียนแล้วล่ะมั้ง?
“ตกลง ฉันยอมรับราคานี้ เรามาเซ็นสัญญากันเถอะ” ฮาร์ดี้กล่าว
เมื่อเควิน เมเดียนได้ยินว่าฮาร์ดี้ยอมรับราคานี้ เขาก็โล่งใจอย่างมาก ในที่สุดเรื่องนี้ก็สําเร็จ มันเทียบเท่ากับการ หาเงินให้ตัวเอง 5,000 ดอลลาร์เลยทีเดียว
พนักงานขายอสังหาริมทรัพย์มองฮาร์ดี้ด้วยสายตาชื่นชม
เขาคิดว่าฮาร์ดี้น่าจะได้ส่วนลดไม่กี่พันดอลลาร์ อย่างมากก็คงหมื่นสองหมื่นดอลลาร์ ไม่นึกว่าจากราคา 98,500 ดอลลาร์จะกลายเป็น 37,400 ดอลลาร์ ซึ่งลดไปมากกว่า 60,000 ดอลลาร์!
และแน่นอนว่าเดฟ คือคนที่ประหลาดใจมากที่สุด แม้ว่าเขาจะเซ็นสัญญาซื้อขายเพื่อยืนยันว่าโรงงานของเล่นเป็นของ ฮาร์ดี้แล้ว เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี…
นี่ฉันขายให้อีกฝ่ายในราคาต่ำขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย!
