ตอนที่ 100

ตอนที่ 100

บ้านแบ่งออกเป็นงวดและบ้านที่มีอยู่

บ้านงวดคือบ้านที่ยังอยู่ระหว่างการก่อสร้าง หลังจากซื้อแล้วจะต้องเป็นบ้านเชิงพาณิชย์

ที่จะส่งมอบหลังจากเสร็จสิ้นและยอมรับ

บ้านที่มีอยู่หมายถึงบ้านเชิงพาณิชย์ที่ผ่านการตรวจสอบการยอมรับแล้วเสร็จ หลังจากซื้อแล้วสามารถตกแต่งได้โดยตรง

บ้านที่มีอยู่บางหลังได้รับการปรับปรุงใหม่

ที่หลิวหมิงอวี่ต้องการคือการซื้อบ้านที่มีอยู่โดยธรรมชาติ เขาไม่รู้ว่าบ้านงวดจะส่งมอบเมื่อไหร่ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจ

บริษัทหลิวหมิงอวี่ทำงานให้เป็นบริษัทพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ได้พัฒนาพื้นที่อยู่อาศัยขนาดใหญ่และได้ส่งมอบแล้ว

เขาจำได้ว่าเมื่อเขาออกจากบริษัท มีเพียงวิลล่าแบบแยกชั้นและแบบครอบครัวเดี่ยวที่ขายไม่ออก บ้านหลังเล็ก ๆ อื่น ๆ ถูกขายไปหมดแล้ว

บ้านหลังเล็กเป็นบ้านที่คนทั่วไปต้องการมากที่สุด ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีโอกาสดีด้านอสังหาริมทรัพย์ โดยธรรมชาติแล้วมันเกินความต้องการ

วิลล่าแบบแยกส่วนและวิลล่าแบบครอบครัวเดี่ยวล้วนเป็นบ้านขนาดใหญ่ทั้งหมด และคุณสามารถเพลิดเพลินได้เมื่อซื้อ แต่ราคาต่อหน่วยสูง ราคารวมสูง และขายลำบากกว่า

ตั้งแต่เปิดตลาดยังมีบ้านอีกกว่าสิบหลังที่ยังขายไม่หมด

ไม่ใช่ว่ายากจน แต่ราคาบ้านสูงเกินไป เจียเฉิงมีประชากรน้อยและไม่ใช่เมืองใหญ่ เทียบกับเซี่ยงไฮ้และหางโจวในบริเวณใกล้เคียงไม่ได้

แฮปปี้ โฮมแลนด์ เป็นชื่อของชุมชนที่พัฒนาโดยบริษัทหลิวหมิงอวี่ทำงานให้

หลิวหมิงอวี่ขับรถไปที่ศูนย์ขายของแฮปปี้โฮมแลนด์

ช่วงนี้ศูนย์การขายคนยังเยอะอยู่ จำนวนรถเข้าออกที่ประตูก็บ่งบอกว่ายังมีคนซื้อบ้านอีกมาก

ไม่รู้ว่าเงินของพวกเขามาจากไหน สำหรับบ้านที่มีราคาเฉลี่ย 15,000 ตารางเมตร ตามเงินเดือนเฉลี่ยของเจียเฉิงที่ 5,000 ต้องใช้เวลาสามเดือนในการซื้อหนึ่งตารางเมตรโดยไม่ต้องกินหรือดื่ม

บ้านขนาด 100 ตารางเมตรสามารถซื้อได้เโดยไม่ต้องกินหรือดื่มใช้เวลาพียง 25 ปี

คนหัวเซี่ยชอบมีบ้านเป็นของตัวเอง ต่างจากต่างประเทศ หลายคนเช่าบ้านอยู่จนตลอดชีวิต

แม้แต่บ้านราคาแพง หลายคนก็ยังซื้อ

มีบ้านก็เหมือนมีบ้าน นี่เป็นแนวคิดที่คนจีนส่วนใหญ่มี

เขาลงจากรถและเดินเข้าไปในศูนย์จำหน่าย

เขาเคยมีการติดต่อทางธุรกิจกับศูนย์การขายเมื่อตอนที่ยังทำงาน และเขาก็มาที่นี่บ่อยๆ

หลังจากที่หลิวหมิงอวี่เข้าไป มีคนขึ้นมาทันทีและถามว่า

“สวัสดีครับ สนใจทำข้อตกลงแบบไหนดีครับ?”

ไม่มีความคิดที่ดูถูกเนื่องจากหลิวหมิงอวี่สวมเสื้อผ้าธรรมดา หลายคนระดับนี้เช่นหลิวหมิงอวี่มาซื้อบ้านก่อนแต่งงาน แต่พวกเขามีแนวโน้มที่จะทำข้อตกลงมากกว่า

หลิวหมิงอวี่ส่ายหัว

"ไม่ ฉันกำลังมองหาใครสักคน"

บ้านพักครอบครัวเดี่ยวที่เขากำลังจะซื้อนั้นชัดเจนอยู่แล้วและไม่ต้องการให้ใครมาแนะนำ

เขาเพิ่งเดินเข้าไปในห้องโถงและมองไปรอบ ๆ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น

อยู่ข้างหน้าเขาไม่ไกลนัก มีหญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดทำงานสีดำที่มีกลิ่นอายของความเยาว์วัยสดใสและน่ารักอยู่บนใบหน้าของเธอ เธอเป็นเพื่อนร่วมงานของหลิวหมิงอวี่ที่มีผลงานที่ดีกว่าเมื่อตอนที่อยู่ในบริษัท

หวงอวี้

เมื่อหลิวหมิงอวี่เดินไปหาเธอ หวงอวี้ก็พยักหน้าให้เขา จากนั้นจึงแนะนำข้อมูลอสังหาริมทรัพย์ให้กับลูกค้าที่อยู่กับเธอต่อไป

เธอให้คำแนะนำแก่คู่รักวัยกลางคน ประมาณว่าพวกเขามาเพื่อดูเท่านั้น พวกเขาคุยกันอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็จากไป

หลังจากที่ทั้งคู่จากไปหวงอวี้ก็ยิ้มและพูดติดตลกว่า

“พี่อวี่ อย่าบอกนะว่าพี่จะไปแล้ว ฉันจะเลี้ยงอาหารค่ำ ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยหงตงบอกฉันเมื่อวันก่อน ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่กับสือต้าเว่ยทั้งคู่ชิ่งไปก่อนฉันแล้ว”

หวงอวี้ ไม่แก่มาก อ่อนกว่าหลิวหมิงอวี่สองปี และอายุยี่สิบสี่ปีในปีนี้

หลิวหมิงอวี่ยิ้มอย่างเขินอายและพูดว่า

หวงอวี้ ถามด้วยความสงสัย

"ที่บ้านมีเรื่องด่วนอะไร ถ้าสามารถขอลาได้ จะลาออกทำไม"

เธอยังคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติในบ้านของหลิวหมิงอวี่และเธอยังคงเสียใจที่เขาลาออกจากงานกลางคัน

หลิวหมิงอวี่โบกมือและพูดด้วยรอยยิ้ม

"สิ่งเดียวที่ฉันรู้สึกคือเบื่อที่จะทำงานประจำและต้องการเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง"

ดวงตาของหวงอวี้เป็นประกาย ตบที่ไหล่ของหลิวหมิงอวี่และพูดด้วยน้ำเสียงติดตลกว่า

"เอาล่ะ พี่เริ่มธุรกิจของตัวเอง ใช่แล้ว ฉันควรเรียกพี่ว่าคุณหลิวเดี๋ยวนี้"

เธอยังหยอกล้อเขา และเธอไม่คิดว่าการกระทำของเธอจะดูไม่งาม

หลิวหมิงอวี่ไม่รู้สึกอะไรเลย โดยปกติเขาและหวงอวี้จะเข้ากันได้เหมือนเพื่อนกัน การกระทำแบบนี้ไม่มากเกินไปหลิวหมิงอวี่ยังคงต้องการจีบเธอ ใครจะรู้ว่าหลังจากสองปีเขากลายเป็นเหมือนเพื่อนกัน น่าอายจริงๆ

หลิวหมิงอวี่ไม่ได้หลบการเคลื่อนไหวของเธอ และลูบผมของหวงอวี้ด้วยหลังมือของเขาและยิ้ม "แฮ่ม อยากสู้กับฉันเหรอ?"

เมื่อหลิวหมิงอวี่กำลังต่อสู้กับหวงอวี้ ผู้หญิงสองคนกระซิบที่แผนกต้อนรับซึ่งอยู่ไม่ไกล

สาวผมสั้นถามสาวผมยาวข้างๆ เขาว่า

"ใครคือคนที่อยู่กับหวงอวี้? แฟนของหวงอวี้หรือ?"

หญิงผมยาวส่ายหัว

“เธอมาที่นี่ครั้งแรกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ คนคนนี้คือเพื่อนร่วมงานจากบริษัทเดิมชื่อหลิวหมิงอวี่ ส่วนเรื่องความสัมพันธ์แบบแฟนหรือแฟนก็ไม่ชัดเจน สองคนเล่นด้วยกันบ่อยแต่ไม่มีข่าวเลย ข่าวการตัดสินความสัมพันธ์ถ้าเป็นความสัมพันธ์ระหว่างแฟนกับแฟนจริงๆ เขาจะไม่ทินาน้งช่วงห่างขนาดนี้ และก็ไม่เคยเห็นเขามาเลย .”

“นายน้อยเฟิงไม่สนใจที่จะแสวงหา แต่เราจะสนทนาอย่างมีความสุขกับหัวข้อนี้”

ทันทีที่ดวงตาของเด็กสาวผมสั้นหันมา เธอจำได้ว่าเฟิงเส้าเคยบอกว่าการให้ข้อมูลเกี่ยวกับงานอดิเรกของหวงอวี้และสิ่งที่คล้ายกันแก่เขา เธอจะได้รับเงินสองหมื่นหยวน

ถ้าคุณบอก เฟิงเส้าเกี่ยวกับคนที่กำลังเข้าใกล้หวงอวี้?

เธอเพิ่งมาทำงานที่นี่ และเธอยังไม่เคยทำที่นี่

ในที่ทำงานเดิม เธอจึงมักจะรวบรวมข้อมูลบางอย่างสำหรับคนรวยรุ่นที่สองที่ทำงานนอกเวลา เป็นเพราะการขายข้อมูลเพื่อนร่วมงานของเธอนั่นเองที่เธอเกือบจะผลักเพื่อนร่วมงานของเธอลงไปในหลุม เธอจึงถูกไล่ออกมา

ตอนนี้เธออยู่ที่นี่ มันจะไม่เปลี่ยนแปลง

สำหรับเธอ เงินชนิดนี้หาได้ง่ายมาก มันมีราคาหลายหมื่น นอกจากนี้ ตอนนี้เธอมีโอกาสมากมายและหาเงินได้ง่ายขึ้น ถ้าให้เธอเลิกทำแบบนี้ เธอก็ไม่อยากเลิกจริงๆ

ในวันแรกของการทำงาน เธอมุ่งเป้าไปที่หวงอวี้ที่อายุน้อยและน่ารัก ซึ่งเธอมีข้อมูลมากมายเมื่อเห็นหลิวหมิงอวี่คุยกับหวงอวี้เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก เแม้ว่า เฟิงเส้าอาจไม่รังเกียจหากอีกฝ่ายหนึ่งมีแฟน แต่รุ่นที่สองที่ร่ำรวยอย่างเฟิงเส้าก็มีของเล่นมากมายอยู่แล้ว เพื่อให้ได้เงินมากขึ้นทำไมเธอจะไม่ทำ