เกิดใหม่เป็นทารกขั้นเทพ ตอนที่ 217

ตอนที่ 217

“นายท่าน โปรดช่วยเหลือให้ข้าได้กลับเข้าไปด้านในเถิดขอรับ!” ในตอนนั้นเอง ลู่สีหลีเงยหน้าขึ้นและมองไปยังผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นพลางร้องขอ

“กลับเข้าไป?” กองกำลังโดยรอบต่างตกตะลึง

ไม่ว่าใครต่างก็รู้ดีว่าแดนลึกลับนั้นเข้าไปได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น หากมันถูกกำจัดหรือถูกส่งออกมาแล้ว ย่อมไม่มีโอกาสได้เข้าไปอีกเป็นครั้งที่สอง

อย่างไรก็ตาม ลู่สีหลีกลับกล่าวว่ามันต้องการเข้าไปอีกครั้ง สิ่งนี้จะเป็นไปได้จริงหรือ?

“แน่ใจหรือว่าเจ้าต้องการเข้าไปอีก? รู้หรือไม่ว่าราคาของการกลับเข้าไปคือสิ่งใด?” ผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นมองจ้องมันก่อนเอ่ยถาม

“ข้าย่อมทราบดี ได้โปรดช่วยเหลือข้าด้วย ข้าต้องตอบแทนท่านในภายหลังอย่างแน่นอน!” มันยังคงอ้อนวอนต่อไป

กองกำลังโดยรอบต่างเริ่มถกเถียงกันอย่างบ้าคลั่งทันที เช่นนี้แล้ว อาณาจักรศิลามีวิธีการกลับเข้าไปในแดนลึกลับจริงหรือ?

ได้ยินเสียงพูดคุยกับจากรอบด้าน ผู้ยิ่งใหญ่คนนั้นจึงรู้ว่ามันไม่อาจเก็บซ่อนความลับนี้ได้ต่อไป มันจึงตัดสินใจบอกกล่าวแก่กองกำลังทั้งหลาย

กลายเป็นว่าในยามที่แดนลึกลับเปิดขึ้น อาณาจักรศิลาก็เริ่มศึกษาเกี่ยวกับมันทันที ในท้ายที่สุด ไม่นานก่อนหน้านี้ พวกมันจึงค้นพบวิธีในการกลับเข้าไปยังด้านในของแดนลึกลับ แม้ว่าสิ่งที่ต้องเสียไปเพื่อการนั้นจะมากมายมหาศาลก็ตามที

“เฮ้อ เจ้าแน่ใจแล้ว? เจ้าต้องรู้ก่อนว่าหากกลับเข้าไปครั้งนี้ เจ้าจะไม่เหลือโอกาสในการได้ปกป้องวิญญาณอีกต่อไป!” ผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรศิลากล่าว

มันเองก็ยังลังเลไม่น้อย อย่างไรเสียลู่สีหลีถึงจะเป็นเพียงข้ารับใช้คนหนึ่ง แต่ก็ยังเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ หากมันยินยอมให้ลู่สีหลีกลับเข้าไปอีกครั้งและยังตกตายลง ผลลัพธ์ย่อมไม่คุ้มค่าแม้แต่น้อย

ลู่สีหลีขบคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่มันจะกัดฟันและพูดออกมา

“ข้ามั่นใจ ได้โปรดส่งข้ากลับเข้าไปด้วยขอรับนายท่าน!”

มันรู้ว่าต่อให้ตัวเองกลับเข้าไปในตอนนี้ แต่มันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย หากว่าเผชิญหน้ากับหลินซวน ย่อมเป็นการรนหาที่ตาย

………..

เวลาเดียวกัน ในแดนลึกลับ

ทะเลสาบแห่งนั้นบัดนี้ปกคลุมไปด้วยก้อนเมฆและสายลม ปราณทมิฬที่ดุร้ายห่อหุ้มทั่วร่างของหยิงเจา

แม้ว่าปราณทมิฬเหล่านั้นจะดูน่าหวั่นเกรง แต่ในความเป็นจริงแล้วกลับไร้ค่ายิ่ง เมื่อเผชิญหน้ากับหลินซวน มันไม่มีโอกาสจะโต้กลับแม้แต่น้อย มันถูกทารกทุบตีจนต้องถอยพลางกระอักเลือดคำโต

หยิงเจาคำรามอย่างเกรี้ยวกราด มันประกบมือเข้าหากัน จากนั้นด้านหลังก็ปรากฏเป็นอสูรตนหนึ่ง มันมีหัวของมังกรและหางของงู มีปีกบนหลัง มันคืออสรพิษปีกมังกรในตำนาน

ต้องรู้ก่อนว่าหากสิ่งมีชีวิตเช่นนี้เติบโตขึ้น มันย่อมกลายเป็นตัวตนที่สามารถทำลายล้างโลกทั้งใบได้ และอสูรตนนี้สามารถจู่โจมด้วยเสียงของมันได้เช่นกัน

ภายใต้เสียงที่มันเปล่งออกมาหากโตเต็มที่ กระทั่งดวงดาราบนสรวงสวรรค์ยังถูกทำลาย

เป็นที่ชัดเจนว่าหยิงเจาถูกบีบบังคับเสียจนหลังชนฝา มันจึงเปิดเผยไพ่ตายออกมา อสรพิษปีกมังกรคำรามลั่นและใช้เสียงของมันโจมตีใช่หลินซวนทันที

การโจมตีเช่นนี้กล่าวได้ว่าทรงพลังยิ่งและไม่มีจุดอ่อนแม้แต่น้อย

ไม่มีแม้กระทั่งหนทางให้หลบหนี

หากว่าเป็นผู้บ่มเพาะธรรมดาสามัญ คงทำได้เพียงยอมพ่ายแพ้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม เบื้องหน้าของมันคือหลินซวน ผลลัพธ์จึงมีเพียงประการเดียว

เปรี้ยง!

เสียงดังสนั่น กำปั้นเล็กๆ ปรากฏขึ้นกระแทกเสียงของอสรพิษที่ห่อหุ้มอยู่ก่อนจะไปปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าของหยิงเจาในชั่วพริบตาและต่อยหน้าของมันเต็มแรง

หลินเจาร่วงลงพื้น หลินซวนจึงก้มลงไปและดึงเส้นผมของมัน เขามองใบหน้าของศัตรูก่อนเอ่ยถาม

“เป็นพลังแบบใดกัน? นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว! มันเพียงพอจะใช้เกาหลังให้ข้าได้!”

“อ๊าก!” หยิงเจากรีดร้องด้วยความโกรธแค้น ต้องรู้ก่อนว่ามันคือนายน้อยของตระกูลที่ทรงพลังที่สุดในอาณาเขตเก้าสุสาน มันคือตัวตนไร้เทียมทานที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่รุ่นเยาว์ของอาณาเขตเก้าสุสานทั้งหมด

ทว่า ไพ่ตายของมันกลับกลายเป็นเพียงเครื่องมือเกาหลังให้อีกฝ่าย นี่เป็นการเยาะเย้ยที่เจ็บปวดยิ่ง มันหวังว่ามันจะสามารถกัดหลินซวนจนตกตายได้ แต่อย่างไรก็ตาม บัดนี้มันไร้หนทางจะหนีรอด จึงทำได้เพียงกรีดร้องอย่างไม่ยินยอม

เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น หญิงสาวในชุดขาวกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากและกำลังหันหลังเพื่อหนีไป

“ข้าอนุญาตให้เจ้าจากไปหรือ?” หลินซวนมองไปยังด้านที่นางยืนอยู่

“นี่.... น้องชาย เจ้ากำลังเข้าใจผิดแล้ว!”

ในระหว่างที่กำลังเจรจา นางก็ค่อยๆ ถอยหนีอย่างช้าๆ

“จริงด้วย ข้าต้องการจะชำระล้างกระบี่วิเศษเล่มหนึ่ง แต่ช่างน่าเสียดายที่ไม่มีทรัพยากรที่ดีเพียงพอ เอาเช่นนี้แล้วกัน ส่งเกล็ดย้อนของเจ้ามาให้ข้าสักเล็กน้อยเป็นอย่างไร!” หลินซวนมองไปและเอ่ยด้วยความขี้เล่น

อันที่จริงแล้ว หลินซวนสามารถมองทะลุถึงร่างที่แท้จริงของนางได้ตั้งแต่แรกเจอ นางคือมังกรพายุ และสายเลือดของนางบริสุทธิ์ยิ่งนัก

อย่างไรก็ดี เกล็ดย้อนของมังกรนั้นเป็นสิ่งล้ำค่า ต่อให้เป็นมังกรพายุฝูงใหญ่ก็ยังเป็นการยากที่จะได้พบเจอเกล็ดย้อนของพวกมันสักหนึ่งชิ้น

“ไม่มีทาง!” นางคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวและขี่เมฆวิเศษหนีไปทันที

มองเห็นฝ่ายตรงข้ามหลบหนี หลินซวนมิได้ร้อนรนแม้แต่น้อย เขาเพียงหันกลับมามองหยิงเจาบนพื้นและกำลังคิดจะทำให้มันกลายเป็นข้ารับใช้ของเขา

“ฝันไปเถิด! ข้าไม่ยอมรับใช้เจ้าอย่างแน่นอน!” หยิงเจาเอ่ยอย่างดุร้าย มันไม่คาดคิดเลยว่าสิ่งที่ตนเองเคยพูดก่อนหน้านี้จะย้อนกลับมาเล่นงานตัวเอง

อย่างไรก็ตาม บัดนี้มันถูกหลินซวนกำราบอย่างสมบูรณ์และไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อย

“โอ้? เจ้ามั่นใจแล้วหรือ?” หลินซวนยิ้มเยาะ

“ต่อให้ต้องตายก็อย่างหวังว่าข้าจะยอมรับใช้เจ้า!” หยิงเจายังคงปากดีอย่างต่อเนื่อง นี่มันเรื่องบัดซบอันใดกัน อัจฉริยะผู้สูงส่งเช่นมันจะไปเป็นข้ารับใช้ของผู้อื่นได้เช่นไร?

“ย่อมได้! ข้าจะทำให้เจ้าสมปรารถนาเอง!” หลินซวนยิ้มเหยียดหยามและเหยียบลงบนร่างของฝ่ายตรงข้าม

สถานะของหยิงเจาสูงส่งกว่าลู่สีหลี แน่นอนว่ามันย่อมต้องมีวิธีการปกป้องวิญญาณตนเอง อย่างไรก็ดี มีหรือที่หลินซวนจะยอมปล่อยมันไปอย่างง่ายดาย? เขากระตุ้นนัยน์ตาหยินหยางของตนและกระชากวิญญาณกว่าครึ่งของศัตรูออกมา

จากนั้นเขาก็ใช้ปราณวิญญาณของตนปิดผนึกทะเลสาบโดยรอบ อย่างไรเสีย หลังจากการเคลื่อนไหวปะทะกันครั้งใหญ่เช่นนี้ เขาเกรงว่าบงกชสวรรค์จะหลบหนีไป

หลังจากนั้น หลินซวนสะบัดคอเล็กน้อยและไล่ตามหญิงสาวในชุดขาวไปทันที

ภายใต้ความเร็วสูงสุดของเขา เพียงไม่กี่ลมหายใจถัดมาร่างของเด็กน้อยก็ปรากฏตัวเบื้องหลังของหญิงสาวผู้นั้น

“อะไรกัน?” มองเห็นร่างที่กำลังบินไล่หลังมา นางตื่นตระหนกยิ่งจนแทบจะร่วงหล่นจากเมฆวิเศษลงไปยังผืนดิน

“ยายเฒ่า หากเจ้าไม่ทิ้งเกล็ดย้อนไว้สักหลายร้อยอัน อย่าได้คิดว่าข้าจะยอมปล่อยให้เจ้าหนีไป!” หลินซวนยิ้มหวานพลางมองหน้าของนาง