ตอนที่18ความพยายามเป็นครั้งที่สองในการขอคืนดีของราชามาเฟีย
หลีหัวกระพริบตาที่เห็นเหว่ยยืนอยู่ข้างหน้าเธอ ร่างของเขาสูงยาวยืนเด่นอยู่เหนือเธอ แล้วก็ยืนจ้องหน้ากันไปมองหน้ากันมา ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงผิดจังหวะ เธอจำได้กับจูบครั้งแรกเมื่อคืนนี้ ยังติดตรึงอยู่ภายในใจ และเธอก็กำลังมองไปที่ริมฝีปากของเขา เมื่อคืนเขาจูบเธอด้วยริมฝีปากนี้...
ริมฝีปากของเขากดทับเบาๆที่ริมฝีปากของเธอ รู้สึกอบอุ่นสดชื่นภายในใจของเธอและเธอก็อยากจะลิ้มลองรสสัมผัสนี้อีกครั้ง หยุด! หยุด! ห้ามคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้อีก เธอส่ายหัวอย่างแรง สายตาของเธอหรี่ลง เธอยังจำคำพูดรุนแรงของเขาที่ทำร้ายเธอได้ หลีหัวมองกลับมาที่เขาอีกครั้ง สายตาของเธอมองไปที่ริมฝีปากของเขา
“บ...บอสฉันต้องไปแล้ว เธอพยายามทำเสียงให้ดูหนักแน่น เพราะเธอยังโกรธเขาอยู่ คุณมาทำอะไรที่นี้ค่ะ?”
เหว่ยก้มศีรษะและสังเกตดวงตาของเธอดูอ่อนล้า “คุณดูไม่ดีเลย”
หลีหัวพูดพึมพำ “แล้วใครทำผิดล่ะ เมื่อวานมันเป็นเรื่องเหลือเชื่อเกินไปสำหรับฉัน เธอทำเสียงกลั๊วะในลำคอ ฉันสบายดี คุณไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงฉัน แล้วคุณมาที่นี่ทำไมค่ะ?”
เหว่ยหยุดแล้วก็หยิบกล่องหนึ่งออกมาและยื่นให้เธอ
หลีหัวไม่เข้าใจ “นี่คืออะไรค่ะ?”
“ค่าตอบแทน”
เธอกระพริบตา “ค่าตอบแทนอะไรคะ?”
เขาพยักหน้า “ผมรู้ว่าคุณโกรธผม มันเป็นความผิดของผม นี่คือค่าตอบแทนของผม”
“ฮะ...?”หลีหัวหยิบกล่องขึ้นมาแล้วก็เปิดดู และเธอก็รู้สึกราวกับว่าโลกนี้แตกสลายกลืนเธอหายไปทั้งตัว เมื่อเธอเห็นชุดเครื่องเพชรราคาแพง เธอกำลังจะเป็นลม
“บ...บอส นี่มันอะไรค่ะ?”
“ชุดเครื่องเพชร”
แล้วเธอก็มองสลับไปสลับมาระหว่างชุดเครื่องเพชรกับเหว่ย ยิ่งทำให้เธอมือไม้สั่น เธอเกือบจะทำมันหล่น แต่เธอก็นึกขึ้นได้ว่าถ้ามันเสียหาย เธอก็จะไม่สามารถจ่ายหนี้ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะต้องขายตัวเอง
“บอสเอาชุดเครื่องเพชรนี้มาทำไมค่ะ?” เธอถามอย่างประหลาดใจ เธอไม่อยากจะเดาราคาของมันเลย
เหว่ยขมวดคิ้ว “ไม่ชอบเหรอ?”
เมื่อเช้านี้หลังจากเขาได้ที่เขาได้สนทนากับป้าจางแล้ว เขาได้คิดหาวิธีการขอโทษ สำหรับเขาซึ่งเป็นราชามาเฟียแล้ว ก็ต้องมีอะไรที่แตกต่าง เพราะเขาไม่เข้าใจคำว่า“ขอโทษ”
เขาอ่านพบจากเว็บไซด์หนึ่งว่า คนที่ทำผิดควรชดใช้ให้กับคนที่ถูกทำร้าย ถ้าเขาให้ของขวัญที่ดีกับเธอ หรือให้อะไรสักอย่างเพื่อเป็นการขอโทษ หรือข้อความคำขอโทษที่ไพเราะหวานๆ ผู้หญิงคนนั้นก็จะยกโทษให้เขาอย่างแน่นอน
ต่อจากนั้นเขาก็ดูว่า ผู้หญิงคนนั้นชอบของขวัญประเภทอะไร แล้วเขาก็อ่านพบในเว็บไซต์หนึ่งว่า ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบเครื่องประดับ
ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าหลีหัวนั้นก็ชอบเครื่องประดับเหมือนกันกับพวกผู้หญิงเหล่านั้น
หลีหัวพูดอะไรไม่ออก “มันไม่เกี่ยวกับที่ฉันชอบหรือไม่ชอบ แต่คุณก็ซื้อมาทำไมตั้งแต่ตอนแรก”
“เป็นการตอบแทนที่ทำให้คุณโกรธผมเมื่อวานนี้”
หลีหัวเกือบจะสะดุดล้ม รูจมูกของเธอบาน แล้วเธอก็เอามือเท้าสะเอวทันที “ฉันไม่ต้องการคำตอบแทนใดๆจากคุณค่ะ คุณคิดว่าถ้าฉันรับเครื่องเพชรจากคุณแล้ว ฉันจะลืมคำพูดที่คุณพูดทำร้ายจิตใจฉัน ทำร้ายพี่สาวของฉันหรือค่ะ มันรู้สึกเหมือนกับว่าคุณกำลังซื้ออะไรบางอย่างเพื่อแลกเปลี่ยน เดี๋ยวก่อนยิ่งไปกว่านั้นคุณกำลังติดสินบนฉัน”เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกแย่ๆ
จากการคาดเดาของเขา หลีหัวควรจะมีความสุขและปล่อยวาง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับตรงกันข้าม และตอนนี้หลีหัวก็ทำให้เขาแปลกใจกับปฏิกิริยาท่าทางของเธอ เหว่ยอยู่ในอาการครุ่นคิด การวิจัยของเขาล้มเหลวได้อย่างไร ทำไมเธอถึงผิดปกติ?
เหว่ยถามว่า “แล้วฉันควรจะขอโทษเธออย่างไร?”
หลีหัวเปิดตากว้าง “หมายถึงนี่คือคำขอโทษของคุณหรือค่ะ?”
“ใช่”
หลีหัวส่งของขวัญกลับคืนให้เขา “ขอโทษค่ะบอสแต่ฉันรับมันไว้ไม่ได้ ดูมันมีค่ามากเกินไปสำหรับคำขอโทษ” ตอนนี้เธอเริ่มสงสัยว่าเหว่ยนั้นเป็นคนอย่างไร เขาให้เช็คเปล่ากับเธอเพียงเพื่อแสดงความขอบคุณ และตอนนี้เขาให้ชุดเครื่องเพชรกับเธอสำหรับคำขอโทษ ทำไมเขาถึงชอบวิธีการที่รุนแรงแบบนี้?
ริมฝีปากของเหว่ยเหยียดเป็นเส้นตรงบางๆ หลีหัวยืนอยู่ตรงนี้เป็นเวลานานเท่าไร เธอก็ยิ่งคิดถึงรสสัมผัสของการจูบเมื่อคืนมากขึ้นเท่านั้น เธอรู้สึกอยากจะวิ่งหนีไปให้ไกลจากเขา
“ฉัน-ฉันต้องไปแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปวิทยาลัยสาย แล้วเธอก็รีบวิ่งออกไปทันที”
เหว่ยยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นและในมือยังถือชุดเครื่องเพชรอยู่ คำแนะนำของคนรู้จักล้มเหลว การวิจัยของเขาก็ล้มเหลวเช่นกัน เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา “เหรินชู”
“ครับเจ้านาย”
“วิธีการขอโทษเขาทำกันยังไงครับ”
ที่บ้านของฟูเหรินชู เขาเกือบจะล้มไปที่พื้น เมื่อได้ยินคำถามของเจ้านาย “วิธีการขอโทษเหรอครับ?” แต่เขาคิดว่าการถามของเหว่ย เพื่อต้องการประชดมากกว่า
“โอ้! เจ้านายครับคุณไม่พอใจกับคำขอโทษของใครบางคนเหรอครับ และเจ้านายต้องการให้ผมสั่งสอนคนนั้นใช่มั้ยครับ ผมจะไปที่นั่น ใครนะมันช่างกล้าหาญมาก?”
“ไม่ต้องมาที่นี่ แค่แนะนำวิธีการขอโทษมาก็พอ”
ฟูเหรินชูไม่ค่อยเข้าใจกับคำสนทนานี้สักเท่าไร แต่คำสั่งก็คือคำสั่ง เขาไม่เคยรู้จักคำว่าขอโทษนี้เลย มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่บางครั้งเขาต้องใช้คำว่าขอโทษคือเหว่ยนั่นเอง แต่ในใจของคิดว่า คนอื่นกำลังมาขอโทษเหว่ย “ฮึ! เหว่ยไม่เคยพูดขอโทษกับใครเลย มันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ ดังนั้นเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นได้ง่ายสำหรับฟูเหรินชู
ด้วยความเคารพอย่างสูงครับเจ้านาย เขาพูดอย่างโกรธๆว่า “ใครทำผิดก็ต้องโดนทุบหัวสักสามครั้งให้มันร่วงลงกับพื้น เขาต้องแสดงความจริงใจด้วยเลือดของเขาครับ!”
