ตอนที่ 15 ราชามาเฟียปลอบโยนหลีหัว
หลีหัวหน้าซีดเมื่อผู้ชายคนนั้นใช้มีดจี้ที่ข้างหลังเธอ
“เดินไปตามที่ฉันสั่ง”
“ฉัน - ฉันมีเงินไม่เยอะ แต่คุณสามารถเอาสิ่งที่ฉันมีไปได้ ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ”
ผู้ชายคนร้ายหัวเราะอย่างชั่วร้าย “ฉันก็จะเอาเหมือนกันแต่ตอนนี้ ฉันต้องการอย่างอื่นจากเธอ”
หลีหัวไม่รู้ว่าเธอคิดเองหรือเปล่า แต่เธอคิดว่าเธอได้ยินผู้ชายคนนั้นพูดจาแย่ ๆ และเลียริมฝีปากของเขา มันทำให้เธอตัวสั่นและตกใจมากยิ่งขึ้น เธอมองไปรอบ ๆ ตัวแต่ก็ไม่ได้รับคำเตือนอะไรจากเขา เธอไม่พบใครบนถนนเลยที่ช่วยเธอได้
“อย่าคิดแม้แต่จะตะโกน ไม่อย่างนั้นฉันจะแทงเธอให้ไส้ทะลัก เธอก็จะตายที่นี่แล้วฉันก็จะหนีไป”
หลีหัวตัวแข็งทื่อ ผู้ชายคนนั้นก้มตัวลงและเธอก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจที่จรดลงบนเส้นผมของเธอ หน้าของเธอซีดและรู้สึกขยะแขยง เธอรู้สึกกลัวและตื่นตระหนกมาก หัวใจแทบจะระเบิดออกจากอก
“ก่อนอื่นฉันขอสนุกกับเธอสักพัก แล้วค่อยเอาเงินของเธอไปตามที่เธอต้องการ แต่อันดับแรกตอนนี้ฉันหิวและเธอก็ดูน่าอร่อย...”
น้ำตาของเธอเริ่มจะไหล ฉันต้องหาทางออกให้ได้ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้ผู้ชายคนนี้...ฉันอยู่ภายใต้การคุกคามของเขา หลีหัวเริ่มเดินให้ช้าลง เธอกำกระเป๋าไว้แน่น คิด คิด คิดสิหลีหัว เธอต้องไม่ยอมแพ้ อย่าปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ทำความชั่วร้ายได้สำเร็จตามที่เขาต้องการ เธอกัดริมฝีปากตัวเองอย่างแรง
ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างเย็นชา “เดินเร็ว ๆ”
เธอเดินไปด้วยขาก็สั่นแทบจะล้มทั้งยืนตลอดเวลาและเธอก็ชำเลืองมองกระเป๋าที่เธอถือไปด้วย...แล้วเท้าของหลีหัวก็ไปสะดุดกับเท้าอีกข้างของเธอทำให้ตัวของเธอเอนไปข้างหน้าเหมือนกับจะล้มลง เธออ้าปากค้าง “อา !”
“โอ้ย ! เธอกำลังจะทำอะไร?” เขาชักมีดออกมาด้วยความตกใจและเพียงหนึ่งวินาทีหลีหัวได้ใช้ประโยชน์จากกระเป๋าของเธอเหวี่ยงและฟาดไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแรงรวดเร็วและเต็มกำลัง
“หึ...ไอ้สาระเลว !” หัวใจของหลีหัวเต้นเร็วขึ้น แล้วเธอก็บอกตัวเองว่าให้รีบวิ่งหนีไป “แกต้องเจอแบบนี้”
หลีหัวรีบวิ่งให้เร็วขึ้น แต่ก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่วิ่งตามเธอมา ขาของเธอเริ่มสั่น
เดี๋ยวก่อน หยุดเดี๋ยวนี้ เธอไม่สามารถหนีฉันไปได้หรอก”
หลีหัวรู้สึกกลัว เธอวิ่งเลี้ยวโค้งไป แล้วก็ต้องหยุดชะงักลงทันที ตัวเธอแข็งทื่อเพราะเธอวิ่งไปถึงทางตัน
ผู้ชายคนนั้นหัวเราะคิกคักขณะพูด “ตอนนี้ไม่มีทางให้เธอวิ่งไปได้อีกแล้ว ไอ้เลวแกกล้าตบหน้าฉัน ฉันจะทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าเธอทำฉันอีก”
ในที่สุดหลีหัวก็ร้องไห้ออกมาจริง ๆ “ออกไปห่าง ๆ จากตัวฉัน นรก !
ผู้ชายคนนั้นเอามือแตะที่ปากของเธอ
“อืมม ! ! !”
“ฮิ ฮิ ไม่มีใครช่วยเธอได้...กว่าจะมีคนมาช่วยฉันก็กินเธอเสร็จแล้ว”
หลีหัวหน้าซีด กามราคะขึ้นบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจนมากทำให้เธอกลัวจนตัวสั่น
“อืมม...หลีหัวร้องไห้น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มร้องไห้ไม่หยุดเธอพยายามแล้วแต่ก็ไม่เป็นผลเขากระแทกหลังของเธอให้ไปติดกำแพงและหัวเราะเยาะเย้ย
หลีหัวส่ายหน้าเธอหลับตาอย่างกังวล
ทันใดนั้นมีดที่แหลมคมก็ถูกดึงออกไปจากข้างหลังเธอขนตาของหลีหัวกำลังสั่นและเธอก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา แล้วเธอก็เปิดตากว้างมาดูเห็นเหว่ยกำลังบีบคอไอ้โรคจิต
“บอส...” เธอหมดแรงและคุกเข่าทรุดตัวลงกับพื้น หัวใจเธอสลาย มันคือความน่าสะพรึงกลัวที่สุดในชีวิต
เขาอยู่ที่นี่ ! เจียง เหว่ยอยู่ที่นี่ เจียง เหว่ยยกผู้ชายคนนั้นขึ้นด้วยมือเปล่าของเขาเพียงลำพังและล็อคคอของเขาไว้แน่น ผู้ชายคนนั้นหอบหายใจถี่ ๆ ด้วยความเจ็บปวด และเขารู้สึกว่ากระดูกคอของเขาจะแตกออกเป็นสองส่วน ส่วนเหว่ยนั้นเขาไม่เป็นอะไรเลยเขาทำราวกับว่าเขากำลังบีบแมลง
คิ้วของย่น เขารู้สึกแปลก ๆ อีกแล้ว...มันคืออะไร?
เขาไม่ชอบที่เป็นมัน เขาเกิดอาการหงุดหงิด เขาไม่ชอบผู้ชายคนนี้ เขาไม่ชอบที่เห็นมันมาแตะต้องตัวของหลีหัว เขาก้มศรีษะลงคิดถึงความรู้สึกใหม่ ๆ ที่เข้ามารบกวนในจิตใจ ทำให้เขากำมือบีบคอของมันแน่นจนใกล้จะตาย
“ฮึก...หยุด...แฮ่ก...ป - ปล่อยฉันนะ ฉันหายใจไม่ออก...”
หลีหัวสะดุ้งออกจากอาการมึนงง เธอรีบดึงเสื้อของเหว่ยแล้วพูดขึ้นว่า
“บ – บอสเขากำลังจะตาย ให้ตำรวจจัดการดีกว่า”
เหว่ยกระพริบตา “ตำรวจเหรอ?” พวกมาเฟียมีวิธีจัดการต่าง ๆ ในแบบของพวกเขาเอง โดยไม่ต้องพึ่งตำรวจ แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะบอกตัวตนที่แท้จริงของเขาให้หลีหัวรู้
เหว่ยปล่อยคอของเขาแล้วก็จับเขาโยนลงไปที่พื้น และไอ้โรคจิตก็หมดสติไป เหว่ยเห็นอาการตัวสั่นและตกใจของหลีหัว เขาก็เอามือไปแตะที่แก้มของเธออย่างรวดเร็วทำให้เธอตกใจ เขาก้าวเข้ามาประชิดจนได้ยินเสียงของลมหายใจแผ่วเบาของกันและกันอย่างชัดเจน
“คุณหนาวมั้ย”
หลีหัวสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากฝ่ามือของเขา และน้ำตาของเธอก็ไหลอาบแก้ม ระยะห่างระหว่างเขากับเธอเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง
เธอสูดลมหายใจ “ฉันไม่หนาว”
“แต่ตัวคุณสั่น”
ก็ฉันโล่งใจที่คุณมา ฉัน...ฉันคิดว่าฉันเสร็จมันแล้วจริงๆ ฉันวิ่งหนีแต่มันจับฉันไว้ได้ ฉันฟาดกระเป๋าใส่หน้ามัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้มันรู้สึกอะไรเลย เธอเช็ดน้ำตาตัวเอง
เขารู้ว่าเหตุการณ์นี้ยังทำให้เธอตกใจอยู่ แต่เหว่ยก็ไม่รู้ว่าจะปลอบเธออย่างไร เขาจึงพูดว่า “รอสักครู่”และเขาก็หันไปพิมพ์ข้อความถึงคนรู้จักของเขา
“จะปลอบผู้หญิงอย่างไรดี”
“ฉันก็คิดว่าคุณทำถูกต้องแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นศิราณีส่วนตัวของคุณหรอก ฉันควรจะผ่าสมองของคุณเพื่อดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่”
“ฉันโอนเงินแสนล้านดอลล่าร์”
เขาได้รับ “ปิง”ทันที คนมาเฟียไม่เคยปลอบใคร คุณยังอ่อนหัดต่อโลกใบนี้หรือไม่?
“เธอกำลังร้องไห้”
เหว่ยเห็นคำตอบของเขาแล้ว ก็พยักหน้ากับตัวเอง หลีหัวอยากรู้ว่าเขากำลังทำอะไรบนโทรศัพท์ของเขาพอเธอเห็นเขาหันกลับมาเธอก็ยืดตัวขึ้น
“บอส” เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้สมองของเธอไม่ทำงาน และไม่มีการเตือนใดๆจากเหว่ย เขาดึงใบหน้าของเธอเข้ามาหาเขาและกดริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากของเธอทันที นั่นคือสิ่งที่คนรู้จักเขาทำกัน จากนั้นเขาก็ปิดปากเธอด้วยการจูบ
