SWO ตอนที่ 27 ข้อมูลรั่วไหล
สิ้นเสียงอาจารย์ประจำชั้นความโกลาหลก็เกิดขึ้น
“ยะ อยู่ต่อไม่ได้แล้ว พวกผู้นำโรงเรียนมันบ้าไปแล้วโว้ย!”
"เอาจริงดิ? จัดการแข่งสองครั้งติด แค่เงินรางวัลเพียงอย่างเดียวก็ปาเข้าไปห้าล้านหยวนเข้าไปแล้ว!”
“มากกว่าห้าล้านหยวน… เงินเท่านั้นสามารถซื้ออุปกรณ์ทดสอบได้เลยนะนั่น”
โจวเฮาตะลึงไปชั่วครู่ เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมโรงเรียนถึงจัดการแข่งขึ้นอีกครั้ง
"เงียบ!"
อาจารย์ประจำชั้นกวาดสายตาขณะตบโต๊ะ
เสียงเงียบหายไปอย่างรวดเร็ว
อาจารย์ประจำชั้นกล่าวต่อ “การแข่งที่จะถูกจัดขึ้นแตกต่างจากครั้งก่อน เพราะครั้งนี้มันเป็นการแข่งแบบประเมินการต่อสู้.. กล่าวคือครั้งนี้พวกเจ้าไม่ต้องเผชิญหน้ากับนักเรียนคนอื่น แต่เป็นสัตว์กลายพันธุ์จากพื้นที่รกร้าง!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ
โอ้สวรรค์
เป็นการต่อสู้จริง หนำซ้ำยังต้องสู้กับสัตว์ร้ายกลายพันธุ์จากพื้นที่รกร้างอีกด้วย!
พวกเขาสงสัยว่าพวกเขาคงหูฝาดไป
แม้ดาวเคราะห์โลกจะกำลังเผชิญกับการรุกรานจากเผ่าพันธุ์ภายนอก แต่โรงเรียนมัธยมปลายส่วนใหญ่ไม่ค่อยจัดให้มีการฝึกต่อสู้จริงเท่าไหร่นัก ท้ายที่สุดนักเรียนมัธยมปลายส่วนใหญ่ต่างก็อยู่ในขั้นการสร้างแก่นโลหิต มีเพียงหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยแล้วเท่านั้นพวกเขาจึงจะสามารถลองของจริงได้
แน่นอน ว่ากันว่าโรงเรียนมัธยมชั้นนำบางแห่งจะมีการจัดให้นักเรียนของตัวเองลองประสบการณ์ต่อสู้จริง
แต่ปัญหาคือโรงเรียนมัธยมเมืองฉูของพวกเขาเป็นเพียงโรงเรียนมัธยมธรรมดาเท่านั้น
อย่าว่าแต่ชั้นนำเลย กระทั่งจัดอันดับพวกเขายังไม่ติดเลยด้วยซ้ำ มาตอนนี้พวกเขากลับต้องการให้นักเรียนเข้าร่วมการแข่งประเมินการต่อสู้?
“สมองของพวกผู้นำโรงเรียนมันละลายหายไปหมดแล้วเรอะ?”
“เห็นด้วย ข้าว่ามันต้องมีบางอย่างผิดพลาดแน่ เราไม่ใช่แม้แต่ผู้ฝึกยุทธด้วยซ้ำ เหตุใดจึงต้องจัดประเมินการต่อสู้ขึ้นด้วย?”
“มีใครที่นี่เคยฆ่าไก่มาก่อนไหม?”
“ข้าไม่เคยฆ่าไก่ เคยแต่ตบแมลงเขียว”
ไม่นาน ห้องเรียนซึ่งแต่เดิมเคยเงียบสงบจนได้ยินแม้แต่เสียงเข็มหล่น บัดนี้กลับถูกกลบด้วยเสียงอึกทึกอีกครั้ง
นอกห้องเรียนเวลานี้เสียงฟังดูวุ่นวายไม่ต่างจากห้องของพวกเขา
…
ในสำนักงานของอาจารย์ใหญ่...
อาจารย์ใหญ่เจิ้งยิ้มอย่างขมขื่น เขามองไปยังชายผู้สงบราวกับภูเขาที่อยู่ข้างเขา ก่อนกล่าวออกมาอย่างไร้หนทาง “อาจารย์เสิ่น ข้าให้พวกอาจารย์ไปแจ้งตามที่ท่านสั่งแล้ว แต่… ว่าก็ว่าเถอะท่าน โรงเรียนของเราไม่เคยจัดการประเมินการต่อสู้มาก่อนเลยนะ!”
“ยิ่งไปกว่านั้นด้วยเวลาเพียงสามวันนักเรียนของเรายังไม่ทันได้เตรียมอะไรแน่ หากมีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา สถานการณ์คงไม่จบแค่คำว่าเลวร้าย”
ผู้อำนวยการฝ่ายหงซึ่งยืนอยู่ด้านซ้ายของประตูกล่าวขึ้นอย่างเป็นกันเอง “ในเมื่อมีอาจารย์อยู่ที่นี่มันจะมีอะไรผิดพลาดได้อย่างไร?”
อาจารย์เสิ่นผู้สงบเสงี่ยมจ้องเขม็งไปที่ผู้อำนวยการฝ่ายหง ทำให้ผู้อำนวยการฝ่ายหงที่ดูดุร้ายก้มหน้าลงอย่างเชื่อฟังราวกับเป็นเด็กคนหนึ่ง
คณบดีผู้สง่างามอดกระซิบไม่ได้ “อาจารย์เสิ่น อาจารย์ใหญ่เจิ้ง ข้าเข้าใจว่าพวกท่านต้องการหาอัจฉริยะไร้เปรียบคนนั้น แต่การจัดแข่งแบบนี้พวกท่านไม่คิดว่ามันดูเสี่ยงเกินไปหน่อยรึ?”
อาจารย์เสิ่นจิบชา
เขาค่อย ๆ ลุกขึ้น ก่อนกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “อย่างที่บอกไปก่อนนี้ ด้วยหลักฐานที่พวกเจ้าให้มา ทำให้ข้าไม่สามารถยืนยันความแข็งแกร่งของอัจฉริยะไร้เปรียบคนนั้นได้ ดังนั้นแล้วการประเมินการต่อสู้นี้จึงจำเป็นอย่างยิ่ง ส่วนเรื่องความปลอดภัยไม่ต้องกังวล มีข้าอยู่ตรงนี้ทั้งคน พวกเขาไม่เป็นอะไรหรอก”
บูม
แรงกดดันรุนแรงจากแก่นโลหิตแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา อาจารย์ใหญ่เจิ้ง และคณบดีลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจทันที
ปรมาจารย์ขั้นสูง…
พวกเขาไม่คิดเลยว่าอาจารย์เสิ่นที่ผู้อำนวยการฝ่ายหงเชิญมาจะเป็นปรมาจารย์ขั้นสูง!
เฉพาะปรมาจารย์ขั้นสูงเท่านั้นที่สามารถปล่อยแรงกดดันออกมาได้ตามต้องการ!
“เมื่อมีท่านเสิ่นอยู่ด้วยเราก็สบายใจ” อาจารย์ใหญ่เจิ้งกล่าวอย่างเร่งรีบ
"ใช่ใช่ใช่ เราจะทำตามที่อาจารย์เสิ่นบอก” คณบดีรีบพยักหน้าตาม
ด้วยปรมาจารย์ขั้นสูงอย่าว่าแต่สัตว์กลายพันธุ์เลย แม้แต่สัตว์อสูรระดับแม่ทัพเขาก็สามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย
อาจารย์เสิ่นไม่สนใจปฏิกิริยาของอาจารย์ใหญ่เจิ้งและคณบดี เขากลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิมก่อนยิ้ม “ถ้าข้าสามารถยืนยันได้ว่าอัจฉริยะไร้เปรียบคนนี้เป็นผู้ฝึกยุทธขั้นสูงจริง ๆ ข้าจะอยู่ดูแล และเลี้ยงดูเขาด้วยวิธีการพิเศษ”
เมื่อถึงจุดนี้ น้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนไปขณะมองไปยังผู้อำนวยการฝ่ายหง “แต่หากไม่ใช่ เสี่ยวหง เจ้าน่าจะรู้ดีว่าบทลงโทษแบบใดกำลังรอเจ้าอยู่”
สีหน้าของผู้อำนวยการฝ่ายหงเปลี่ยนขมขื่น “อาจารย์ เห็นแก่สถานะปัจจุบันของข้า ครั้งนี้ปล่อยข้าไปสักครั้งไม่ได้รึ?”
อาจารย์เสิ่นยิ้ม และกล่าว “เดี๋ยวเราได้รู้กัน”
…
ขณะที่นักเรียนปีสามมากกว่ายี่สิบห้องกำลังคึกคัก…
ภายในโกดังร้างแห่งหนึ่งในโรงเรียน
หนวดยาวคล้ายเถาวัลย์ยื่นออกไปในอากาศ และโบกไปมาอย่างต่อเนื่อง
นี่คือสัตว์อสูรระดับต่ำซึ่งเป็นสายลับจากเผ่าปีศาจ ชื่อของมันคือเถาวัลย์พันดอก
ต่างจากแมลงเขียวของเผ่าแมลงที่บินไปมาอย่างโจ่งแจ้ง เถาวัลย์พันดอกของเผ่าปีศาจนั้นซ่อนเร้นและยากจะค้นพบมากกว่า ครั้งหนึ่งข้อมูลที่ถูกรวบรวมโดยมันเคยนำความพินาศมาสู่มนุษย์มาแล้ว
“การแข่งขัน ประเมินการต่อสู้ อัจฉริยะไร้เปรียบ…” มันโบกหนวดขณะค่อย ๆ รับข้อมูลเข้ามา จากนั้นเถาวัลย์พันดอกจึงดึงหนวดกลับมา และส่งข้อมูลที่รวบรวมมาออกไปด้วยวิธีพิเศษ
อย่างไรก็ตามความเร็วในการถ่ายโอนข้อมูลของเถาวัลย์พันดอกนั้นช้ามาก มันด้อยกว่าแมลงเขียวในด้านนี้
แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้เหล่าผู้นำของโรงเรียน และอาจารย์เสิ่นยังคงไม่รู้ตัวว่ามีบางสิ่งเกิดขึ้นลับหลังพวกเขา
