บทที่ 88 เธอเป็นจักรพรรดิเพลิงเหรอ?

ฟูชูหยา ลู่หลี่ และอลิซนำอาหารทุกประเภทออกมาจากห้องครัว

อาหารเริศรส มีออร่าเหมือนสมบัติล้ำค่า

อาหารที่ส่องแสง!!

ลู่เจ๋อรู้สึกเหมือนน้ำลายจะไหล

เขาใช้เทคนิคการเคลื่อนไหวมาปรากฏตัวตรงโต๊ะกินข้าวอย่างขยันขันแข็ง

ไม่นานโต๊ะก็เต็มไปด้วยจาน

ฟูชูหยายิ้มแล้วพูดว่า “ฝีมือการทำอาหารของอลิซน่าประทับใจจริง ๆ”

อลิซยิ้ม “คุณป้า ทักษะของคุณป้าก็สุดยอดเหมือนกันค่ะ คุณป้าแค่ไม่รู้วิธีการทำอาหารจิตวิญญาณเท่านั้น หนูจะให้สมุดบันทึกการฝึกของหนูกับป้า จากนั้นคุณป้าจะสามารถทำอาหารได้ดีกว่าหนูอย่างแน่นอน!”

เมื่อฟูชูหยาได้ยินดวงตาเธอก็สว่างขึ้น แต่แล้วเธอก็มองอลิซอย่างลังเล “วิธีทำอาหารจิตวิญญาณ? อลิซ มันจะเป็นอะไรไหมถ้าหนูให้มันกับป้า?”

อลิซโบกมือ “ไม่เป็นไรค่ะ พ่อของหนูเป็นคนสอนหนู หนูเพิ่งเรียนรู้แค่นิดหน่อย อาหารจิตวิญญาณที่แท้จริงต้องการระดับการบำเพ็ญที่ทรงพลัง ระดับการบำเพ็ญของหนูยังไม่ดีพอ”

ฟูชูหยาได้ยินดวงตาเธอก็เป็นประกาย เธอมองอลิซด้วยความประหลาดใจ ตามที่อลิซบอก พ่อของเธอต้องเป็นเชฟจิตวิญญาณที่ทรงพลังใช่ไหม?

ทำไมเธอไม่เคยได้ยินชื่อเขาในดาวหลานเจียงเลย?

แต่นั่นเป็นเรื่องของครอบครัวอลิซ ฟูชูหยาจะไม่ถามอะไรมาก

เธอยิ้มให้อลิซ “ถ้าอย่างนั้นคุณป้าก็จะไม่สุภาพ อลิซ เนื่องจากหนูเป็นเพื่อนรักของหลี่ มาเที่ยวบ้านเราบ่อย ๆ สิ ป้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลี่มีเพื่อนที่ดีอย่างหนู”

เธอมองดูเด็กสาวผมฟ้าที่ยิ้มสว่างไสวราวกับดวงอาทิตย์ และเธอก็ถอนหายใจในใจ อลิซเป็นผู้หญิงที่ดีจริง ๆ

ลู่เหวินก็ยิ้มให้อลิซเหมือนกัน “ชื่ออลิซเหรอ? ลุงเป็นพ่อของหลี่ ขอบคุณที่ดูแลหลี่ที่โรงเรียนนะ”

อลิซจับมือเขาด้วยรอยยิ้ม “ตรงข้ามกันเลยค่ะคุณลุง หนูโง่และเกรดของหนูก็ไม่ดี หลี่ต่างหากที่เป็นคนดูแลหนู”

ลู่เหวินได้ยินก็พยักหน้า ในฐานะนักธุรกิจที่มองโลกในแง่ดี เขาบอกได้เลยว่าเธอเป็นเด็กดี

เขาสงสัยว่าเจ๋อจะชอบเธอไหม ผู้หญิงคนนี้สามารถแข่งขันกับหลี่ได้

ขณะเดียวกันลู่หลี่ก็รู้สึกไม่ดี อลิซเพียงแค่ทำอาหาร ก็เพิ่มระดับความโปรดปรานของพ่อแม่เธอได้แล้ว

นี่มันมากเกินไปใช่ไหม?

เธอตกใจมาก แค่คุณทำอาหารเก่ง คุณจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ??

คราวนี้อลิซยิ้ม “เอ่อ คุณลุงคุณป้า เราควรกินกันตอนที่อาหารยังอุ่นอยู่นะคะ และรุ่นพี่ก็ดูเหมือนจะอยากกินมากแล้ว”

ลู่เจ๋อได้ยินก็แทบจะร้องไห้ขอบคุณ

โอ้! อลิซเป็นนางฟ้าใช่ไหม?

เธอมีน้ำใจมาก

เขาอยากกินแล้วจริง ๆ!

ฟูชูหยามองลู่เจ๋อแล้วยิ้ม “งั้นก็กินเลย อลิซ คิดว่าที่นี่เป็นบ้านของหนู อย่าสุภาพเกินไป”

จากนั้นทุกคนก็นั่งลง อลิซพูดกับลู่เจ๋อ “รุ่นพี่ ซี่โครงสัตว์คริสตัลหินเหลืองรมควันจานนี้ดีมาก นี่เป็นผลงานที่รุ่นน้องภาคภูมิใจ รุ่นพี่ต้องลอง!”

ลู่เจ๋อตาเป็นประกายทันที เขาหยิบซี่โครงขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้วเคี้ยว รสชาติสุดจะบรรยายระเบิดในปากของเขา

ลู่เจ๋อเกือบจะร้องไห้

อาหารนี้เกือบจะทำให้เขาร้องไห้ มันดีเกินไป!

อลิซยิ้มเมื่อเธอมองลู่เจ๋อกินอาหารด้วยความพึงพอใจ ดวงตาของเธอมีความสุข

ความสุขของเธอคือมีคนชอบอาหารของเธอ

แต่จู่ ๆ รอยยิ้มของอลิซชะงักไป เธอขมวดคิ้วหน้าซีด

เธอลุกขึ้นอย่างกังวลและพูดว่า “ขอไปเข้าห้องน้ำนะคะ”

ลู่เจ๋อเหลือบมองอลิซอย่างตกใจ เขาไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า แต่จู่ ๆ เขาก็รู้สึกได้ถึงพลังที่น่ากลัวจากตัวเธอ

ลู่เจ๋อพึ่งคิดเรื่องนี้ อลิซก็ล้มลงกับพื้น

ลู่เจ๋อและคนอื่น ๆ รีบลุกขึ้น ลู่หลี่วิ่งไปหาอลิซและช่วยพยุงเธอ

เมื่อเห็นอลิซหน้าซีดและขมวดคิ้วแน่น ลู่หลี่ก็กังวล “อลิซ อลิซเธอโอเคไหม”

เธอเป็นเพื่อนอลิซมาสองปีแล้ว แต่ไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้มาก่อน

อลิซพยายามยืนขึ้นและผลักลู่หลี่ออกไป เธอพูดอย่างกังวล “เร็ว หนีไป”

ลู่หลี่ “???”

เมื่อลู่หลี่ต้องการจะพูด เธอก็ถูกใครบางคนพาไป ดวงตาของเธอเบลอ และเธอก็ปรากฏตัวขึ้นข้าง ๆ ลู่เหวินและคนอื่น ๆ

เธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นใบหน้าที่จริงจังของลู่เจ๋อ เธอไม่มีเวลาให้รู้สึกเขินอาย เธอมองอลิซอย่างรวดเร็ว

อลิซดูเจ็บปวด เธอกัดริมฝีปากแน่น เมื่อเห็นลู่เจ๋อต้องการเข้าใกล้เธอ เธอก็พูดทันทีว่า “รุ่นพี่ อย่าเข้ามา รุ่นพี่จะบาดเจ็บ ฉันไม่เป็นไร!”

ขณะนั้นเอง เปลวไฟสีฟ้าอ่อนก็ปรากฏขึ้นกลางหน้าผากของอลิซ

จากนั้นเปลวไฟสีฟ้าอ่อนก็ทะลักออกมาจากร่างกายของเธอปกคลุมผิวกายของเธอ อุณหภูมิในห้องเพิ่มสูงขึ้นทันที

อลิซดูเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม เธออาจจะกัดริมฝีปากตัวเองแรงเกินไป เลือดจึงไหลออกมาจากริมฝีปากของเธอ

จากนั้นเปลวไฟสีแดงก็พุ่งออกมาจากหน้าอกของอลิซและค่อย ๆ ปกคลุมเปลวไฟสีฟ้าอ่อนราวกับว่ามันกำลังทำให้เปลวไฟสีฟ้าอ่อนสงบลง

ด้วยเปลวไฟสีแดง สีหน้าเจ็บปวดของอลิซก็บรรเทาลง

อุณหภูมิของเปลวไฟสีฟ้าอ่อนดูเหมือนจะถูกลบไปโดยเปลวไฟสีแดง และอุณหภูมิในห้องที่สูงขึ้นก็ลดลงทันที

เมื่อลู่เจ๋อกำลังจะพูด จู่ ๆ เปลวไฟสีขาวก็จุดประกายขึ้นในอากาศ

มุมปากของลู่เจ๋อกระตุก

เชี่ย!

เธอเป็นจักรพรรดิเพลิงเหรอ?

ทำไมถึงมีเปลวไฟเยอะจัง!

เปลวไฟสีขาวค่อย ๆ ใหญ่ขึ้นจนมีขนาดเท่ามนุษย์

จากนั้น เปลวเพลิงก็แยกจากกัน และชายผมทองรูปงามก็ก้าวออกมาจากเปลวไฟราวกับว่าเขาเป็นเทพแห่งไฟ

เมื่อเห็นเขา ขนของลู่เจ๋อก็ตั้งขึ้นทันที

สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลัง!

เขาเกร็งร่างกายตามสัญชาตญาณ

คน ๆ นี้อย่างน้อยก็ต้องแข็งแกร่งพอ ๆ กับมังกรดำหกปีก!

“พ่อมาแล้วเหรอ”

อลิซถอนหายใจอย่างโล่งอกทันทีที่เธอเห็นชายผมทอง เธอพยายามคลายคิ้วที่ขมวดเพื่อแสดงรอยยิ้มที่มีความสุข แม้ริมฝีปากเธอจะเปื้อนเลือด

--------------------