บทที่ 87 มันเป็นเรื่องของความเท่

สุดท้ายอลิซก็ยิ้มอย่างเชื่องช้าแล้วพูดว่า “ฮ่าฮ่าฮ่า…เอ่อ รุ่นพี่ ฉันจะไปจัดการสมุนไพรวิญญาณพวกนี้กับหลี่ ส่วนสัตว์คริสตัลหินเหลืองฉันฝากรุ่นพี่จัดการนะคะ”

ลู่เจ๋อยิ้ม “ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวก็เสร็จ!”

พูดจบลู่เจ๋อก็ไปที่สนาม และหยิบเสื่อกันน้ำขนาดใหญ่ออกมากางป้องกันไม่ให้เลือดของสัตว์คริสตัลหินเหลืองเปื้อนพื้น

จากนั้นเขาก็นำซากสัตว์ร้ายออกมาวางบนเสื่อ แสงสีเขียวเปล่งประกายในดวงตา เมื่อเขายกมือขวาขึ้น ใบลมสีเขียวก็ปรากฏ

ฉับ!!

แสงสีเขียววาบผ่านและตัดสัตว์คริสตัลหินเหลืองทันที

ความเชี่ยวชาญในเทคนิคหมัดพื้นฐานของเขานั้นสมบูรณ์แบบแล้ว แม้ว่าการใช้สิ่งนี้ต่างดาบจะไม่เหมือนกัน แต่ก็ยังใช้ได้

หลังจากที่เลือดถูกระบายออก ลู่เจ๋อก็หยิบอ่างโลหะขนาดใหญ่ออกมาใส่เนื้อขาและซี่โครงลงไป

จากนั้นเขาก็ทำแบบเดียวกันกับสัตว์คริสตัลหินเหลืองตัวอื่น

จนอ่างเต็ม

หลังจากจัดการเสร็จ ลู่เจ๋อก็ลุกขึ้นถืออ่างขนาดใหญ่กลับไปที่คฤหาสน์อย่างมีความสุข

ลู่เจ๋อเปิดประตูห้องครัว เขาเห็นเด็กสาวสองคนคุยกันขณะทำอาหาร “อลิซ เตรียมเนื้อเรียบร้อยแล้ว”

อลิซมองอ่างโลหะขนาดใหญ่ในมือลู่เจ๋อแล้วพูดอย่างตกใจว่า “เร็วมาก ถ้างั้นรุ่นพี่ก็ออกไปรอกินอาหารได้เลยค่ะ!”

ลู่เจ๋อกระพริบตา "ห๊ะ? ฉันไม่จำเป็นต้องช่วยเหรอ?”

เขาอยากเรียนทำอาหารจริง ๆ ถ้าไม่มีใครที่บ้าน เขาก็จะได้ทำอาหารกินเองได้

อลิซโบกมือ “ไม่เป็นไร~ รุ่นพี่ไปเล่นได้~”

ปากของลู่เจ๋อกระตุก 'เขาจะเล่นบ้าอะไร'

เหมือนถูกดูหมิ่นตลอด

แต่เนื่องจากหัวหน้าเชฟไม่ต้องการความช่วยเหลือ เขาทำได้เพียงวางเนื้อและออกจากครัวไป

ในห้องนั่งเล่น ลู่เจ๋อหยิบไลท์แบรนด์ออกมาเปิดเว็บไซต์ศิลปะการต่อสู้ เขาอยากดูว่าเทคนิคการต่อสู้ไหนที่เขาสามารถซื้อได้ด้วยคะแนนสนับสนุนที่เขาพึ่งได้มา

เพราะดูเหมือนว่าเขาจะรู้เพียงเทคนิกหมัดพื้นฐานเท่านั้น

แม้ว่าเทคนิกหมัดจะแข็งแกร่ง แต่เขารู้สึกว่ามันขาดความเท่

เมื่อการต่อสู้รุนแรงขึ้น ศัตรูก็มักตะโกนเทคนิคอย่าง ‘ฝ่ามือไร้เทียมทาน’ ‘หมัดคงกระพัน’ ซึ่งสุดยอดมาก

แต่สิ่งเดียวที่เขาพูดได้คือ “เทคนิกหมัดพื้นฐาน!”

…เขารู้สึกว่าความเท่ของเขาลดลงทันที

แต่ไม่ช้าลู่เจ๋อก็ตกใจเมื่อพบว่าก่อนจะไปถึงสภาวะวิวัฒนาการของมนุษย์ เทคนิคการต่อสู้ต่าง ๆ คือการโคจรพลังจิตวิญญาณผ่านเส้นลมปราณในลักษณะพิเศษ เพื่อขยายพลังจิตวิญญาณและสร้างการโจมตีที่ทรงพลัง

แต่หลังจากเข้าถึงสภาวะวิวัฒนาการของมนุษย์ ก็ไม่จำเป็นต้องโคจรพลังจิตวิญญาณผ่านเส้นลมปราณแล้ว พวกเขาสามารถควบคุมพลังจิตวิญญาณได้อย่างแม่นยำ การเคลื่อนไหวจึงเรียบง่ายมาก

นี่หมายความว่าเขาไม่จำเป็นต้องซื้อเทคนิคหมัดด้วยซ้ำ!

เหนือสถานะวิวัฒนาการของมนุษย์ ไม่มีเทคนิคการต่อสู้ใดนอกจากประสบการณ์การฝึกฝน พวกเขาต้องทำก็แค่ใช้พลังกาย พลังจิตวิญญาณ หรือเทคนิคพิเศษบางอย่างเท่านั้น

ลู่เจ๋อค้นหาอยู่นาน ในที่สุดก็พบประสบการณ์การฝึกใช้พลังจิตวิญญาณ

ส่วนใหญ่เกี่ยวกับวิธีควบคุมพลังวิญญาณและใช้พลังวิญญาณให้ลื่นไหลมากขึ้น จนในที่สุดพลังจิตวิญญาณก็สามารถเคลื่อนไปตามเจตจำนงของคุณ

สิ่งนี้มีค่า 10,000 คะแนนสนับสนุนของรัฐบาลกลาง

ดังนั้นคะแนนสนับสนุนของเขาจึงบินหายไปทันที

ลู่เจ๋อมองดูประสบการณ์การฝึกอย่างไม่เต็มใจ ดวงตาของเขาเผยให้เห็นถึงความยากจน

สุดท้าย เขากัดฟันปิดเว็บไซต์ศิลปะการต่อสู้

เขาจะซื้ออีกครั้งเมื่อเขารวย

หลังจากซื้อของที่จำเป็นแล้วลู่เจ๋อก็มองไปทางห้องครัว อลิซและลู่หลี่กำลังทำอาหารอยู่ในนั้น พ่อกับแม่ยังไม่กลับมา เขาเลยเริ่มท่องเว็บต่อ

ลู่เจ๋อเบิกตากว้าง

พาดหัวของเว็บข่าวหลายแห่งในระบบเต๋อหลุนโพสต์เกี่ยวกับเรื่องที่เขาได้รับเหรียญเกียรติยศระดับ 5 และกลายเป็นผู้สมัครดยุคหนุ่ม

ลู่เจ๋อแตะคาง เขาดูรูปที่ถ่ายกับผู้เฒ่าหลินแล้วพยักหน้าอย่างพอใจ

เขาหล่อมาก

ลู่เจ๋ออ่านเนื้อหา มันเกี่ยวกับเรื่องราวที่เขาเมคขึ้นในห้องประชุม

จากนั้นเขาก็ดูความคิดเห็นที่มีมากกว่าหมื่นรายการ

ความคิดเห็นที่ร้อนแรงที่สุดคือ “ฉันเป็นผู้หญิงน่ารัก อายุ 16 ปี ฉันขอรายละเอียดการติดต่อของพี่ชายสุดหล่อลู่เจ๋อ ผู้ให้ข้อมูลที่ถูกต้องจะได้รับรางวัล 10 ล้านเหรียญดาว”

ลู่เจ๋อ “…”

โอ้! เธอเป็นสาวน้อยผู้ร่ำรวย!

รายละเอียดการติดต่อของเขามีค่าจริงดิ??

แล้วถ้าเขาขายรายละเอียดการติดต่อของตัวเองล่ะ?

จากนั้นเขาก็ส่ายหัว ในฐานะผู้ท้าชิงตำแหน่งดยุคหนุ่ม เขาต้องทำตัวเย็นชา

เขาไม่ได้ขาดเงิน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาขายข้อมูลติดต่อและถูกคุกคาม?

เมื่อลู่เจ๋อกำลังอ่านความคิดเห็นอย่างเพลิดเพลิน ประตูก็เปิด ลู่เหวินและฟูชูหยาเข้ามาในบ้านอย่างตื่นเต้น

เมื่อพวกเขาเห็นลู่เจ๋อนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น พวกเขาพุ่งเข้ามาเหมือนเสือหิวที่กระโจนเข้าหาเหยื่อ

"ลูกชาย! ในรูปลูกหล่อมาก!”

“เจ๋อได้ตราเกียรติยศระดับ 5!”

ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน

เขามองฟูชูหยาแล้วยิ้มให้เธอ “ดูก่อนว่าผมลูกใคร? แน่นอนผมต้องหล่ออยู่แล้ว!”

จากนั้นเขาก็พยักหน้าให้ลู่เหวิน “ครับพ่อ”

ฟูชูหยายิ้มขณะลูบหัวลู่เจ๋อ “เข้าใจพูดนะเรา”

เธอพูดว่า “ถ้างั้นแม่จะทำอาหารให้เจ๋อ!”

ลู่เจ๋อได้ยินก็บอกว่า “แม่ เพื่อนหลี่มาทำอาหารที่บ้านเราวันนี้ ฝีมือการทำอาหารของเธอดีมาก เราให้เธอทำอาหารได้ไหม”

เมื่อลู่เหวินได้ยินก็ตาสว่างทันที เขากระแทกไหล่ลู่เจ๋อแล้วยิ้ม “เพื่อนหลี่? เธอเป็นแฟนแกเหรอ?”

ปากของลู่เจ๋อกระตุก พ่อเขาอยากให้เขามีแฟนขนาดนี้เลยเหรอ!

เขายิ้มให้ลู่เหวินแล้วพูดว่า “ไม่”

รอยยิ้มของลู่เหวินหายไปทันที และเขามองดูลู่เจ๋ออย่างรังเกียจ "ไร้ประโยชน์!"

ฟูชูหยายิ้ม “งั้นแม่จะเข้าไปดู แม้แต่ลูกชายของฉันก็บอกว่าอร่อย รสชาติจะเป็นยังไงนะ”

ในฐานะแม่ เมื่อลูกชายชมฝีมือการทำอาหารของเด็กผู้หญิงคนอื่น เธอก็รู้สึกท้าทายและอยากรู้อยากเห็น

จากนั้นฟูชูหยาก็เข้าไปในครัว

พ่อและลูกชายนั่งคุยกันในห้องนั่งเล่น

นั่นคือหลู่เหวินพูดและหลู่เจ๋อฟัง

ทั้งหมดที่หลู่เหวินพูดคือให้เขาหาแฟนได้แล้ว มันน่าอึดอัดมาก

โชคดีที่หลังจากฟูชูหยาเข้าไป การทำอาหารดูเหมือนจะเร็วขึ้น ไม่นานประตูห้องครัวก็เปิดออกและมีกลิ่นหอมเข้มข้นลอยออกมา

ลู่เหวินหุบปากทันทีและมองไปทางของห้องครัว

ขณะเดียวกันลู่เจ๋อก็เริ่มกลืนน้ำลาย

------------------------