ตอนที่ 979+980 ทำไม

ตอนที่ 979 ทำไม

คำพูดกะทันหันของหลัวเหลาหรุนทำให้ทุกคนตกตะลึง

ไข่นกกระทาระหว่างตะเกียบของโจวเหวยฉีตกลงในชาม เขายกน้ำที่อยู่ข้าง ๆ ขึ้นจิบอย่างรวดเร็วเพื่อต้องการระงับการช็อก

“ล้อเล่นกันใช่ไหม” เฉินซวีเหยามองไปที่หลัวเหลาหรุนและเหลียงเยวือจื่อ “นี่คงจะฉลองวันเอพริลฟูลล่วงหน้าอยู่ล่ะสิ”

เฉินซวีเหยาไม่เชื่อ พี่ชายของเขาหมายตาหลัวเหลาหรุนมาเกือบสิบปีก่อนที่พวกเขาจะแต่งงานกันในที่สุด ทำไมพวกเขาจะต้องหย่าร้างกันในเมื่อเพิ่งแต่งงานกันไม่ถึงครึ่งปี

ใครจะเชื่ออย่างนั้น

“อย่าแกล้งสิ ฉันเลือกเตรียมอั่งเปาซองใหญ่ ๆ ไว้ดีซะกว่า ฉันจะให้โบนัสตอนสิ้นปีเลย โอเคไหม” โจวเหวยฉีกล่าวว่า “ฉันเดานะว่าพี่สะใภ้ต้องกำลังตั้งท้อง เป็นไปได้ยังไงที่ทั้งสองคนจะหย่ากัน ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ”

เจียงเหยาดึงแขนเสื้อของลู่ชิงสี เมื่อเขาหันกลับมามองเธอ เธอถามอย่างเงียบ ๆ ว่า “เกิดอะไรขึ้น”

“ผมไม่รู้” ลู่ชิงสีก็ไม่รู้อะไรเลยเช่นกัน เขาไม่คาดหวังว่าเหลียงเยวือจื่อกับหลัวเหลาหรุนจะบอกเรื่องให้เขาพาเจียงเหยามาที่เมืองจินโด เพื่อบอกเรื่องนี้

เจียงเหยาบอกกับเขาว่าหลัวเหลาหรุนไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ปกตินัก แต่ลู่ชิงสีไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนจะเข้าใจผู้หญิงได้ดีกว่า และเจียงเหยาดูจริงจังกับเรื่องนี้ เขาได้บอกกับเหลียงเยวือจื่อไปแล้วครั้งหนึ่ง ตอนที่พวกเขาทานข้าวเย็นด้วยกัน

ทว่าเหลียงเยวือจื่อไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ลู่ชิงสีคิดว่าพี่ชายของเขาดูไม่ค่อยมีความสุขนักเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขารู้สึกว่าชายคนนี้มีอารมณ์แปลก ๆ

“ท้องอะไรกัน อย่าพูดไร้สาระ น่าสยดสยอง” ใบหน้าของหลัวเหลาหรุนแข็งทื่อ เธอยกมือขึ้นต่อยโจวเหวยฉี ที่นั่งข้าง ๆ เธอ “กินไปเลย”

ลู่ชิงสีเหลือบมองโจวเหวยฉี เขาเองก็ตกใจกับข่าวนี้ด้วยเช่นกัน

“เรื่องจริงเหรอ แล้วลุงเหลียงรู้เรื่องนี้หรือยัง” ลู่ชิงสีถาม

“เราเพิ่งหย่ากันเมื่อสองวันก่อน พ่อแม่ฉันยังไม่รู้เรื่องนี้” แม้ว่าพวกเขาจะหย่าร้างกันมาสองวันแล้ว แต่หลัวเหลาหรุนยังคงเรียกพวกท่านว่าพ่อแม่ของเธอ – คงจะเรียกจนติดเป็นนิสัยไปแล้ว

จากนั้นหลัวเหลาหรุนเหลือบมองเหลียงเยวือจื่อและพูดว่า “พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้รู้เรื่องนี้แล้ว เราบอกพวกเขาเมื่อวันก่อน นี่ก็ใกล้จะปีใหม่แล้ว ไม่อยากให้ผู้ใหญ่เป็นห่วงเรา เราจะบอกครอบครัวหลังจากปีใหม่ หลังจากนั้นฉันจะไปต่างประเทศ อาจจะอยู่ที่ต่างประเทศเหมือนพี่ฮ่าวอวี้”

หลัวเหลาหรุนยิ้มและตักอาหารให้กับโจวเหวยฉี “เพราะงั้น นายควรให้เวลาตอนนี้กับฉันให้มาก ๆ”

“ทำไมจู่ ๆ ถึงหย่ากันล่ะ” ลู่ชิงสีสับสนเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขายังมองไปที่เหลียงเยวือจื่อเมื่อเขาถามคำถามนั้น แต่ชายคนนั้นก็เงียบ การหย่าร้างเป็นปัญหาใหญ่และโดยส่วนใหญ่ เหตุผลมักจะเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้ “พี่คิดอะไรอยู่”

ลู่ชิงสีคิดว่าในช่วงที่ตัวเขาไม่ได้อยู่ที่เมืองจินโด เหลียงเยวือจื่อต้องเสียสติไปแล้ว ทำให้เขายอมหย่ากับหลัวเหลาหรุน

เห็นได้ชัดว่าชายคนนี้รักภรรยาของเขามากแค่ไหน มันไม่ง่ายเลยที่จะได้แต่งงานกับเธอ อย่างน้อยสำหรับลู่ชิงสี เขาจะไม่มีวันหย่าทันทีที่เขาแต่งงาน แม้กระทั่งตัวเขาจะตาย

ถ้าเขาต้องหย่า แล้วสิ่งที่เขาทำเพื่อให้ได้แต่งงานเล่า ความพยายามเหล่านั้นมันไร้ความหมายอย่างนั้นหรือ พวกมันไร้ประโยชน์หรืออย่างไร

__

ตอนที่ 980 เตรียมตัวไปต่างประเทศ

เหลียงเยวือจื่อไม่ตอบลู่ชิงสี เขาก้มศีรษะลงและดื่มไวน์แดงไปอึกใหญ่ หลัวเหลาหรุนแย่งแก้วไวน์ในมือเขาแล้วพูดว่า “คุณยังต้องขับรถกลับบริษัทอีกนะ ทำไมต้องดื่มด้วย”

น่าเสียดายที่เหลียงเยวือจื่อดูเหมือนจะไม่เห็นคุณค่าของความตั้งใจดีของเธอ

“ตอนที่แต่งงานกัน คุณไม่เคยเข้ามายุ่งเรื่องนี้ แต่พอหย่าแล้วกลับสนใจเรื่องนี้ด้วยเหรอ” เหลียงเยวือจื่อพ่นลมหายใจ “หลัวเหลาหรุน คุณเป็นมาสนใจว่าผมจะดื่มหรือไม่ดื่ม”

“ไม่ใช่ว่าเราคุยกันว่าหลังหย่าจะยังเป็นเพื่อนกันเหรอ” หลัวเหลาหรุนกล่าวขณะที่เธอคืนแก้วไวน์ให้กับเหลียงเยวือจื่อ “เราโตมาด้วยกัน หย่ากันแล้วก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นี่ ฉันคิดว่ามันจะยังเหมือนเดิมเสียอีก”

หลัวเหลาหรุนฝืนยิ้ม เธอดึงมือของเธอออก แล้วเก็บมันไว้ใตโต๊ะ โดยไม่มีใครรู้ว่ามือของเธอสั่นขนาดไหน

“ใช่ มันต้องเหมือนเดิมสิ” บรรยากาศเริ่มแปลกไป เฉินซวีเหยาจึงตัดสินใจพูดเปลี่ยนบรรยากาศ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเสมอ ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง นี่เธอคิดว่าหย่าและย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้วจะลืมพวกเราเหรอ ถ้าพวกเขาคนใดคนหนึ่งแต่งงาน เธอต้องกลับมาร่วมงานด้วย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เวลาไหนก็ตาม และถ้าอยู่นั่นเห็นอะไรดี ๆ ก็อย่าลืมคิดถึงพวกเขาล่ะ พวกเราน่ะชอบของขวัญจากต่างประเทศด้วยสิ อะไรก็ได้ ถ้ามาจากเธอ เราก็ชอบหมดนั่นแหละ”

“ใช่ ใช่ เร็ว ๆ นี้แหละฉันจะแต่งงานและมีลูก เธอต้องรีบกลับมาเลยนะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนเวลาไหนก็ตาม เธอต้องมาร่วมงานด้วยล่ะ” โจวเหวยฉีพูดอย่างมีความสุข “อย่าลืมซองแดงของเธอด้วย สำคัญมาก อ้อ แล้วก็ต้องให้ที่อยู่กับเบอร์ติดต่อของเธอกับเราด้วยนะ”

“พี่สี่ คุณยังต้องหาคนที่ใช่ก่อนที่จะแต่งงานไม่ใช่หรือ” เจียงเหยาคิดว่าโจวเหวยฉีและเฉินซวีเหยานั้นไม่มีเหตุผลสักเท่าไหร่ เธอจึงตีโจวเหวยฉี จากนั้นเธอก็หันไปหาหลัวเหลาหรุน และพูดว่า “เธอวางแผนจะไปที่ไหน แล้วบริษัทของครอบครัวล่ะ”

“อืม ฉันยังคงทำงานให้กับบริษัทของตระกูลหลัว ผู้บริหารของบริษัทตัดสินใจขยายตลอดไปต่างประเทศ และฉันจะรับผิดชอบในส่วนนั้น แต่ฉันยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะไปที่ไหน”

หลัวเหลาหรุนกล่าวว่า “อีกไม่กี่ปีข้างหน้า ฉันอาจจะยุ่งหลังจากที่ไปต่างประเทศแล้ว แต่ถ้าพวกคุณแต่งงานหรือมีลูก ฉันจะกลับมาอย่างแน่นอน”

หลัวเหลาหรุนและเจียงเหยายิ้มให้กัน “ฉันรู้จักพี่สามมาสองสามปีแล้ว แต่ฉันรู้จักเธอแค่ครึ่งปี ถึงอย่างนั้น เธอก็คือเพื่อนของฉัน เธอไม่จำเป็นต้องเรียกฉันว่าพี่สะใภ้หรอก เรียกฉันว่าเหลาหรุนก็ได้ ยังไงพวกเขาก็ยังคงเป็นเพื่อนกัน แล้วถ้าใครต้องการให้ครอบครัวของฉันหรือฉันช่วย ก็สามารถบอกได้เสมอนะ”

“อืม ไม่ว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหน เราก็ยังอยู่ข้างเธอนะ” โจวเหวยฉีพูดออกมา “เธอไปหาพี่รองได้ตลอด เขาไปอยู่ต่างประเทศหลายปีแล้ว ถ้ามีปัญหาอะไร เขาก็สามารถช่วยเหลือเธอได้ ไหน ๆ ก็ไปอยู่ที่นั่นคนเดียว ถ้ามีเขาดูแล พวกเราจะได้สบายใจมากขึ้น”