619 - ได้รับศิลปะสวรรค์โบราณอีกครั้ง

1929 -  ได้รับศิลปะสวรรค์โบราณอีกครั้ง

ไคชิไค!

แสงทรงกลมปรากฏขึ้นภายในโลงศพ มีร่างมนุษย์ สัตว์ร้าย นกอมตะทั้งหมดเคลื่อนไหว จากนั้นพวกมันมุ่งหน้าไปในทิศทางหนึ่งโดยออกจากโลงศพทองแดง

“สหายเต๋ารอข้าด้วย” อาจารย์ของเฉาอวี่เซิ่งตะโกนจากด้านหลัง

“พวกเจ้าจากไปก่อนส่วนข้าเหลือแต่วิญญาณที่พังพินาศวันนี้ข้าจะไปพร้อมกับพวกเจ้าทุกคน!”

ถ้าสือฮ่าวอยู่ที่นี่เขาจะสามารถจดจำบางคนได้ อย่างน้อยที่สุดก็รู้สึกว่าพวกเขาคุ้นเคย

เป็นเพราะในอดีตสือฮ่าวเคยเห็นพวกเขามาก่อน ร่างมากกว่าสิบร่างพุ่งตรงไปที่แดนรกร้างในขณะที่โลงศพทองแดงบินออกไป

ตอนนี้ร่างเหล่านั้นปรากฏขึ้นอีกครั้งโดยยังคงเป็นบุคคลเดิมซึ่งรวมอยู่ในนั้น ได้แก่ ราชันย์สวรรค์สีชาดผู้ยิ่งใหญ่ ราชันย์สวรรค์ฉิงหยูและคนอื่นๆ

ต้นกำเนิดทั้งหมดของพวกเขายิ่งใหญ่โดดเด่นและยอดเยี่ยมจากยุคที่ยิ่งใหญ่ในอดีต

ในตอนนั้นพวกเขาทุกคนบรรลุความเป็นอมตะ คนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เคยเป็นราชาอมตะของเก้าสวรรค์!

เห็นได้ชัดว่าหลังจากร่วงหล่นลงในชายแดนรกร้างพวกเขาก็กลับมาอีกครั้งผ่านโลงศพทองแดง ในขณะเดียวกันเวลานี้พวกเขาเริ่มเคลื่อนไหวและจะหายตัวไปตลอดกาล

“สหายเต๋ามุ่งหน้าไปพร้อมกันเถอะ” อาจารย์ของเฉาอวี่เซิ่งกล่าว

…

ภายในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าสือฮ่าวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาฝึกฝนตัวเองอยู่ตลอดเวลา

เขาต่อสู้อย่างเข้มข้นกับรูปปั้นหินจนบ้าคลั่งจากการเข่นฆ่าอาบเลือดในขณะที่เขาสามารถบรรลุญาณวิเศษที่รูปปั้นหินนั้นแสดงออกมา

ผลประโยชน์ที่เขาจะได้รับจากสถานที่แห่งนี้นั้นมากมายมหาศาลรากฐานเต๋าของเขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้นสะสมผลลัพธ์ของเต๋าโดยหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้พุ่งเข้าสู่สวรรค์

ในท้ายที่สุดสือฮ่าวก็มุ่งหน้าเข้าไปในคุกโดยหันหน้าเข้าหาฝ่ามือกรงเล็บและสิ่งอื่นๆที่ยื่นออกมาจากแท่นบูชาโบราณ เขาต่อสู้อย่างเข้มข้นเลือดพุ่งพล่านไปทุกหนทุกแห่ง

หลายวันต่อมาสือฮ่าวก็ถอนตัวออกไปด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะอันตรายเกินไป แต่สำหรับผลลัพธ์และความรู้แจ้งของเขาการบาดเจ็บเหล่านี้ก็คุ้มค่ากับราคาที่จ่ายไป

สือฮ่าวรู้สึกว่านี่เป็นการสร้างรากฐานที่ยิ่งใหญ่

หากใครไม่ได้รับความทรมานจากชีวิตและความตายประเภทนี้จะฝ่าจากอาณาจักรปลดปล่อยตนเองขึ้นสู่อาณาจักรของผู้สูงสุดของเต๋ามนุษย์ได้อย่างไร?

เราต้องเข้าใจว่าการจะเป็นสิ่งมีชีวิตระดับสูงสุดให้ได้นั้นจำเป็นต้องมีหนึ่งในการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ที่ไม่มีที่สิ้นสุด

จนกว่าพวกเขาจะสามารถครองโลกใต้สวรรค์และอยู่ยงคงกระพันไม่มีใครสามารถต่อต้านพวกเขาได้อีกต่อไป

อาณาจักรของผู้สูงสุดไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถเป็นกันได้อย่างง่ายๆ มันต้องผ่านชีวิตและความตายอันยากลำบากถึงจะมองเห็นเส้นทางนั้น!

สือฮ่าวออกจากอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าและรักษาตัวเองเป็นเวลาหลายวัน จากนั้นวิญญาณดั้งเดิมของเขาก็ฟื้นตัว เขารู้สึกได้ว่าสติสัมปชัญญะของเขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ และตอนนี้เขามั่นใจว่าไม่มีใครต้านทานก็ได้!

“ตามที่คาดไว้การจะสร้างรากฐานเต๋าที่ดีที่สุด ก็ต้องเผชิญหน้ากับการบีบคั้นกดดันจากภายนอก ยิ่งพลังกดดันมีมากเท่าไหร่ความแข็งแกร่งก็จะยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น!” สือฮ่าวกล่าว

เขากำลังเดินไปตามเส้นทางนั้นอย่างจงใจ เขาเพิ่งเริ่มทำตามขั้นตอน แต่ความสำเร็จของเขานั้นก็มีมากยิ่งกว่าตำนานโบราณที่เคยกล่าวไว้ซะอีก

เขาไม่ได้มุ่งหน้าไปที่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่าในทันที แต่เขาจะมุ่งหน้าไปยังดินแดนปิดผนึกนั้นเพื่อไปพบกับราชันของดินแดนปิดผนึกผู้เปรียบเสมือนอาจารย์ของเขา

ซากศพยังคงอยู่ที่นั่นทุกอย่างยังคงเยือกเย็น

ในระยะไกลเขาเห็นหัวกะโหลกสีขาวราวกับหิมะและซากปรักหักพังซึ่งเป็นของราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกคนนั้น ต่อให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งถึงขนาดนี้ก็ยังมีวันล้มลง

หลังจากนั้นไม่นานฉากก็เปลี่ยนไป ทะเลสาบดวงดาวปรากฏขึ้นมันสะอาดและบริสุทธิ์เหมือนไพลิน มีกระท่อมมุงจากริมทะเลสาบเช่นเดิม

"เจ้ามาแล้ว." ชายในชุดขาวที่มีผิวพรรณผุดผ่องราวกับหยกกำลังนั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ผู้อาวุโสข้าปรารถนาความสามารถระดับเทพที่เทียบได้กับญาณวิเศษอันล้ำค่าของคุนเผิงและอื่นๆ” สือฮ่าวขอร้อง

แม้ว่าราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกจะเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่าเขาจะไม่สอนวิธีการใดๆอีกแล้ว สือฮ่าวต้องเดินตามเส้นทางของตัวเองแต่เขาก็ยังอยากจะเรียนรู้วิธีการบางอย่าง

"เหตุผล?"

“ข้าไม่คิดจะสามารถพึ่งพาญาณวิเศษเหล่านั้นไปตลอดชีวิต แต่ข้าต้องการญาณวิเศษอันล้ำค่าเพื่อใช้ในการปกปิดตัวเอง” สือฮ่าวกล่าว

สือฮ่าวระบุถึงความยากลำบากและความต้องการในปัจจุบันของเขา

“ ข้ารู้สึกว่ามันไม่ค่อยถูกต้องนักอาณาจักรเซียนกำลังส่งนายพลสงครามออกมา โดยต้องการปิดผนึกสถานที่พิเศษบางแห่งในเก้าสวรรค์สิบพิภพ

ด้วยเหตุนี้ข้าจึงรู้สึกว่ายุคแห่งความมืดอันยิ่งใหญ่กำลังใกล้เข้ามา ข้าอยากจะไปดูรอบๆสถานที่แห่งนั้นเป็นครั้งสุดท้าย”

น่าเสียดายที่ทุกคนรู้ว่าฮวงพิการไปแล้ว หากเขาขึ้นไปและยังคงใช้ญาณวิเศษล้ำค่าแบบเดิมจากเมื่อก่อนเขาจะถูกจดจำได้ทันที

“โอ้? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่โลกภายนอกอย่างนั้นหรือ” ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกถาม

“สิ่งที่ข้ารู้ทั้งหมดมาจากนายพลสงครามจากอาณาจักรเซียน” สือฮ่าวบอกเขาทุกอย่าง

“ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆกำลังจะวุ่นวายจริงๆ ความมืดกำลังจะมาถึงแล้วอย่างนั้นหรือ?” ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกขมวดคิ้ว ในท้ายที่สุดเขาก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำขอของสือฮ่าวเขา

อย่างไรก็ตามก่อนหน้านั้นสือฮ่าวต้องถูกโยนเข้าไปในพระราชวังโบราณอีกครั้ง

คำสาปทำลายอมตะเปล่งประกายออกมา ความทุกข์ทรมานที่เคยถูกระงับปรากฏออกมาอีกครั้งและจู่โจมสือฮ่าวจนแทบจะเสียชีวิต

“ทั้งหมดนี้เป็นหลักฐานว่าเจ้าสามารถหยุดการกัดกร่อนของคำสาปสังหารอมตะและสร้างปาฏิหาริย์ได้แล้ว มิฉะนั้นทั้งหมดจะเป็นสิ่งไร้สาระ!” ราชันย์ดินแดนปิดผนึกกล่าวอย่างไม่แยแส

สามวันต่อมาสือฮ่าวเดินออกมาจากพระราชวังพร้อมกับร่างกายที่เกือบจะพังพินาศ อย่างไรก็ตามเขายังคงผ่านมันไปได้ในที่สุด

“เจ้าต้องการเรียนอะไร” ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกกล่าวด้วยรอยยิ้ม

สือฮ่าวคิดกับตัวเอง เขาได้รับวิชากระบี่หญ้าคาเช่นเดียวกับวิชาประจำตระกูลของหงส์เพลิงที่แท้จริง สิ่งนี้เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะครอบครองทั้งหมดภายใต้สวรรค์

อย่างไรก็ตามทุกคนในอาณาจักรที่สูงกว่าต่างคิดว่าเขาเป็นลิงปีศาจ ดังนั้นสือฮ่าวจึงรู้สึกว่าถ้าเขาไม่ต้องการเปิดเผยตัวเองมันเขาควรจะเรียนรู้ญาณวิเศษของเผ่าพันธุ์นี้

“เจ้าเลือกได้ดีจริงๆ บังเอิญข้ามีญาณวิเศษของเผ่าพันธ์นี้เช่นกัน!” ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกกล่าว

ตามสิ่งที่เขาพูดเผ่าพันธุ์นี้มีพลังมากเป็นพิเศษชื่อเสียงของพวกมันโด่งดังเป็นอย่างมากในอาณาจักรเซียน แม้ว่าพวกมันจะมีจำนวนน้อยแต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุ

สือฮ่าวได้ยินมาแล้วว่าวานรหกหูเคยเกือบจะพลิกคว่ำอาณาจักรเซียนมาก่อน ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่ผู้คนจะรู้สึกหวาดกลัวพวกมัน

“ญาณวิเศษขั้นสูงสุดที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดของตระกูลนี้เรียกว่าวิชาแปดเก้าสวรรค์” ราชันย์แห่งดินแดนปิดผนึกอธิบาย

จากนั้นเขากล่าวต่อว่า“ ในความเป็นจริงแล้วจูเหยียนและวานรหกหูทั้งคู่มาจากบรรพบุรุษเดียวกันพวกมันเป็นทายาทของวานรปีศาจแห่งความโกลาหล

พวกมันนอกเหนือจากจะมีวิชาแปลงร่างเจ็ดสิบสองอย่างแล้วยังมีวิชาแปดเก้าสวรรค์ซึ่งถือเป็นหนึ่งในวิชาล้ำเลิศของโลกนี้”

“ข้าอยากจะเรียน!” ดวงตาของสือฮ่าวเปล่งประกาย

สือฮ่าวรู้สึกว่าเขาเลือกที่จะกลับไปยังอาณาจักรที่ต่ำกว่านั้นไม่ใช่เรื่องผิด แต่เป็นโชควาสนาประเภทหนึ่ง!

ตอนนี้เขาเข้าได้เรียนญาณของหงส์เพลิงที่แท้จริงรวมทั้งวิชากระบี่หญ้าคาซึ่งเพียงครอบครองชนิดเดียวก็สามารถทำให้โลกตกตะลึงได้แล้ว?

นี่เป็นญาณวิเศษอันยิ่งใหญ่ที่แม้แต่ในโลกโบราณก็ยังถือว่าอยู่ในจุดสูงสุด

มาตอนนี้เขายังได้เรียนรู้ญาณวิเศษล้ำค่าของเผ่าพันธุ์วานรหกหู ซึ่งเป็นอีกหนึ่งในศิลปะสวรรค์อันล้ำค่ามาตั้งแต่ยุคโบราณ

อย่างไรก็ตามในฐานะผู้เชี่ยวชาญที่สามารถกระตุ้นความโกลาหลครั้งใหญ่ในอาณาจักรเซียน ความแข็งแกร่งของพวกมันจะไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน