เกิดใหม่เป็นทารกขั้นเทพ ตอนที่ 211

ตอนที่ 211

หลินซวนออกมาจากถ้ำใต้ดิน

ความสูงของเขาเพียงแค่ปลายน่องของคนทั่วไป และรูปลักษณ์ที่งดงามราวกับตุ๊กตาหยกสลัก ทว่าในบัดนี้ กลิ่นอายของเขาช่างน่าตื่นตะลึง ความมั่นใจของเขาเต็มเปี่ยม

หลังจากออกมาแล้ว เขาเพียงยืนอยู่กับที่ชั่วขณะ

แม้ว่าทะเลปราณของเขาจะยังมิได้มีขนาดใหญ่นัก แต่พื้นของมันก็ไม่ใช่น้อยเช่นกัน

ยิ่งกว่านั้น หากเขาขับลมปราณออกมาครอบคลุมร่างกาย ทั่วร่างของเขาเปล่งประกายเจิดจ้าราวกับดวงตะวัน

กระดูกและเส้นผมของเขาเองก็ปลดปล่อยแสงแห่งเซียนออกมาอย่างบางเบา

ในตอนนี้ร่างเนื้อของเขายังคงโปร่งแสงราวกับทำมาจากหยกเนื้อดี อักขระแห่งเต๋าในร่างที่เกิดจากกายเซียนแห่งเต๋าสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ผู้ที่ได้พบเห็นย่อมต้องตกหลุมรักและอยากโอบกอดเด็กน้อยผู้นี้

ทว่า เพียงหลินซวนขยับกายอย่างแผ่วเบา ปราณโลหิตในร่างของเขาก็หมุนวนราวกับมหาสมุทร ทำให้พื้นดินรอบด้านบังเกิดรอยแตก กระทั่งศิลาและภูผายังสั่นสะเทือน

ในยามที่เขายืนอย่างสงบ ช่างคล้ายกันเซียนตัวน้อย ดูเหนือความเป็นจริงและน่ารักน่าชัง

แต่เมื่อเขาเริ่มขยับอวัยวะต่างๆ กลับกลายเป็นดั่งเทพไร้เทียมทาน ทุกการเคลื่อนไหวส่งผลต่อสภาพแวดล้อมรอบด้าน ช่างดูสูงส่งและไร้ผู้ต่อต้าน

หลินซวนเริ่มก้าวเดิน ใช้เพียงกำลังกายมิได้มีทักษะใดหนุนเสริมก็ยังคงทิ้งภาพติดตาไว้เบื้องหลัง และฉีกกระชากมิติเบื้องหน้า ความเร็วที่เกิดขึ้นช่างน่าเหลือเชื่อยิ่ง

กล่าวได้ว่าเพียงก้าวเดียวร่างของเขาก็ไปปรากฏที่ระยะหลายลี้ถัดจากจุดเดิม

เขายังคงเดินต่อไปอีกหลายก้าวจนพุ่งทะลุผ่านภูเขาใหญ่ หลินซวนสามารถบดขยี้หินผาได้ด้วยมือเปล่าและแหวกภูเขาเพื่อเปิดทางให้ตนเองเดินผ่าน

ด้วยรูปลักษณ์ที่น่าเอ็นดูนั้น หากมิใช่เพราะว่าเขากระชากภูเขาจนแบ่งครึ่งด้วยมือเปล่าก่อนหน้า ย่อมไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าระดับการบ่มเพาะของเขาบัดนี้อยู่ในแดนหมุนวนทะเลปราณอย่างแน่นอน

ทันใดนั้นเอง เสียงคำรามของอสูรก็ดังขึ้นจากที่ไกลออกไป มันคือหมาป่าเงินตัวใหญ่ที่ถูกกระตุ้นโดยสัญชาตญาณ

หมาป่าตัวนั้นพุ่งออกมาโดยทันที ทั่วร่างของมันราวกับถูกหล่อหลอมมาจากเหล็กไหล เปล่งประกายสีเงิน ดูช่างน่าเกรงขามและเต็มไปด้วยความคุกคาม ทุกย่างก้าวของมันทำให้พื้นดินและก้อนหินแตกกระจาย

โฮกกกกก!

สีหน้าของหลินซวนสงบนิ่งและเฉยเมย เขาเมินเฉยต่ออสูรดุร้ายตนนั้นที่ราวกับว่าหลุดออกมาจากตำนานเก่าแก่และยินยอมให้มันพุ่งเข้าใส่ร่างของเขา

ตูม!

ภูเขาและสายน้ำสั่นสะท้าน และผืนแผ่นดินกำลังแยกออกจากกัน

ความทรงพลังในแรงกระโดดของหมาป่าเงินตัวยักษ์น่าหวั่นเกรงยิ่ง ราวกับว่ามันสามารถฉีกกระชากทุกสรรพสิ่งได้ มันคล้ายกำลังพุ่งปะทะเข้ากับภูเขาด้านหน้า และผืนโดยรอบก็ถูกโหมกระหน่ำด้วยพายุที่มันเป็นผู้สร้างขึ้น

ทว่าด้านหน้าของหมาป่าตนนั้น กลับเป็นทารกผู้หนึ่งที่มิได้ขยับไหวแม้แต่น้อย

ทะเลลมปราณที่ดูราวกับดินแดนแห่งเต๋าอมตะในร่างของหลินซวนเปล่งประกายแสงเจิดจ้าจนปกคลุมทั่วทั้งกาย

คล้ายว่าที่แห่งนี้เป็นดั่งแหล่งกำเนิดของแสงทั้งมวล หรือเป็นดาวฤกษ์สักดวงหนึ่งก็ไม่ปาน เมฆวิเศษมากมายกำลังปรากฏขึ้น ทำให้ร่างเล็กของหลินซวนดูราวกับเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เหนือโลกอันสามัญ

กระทั่งในยามที่เผชิญหน้ากับการโจมตีของอสูรประหลาดจากยุคบรรพกาลแม้แต่เส้นผมของหลินซวนก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย ร่างของเขาไม่เคลื่อนที่ เขาสามารถทนรับการโจมตีที่น่าหวั่นเกรงนั้นได้อย่างง่ายดาย

ไม่เพียงเท่านั้น ในทะเลปราณของเขาที่เป็นดั่งดินแดนแห่งเต๋าอมตะยังปลดปล่อยลำแสงออกมาห้อมล้อมหมาป่าตัวนั้นเอาไว้ จากนั้นร่างของมันก็เคลื่อนไหวช้าลง กระทั่งการหายใจยังทำได้อย่างยากลำบาก ในที่สุดพลังใดๆ ที่มันมีก็มิสามารถใช้ออกมาได้อีกต่อไป

กรรร!!

หมาป่าตนนั้นเริ่มคร่ำครวญออกมา มันกำลังร้องขอความเมตตา ด้วยรู้ว่าตนเองกำลังพบเจอกับตัวตนที่มิอาจต่อกรได้

นั่นเป็นเพราะก่อนหน้านี้เจ้าหมาป่าเคยเป็นดั่งผู้ปกครองขุนเขาในแถบนี้ ไม่มีอสูรตนใดสามารถรับมือมันได้ แต่บัดนี้ เมื่อมันเผชิญหน้ากับเด็กน้อย มันกลับไม่สามารถจะทำได้แม้กระทั่งเคลื่อนไหว มันจึงตระหนักได้ถึงความร้ายแรงที่กำลังเกิดขึ้น

จากนั้น หลินซวนก็กุมใบหน้าของมันและยกร่างหมาป่าขึ้น

“นายท่าน โปรดเมตตาด้วย!”

หมาป่าตนนี้มีทักษะในการพูดภาษามนุษย์ และมันกำลังอ้อนวอนขอความเมตตาด้วยความหวาดกลัวจับจิต

เด็กน้อยเบื้องหน้าของมันย่อมต้องเป็นตัวตนไร้เทียมทานที่มิอาจยั่วยุได้ เพราะฉะนั้นต่อให้มันเสียหน้าแล้วอย่างไร? การมีชีวิตอยู่ย่อมเป็นสิ่งที่ดีกว่าเสมอ

หลินซวนมิได้สนใจมันแม้แต่น้อย เขาขว้างมันไปข้างทางทำให้มันกลิ้งราวกับก้อนหินเล็กๆ

อสูรตนนั้นล่วงรู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายปล่อยโอกาสให้มันหนีไป และก่อนที่มันจะหลังหันวิ่งจากไป มันย่อขาหน้าลงคำนับเด็กน้อยผู้นั้นอยู่หลายครั้งด้วยความนบนอบ ก่อนจะวิ่งจากไปทันที

สถานที่แห่งนี้น่าหวาดเกรงเกินไป มันจำเป็นต้องรีบหาที่กักตัว ด้วยไม่มีผู้ใดรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ หากมันพบเจอกับตัวตนที่แข็งแกร่งเช่นนี้อีก มันจะมีชีวิตรอดหรือไม่?

หลินซวนยังคงสงบนิ่ง และเริ่มมุ่งไปด้านหน้าอีกครั้ง ทุกก้าวที่เขาเหยียบย่างข้ามผ่านระยะทางนับร้อยลี้

ทันใดนั้นเอง พฤกษาศักดิ์สิทธิ์สีทองอร่ามก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้าเส้นทางของเขา มันสูงหลายพันฉื่อและแลดูสง่างามยิ่งนัก อีกทั้งมันยังมีความสามารถในการขยับกิ่งก้านของตนเองอีกด้วย

กิ่งก้านของมันบิดม้วนราวกับเป็นอสรพิษร้าย ก่อนจะหวดฟาดเข้าใส่หลินซวน

ทว่าทารกน้อยกลับมิได้กระทำสิ่งใด เขาเพียงกระตุ้นทะเลปราณของตน

หมอกที่เปล่งประกายหลั่งไหลออกมาราวกับสายน้ำ กิ่งก้านเหล่านั้นที่กำลังเหวี่ยงเข้ามาพันหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ ไม่สามารถจะรุกคืบไปได้อีกแม้แต่น้อย

พฤกษาศักดิ์สิทธิ์ทองคำพลันนิ่งชะงัก

หรือว่าทารกเบื้องหน้าของมันจะเป็นเทพอสูรเยาว์วัยในตำนาน? เหตุใดความแข็งแกร่งจึงมากมายถึงเพียงนี้? มันรู้สึกราวกับว่าเด็กน้อยที่ปรากฏเบื้องหน้าทรงพลังอำนาจมากเสียยิ่งกว่าตัวมันที่เป็นต้นไม้ซึ่งอยู่มานานจนมิอาจนับเวลาได้เสียด้วยซ้ำ

“เจ้าต้องการสิ่งใด?” เป็นพฤกษาต้นนั้นเอ่ยถาม หากแต่มิได้รับคำตอบ

พริบตาถัดมา หลินซวนก้าวไปด้านหน้าก่อนจะกระชากพฤกษาทองคำต้นนั้นออกจากผืนปฐพี

จากนั้น เขาก็กระหน่ำฟาดมันลงกับพื้นดินราวกับเป็นไม้กลองก่อนจะเหวี่ยงลำต้นของมันให้ออกไปพ้นจากเส้นทาง

พฤกษาทองคำเก่าแก่ที่มีขนาดใหญ่ยักษ์ต้นนั้นกระแทกเข้ากับเทือกเขาซึ่งอยู่ไกลออกไปจนภูเขาบางส่วนถล่มลงมา และแผ่นดินแตกเป็นทางยาว

ต้นไม้ต้นนั้นรู้สึกราวกับว่ามันกำลังจะตาย อันที่จริงแล้ว บัดนี้มันก็กำลังแกล้งตายอยู่จริงๆ

มันนิ่งสนิทไม่เคลื่อนไหว รอจนหลินซวนจากไปแสนไกลแล้วจึงคลานขึ้นมาก่อนใช้รากพาตัวเองหนีไป

หลินซวนมิได้สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น เพียงมุ่งหน้ากลับมายังสนามรบที่จากไปก่อนหน้า ในดินแดนที่เต็มไปด้วยเหล่าแมลง

ทว่าบัดนี้ เหล่าแมลงส่วนใหญ่ที่มีมูลค่าสูงล้ำล้วนถูกจับไปเสียจนแทบหมดสิ้น หลงเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น... ยิ่งกว่านั้น พื้นที่แห่งนี้ยังเต็มไปด้วยฝูงหมาป่า สัญญาณแห่งการต่อสู้ปรากฏให้เห็นทุกหนแห่ง