ตอนที่แล้วตอนที่ 969+970 ความหวังสำหรับเมืองของเรา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 973+974 เสียใจ

ตอนที่ 971+972 หยิ่งผยอง


ตอนที่ 971 หยิ่งผยอง

ทหารสามารถควบคุมบุคลากรทางการแพทย์ทุกคนที่เข้าร่วมการรักษาฉุกเฉินของโจวเสี่ยวเฉิงได้ทันที รวมถึงผู้บริหารระดับสูงของโรงพยาบาลด้วย รถพยาบาลจากโรงพยาบาลอื่นมาถึงในอีกสิบนาทีเพื่อรับส่งผู้ป่วยที่เหลือไปยังโรงพยาบาลอื่น

เจียงเหยาอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีกประมาณครึ่งชั่วโมง แต่ไม่มีใครมาเก็บร่างของไช่เซียนหลงเลย เธอ พร้อมกับอาลู่และต้าเค่อ นั่งแท็กซี่กลับไปยังโรงแรม

เฉินซวีเหยาดำเนินการอย่างรวดเร็วเช่นกัน ข่าวที่เกิดขึ้นกับตระกูลไช่ได้เผยแพร่ทางวิทยุและโทรศัพท์ทั่วทั้งเมือง นักข่าวบางคนถึงกับเข้ามาสัมภาษณ์ผู้ป่วยที่ย้ายออกจากโรงพยาบาล พวกเขาถามเกี่ยวกับการเสียชีวิตของโจวเสี่ยวเฉิง และสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องผ่าตัดของวันนั้น

ผู้สื่อข่าวได้ข้อมูลมาว่าครอบครัวของผู้ตายตั้งคำถามเกี่ยวกับโรงพยาบาล แต่หมอตอบไม่ได้เสียด้วยซ้ำว่ากรุ๊ปเลือดของผู้เสียชีวิตคืออะไรและบอกไม่ได้แม้ว่ารายการยาที่ได้ใช้รักษาผู้ตาย จากนั้นทางโรงพยาบาลได้เรียกตำรวจเข้ามาช่วยพวกเขา ไม่นานหลังจากนั้นไช่เซียนหลงได้นำกลุ่มคนมากกว่าร้อยคน เข้ามาจับกุมครอบครัวของผู้ตายและพาพวกเขาไป

ข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นถูกถ่ายทอดไปยังทุกครัวเรือนและจากปากต่อปาก ถึงเพื่อนบ้านและเพื่อนฝูง ดังนั้นเกือบทุกคนในเมืองหยวนจึงทราบข่าวนี้ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งวัน

หลังจากที่เจียงเหยากลับมาที่โรงแรม เธอยังคงให้ความสนใจเกี่ยวกับความคืบหน้าของเรื่องนี้ ไช่เซียงหลงเสียชีวิตแล้ว ไม่นานหลังจากที่เธอออกจากโรงพยาบาล ผู้อำนวยการโรงพยาบาลคิดอยากจะเดินตามรอยไช่เซียนหลง เขาพ่นเรื่องไร้สาระบางอย่างเกี่ยวกับวิญญาณ ทว่าเขาโชคดีกว่าไช่เซียนหลงเพราะมีทหารอยู่กับเขา ทำให้เขาไม่มีโอกาสกระโดดไปสู่ความตาย

หลังจากที่ลู่ชิงสีออกจากโรงพยาบาล เขาและคนของเขายังคงทำงานต่อไปอีกเป็นเวลานาน พวกเขากลับไปที่ศูนย์บัญชีการชั่วคราวที่สถานีตำรวจหลังจากที่ฟ้ามืดแล้ว

“ผู้หญิงคนนั้นออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วหรือยัง” ลู่ชิงสีถามโจวจุนหมินที่อยู่ข้างใน ขณะที่เขาผลักประตูให้เปิดออก “นานมากแล้วนะ เราน่าจะสอบปากคำเธอได้แล้ว ยิ่งเรารอนานเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งเสียเปรียบมากขึ้นเท่านั้น”

“พวกเขาเพิ่งจะผ่าตัดเสร็จครับ และเธอเพิ่งมาถึงสถานีตำรวจ เราได้กักตัวเธอไว้แล้ว ผมล่ะอยากรู้ว่าทำไมเราต้องผ่าตัดเอากระสุนนั่นออกให้เธอด้วย เรายิงเธอเพื่อปกป้องคน เปลืองแรงทรัพยากรทางการแพทย์เสียเปล่า ๆ” โจวจุนหมินเม้มริมฝีปากของเขา “ตอนนี้เธอฟื้นแล้ว หยิ่งยโสซะเหลือเกิน ยังเรียกร้องขอพบทนายของเธออีกด้วยครับ”

“นำทางที” ลู่ชิงสีถอดหน้ากาก ปรับแต่งเสื้อโค้ต ถอดเสื้อทหารออก แล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ

อากาศข้างนอกหนาวมากจนเขาเห็นลมหายใจของเขาลอยเป็นควันขโมงทุกครั้งที่เขาพูด ทว่าเขายุ่งเสียจนไม่มีเวลาได้พักเวลาเพียงนาทีเดียว

ลมหนาวพัดมาปะทะใบหน้าของเขา ราวกับมีน้ำแข็ง

สถานที่กักกันชั่วคราวในสถานีตำรวจอยู่ในสภาพที่ไม่ค่อยดีนัก คุณผู้หญิงไช่เพิ่งเข้ารับการผ่าตัดแขนและถูกพันผ้าพันแผล เธอไม่ได้ดูหยิ่งเหมือนที่เธอบังคับเข้าไปในห้องพักของเจียงเหยาเมื่อตอนกลางวันอีกต่อไป

ลู่ชิงสีเป็นผู้รับผิดชอบการจับกุม แต่เขาไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมสอบสวน – ซึ่งเป็นหน่วยที่มักจะถูกจัดการโดยเจ้าหน้าที่จากแผนกเฉพาะทาง อย่างไรก็ตาม ลู่ชิงสีได้สั่งให้พวกเขาเริ่มต้นเมื่อเขาอยู่ที่นั่นเท่านั้น ดังนั้นพวกเขาจึงรอเขาอยู่ที่นั่น

“ร้อยเอกลู่” เจ้าหน้าที่ตำรวจประจำการทักทายเขา “สารวัตรเหลียวและเจ้าหน้าที่เฉินกำลังจะมาที่นี่เร็ว ๆ นี้ครับ”

“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนัก” ลู่ชิงสีตบไหล่เจ้าหน้าที่ตำรวจก่อนที่เขาจะลากเก้าอี้แล้วนั่งข้าง ๆ เพื่อรอ

__

ตอนที่ 972 ใครมอบความกล้าให้

สารวัตรเหลียวและเจ้าหน้าที่เฉินก็มาจากเมืองจินโดเช่นกัน และพวกเขามีหน้าที่สอบปากคำคุณผู้หญิงไช่ พวกเขารีบมาที่ศูนย์บัญชาการชั่วคราวอย่างรวดเร็ว เมื่อรู้ว่าลู่ชิงสีกลับมาแล้ว

พวกเขาไม่ได้ย้ายคุณผู้หญิงไช่ไปห้องพิเศษเพื่อสอบปากคำ แต่พวกเขาวางโต๊ะและเก้าอี้สองตัวไว้ที่นอกห้องที่เธอถูกกักขัง ภายในห้องมีประตูเหล็กให้มองลอดผ่านราวเหล็ก เพื่อมองเห็นภายในและภายนอกห้อง

ลู่ชิงสีนั่งข้างสารวัตรเหลียวและเจ้าหน้าที่เฉิน เหมือนนาฬิกาที่นิ่ง เขาคอยดูอยู่ที่นั่น ส่วนโจวจุนหมินจะพึมพำออกมาเป็นครั้งคราว

“ไช่ม่านเหวิน คุณใช้บริษัทไช่เพื่อฟอกเงิน ติดสินบน และปกปิดการล่วงละเมิดของไช่เซียนหลงต่อเด็กสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะหลายคน คุณยังข่มขู่ครอบครัวของเหยื่อหลังเหตุการณ์พวกนั้นอีกด้วย ในหมู่พวกเธอ คดีฆาตกรรมของโจวเสี่ยวเฉิงนั้นเลวร้ายที่สุด” สารวัตรเหลียวพลิกดูเอกสารในมือของเขา “กรณีของโจวเสี่ยวเฉิง เหยื่อถูกข่มขืนโดยไช่เซียนหลงและเพื่อนของเขาอีกกลุ่มหนึ่ง ทำให้หลังจากนั้นเหยื่อกลายเป็นวิกลจริต จากนั้นคุณให้ตำรวจปิดบังและใช้ความรุนแรงเพื่อข่มขู่ครอบครัวโจวให้ถอนฟ้อง คุณใช้ข้ออ้างที่ว่าโจวเสี่ยวกวนทำร้ายบอดี้การ์ดของลูกชายคุณ เพื่อกักขังเขาอย่างผิดกฎหมาย คุณปล่อยให้บอดี้การ์ดของไช่เซียนหลงสะกดรอยตามและสอดแนมผู้อื่น และยังทำร้ายทนายเจียงและโจวเสี่ยวกวนจนได้รับบาดเจ็บอีกด้วย”

สารวัตรเหลียวตระหนักว่าการแสดงออกของคุณผู้หญิงไช่ไม่เปลี่ยนแปลงเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น เขารู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการกับเธอ แม้ว่าลูกชายของเธอเพิ่งจะเสียชีวิตไป

ไม่น่าแปลกใจเลยที่นักธุรกิจหญิงคนนี้จะสามารถควบคุมเมืองหยวนทั้งเมืองมาได้เป็นเวลาหลายสิบปี ผู้หญิงเช่นนี้จะพูดอะไรและทำอย่างไร เมื่อมีคนตะโกนใส่เธอ

“ตระกูลไช่ได้ลักพาตัวและกักขังเหยื่อและสมาชิกในครอบครัวอย่างผิดกฎหมาย และยังบังคับให้เหยื่อกระโดดลงจากตึก เมื่อเหยื่อถูกส่งตัวไปรักษาฉุกเฉินที่โรงพยาบาล ยังติดสินบนโรงพยาบาลและเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ไม่ให้ช่วยชีวิตเธอ และปล่อยให้เหยื่อตาย ทุกรายละเอียดของคดีนี้ช่างน่าสะเทือนขวัญนัก”

ตระกูลไช่ได้เปลี่ยนเมืองหยวนให้เป็นอาณาจักรของพวกเขา และคนทั่วไปได้สูญเสียสิทธิ์ที่พวกเขาจะได้รับไปก่อนหน้านี้

“ฉันต้องการพบทนายของฉันค่ะ” คุณผู้หญิงไช่ยืดหลังให้ตรงขณะที่นั่งบนเก้าอี้ เธอพูดเพียงคำไม่กี่คำเท่านั้น เธอไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า แม้ว่าเธอจะไม่ได้ทำตัวหยิ่งผยองอย่างเมื่อก่อน แต่เธอก็ยังคงความเย่อหยิ่งของเธอไว้

“อยู่ที่นี่แล้ว คิดว่าทนายความของคุณจะทำหน้าที่ได้อย่างอิสระอีกหรือ” ลู่ชิงสีหัวเราะเยาะ

ในเวลานั้น ใครก็ตามที่ติดต่อกับคุณผู้หญิงไช่ต่างก็ถูกรวบตัวเข้าไปในการสอบสวนทั้งสิ้น จากนั้นพวกเขาก็ถูกสอบปากคำทีละคน

คุณผู้หญิงไช่เงยหน้าขึ้นช้า ๆ มองดูผู้คนที่อยู่นอกประตูเหล็ก ในที่สุดเธอก็จ้องมองไปที่ลู่ชิงสี “คุณชายลู่ที่สาม?”

แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยพบกันมาก่อน ลู่ชิงสีก็ไม่แปลกใจที่คุณผู้หญิงไช่จำเขาได้ เขาเดาว่าเธอรู้เรื่องพี่น้องของเขาเสียด้วยซ้ำ

“อย่าพูดถึงเรื่องอื่น การที่คุณถือปืนอย่างผิดกฎหมายนั้นคือความจริง และยังมีความจริงที่ว่าคุณลักพาตัวภรรยาของผม ผมเป็นทหาร ภรรยาของผมก็คือญาติของทหาร คิดจะก่ออาชญากรรมอะไรหรืออย่างไร ถึงกล้าลักพาตัวญาติของทหาร” นิ้วของลู่ชิงสีเคาะลงที่โต๊ะอย่างแรง “คุณพาเธอออกจากโรงแรมไปยังโรงพยาบาลและยังชี้ปืนไปที่เธอ คุณผู้หญิงไช่ ใครกล้าให้คุณเรียกภรรยาของผมว่าคุณผู้หญิงลู่ ในขณะที่คุณทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ”

ห้องกักขังสว่างไสวขึ้นชั่วขณะ แต่ความสว่างที่ฉายออกมานั้นทำให้ทุกคนรู้สึกแหนบหนาว

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด