ตอนที่ 969+970 ความหวังสำหรับเมืองของเรา

ตอนที่ 969 ความหวังสำหรับเมืองของเรา

เขาอยู่บนชั้นหก

โจวเสี่ยวเฉิงฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดตึก แล้วเธอก็ถูกทิ้งให้ตายที่โรงพยาบาล

ไช่เซียนหลงบังเอิญพลัดตกลงมาจากตึกเพราะอาการบ้าคลั่งของเขา ไม่มีใครสามารถคาดถึงความตายของเขาได้

ต่อให้ตายก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ

เธอแค่ยุ่งกับสติของเขาเท่านั้น เธอไม่ได้ฆ่าเขา แม้ว่าเขาจะตกจากตึกก็ตาม นั่นก็เพราะว่าเขาปีนหน้าต่างด้วยความตั้งใจของเขาเอง เธอไม่ได้ผลักเขาออกไป ดังนั้นการตายของไช่เซียนหลง เธอจึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง

ในเมื่อเป็นแบบนี้ เธอก็ไม่ได้รู้สึกเกลียดกฎที่เข้มงวดของระบบมากนัก

คุณผู้หญิงไช่วิ่งไปข้างหน้า ขณะที่เจียงเหยาเดินตามหลังเธออย่างสบาย ๆ เมื่อเธอมาถึงที่เกิดเหตุ เธอเห็นคุณผู้หญิงไช่หมอบอยู่หน้าศพที่เปื้อนเลือด ขณะที่เธอร้องไห้อย่างควบคุมอาการไม่ได้ เธอยังคงเรียกหาหมอเพื่อให้ช่วยเหลือลูกชายของเธอต่อไป

ไช่เซียนหลงปีนออกไปนอกหน้าต่าง แต่เขาไม่สามารถจับยึดอะไรไว้ได้ และเขาก็ตกลงมา ศีรษะกระแทกพื้น แล้วจะให้เจียงเหยาช่วยคนที่ตกศีรษะกระแทกพื้นจากที่สูงได้อย่างไร

ไช่เซียนหลงมีลมหายใจที่แผ่วเบา เมื่อเจียงเหยามาถึง ร่างกายของเขากระตุก ขณะที่เลือดยังคงไหลอยู่ใต้ตัวเขา

เขาไม่ได้ตายในทันที เขาต้องนอนอยู่ที่นั่นด้วยความเจ็บปวดในขณะที่รอความตาย ภายใต้สายตาที่เย็นชาของทุกคน

ดูคล้ายว่าโลกนี้จะมีการแก้แค้นอยู่จริง

ไช่เซียนหลงเสียชีวิตในลักษณะเดียวกับที่โจวเสี่ยวเฉิงเสียชีวิต

เขารู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกับที่โจวเสี่ยวเฉิงต้องทนทุกข์ทรมานก่อนที่เธอจะตาย

“เจียงเหยา ได้โปรดช่วยเขาด้วย ช่วยเขา หมอคนอื่นทำไม่ได้ แต่ฉันรู้ว่าคุณต้องมีวิธีช่วยเขา” คุณผู้หญิงไช่ยืนขึ้นและจับมือกับเจียงเหยาทั้งที่มือของเธอปกคลุมไปด้วยเลือดของไช่เซียนหลง

เจียงเหยาหลบการสัมผัสของเธอและพูดอย่างไม่แยแสว่า “คุณผู้หญิงไช่ อย่าแตะต้องตัวฉันด้วยมือที่เปื้อนเลือดและสกปรกของคุณ ฉันรู้สึกรังเกียจ”

“ช่วยเขา ฉันสั่งให้แกช่วยเขา” ราวกับว่าคุณผู้หญิงไช่เสียสติ เธอหยิบปืนพกออกมาจากกระเป๋าถือและชี้ไปที่เจียงเหยา

“โอ้ คุณผู้หญิงไช่ ถือปืน ฉันกลัวนะคะ” เจียงเหยาตะโกนสุดเสียง

“คุณผู้หญิงไช่ครับ” ผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ตกใจ เขาเอื้อมมือไปดึงคุณผู้หญิงไช่ทันที เขารู้ว่าคุณผู้หญิงไช่หมดความอดทนเพราะลูกชายของเธอตกลงมาจากตึก ทว่าที่นี่มีคนมากมายเกินไป และเธอก็ถือปืนอย่างเปิดเผย ผู้คนจะเล่าขานเรื่องของเธอไปทั่วเมืองอย่างแน่นอน

เรื่องนี้มันสายเกินไปแล้ว ไม่มีใครสามารถช่วยคุณชายไช่ได้ แม้ว่าพระเจ้าจะปรากฏตัว นับประสบอะไรกับเด็กสาวอย่างเจียงเหยา แม้ว่าเธอจะอ้างว่าเธอเป็นลูกศิษย์ของเทวแพทย์ แต่พวกเขาได้ตรวจสอบอาการของคนไข้ก่อนหน้านี้แล้ว

“คิดว่าฉันไม่กล้าเหนี่ยวไกหรือไง เจียงเหยา” คุณผู้หญิงไช่ขู่คำราม “เรียกอาจารย์ของเธอมาเดี๋ยวนี้ พาเขามาที่นี่เดี๋ยวนี้ เร็วสิ”

“คุณผู้หญิงไช่ ต่อให้-” แม้ว่าพวกเขาจะสามารถพาเทวแพทย์มาที่นี่ได้ แต่มันก็สายไปแล้ว ก่อนที่ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจะพูดจบประโยค พวกเขาได้ยินเสียงใบพัดจากท้องฟ้า ทุกคนต่างหันไปทางเสียงอันดังนั้น และพวกเขาก็เห็นเฮลิคอปเตอร์จำนวนมากมุ่งตรงมาที่พวกเขา

ในเวลาไม่ถึงสิบวินาที เฮลิคอปเตอร์สิบลำบินอยู่เหนือพื้นดินในพื้นที่โล่งหน้าโรงพยาบาล ประตูห้องโดยสารเปิดออก และเชือกก็ถูกเหวี่ยงออกไปจากตรงนั้น เงาร่างสีเขียวถืออาวุธครบมือเคลื่อนตัวลงมาทางเชือก และแต่ละคนก็ร่อนลงบนพื้นอย่างมั่นคงก่อนที่จะพุ่งเข้าหาฝูงชน

คนแรกที่ไปถึงที่เกิดเหตุเห็นผู้หญิงชี้ปืนไปที่ผู้หญิงอีกคน พวกเขายิงกระสุนที่ไหล่ของผู้หญิงที่มีอาวุธ ผู้หญิงคนนั้นปล่อยปืนพก และมันตกลงบนพื้นทันที จากนั้นมือปืนก็สั่งให้เพื่อนที่มาใหม่ล้อมรอบฝูงชน

“นั่นพวกเขาคือทหาร” มีคนจากฝูงชนตะโกน “ดูสิ ทหารยิงคุณผู้หญิงไช่ล่ะ พวกเขาไม่ใช่ตำรวจของเมืองหยวน มีความหวังสำหรับเมืองหยวนของเราแล้วใช่ไหม”

__

ตอนที่ 970 โอกาสที่สนุกสนาน

เจียงเหยายืนขึ้นขณะที่เธอมองไปที่กลุ่มคน มีคนมากกว่าร้อยคน เธอใช้เวลาเพียงแวบเดียวในการระบุชายที่มีรูปร่างโดดเด่น

เขามีปืนและสวมหน้ากาก เขายืนอยู่ด้านหลังในรองเท้าบู๊ตทหารของเขาและเขาก็ออกคำสั่งด้วยท่าทางง่าย ๆ

เขาไม่ได้มองเธอ แต่เธอรู้ว่าเขาต้องเห็นเธอแล้ว

นั่นคือผู้ชายของเธอ – ลู่ชิงสี!

เมื่อคุณผู้หญิงไช่ชี้ปืนไปที่เธอ เขาก็ลงมาจากฟ้าแล้วยิงอาวุธของเธอลง ราวกับเวทมนตร์

ชายคนนั้นได้สาบานว่าเขาจะปกป้องเธอ และเขาก็ทำอย่างที่พูดจริง ๆ

เขาดูเหมือนปาฏิหาริย์ เขาให้ความมั่นคงและความหวังอันยิ่งใหญ่แก่เธอ

เขาเป็นของเธอ

เจียงเหยามองไปยังชายคนนั้น เขายุ่งมากจนเขาไม่สามารถแม้แต่จะละสายตาจากเธอได้ หัวใจของเธออยู่ในความสับสนวุ่นวาย เธอรู้สึกราวกับว่าเธออยากจะร้องไห้

“รายงานครับท่าน เราควบคุมสมาชิกทั้งหมดของตระกูลไช่ไว้เรียบร้อยแล้วครับ”

“พาพวกเขาไป ทีมที่หนึ่งเฝ้าหมอของโรงพยาบาล ทีมที่สองและทีมที่สามช่วยเคลื่อนย้ายผู้ป่วยที่เหลือส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลอื่น” เสียงของเขาต่ำ แต่ทว่าลึกและทรงพลัง

“เยี่ยมมาก เยี่ยมเลย ทรราชของเมืองหยวนถูกจับเสียที เยี่ยมมาก” ฝูงชนปรบมือและโห่ร้องพร้อมกัน “ดวงอาทิตย์ดวงใหม่กำลังจะขึ้นที่เมืองหยวนแล้ว รุ่งอรุณใหม่กำลังจะมาถึงแล้ว”

ลู่ชิงสีได้นำทหารฝีมือดีทั้งหมดมากับเขา และพวกเขาก็ปฏิบัติหน้าที่ตามคำสั่งของเขา

ตระกูลไช่ รวมทั้งคุณผู้หญิงไช่ ถูกพาตัวไป ขณะที่ไช่เซียนหลงเสียชีวิตโดยไม่มีใครสังเกตเห็น และร่างกายของเขายังคงอยู่บนพื้นราวกับชิ้นเนื้อเน่า

เลือดไหลซึมออกจากร่างของเขาจนกลายเป็นแอ่งเล็ก ๆ จากอาการบาดเจ็บของคุณผู้หญิงไช่ทำให้เลือดของแม่และลูกชายไหลมาหลอมรวมกัน

ความรักของแม่และลูกอะไรช่างไร้สาระขนาดนั้น

ดูเหมือนว่าความชั่วจะอยู่กับความชั่วเสมอ

ไช่เซียนหลงตายแล้ว แต่ไม่มีใครเก็บศพของเขา หรืออีกนัยหนึ่งจะบอกว่าเขาสมควรได้รับมันแล้ว

ลู่ชิงสีถอดหน้ากากออกและจ้องไปที่หญิงสาวร่างเล็กที่ยืนห่างออกไปไม่กี่เมตร ดวงตาของเธอแดงก่ำขณะที่จ้องมาที่เขา เปลือกตาของเขากระตุกขณะที่เขาคิด บัดซบ ภรรยาของเขาร้องไห้หรือ

เขาควรจะปลอบโยนเธออย่างไรดี

เขาเดินไปหาเธออย่างเร่งรีบและเอื้อมมือออกไปดึงเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาพูดเบา ๆ ว่า “ภรรยาที่รักอย่าร้องไห้ ผมอยู่นี่แล้ว”

“คุณดูเท่มากตอนที่ลงจากเฮลิคอปเตอร์” เจียงเหยาโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและสูดน้ำมูก จากนั้นเธอก็พูดว่า “ฉันไม่ได้ร้องไห้เสียหน่อย ฉันรู้สึกดีใจที่เห็นคุณปรากฏตัวในตอนนี้ เห็นไหมว่ามีคนเกลียดตระกูลไช่กี่คนในเมืองหยวน ทุกคนต่างดีใจที่พวกเขามาถึงจุดนี้ ราวกับว่าคุณเป็นความหวังของพวกเขา”

อาจพูดได้ว่าการยิงของลู่ชิงสีได้ปูทางไปสู่รุ่งอรุณใหม่ของเมืองหยวน

“ที่เหลือก็ฝากไว้กับผมเถอะ” ลู่ชิงสีตบศีรษะของเจียงเหยา “อาลู่กับต้าเค่อกำลังรอคุณอยู่ที่ข้างหน้า กลับไปที่รอผมที่โรงแรม ผมจะอยู่ที่นี่จัดการส่วนที่เหลือ แต่คืนนี้ผมอาจจะยังไม่ได้กลับไปที่โรงแรม อย่าไปไหนนะ แค่รอรับโทรศัพท์จากผมอยู่ที่นั่น”

เจียงเหยาตอบกลับด้วยเสียงคร่ำครวญอยู่ในลำคอ จากนั้น เธอก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมองดูด้านหลังของลู่ชิงสี

อาลู่และต้าเค่ออยู่ที่นั่นเพื่อตามหาเจียงเหยา พวกเขาเหลือบมองดูศพบนพื้นและเย้ยหยัน “หายากที่ผู้คนจะมีความสุขเมื่อมีคนเพิ่งเสียชีวิต”

“หวังว่าโจวเสี่ยวเฉิงจะได้พักผ่อนอย่างสงบสุข ถ้าเธอได้รู้ว่าเขาเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจขนาดไหน” ต้าเค่อถอนหายใจ “น่าเสียดายจริง ๆ ไช่เซียนหลงทำความชั่วมาเสียทุกอย่าง ไม่มีใครสนใจเลยหรือว่าเขาจะตายหรือไม่ตาย แต่โจวเสียวเฉิง สาวน้อยคนนั้น-”