616 - รับราชโองการ 

1926 - รับราชโองการ

เมื่อสือฮ่าวมองลงไปอีกครั้งใบหน้าของนายพลสงครามซีดเซียวดวงตาเหมือนใบมีดที่อัดแน่นไปด้วยความเกลียดชังต่อเขาอย่างถึงที่สุด

“เหตุไฉนเจ้าจึงน้ำลายฟูมปากมากมายถึงขนาดนี้? เจ้ารู้สึกเจ็บปวดหรือเพราะว่าเจ้าทนไม่ได้ต่อกลิ่นเท้าของข้า” สือฮ่าวก้มศีรษะลง ใบหน้าของเขาส่องประกายด้วยความสุข

แต่เดิมนายพลสงครามนั้นอ่อนแอและไร้เรี่ยวแรง แต่เมื่อเขาได้ยินเช่นนี้เขาก็โกรธจนอกแทบแตก เขาพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง เขาโกรธมากเกินกว่าที่เขาจะทนได้

“เจ้ามังกรโง่เป็นเพราะว่าข้าเผลอไปเหยียบอึมังกรของเจ้าหรือเปล่าและนั่นคือสาเหตุที่นายพลสงครามคนนี้อารมณ์เสียจนทนไม่ได้?” สือฮ่าวหันกลับไปมองศิษย์ของเขา

มังกรแดงโกรธอย่างรุนแรง อาจารย์ราคาถูกคนนี้ไร้ยางอายเกินไปจริงๆ เขาพูดเหมือนกับเก๋อกู่เป็นคนที่ชอบถ่ายเรี่ยราดอะไรอย่างนั้น!

“ท่านอาจารย์ท่านแทบจะอาศัยอยู่ในหนองน้ำที่เปื้อนเลือดตลอดเวลา อาจบางทีเป็นเพราะว่าซากศพเหล่านั้นทำให้เท้าของท่านเหม็นก็ได้…” เก๋อกู่กัดฟันรับลูก

ก่อนที่เขาจะพูดจบนายพลสงครามก็อาเจียนออกมา การที่ใบหน้าของเขาถูกเหยียบย่ำเป็นเรื่องหนึ่งแล้วเรื่องไร้สาระที่คนพวกนี้พูดถึงคืออะไร?

"เจ้าเป็นอะไรเจ้าไม่พอใจตรงไหนก็บอกข้าข้าจะได้ปรับปรุงตัว?" สือฮ่าวเริ่มไม่มีความสุขเขาจึงเตะนายพลสงครามไปอีกสองสามครั้ง

จากนั้นเขาก็หันกลับมาสั่งมังกรแดงว่า

“มังกรโง่เจ้าอ่านราชโองการส่งมอบเจตจำนงของอาจารย์เจ้าให้กับสามัญชนคนนี้”

มังกรแดงหงุดหงิดจริงๆ อาจารย์จอมขี้โกงคนนี้เก่งเกินไปในการวางท่าเขาจะออกราชโองการเพื่ออวดโอ่กับฝ่ายตรงข้ามจริงๆหรือ?

สำหรับนายพลสงครามเขาเริ่มมึนงงไปหมดแล้ว เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังเข้าใจผิด แท้ที่จริงแล้วเขามาที่นี่เพื่อรับราชโองการจากฝ่ายตรงข้ามมากกว่า

“บังอาจเจ้าต่างหากที่ต้องเป็นคนคุกเข่าเพื่อรับราชโองการ” นายพลสงครามคำรามออกมา

“ไม่มีอะไรผิดพลาดนี่คือโราชองการของข้าเจ้าต้องคุกเข่ารับ” สือฮ่าวมองเขาด้วยท่าทางเฉยเมย

"อะไร?!"

เมื่อนายพลสงครามได้ยินเรื่องนี้เขารู้สึกมึนงงเป็นครั้งแรกและจากนั้นเขาก็รู้สึกอับอายและโกรธเกรี้ยวอย่างสมบูรณ์

เกิดอะไรขึ้น? เขามาเพื่ออ่านราชโองการแต่สุดท้ายได้สร้างความโกรธเกรี้ยวให้กับสิ่งมีชีวิตจากอาณาจักรด้านล่าง จนเขาต้องพบกับความเจ็บปวดและยังต้องคุกเข่ารับราชโองการอีกด้วย

นายพลสงครามขบฟัน ฝ่ายตรงข้ามกำลังล้อเลียนเขาอย่างสมบูรณ์

“ข้าโกรธแทบตายแล้ว!” เขาคำรามออกมาด้วยความโกรธ

“เร็วเข้ารับคุกเข่ารับราชโองการ! มังกรโง่เริ่ม!” สือฮ่าวกระตุ้น

ใบหน้าของนายพลสงครามกลายเป็นสีเขียวอย่างสมบูรณ์ ไม่มีวันใดที่เลวร้ายไปกว่าวันนี้มันดำมืดและหม่นหมองที่สุดในชีวิตของเขา เขารู้สึกเหมือนท้องฟ้าในวันนี้มืดครึ้มจนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้!

“ขอแสดงความเคารพต่อสวรรค์ที่เป็นคนกำหนดโชคชะตาให้แก่จักรพรรดิวานร…” มังกรน้อยเริ่มอ่านราชโองการ

ในท้ายที่สุดเขาก็ถูกสือฮ่าวเคาะหัวอีกครั้งเพราะสือฮ่าวคิดว่าราชโองการนี้ไม่ได้ถูกเขียนขึ้นอย่างโดดเด่นเพียงพออีกทั้งถ้อยคำก็นุ่มนวลมากเกินไป อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุดสือฮ่าวก็ยังคงให้มันอ่านจนจบ

นายพลสงครามไม่เคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนว่าความเชื่อของเขาพังทลายไปหมด

เขาถูกบังคับให้ต้องรับราชโองการนี้แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการก็ตาม ในที่สุดสือฮ่าวก็เหยียบศีรษะของเขาในขณะที่บังคับให้เขาฟัง

“ตอนนี้เจ้าจำทุกอย่างได้ชัดเจนแล้วหรือยัง? กลับไปบอกเจ้านายของเจ้าที่อาณาจักรเซียนว่าอย่ามาตอแยข้าอีก ไม่เช่นนั้นข้าจะตามไปถลกหนังพวกเจ้าถึงที่!” สือฮ่าวกล่าว

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครเป็นคนออกราชโองการนี้!” นายพลสงครามตกใจ

“ เจ้าก็แค่แอบอ้างนามของราชาอมตะมาถ่ายทอดวาจา แท้ที่จริงแล้วก็รับใช้เด็กหนุ่มคนหนึ่งหรือคิดว่าข้ายังจะกลัวเขา?

ลูกน้องสามคนนั้นถูกข้าจัดการไปแล้วความสามารถของพวกเขามีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าเจ้านายของเจ้าคิดว่าตัวเองเลิศล้ำก็ให้เขามาหาข้าที่นี่รับรองว่าข้าจะทุบตีจนพ่อแม่ของเขาจำหน้าไม่ได้” สือฮ่าวกล่าว

นายพลสงครามรู้สึกมึนงงอย่างสิ้นเชิง

มังกรน้อยอ่านราชโองการเสร็จแล้วก็ส่งให้นายพลสงคราม สือฮ่าวกระทืบเขาซ้ำอีกสองครั้งเพราะว่าเขาลืมที่จะขอบคุณ

จากนั้นสือฮ่าวก็เอาราชโองการของนายพลสงครามมาอ่าน เนื้อความนั้นบอกว่าให้สือฮ่าวปลดปล่อย อี้ไห่ อี้หลัว ซูฮุ่ย ไม่เช่นนั้นเขาจะนำหายนะมาสู่ตัวเอง

“เจ้ายังกล้าข่มขู่ข้าอีกหรือ?” หลังจากที่สือฮ่าวอ่านจบเขาก็ฉีกมันทิ้งพร้อมกับกระทืบมันให้จมดิน

“เขากล้าให้ข้าคุกเข่ายอมรับคำสั่งนี้ด้วยหรือ” สือฮ่าวหัวเราะอย่างเย็นชา มารยาทของเด็กหนุ่มคนนั้นช่างอวดดีเกินไปจริงๆ

ก่อนหน้านี้เขาไม่แน่ใจมากนัก เพียงแต่สงสัยว่าใครเป็นคนยั่วโมโหเขา ตอนนี้ได้รับการยืนยันแล้วว่าเป็นราชาหนุ่มของอาณาจักรเซียนจึงทำให้เขาโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก

เปง!

สือฮ่าวเตะนายพลสงครามบินไปด้านหลัง

“แม้แต่เด็กน้อยคนหนึ่งก็ยังกล้าท้าทายข้า? กลับไปบอกองค์ชายของเจ้าว่าเขากำลังรนหาที่ตาย!” สือฮ่าวกล่าว

ฮ่อง!

ทันใดนั้นนายพลสงครามก็กระโจนเข้าหาสือฮ่าว คราวนี้เขาแสดงความสามารถอันสูงส่งโดยปลดปล่อยญาณวิเศษของเขาออกมาในระดับสูงสุด

แน่นอนว่าคราวนี้เขาใช้ศิลปะสวรรค์โบราณประจำตระกูลเพื่อปราบปรามสือฮ่าว เขาไม่เต็มใจที่จะยอมความพ่ายแพ้นี้เพราะทักษะการบ่มเพาะของเขานั้นสูงส่งมากแต่เขากลับพ่ายแพ้อย่างน่าสังเวช

สือฮ่าวต่อสู้กับเขาอีกครั้งโดยใช้วิชาโบราณที่ทรงพลังหลายอย่าง ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขากำลังทดสอบความแข็งแกร่งของญาณวิเศษหกสังสารวัฏขั้นสูงสุดอีกด้วย

อย่างไรก็ตามวิชาโบราณที่วิชาหกสังสารวัฏสนับสนุนกลับไม่ใช่วิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา ในตอนนี้เขาแสดงญาณวิเศษของนกหลวนแทน

หลังจากต่อสู้กันได้ครู่หนึ่งนายพลในสงครามก็ถูกสือฮ่าวเตะออกไปด้านนอกจนกระอักเลือดออกมา คราวนี้เขาตกใจจริงๆรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถเทียบกับฝ่ายตรงข้ามได้

“เจ้าขาดหัวใจของนักสู้จริงๆในชีวิตนี้ของเจ้าอย่าหวังจะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะได้!” สือฮ่าวกล่าวสั่งสอนนายพลสงครามอย่างหลงตัวเอง

ในระยะไกลผู้อาวุโสทั้งสองเฝ้ามองทุกอย่าง พวกเขามองหน้ากันด้วยความตกใจไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

“เจ้าไม่คิดจะทดลองวิชากระบี่หรือ?”

“ความแข็งแกร่งของเขายังไม่เพียงพอข้ายังจะทดสอบอะไรได้” สือฮ่าวกล่าว

นี่เป็นการต่อสู้ในระดับเดียวกันแม่ทัพของสงครามคนนี้ไม่ได้อยู่ในระดับบ่มเพาะดั้งเดิม ความแข็งแกร่งของเขาจึงไม่คู่ควรให้สือฮ่าวลองกระบี่ ผู้อาวุโสทั้งสองคนพูดไม่ออกจริงๆ

“มาเป็นเป้าซ้อมวิชาให้ข้าเถอะ!” ใบหน้าของสือฮ่าวไม่มีความละอายใดๆและดำเนินการโจมตีอีกครั้ง

ชุดเกราะของนายพลสงครามถูกทำลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยบินไปทุกหนทุกแห่ง เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนักนอนอยู่บนพื้นไม่สามารถแม้แต่จะขยับได้

“สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นหากเจ้าไม่อ่อนแอเกินไป พื้นฐานของเจ้านั้นเหมือนกับลูกไก่ตัวน้อยไม่สามารถทนรับการโจมตีได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว บางทีอาจเป็นเพราะว่าข้ากลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครเทียบได้ภายใต้สวรรค์แล้ว?” สือฮ่าวกล่าวอย่างอวดดี

ไม่ไกลออกไปมังกรแดงกลอกตาและสาปแช่งอยู่ในใจเงียบๆ หากเจ้าแข็งแกร่งจริงๆก็ไปต่อสู้กับผู้สูงสุดที่แท้จริงไม่ใช่จะมาเล่นตลกอยู่ที่นี่

“เจ้าหนูสักวันเจ้าจะต้องชดใช้!” หน้าอกของนายพลสงครามถูกสุมไปด้วยไฟแค้นแต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้

เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่สูงขึ้นไป เขาลงมาพร้อมกับคำสั่งของอาณาจักรเซียนเขาควรได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพ

แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ถูกเหยียบที่นี่และถูกทุบตีอย่างโหดเหี้ยมอีกทั้งยังถูกบังคับให้คุกเข่าและรับราชโองการ นี่มันมากเกินไปเขาโกรธแค้นจนหัวใจแทบจะระเบิดออกมาแล้ว

ร่างกายของสือฮ่าวรู้สึกสงบ หลังจากที่เอาชนะนายพลสงครามแล้วเขาก็รู้สึกสดชื่น รูขุมขนทั้งหมดของเขาเปิดออกและผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์

การปรากฏตัวของเขาทำให้นายพลสงครามรู้สึกรำคาญสายตาอย่างถึงที่สุด! เขาอยากจะตบเด็กคนนี้ให้ตายในฝ่ามือเดียวจริงๆ