ตอนที่ 965+966 ไช่เซียนหลงกลายเป็นบ้า

ตอนที่ 965 ไช่เซียนหลงกลายเป็นบ้า

“เรื่องนั้นไม่จำเป็นหรอก พวกเราแค่เข้ามายุ่งกับเรื่องของคนอื่นเอง เราไม่ได้ช่วยอะไรเสี่ยวเฉิงเลย คงไม่คู่ควรที่จะทานอาหารมื้อนั้น” เฉินซวีเหยายัดนามบัตรของเขาไว้ในมือของโจวเสี่ยวกวน หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็ดึงฉู่เซิงเข้าไปในรถ

อาลู่ยังคงอยู่ในที่นั่งคนขับ รถที่บรรทุกคนเกินกำลังค่อย ๆ เคลื่อนห่างจากบ้านของตระกูลไช่ มุ่งหน้ากลับไปยังโรงแรม

มัวที่ออกมาจากบ้านพร้อมกับพ่อแม่ของโจวเสี่ยวเฉิง กลับเข้าไปในกระเป๋าของเจียงเหยา และเริ่มบอกว่ามันวางยาและตำหนิว่าไช่เซียนหลงเป็นคนงี่เง่าขนาดไหน มันไม่ได้เจอไช่เซียนหลง แต่มันรู้ว่าชายคนนี้ชอบดื่มกาแฟ

“วันนี้สัตว์เลี้ยงของคุณดูตื่นเต้นจังนะครับ” ทนายเจียงนั่งข้าง ๆ เจียงเหยา ทว่าเขาได้ยินเสียงแมวของเธอร้องเหมียว ๆ อย่างต่อเนื่อง

“วันนี้เขาเพิ่งทำเรื่องที่น่าประทับใจมาก ๆ ไปค่ะ” เจียงเหยายกย่องมัวอย่างสุดซึ้ง หางเป็นพวงของมันขยับราวกับว่ามันต้องการจะกวาดขึ้นไปบนท้องฟ้า

ไม่มีใครรู้ว่าตระกูลโจวตัดสินใจอย่างไร แต่พวกเขาสามารถคาดเดาได้อย่างถูกต้อง เมื่อพวกเขาเห็นท่าทางที่แสดงออกมาตรงกันของพ่อแม่ของโจวเสี่ยวเฉิง พวกเขาก็รู้ว่าทั้งสองคนเห็นด้วยกับข้อเสนอของคุณผู้หญิงไช่

เจียงเหยากำลังรับประทานอาหารกลางวันร่วมกับทุกคนที่โรงแรม ทนายเจียงได้รับโทรศัพท์แจ้งว่าตระกูลไช่รีบพาไช่เซียนหลงไปที่โรงพยาบาลประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านั้น ตระกูลไช่ต้องการเก็บข่าวนี้ไว้อย่างเงียบ ๆ แต่ดูเหมือนว่ามีใครสักเห็นพวกเขาแล้วเผยแพร่ข่าวออกมา

มีหมอหลายคนจากโรงพยาบาลที่โจวเสี่ยวเฉิงถูกส่งไปรักษาฉุกเฉิน ถูกดึงตัวไปช่วยเขา ตระกูลไช่กำลังมองหาผู้เชี่ยวชาญด้านประสาทวิทยาจากโรงพยาบาลอื่นให้วุ่น

“พยาบาลบางคนพูดว่า ไช่เซียนหลงดูเหมือนจะเป็นบ้าไปแล้ว เขากรีดร้องเกี่ยวกับผีและสัตว์ประหลาดที่ออกมาหาเขา เขายังบอกด้วยว่ามีซอมบี้กัดแขนเขา ก่อนที่หมอจะหยุดเขาได้ เขาคว้าปากกาแทงลงที่แขนของเขา เขาต้องการตัดแขนของตัวเองออกเพราะคิดว่าแขนถูกซอมบี้กัด แล้วตัวเขาจะกลายเป็นซอมบี้ จากนั้นเขาก็ไปซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะและไม่ยอมออกมา จนสุดท้าย เมื่อมาถึงห้องพักผู้ป่วย เขาก็กรีดร้องว่าโจวเสี่ยวเฉิงกำลังนอนอยู่ที่นั่น ปากของเธอเปื้อนเลือดและเธอต้องการจะกินเขา”

ทนายเจียงกำหมัดของเขาและกระแทกมันลงบนโต๊ะ “ช่างเป็นข่าวที่วิเศษจริง ๆ นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่ากรรม หรือโจวเสี่ยวเฉิงจะกลายเป็นผีมาแก้แค้นไช่เซียนหลง โจวเสี่ยวเฉิงฆ่าตัวตายเมื่อคืน วันนี้พวกเขาสามารถประนีประนอมกับพ่อแม่ของเธอได้ ต่อมาไช่เซียนหลงกลายเป็นบ้าอีก”

“คุณเป็นทนายนะคะ จะเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ” เจียงเหยาถามด้วยรอยยิ้ม

“แม้ว่าผมจะเป็นทนายความ แต่นี่ก็เป็นการคาดเดาที่ดีไม่ใช่เหรอครับ หากคนเรามีวิญญาณ ยังไงก็ต้องหาทางแก้แค้นถ้าต้องมาตายอย่างไม่ยุติธรรม ก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่เหรอ” ดูเหมือนว่าทนายเจียงจะไม่ได้รับความเดือดร้อนจากภาระของความเป็นทนาย แม้ว่าเขาจะค่อนข้างไม่เชื่อเรื่องโลกหลังความตายแต่เขาหวังว่าวิญญาณของโจวเสี่ยวเฉิง จะแสวงหาการแก้แค้นไช่เซียนหลง

“นี่คือเหตุผลที่เราไม่สามารถทำความชั่วอย่างตระกูลไช่ ดูสิคะ กรรมทำงานเร็วแค่ไหน” เจียงเหยาก้มศีรษะลงและจิบซุปของเธอ เธอเลิกคิ้วและพูดว่า “ซุปนี้รสชาติดีทีเดียว ทำไมไม่ลองเสียหน่อยล่ะ”

เฉินซวีเหยากลอกตาและพูดว่า “ฉันดื่มตั้งหลายครั้งแล้ว ทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงไม่พูดว่าอร่อยเล่า”

“อ้อ รสชาติอาหารคงจะต่างไปเพราะความคิดล่ะสินะ”

__

ตอนที่ 966 หายไป

เจียงเหยาตอบด้วยท่าทางที่น่าพอใจบนใบหน้าของเธอ จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปแตะตัวมัว ที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในกระเป๋าของเธอ

เธอให้ขวดยาหลอนประสาทแก่มัน เมื่อมีคนได้รับยา ร่างกายของพวกเขาจะดูดซับมันภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ไม่มีใครที่มียานี้บนโลก ยกเว้นเธอ ที่สามารถปรุงยาแก้พิษหลอนประสาทนั้นได้

ถ้าเธอไม่รักษาไช่เซียนหลง เขาคงจะกลายเป็นบ้าไปตลอดชีวิต

ยิ่งเขาทำความชั่วไว้ในชีวิตมากเท่าไหร่ เขาก็จะยิ่งหวาดกลัวมากขึ้นเท่านั้น คนทำเรื่องไม่ดี มีอะไรให้ต้องกลัวตั้งมากมายใช่ไหมล่ะ

เหมือนกับว่าเขาจะเผชิญกับร่างกายของโจวเสี่ยวเฉิงในสถานการณ์ปกติ ทว่าลึกลงไปในหัวใจของเขา เขาได้ระงับความกลัวต่อวิญญาณของโจวเสี่ยวเฉิง

คุณผู้หญิงไช่เตือนเธอว่าคนในเมืองหยวนเชื่อเรื่องไสยศาสตร์และกฎที่เรียกว่าบรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ ในฐานะที่เป็นคนเมืองหยวน ไช่เซียนหลงจะต้องเชื่อในเรื่องเหนือธรรมชาติอย่างแน่นอน

ยาหลอนประสาทได้ทำงานอย่างน่าอัศจรรย์กับไช่เซียนหลง

ไม่จำเป็นต้องฆ่าเขาเพื่อลงโทษคนแบบนี้ เธอสามารถทำให้ใครบางคนต้องชดใช้ โดยไม่จำเป็นต้องแตะต้องพวกเขา และเธอจะทำให้ไช่เซียนหลงต้องทนทุกข์ทรมานตลอดไป

แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญจากทั่วโลกก็ไม่สามารถรักษาไช่เซียนหลงได้ นับประสาอะไรกับคนในเมืองหยวน

ไม่มีใครสามารถหาสาเหตุของความบ้าคลั่งของไช่เซียนหลงได้ ดังนั้นคนส่วนใหญ่จึงคิดไปว่าเป็นฝีมือของผีโจวเสี่ยวเฉิง ออกมาแก้แค้นอย่างที่นายเจียงได้พูดเอาไว้

เจียงเหยาต้องการดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหมอเหล่านั้นที่ปล่อยให้โจวเสี่ยวเฉิงต้องตายในห้องฉุกเฉิน เมื่อพวกเขาได้เห็นอาการเช่นนั้นของไช่เซียนหลง พวกเขาจะกลัวการแก้แค้นของโจวเสี่ยวเฉิง หลังจากได้เห็นอาการของไช่เซียนหลงหรือไม่

หลังอาหารกลางวัน เจียงเหยาพาอาลู่และต้าเค่อออกไปหาซื้อของบางอย่าง จากนั้นเธอก็ขังตัวเองอยู่ในห้องเพื่อเขียนและวาดอะไรสักอย่างเป็นเวลานาน ในที่สุดบอดี้การ์ดทั้งสองของเธอก็พาเธอขับรถผ่านบ้านของหมอเหล่านั้นทีละคน มัวยุ่งมากตลอดทั้งวันของวันนี้ แต่เขาก็มีความสุขมากจนคิดอะไรไม่ออก เขาเดินไปรอบ ๆ บ้านของหมอเหล่านั้น และมันก็จากออกมาหลังจากที่เจียงเหยาทำแถบผ้าสีแดงเสร็จ

ในตอนเย็น เจียงเหยาได้ยินทนายเจียงบอกกับเธอว่า มีหมอจำนวนไม่น้อยขอลางาน พวกเขาเดินทางไปกันเป็นกลุ่ม เพราะไม่มีใครกล้าออกจากที่ทำงานเพียงลำพัง แม้กระทั่งไปเข้าห้องน้ำยังต้องขอให้เพื่อนไปด้วย

ประมาณแปดโมงเช้า คุณผู้หญิงไช่พาคนมาที่โรงแรมที่เจียงเหยาพัก เธอมองไปที่บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่ยืนอยู่หน้าประตูของเจียงเหยา แม้ว่าเธอจะมีผู้คนมากมายติดตามมาด้วย แต่เธอก็ไม่ใช้กำลังเข้าไปในห้องของเจียงเหยา

“บอกเธอให้หน่อยว่า ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” คุณผู้หญิงไช่ดูกังวล หากเจียงเหยาไม่ใช่ภรรยาของคุณชายลู่ที่สาม เธอคงจะบอกให้คนของเธอ พาหญิงสาวออกมาจากห้องไปแล้ว

“คุณผู้หญิงไช่ ในเมื่อคุณรู้ตัวตนของคุณผู้หญิงของเราแล้ว คุณคิดว่าเธอจะต้องการพบคุณไหม คุณไม่ใช่เพื่อนหรือคนรู้จักของเธอเสียหน่อย เธอคงไม่ต้องการเห็นหน้าคุณ” ต้าเค่อกอดอกและจ้องไปที่หญิงสูงวัยที่ดูเป็นกังวลบนรองเท้าส้นสูงของเธอ

หลังอาหารเย็น เจียงเหยาบอกว่าคุณผู้หญิงไช่จะต้องมาหาเธอ ดังนั้นเธอจึงบอกให้พวกเขาคอยระวังการมาถึงของเธอ หากคุณผู้หญิงไช่ต้องการจะมาวุ่นวายกับเธอ ก็ให้พวกเขาสามารถจัดการได้เลย หากเธอฝืนที่จะเข้ามาในห้อง ก็สร้างเรื่องราวให้มันใหญ่โต ยิ่งใหญ่โตยิ่งดี จะได้ดึงดูดความสนใจของแขกและพนักงานของโรงแรมให้มากขึ้น