ตอนที่ 961+962 ฉันเป็นคนที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น

ตอนที่ 961 ฉันเป็นคนที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น

“เจ้าพวกบ้า ใครกันกล้ามารบกวนการนอนของฉัน” ร่างกายของมัวสั่นเมื่อเขาล้มลงกับพื้นและลุกขึ้นยืน

เจียงเหยาตกตะลึง เธอลืมไปว่ามัวมาที่เมืองหยวนกับเธอด้วย เขาเคยอยู่กับโจวเสี่ยวเฉิงในบ้านของครอบครัวโจว เจียงเหยาไม่ได้เจอมัวเลย หลังจากที่ตระกูลไช่พาโจวเสี่ยวเฉิงไป

เจียงเหยาจับหน้าผากของเธอก่อนที่จะเอื้อมมือไปรับมัว เธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อยสำหรับเขา เธอเป็นเจ้าของที่ไร้ความสามารถ เธอลืมสัตว์เลี้ยงของเธอไปแล้ว

“นี่คืออะไร” คุณผู้หญิงไช่ตกใจที่เห็นแมวตัวเล็ก เธอหันไปหาคนใช้พร้อมกับคำราม “แมวนี่มาจากไหน เกิดอะไรขึ้น”

คนใช้กลัวมากจนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงที่พวกเธอยืนขณะที่เธอส่ายหน้า จากนั้นเจียงเหยา

__

ตอนที่ 962 เห็นแก่เสี่ยวเฉิง

คำพูดของเฉินซวีเหยาทำให้ทุกคนตกใจ

ดวงตาของคุณผู้หญิงไช่และไช่เซียนหลงแข็งกระด้าง ชายคนนั้นยืนขึ้นและชี้ไปที่เฉินซวีเหยา “อย่ามาพูดจาไร้สาระ”

“คุณชายเฉิน ระวังคำพูดของคุณด้วยนะคะ” น้ำเสียงของคุณผู้หญิงไช่เย็นชา

“อะไรนะ น้องสาวฉัน เธอ...” โจวเสี่ยวเซี่ยปิดหน้าและร้องไห้ เธอรู้ว่าคำถามของเธอเป็นการเสียเวลาเปล่า เฉินซวีเหยาเป็นเพื่อนกับเจียงเหยา เขาคงไม่พูดเรื่องไร้สาระแบบนั้น ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริง “เสี่ยวเฉิง เสี่ยวเฉิง ถ้าฉันรู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ ฉันคงไม่ไปเรียน ฉันจะอยู่บ้านกับเธอ พี่ขอโทษ...”

โจวเสี่ยวกวนคว้าที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะแล้วโยนไปที่ไช่เซียนหลง “ไช่เซียนหลง ไอ้สารเลว”

อย่างไรก็ตาม เป้าหมายของเขาไม่แม่นยำ ทำให้ที่เขี่ยบุหรี่ตกลงกระทบพื้น และไม่ได้โดนไช่เซียนหลง

โจวเสี่ยวกวนจ้องมองไปที่ไช่เซียนหลงด้วยความโกรธ เขาปรารถนาจะกระโจนใส่อีกฝ่าย พร้อมทั้งกินเลือดกินเนื้อ

“พ่อ แม่ ถ้าจะยอมรับในข้อตกลงของตระกูลไช่แล้วล่ะก็ เราก็ตัดขาดกัน” โจวเสี่ยวกวนคำรามใส่พ่อแม่ของเขา “ฉันไม่ต้องการของสกปรกพวกนั้นหรอก สกปรกเสียจนไม่กล้ารับ ถ้าฉันรับ ฉันคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิต”

“แม่คะ ถ้าแม่ยอมรับ หนูก็จะตัดขาดด้วยเช่นกัน” โจวเสี่ยวเซี่ยยืนขึ้นและผลักคนที่อยู่ข้างเธอ “พ่อ แม่ ในเมื่อทั้งสองคนคิดว่าฉันกับเสี่ยวกวนเป็นเพื่อนเด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ถ้าอย่างนั้น ก็เชิญผู้หญิงพูดคุยกันได้เลย ก็เลือกเอาก็แล้วกันระหว่างลูกทั้งสามคน กับสิ่งของไร้ค่าจากตระกูลไช่”

หากพ่อและแม่ของพวกเขารับอะไรจากตระกูลไช่ แสดงว่าท่านทั้งสองไม่ได้ปฏิบัติต่อโจวเสี่ยวเฉิงในฐานะลูกสาวของพวกเขา ถ้าโจวเสี่ยวเฉิงยังมีวิญญาณอยู่จริงบนสวรรค์ เธอก็คงไม่ต้องการพ่อแม่แบบนี้เช่นกัน

หลังจากที่พวกเขาตะโกนออกไป โจวเสี่ยวเซี่ยและโจวเสี่ยวกวน ผลักคนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาออกอย่างแรง จากนั้นพวกเขาก็หันไปหาเจียงเหยา เฉินซวีเหยา และคนอื่น ๆ “ไปกันเถอะ ฉันผิดเอง ฉันไม่น่าเรียกเธอมาตั้งแต่แรกเลย เจียงเหยา ฉันขอโทษจริง ๆ นะ เป็นความผิดของฉันเอง เธอถึงไม่มีวันหยุดฤดูหนาวที่ดีและร่วมงานแต่งงานของพี่ชายของเธอได้อย่างสบายใจ เป็นความผิดของฉันที่ทำให้เธอไม่ได้อยู่กับครอบครัว”

“เสี่ยวกวน เสี่ยวเซี่ย พวกแกไม่เข้าใจ ที่เราทำไปก็เพราะเห็นแก่เสี่ยวเฉิงนะ” พ่อของโจวเสี่ยวเซี่ยตะโกนออกมา

“ใช่ เราไม่เข้าใจ เราไม่มีวันเข้าใจกับการตัดสินใจนี้” โจวเสี่ยวเซี่ยตอบอย่างเย็นชา

เจียงเหยาไม่ต้องการฟังการสนทนานั้นต่อ เธอโกรธจัดเช่นกัน โดยเฉพาะเมื่อเธอได้ยินคำอธิบายที่ขมขื่นจากนายโจว โจวเสี่ยวเฉิงตายไปแล้ว ไม่ว่าเธอจะถูกทำร้ายโดยคนคนเดียว หรือกลุ่มคน ก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างให้กับพวกเขามากนัก

“ไปกันเถอะ” เจียงเหยาตะโกนบอกอาลู่และต้าเค่อ จากนั้นเธอก็เดินจากไปพร้อมกับ เฉินซวีเหยา ทนายเจียง โจวเสี่ยวเซี่ยและน้องชายของเธอ

คุณผู้หญิงไช่ไม่กล้าห้ามพวกเขาไม่ให้จากไป เธอจึงไม่พูดอะไร บางทีเธออาจต้องการให้พวกเขาไปเพราะจะได้ง่ายกว่าที่จะเกลี้ยกล่อมให้พ่อแม่ของโจวเสี่ยวเฉิงทำตามที่เธอต้องการ

หลังจากที่พวกออกจากบ้านของตระกูลไช่แล้ว โจวเสี่ยวเซี่ยก็หมอบอยู่ริมถนน และคร่ำครวญเสียงดัง โจวเสี่ยวกวนกำหมัดของเขาแน่นก่อนที่จะกระแทกเข้ากับประตูของบ้านตระกูลไช่

“เราควรทำยังไงดี” ทนายเจียงถาม “ผมคิดว่าพ่อแม่ของโจวเสี่ยวเฉิงอาจเห็นด้วยกับคำแนะนำของคุณผู้หญิงไช่ คำพูดของเธอฟังดูดี เพราะเอาเรื่องโชคลางมากล่าวอ้าง”

“ไม่ ไม่หรอกค่ะ พ่อแม่ของฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอก” โจวเสี่ยวเซี่ยยังคงพึมพำต่อไป ไม่มีใครรู้ว่านั่นเป็นคำตอบสำหรับคำถามของทนายเจียงหรือว่าเธอต้องการโน้มน้าวตัวเองว่าพ่อแม่ของเธอจะไม่ทำเรื่องเช่นนั้น