Ep.144 - เริ่มลงมือแล้ว

4/5

Ep.144 - เริ่มลงมือแล้ว

“กลุ่มมดยักษ์ที่ลอบโจมตีตายหมดแล้วใช่ไหม?” ซูหยุนปิงอ้าปากหอบหายใจเล็กน้อย ดวงตาเธอกวาดไปตามพื้นที่เต็มไปด้วยศพ “ตอนนี้ภายในแนวรับน่าจะสงบลงชั่วคราว”

ฮังอวี่ส่ายหัว “มันไม่ง่ายขนาดนั้นเจ้ามดยักษ์พวกนี้ อีกเดี๋ยวก็ส่งพวกลอบโจมตีกลุ่มใหม่มา และจะมีจำนวนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ”

ซูหยุนปิงขมวดคิ้ว “ขืนเป็นอย่างนั้นพวกเราคงได้ตั้งรับจนตัวตาย!”

“มีมดยักษ์มากกว่าที่คิดไว้ ขณะที่พวกเรามีกำลังพลจำกัด แล้วจะปกป้องต่อไปได้อีกนานแค่ไหน? ฝ่ายเรามีแต่ช่องโหว่ และถ้าเมื่อไหร่ที่แนวรับแตก ผลที่ตามมาคงยากจะคาดเดา สิ่งที่เราต้องทำตอนนี้ ไม่ใช่อยู่ที่นี่ แต่เป็นการตามหาราชามด แล้วฆ่ามันซะ”

“สถานการณ์ตอนนี้วุ่นวายเกินไป พวกเราคงหาตำแหน่งของราชามดไม่เจอ นายพอจะมีวิธีไหม”

“แน่นอนว่ามี”

ฮังอวี่มีสองวิธี

อย่างแรกคือเรียกหมาหวังเอ๋อออกมา แล้วให้มันช่วยหาตำแหน่งของราชามดผ่านสกิลจิตสุนัขเทวะ

อย่างไรก็ตาม เรดาร์สุนัขไม่ใช่ยาครอบจักรวาล หากเป้าหมายอยู่ไกลเกินไป ความสามารถนี้จะลดลงหรืออาจไร้ผลไปเลย

วิธีที่สองคือใช้สกิลนักสอดแนมของตัวเอง

เทคนิคตาเหยี่ยวเวอร์ชั่นอัพเกรดไม่ได้เป็นแค่ของประดับตกแต่ง แม้สกิลนี้จะไม่ช่วยในการโจมตี แต่เป็นสกิลตรวจจับที่ทรงพลังมาก มันทำให้ฮังอวี่สามารถมองเห็นได้ไกลเป็นพันเมตร สามารถนับไฝบนใบหน้าคนจากระยะไกลได้

เพราะงั้นการตามหาราชามด ไม่น่าจะยากเย็นขนาดนั้น!

ฮังอวี่เลือกวิธีที่สอง ไต่ขึ้นไปยังจุดสูงสุดของโรงงาน จากนั้นเปิดใช้เทคนิคตาเหยี่ยว

สนามรบเบื้องล่างค่อนข้างร้อนระอุ มอนสเตอร์สองชนิดกำลังโจมตีแนวป้องกันอย่างต่อเนื่อง

นอกจากมอนสเตอร์มดยักษ์จำนวนมากแล้ว ยังมีสัตว์ประหลาดหินเช่นกัน

ภายในขอบเขตการมองเห็นของฮังอวี่

มอนสเตอร์หินนับสิบตัวกลิ้งเข้ามา

เมื่อพวกมันเข้าใกล้ แขนและขาของพวกมันกอดลำตัว เปลี่ยนร่างเป็นก้อนหินใหญ่ เคลื่อนที่ในลักษณะกลิ้งมาข้างหน้า ว่องไวกว่าพวกมดยักษ์มาก สร้างแรงกดดันไม่น้อยต่อแนวรับ

แต่โชคยังดีที่แนวรับของสกายเน็ตติดตั้งอาวุธหนักหลายอย่าง ต่อให้มอนสเตอร์หินผิวหนาขนาดไหน แต่สุดท้ายเป็นแค่มอนสเตอร์ระดับสามัญเลเวล 5

กระสุนใหญ่ของปืนกลหนักสามารถกระเทาะหินแข็งของมันได้ง่ายๆ นอกจากนี้ยังมีระเบิดมือและตรวด RPG ที่พร้อมระเบิดมันเป็นเศษหิน

ทำให้แม้บางครั้งจะมีมอนสเตอร์หลุดเข้ามาใกล้กำแพง แต่ส่วนใหญ่ตายลงก่อนถึงระยะอันตราย

แม้สถานการณ์ตอนนี้จะดุเดือดมาก แต่แนวป้องกันในตอนนี้ยังสามารถยื้อต่อไปไหว

“เจอแล้ว!”

ร่องรอยของความสุขผุดขึ้นบนใบหน้าฮังอวี่

เทคนิคตาเหยี่ยวสามารถตรวจเจอมอนสเตอร์กลุ่มหนึ่งที่โดดเด่นจากในกองทัพมอนสเตอร์

มอนสสเตอร์กลุ่มเล็กๆนี้ยืนอยู่แนวท้ายๆของกองทัพ หนึ่งในนั้นเป็นมดยักษ์ที่ดูพิเศษกว่าใคร

มดทหารจะมีสีดำ ส่วนมดงานจะมีสีน้ำตาลแดง

แต่เจ้าตัวนี้ ทั่วทั้งร่างเป็นสีทองเข้ม ขนาดตัวกว้างเท่ากับควายตัวใหญ่

ถ้ามันไม่ใช่ราชามดแล้วจะเป็นตัวไหนไปได้อีก?

อย่างที่ฮังอวี่คาดการณไว้ ราชามดไม่ได้เป็นผู้นำทัพ

และไม่เพียงแค่ไม่นำทัพ แต่มันยังเลือกหลบอยู่ข้างหลังสุด คอยออกคำสั่งกองทัพผ่านกระแสเหนี่ยวนำพิเศษ บัญชากองทัพมดยักษ์เข้าสู่สนามมรบ

หากไม่นับมดผู้พิทักษ์ไม่กี่ตัวที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง แถวๆนั้นแทบไม่มีมดยักษ์อยู่เลย

ช่างเป็นโอกาสดดีอะไรอย่างนี้!

ลุยมันเลยเถอะ! พวกเราสู้มันได้แน่นอน!

ทว่าในตอนที่ฮังอวี่กำลังจะถอนเทคนิคตาเหยี่ยวกลับ เขาดันพบสถานการณ์แปลกๆอีกอย่างหนึ่ง

เห็นแค่เพียงไม่ใกล้ไม่ไกลจากแนวป้องกัน มีเมฆสีเทาหลายก้อนกำลังตรงเข้ามา มุ่งหน้าสู่แนวป้องกัน

ฮังอวี่รีบเพิ่มความสามารถของเทคนิคตาเหยี่ยวทันที เพื่อดูให้ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นในเมฆสีเทาพวกนี้

และผลัพธ์ก็ทำให้เขาอดประหลาดใจไม่ได้ ... ปรากฏว่านี่ไม่ใช่เมฆ!

เชาเปิดหูฟังสื่อสารทันที “หัวหน้ากองลั่ว ผมมีทั้งข่าวดีและข่าวร้าย”

เสียงของลั่วหยวนเจิ้งผ่านเข้ามาในหูฟัง “ข่าวอะไร?”

“ข่าวดีก็คือ ผมเจอที่อยู่ของราชามดแล้ว และจะใช้ประโยชน์จากความประมาทของมัน ลอบเข้าไปกำจัดและชนะศึกนี้ พร้อมออกเดินทางได้ทันที”

ฮังอวี่ไม่รอให้ลั่วหยวนเจิ้งถามต่อ “ส่วนข่าวร้ายก็คือ ผมไม่ได้เจอแค่ราชามด แต่ยังเจอพวกมอนสเตอร์ผีด้วย พวกมันจะเข้าโจมตีแนวรับในอีกไม่ช้า ...”

หาตำแหน่งของราชามดเจอแล้ว? ลั่วหยวนเจิ้งมีความสุขมากที่ได้ยินข่าวนี้

อย่างไรก็ตาม ข่าวร้ายของฮังอวี่ทำให้เขาต้องขมวดคิ้ว

“มอนสเตอร์ผี? พวกมันมีจำนวนเท่าไหร่?”

“ถ้าให้ระบุจำนวนเป๊ะๆคงยาก คิดว่าไม่เกินสองพันตัว”

ลั่วหยวนเจิ้งสูดลมหายใจเย็นเยียบ

แค่ตอนนี้แนวรับก็ตึงมือมากเกินไปแล้ว!

ถ้ามีศัตรูอีกระลอกปรากฏขึ้นมา แบบนี้แนวรับทะเลสาบซิงโกวของเขาจะไม่โกลาหลเลยหรือ?

การเตรียมการของสกายเน็ตในครั้งนี้ ส่วนใหญ่เน้นรับมือพื้นดินเป็นหลัก มาตรการป้องกันทางอากาศยังไม่เพียงพอ!

“หัวหน้ากองลั่วไม่ต้องกังวล มอนสเตอร์ผีทั้งหมดเป็นแค่พวกเลเวลต่ำ ที่จริงแล้วพลังโจมตีของพวกมันอ่อนแอ แต่เก่งในด้านการใช้ทักษะพลังจิต พวกมันจะคอยก่อกวนพลรบ ทำให้มองไม่เห็นและรู้สึกเวียนหัว ภัยคุกคามไม่ถือว่าใหญ่โต ถ้าเตรียมตัวดีๆ พวกมันก็แทบไม่สามารถทำอะไรพวกเราได้!”

ฮังอวี่แนะนำต่อว่า “นอกจากนี้ พวกมอนสเตอร์ผีมีภูมิคุ้มกันทางกายภาพค่อนข้างสูง อย่าเปลืองกระสุนยิงมัน ใช้เครื่องพ่นไพ่เผาซะ หรือถ้าจะให้ดี รีบรวบรวมทีมนักเวทย์ แล้วใช้เวทมนตร์กำจัดพวกมอนสเตอร์ผีซะ แบบนั้นจะเหมาะที่สุด”

ลั่วหยวนเจิ้งตระหนักดีถึงข้อมูลที่ฮังอวี่มอบให้

หากมอนสเตอร์ผีบุกมาถึงแล้วค่อยเตรียมการ เกรงว่านั่นคงสายไปแล้ว

หัวหน้ากองลั่วออกคำสั่ง เตรียมเครื่องพ่นไฟ ระดมทีมนักเวทย์เตรียมเข้าสกัดพวกมันทันที

ซึ่งทันเวลาฉิวเฉียด หลังจากระดมพลพร้อม เมฆสีเทาที่ฮังอวี่มองเห็น เวลานี้ครอบคลุมสนามรบพอดี

“มอนสเตอร์ผี!”

“มอนสเตอร์ผีโผล่มาแล้ว!”

มอนสเตอร์ผีเป็นสัตว์ประหลาดในรูปร่างอมนุษย์

ใบหน้าของมันพร่ามัว ไม่สามารถมองเห็นได้ชัดๆ ร่างของพวกมันประกอบไปด้วยหมอกสีเทา เบาและโปร่ง จึงสามารถบินได้

“ทุกคนโจมตี!”

ลั่วหยวนเจิ้งออกคำสั่ง

นักเวทย์หลายสิบคนระเบิดสกิลพร้อมกัน

ใบมีดสายลม ลูกไฟ หอกน้ำแข็ง และสกิลขั้นสูงอื่นๆอีกมากมายประทังออกไป ดูมโหฬารไม่มีที่สิ้นสุด

มอนสเตอร์ผีแทบจะไร้การป้องกันอย่างสิ้นเชิง ตัวมันเดิมเปราะบางมากอยู่แล้ว เพียงโดนเวทมนตร์เดียวก็สลายหายไปทันที

แล้วอีกอย่าง เครื่องไพ่ไฟที่เตรียมไว้ล่วงหน้าก็มีประโยชน์เช่นกัน

ปืนไฟพ่นเพลิงผลาญ สังหารมอนสเตอร์ผีได้เป็นจำนวนมาก ขัดขวางไม่ให้พวกมันเข้ามาใกล้

อย่างไรก็ตาม พวกมอนสเตอร์ผีเองก็ไม่ยินยอมรับความพ่ายแพ้ง่ายๆเช่นกัน

พวกมันส่งเสียงร้องโหยหวน สร้างภาพหลอน บังคับให้คนที่ถูกเพ่งเล็งตามืดบอด และเกิดอาการปวดหัวอย่างรุนแรง

แนวป้องกันถูกก่อกวนทันที มือปืนกลหนักหลายจุดหยุดยิงโจมตี

กองทัพมดยักษ์กลุ่มหนึ่งอาศัยจังหวะนั้นเข้าประชิดกำแพง ปีนข้ามรั้วและหลีกเลี่ยงพื้นที่ที่มีเครื่องพ่นไฟของสกายเน็ต จากนั้นอ้อมไปด้านหลังและโจมตีพวกเขา

มอนสเตอร์หินใช้สกิลหินกลิ้ง ม้วนตัวทะลุทะลวงเข้ามายังพื้นที่ปลอดภัยของโรงงาน ชนสิ่งกีดขวางอย่างป่าเถื่อนไร้ปราณี

แน่นอน พวกมอนสเตอร์ผีไม่ค่อยเป็นภัยคุกคามเท่าไหร่ในเวลานี้ แต่ที่เป็นภัยคุกคามจริงๆคือพวกมดยักษ์จำนวนมากต่างหาก!

“ไม่ได้การ!”

“พวกเราทนไม่ไหวแล้ว!”

“ขอกำลังสนับสนุน! เขตสามกำลังถูกมดยักษ์ปิดล้อมโจมตี!”

“เขตห้าแทบจะต้านไม่อยู่แล้ว มอนสเตอร์ผีขัดขวางสมาธิพวกเรา ป่วนแนวรับจนยุ่งเหยิงไปหมด!”

ลั่วหยวนเจิ้งฟังเสียงร้องของเหล่าหัวหน้าทีมสกายเน็ตผ่านช่องทางสื่อสาร สีหน้าของเขาเริ่มตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ

อันที่จริงพลรบทุกคนทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าหากต้องการหยุดกองทัพมอนสเตอร์ มันเป็นเรื่องยากมากจริงๆ

แต่ในตอนนั้นเอง เสียงของฮังอวี่ดังขึ้นผ่านวิทยุไร้สาย

“หัวหน้ากองลั่ว พวกเราอยู่ระหว่างทาง กำลังจะไปฆ่าราชามด สถานการณ์ฝั่งคุณเป็นยังไงบ้าง? ยังไหวอยู่ไหม?”

ลั่วหยวนเจิ้งกล่าวอย่างหมดหนทาง “ยังพอไหว แต่ถ้านานไปคงยากจะพูด”

“แค่นั้นก็พอแล้ว ที่เหลือ --

--ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเอง!”