บทที่ 597 คำพูดอันแสนหวานของไอ้เด็กเหลือขอ
สีหน้าของเขาดูน่ากลัวมาก ทำให้เสียงของซูจิ่วแผ่วเบาลง "พี่หรงซื่อ" ซูเชิ่งจิ่ง "...!" ไอ้เด็กเหลือขอนั่นอีกแล้ว เธอไม่เบื่อที่จะพบเขาทุกวันหยุดฤดูร้อนและฤดูหนาวเลยงั้นเหรอ? หน้าไอ้ตัวเล็กนั่นดูดีกว่าพ่อของตัวเองรึไงกัน? จากนั้นใบหน้าที่หล่อเหลาของซูเชิ่งจิ่งก็เริ่มห่อเหี่ยวลง "ป๊ะป๋าไม่อนุญาต" ซูจิ...