บทที่ 109 ผลตัดสินของแท่ทัพทั้งสอง
บทที่ 109 ผลตัดสินของแท่ทัพทั้งสอง
แสงสีฟ้าที่ถูกดูดมาจากร่างของอิ้นเจิ้นนั้นคือวิญญาณ! เมื่อถูกดูดวิญญาณไปแล้วกายหยาบของอีกฝ่ายจะไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไป แล้ววิญญาณนั้นจะกลายเป็นส่วนหนึ่งที่เติมเต็มพลังของกุนหยูให้เพิ่มมากขึ้น!
ฟึบ ฟึบ!
ปรากฏร่างของผู้อาวุโสสองคน คนหนึ่งสวมใส่เกราะที่สร้างจากระดูกสัตว์อสูร ส่วนอีกคนสวมใส่อาภรณ์สีขาว พวกมันทั้งสองเป็นคนที่คอยคุ้มครองอิ้นเจิ้นให้ปลอดภัย แต่อิ้นเจิ้นนั้นกลับตายไปเสียแล้ว ทำให้พวกมันทั้งสองโกรธแค้นเป็นอย่างมาก
“บัดซบ! นายน้อยตายแล้ว! พวกเรามาไม่ทัน พวกเราซวยแล้วทำเช่นไรกันดี!?”
“ฆ่ามันเพื่อให้โทษของพวกเราสองคนไม่ถึงตายได้!”
ผู้อาวุโสทั้งสองคำรามก่อนจะพุ่งเข้าหาชายหนุ่มพร้อมกัน ระดับบ่มเพาะของทั้งสองนั้นคือขอบเขตยอดฝีมือขั้นต้น! ด้วยระดับที่สูงขนาดนี้แน่นอนว่ากุนหยูก็มิอาจเอาชนะอีกฝ่ายได้!
กุนหยูแม้จะเจอคนที่แข็งแกร่งกว่าแต่ก็ยังคงแสดงสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลง ด้วยลักษณะนิสัยที่กล้าหาญและบ้าคลั่งนั้น มันไม่ทำให้เขาหวาดกลัวกับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้แน่!
ชายหนุ่มที่ร่างกายล้อมรอบไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงนั้น ทำให้ผู้อาวุโสทั้งสองหวาดกลัวภายในจิตใจเล็กน้อย แต่เพราะระดับบ่มเพาะที่ห่างกันมากเกินไป ทำให้ไม่ค่อยมีผลมากนัก
“เจ้าปีศาจตายซะ!”
ผู้อาวุโสเกราะกระดูกคำรามออกมา ก่อนจะส่งฝ่ามือสีเขียวขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างน่ากลัว พุ่งเข้าหาชายหนุ่มเพื่อหวังปลิดชีวิตอีกฝ่าย
กุนหยูหลบฝ่ามือนั้นอย่างรวดเร็ว พร้อมกับระเบิดพลังถึงขีดสุดและบินหนีออกจากที่แห่งนั้นทันที! ผู้อาวุโสทั้งสองรีบตามชายหนุ่มไปอย่างรวดเร็ว ความเร็วของกุนหยูไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้อาวุโสทั้งสองเลย ทำให้พวกเขาทั้งสองนั้นไม่สามารถไล่ตามได้ทัน!
ถึงแม้ว่าผู้อาวุโสจะไม่สามารถตามทันได้ แต่ก็สามารถโจมตีผ่านอากาศได้! ด้วยการโจมตีอันรุนแรงของยอดฝีมือนั้น มันทำให้พื้นทรายสีดำมากมายระเบิดออกมา ทำให้เกิดหลุมลึกหลายเมตรจำนวนมาก
การโจมตีที่รุนแรงของผู้อาวุโสทั้งสองนั้น สร้างแรงกดดันให้กับชายหนุ่ม รวมถึงเศษเสี้ยวจากพลังโจมตีต่างๆนั้นสร้างบาดแผลขนาดเล็กบนร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่ถึงอย่างนั้นความเร็วของกุนหยูก็ยังไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย!
กุนหยูหนีไปทางผู้อาวุโสของทวีปทรุณเบิกฟ้า ผู้อาวุโสที่กำลังตามล่าชายหนุ่มอยู่นั้นก็สามารถคาดเดาความคิดของอีกฝ่ายได้ มันเลยตัดสินใจเลิกติดตามไป แล้วก็คิดว่าจะหนีจากทวีปแห่งนี้เพื่อเอาตัวรอด เพราะหากพวกมันกลับไปยังไงซะพวกมันก็ไม่มีทางรอดชีวิตไปอย่างแน่นอน! ฉะนั้นการหนีจึงเป็นทางเดียวที่มันสามารถคิดออกได้
เมื่อเห็นว่าผู้อาวุโสทั้งสองเลิกติดตามแล้วนั้น กุนหยูก็หยุดหนีก่อนจะไปสงครามที่อยู่ใกล้หน้าประตูเมืองมากที่สุด!
ตูม!
ปีศาจน้ำแข็งนั้นตัวเล็กลงอย่างมากเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้นั้น ส่วนทางลิงยักษ์นั้นก็เริ่มอ่อนแรงแล้วเช่นเดียวกัน ตั้งแต่สงครามเริ่มนั้นก็ผ่านไป 4 วันแล้ว! ทั้งสองสู้กันมาถึงวันที่สี่ของสงครามด้วยการต่อสู้อย่างต่อเนื่องทำให้สูญเสียพลังและพลังกายไปอย่างมหาศาล
โฮก!
เสียงคำรามของปีศาจน้ำแข็งดังขึ้น ด้วยพลังเสียงนั้นมันสามารถสร้างคลื่นลมอันหนาวเหน็บได้อย่างไม่น่าเชื่อ ปีศาจน้ำแข็งปลดปล่อยหมัดอันใหญ่โตของมันไปที่ลิงยักษ์เพลิงตัวนั้น!
ปัง!
ลิงยักษ์กระเด็นออกไปก่อนจะตกลงกระแทกกับพื้นทรายสีดำอย่างแรง สร้างความวุ่นวายให้กับเหล่านักรบโดยรอบ
“ยอมแพ้ซะ! ยังไงทวีปอรุณเบิกฟ้าก็มิอาจสามารถเอาชนะทวีปทรายทมิฬของพวกข้าได้หรอก!”
ลิงยักษ์คำรามพลางกระบองเหล็กในมือถูกเหวี่ยงออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด
“ไม่มีทาง! ทวีปอรุณเบิกฟ้าแข็งแกร่งกว่าที่พวกเจ้าคิด!”
ปีศาจน้ำแข็งตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา พลังที่หนาวเย็นแผ่ซ่านไปทั่วทุกรูขุมขนของอีกฝ่าย ดอกบัวน้ำแข็งจำนวนมากก่อตัวขึ้นมา พร้อมกับระเบิดออกมาอย่างรุนแรงสร้างความเจ็บปวดให้กับลิงยักษ์นับไม่ถ้วน
ไม่รอช้า ปีศาจน้ำแข็งใช้แท่งน้ำแข็งที่แหลมคมแทงเข้าที่กลางลำตัวของลิงยักษ์ มันร้องคำรามลั่นออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะดิ้นทุรนทุรายอย่างน่าสงสาร และสิ้นใจตายไป
“ท่านแม่ทัพตายแล้ว! ต้านเอาไว้อย่าทำให้เสียแผน!”
นักรบระดับสูงคนหนึ่งกล่าวขึ้นมา แม้มันจะรู้สึกตกใจที่ท่านแม่ทัพตายไป ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าแม่ทัพของทวีปอรุณเบิกฟ้าจะแข็งแกร่งถึงเพียงนี้! ทวีปขนาดกลางที่มีผู้อยู่ระดับทลายขอบเขตมนุษย์ได้เกินร้อยคนนับว่าหาได้ยากแล้ว แต่อีกฝ่ายนั้นกลับมีถึงหลายพันคน! และแต่ละคนยังมีฝีมือที่หาได้ยาก!
ผ่านไปไม่นานนักประตูเมืองหลักก็ถูกเปิดออก พร้อมกับปรากฏกองทัพขนาดใหญ่ แต่ละคนนั้นอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญเป็นอย่างต่ำ! และที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือผู้นำกองทัพนี้มานั้นคือสามขุนพลมหาอำนาจที่ก่อนหน้านี้ตายไปแล้ว!
ปีศาจน้ำแข็งที่กลับร่างมาเป็นร่างมนุษย์ดั่งเดิม แม่ทัพหลินจ้องมองไปที่สามขุนพลมหาอำนาจอย่างตกตะลึงระคนสงสัยก่อนจะพึมพำออกมาว่า
“พวกมันยังไม่ตาย? แล้วก่อนหน้านี้อย่าบอกนะว่าเป็นตัวปลอม!?”
แม่ทัพหลินรีบตั้งสติอย่ารวดเร็วก่อนจะถอยออกมา แล้วให้เหล่านักรบชั้นยอดคอยคุ้มกันเอาไว้ เพื่อที่เขาจะได้รักษาอาการบาดเจ็บของตนเอง! แล้วรอคอยในศึกที่กำลังจะมาถึง!
กุนจวินมองไปที่กองทัพที่บินออกมาจากเมืองหลักอย่างเคร่งเครียด! ก่อนหน้านี้จะต้องเป็นตัวปลอมเป็นแน่ แสดงว่าคนที่ไปหาข่าวมานั้นได้ข่าวที่ผิดมา? เมื่อกุนจวินครุ่นคิดสักพักหนึ่งใบหน้าของเขาก็แสดงออกถึงความเข้าใจบางสิ่งบางอย่าง!
“ภายในสำนักของข้ามีคนคิดหักหลัง!”
ในตอนแรกนั้นกุนจวินเพียงแค่สงสัย แต่ในตอนนี้ตัวเขานั้นมั่นใจแล้วว่าจะต้องมีคนที่หักหลังเขาอย่างแน่นอน แต่กลับไม่สามารถรู้ได้เลยว่ามันผู้นั้นเป็นใครกัน?
“บัดซบ! ใครกันที่กล้าหักหลังข้า!!! ข้าจะฆ่ามันด้วยน้ำมือของข้าเอง!”
ใบหน้าของกุนจวินแปรเปลี่ยนเป็นดุร้าย ตัวเขานั้นให้การดูแลทุกคนที่อยู่ในสำนักมาเป็นอย่างดี มีความเทียงธรรมมาโดยตลอด เห็นถูกเป็นถูกเห็นผิดเป็นผิด ไม่เคยเข้าข้างใครหรือให้ท้ายใคร แต่อีกฝ่ายกลับกล้าหักหลังเขา สมรู้ร่วมคิดกับศัตรูเพื่อฆ่าเขา แล้วหวังผลประโยชน์ของตน! มันช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก!