บทที่ 108 ความตายนิจนิรันดร์
บทที่ 108 ความตายนิจนิรันดร์
ชายหนุ่มผู้นั้นปลดปล่อยปราณอันบริสุทธิ์ออกมาพลางจับจ้องมาที่กุนหยู ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉยว่า
“ข้ามีนามว่า อิ้งเจิ้น เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของผู้ปกครองทวีปทรายทมิฬ! และยังเป็นศิษย์หลักของนิกายฟ้าสวรรค์คำรามพิโรธ ที่ติดหมื่นอันดับแรก! จงเอ่ยนามของเจ้ามาซะ!”
“ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกเจ้าสวะ! เพราะอีกไม่นานเจ้าจะต้องตาย!”
กุนหยูตอบกลับไปด้วยอย่างดูถูก อีกฝ่ายคิดจะเอาชื่อเสียงและอำนาจมาทำให้ตัวเขานั้นรู้สึกหวาดกลัว! หากเป็นผู้อื่นคาดว่าคงได้ผล แต่ถ้าเป็นเขานั้นมันไม่ใช่อย่างแน่นอน
ฟึบ!
กุนหยูไม่รอช้าเป็นฝ่ายลงมือก่อน ด้วยการถีบพื้นเพียงครั้งเดียวก็สามารถเข้าประชิดตัวอีกฝ่ายได้ในพริบตา!
วิชาระดับชนชั้นสูง ขั้นสูง! ความโกธรเกรี้ยวของเทพอสูร!
พลังปราณสีแดงอันบ้าคลั่งหลอมรวมไปที่หมัดของกุนหยูอย่างน่าอัศจรรย์ พร้อมกับเสียงคำรามที่ดังขึ้นมาจากขุมนรกที่แทรกซึมไปถึงดวงวิญญาณผู้คน! ด้วยวิชาที่ใช้ออกนั้นทำให้หมัดของเขานั้นเปล่งพลังที่แข็งแกร่งจนน่าตกใจออกมา พร้อมกับพุ่งเข้าใส่ศีรษะของอีกฝ่ายอย่างโหดเหี้ยม!
ปัง!
อิ้งเจิ้นชกหมัดสวนกลับไปด้วยวิชาหมัดที่แข็งแกร่งของตน แม้เขาจะมีความภาคภูมิใจในตัวเองอย่างมากแต่ก็ไม่กล้าดูถูกคู่ต่อสู้เลยแม้แต่น้อย เพราะเขาได้เห็นพลังของอีกฝ่ายแล้วว่ามันน่ากลัวขนาดไหนด้วยระดับบ่มเพาะเพียงแค่นั้น แต่ตัวเขานั้นเป็นถึงปรมาจารย์ยุทธขั้นสูงสุด! และยังไร้พ่ายในขั้นเดียวกันอีกด้วย ทำให้มีความมั่นใจว่าสามารถเอาชนะกุนหยูได้อย่างแน่นอน
เมื่อการปะทะกันนั้นจบลง ฝ่ายที่ถอยนั้นเป็นกุนหยูที่ถอยออกไปหลายก้าว แต่เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
“แข็งแกร่งไม่เบานิ! มาทำให้ข้าสนุกกว่านี้อีกสิ!”
กุนหยูเผยใบหน้าที่ตื่นเต้นและดีใจ การที่ได้พบคู่ต่อสู้ที่ทนมือทนเท้านั้น ถือเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างหนึ่ง
“เจ้าเป็นฝ่ายเสียเปรียบแล้วยังจะปากดีได้อีก หัดเจียมตัวซะบ้างนะ!”
อิ้งเจิ้นรู้สึกไม่ชอบใจมากนัก เพราะตลอดเวลาตั้งแต่พบเจอชายหนุ่มอายุน้อยผู้นี้นั้น อีกฝ่ายมักจะมองตนเป็นแค่ของเล่นที่เอาไว่ฆ่าเวลาเท่านั้น มันช่างเป็นการเหยียดหยามต่อความภาคภูมิใจอย่างมาก! แต่เขานั้นไม่ใช่นักสู้ใจร้อนที่สามารถนำความโกธรมาเอี่ยวด้วยได้!
วิชาระดับชนชั้นสูง ขั้นสูง! เทวากวาดทัพ!
ทวนในมือของเขานั้นหมัดควงอย่างชำนาญ แล้วกวาดมวนไปที่อีกฝ่ายพร้อมกับเกิดร่างโปร่งแสงขึ้น มันทับซ้อนที่ตัวของอิ้งเจิ้นราวกับถูกวิญญาณขุนศึกที่ตายไปแล้วเข้าสิง ด้วยพลังการกวาดฟันในครั้งนี้นั้นสามารถทำให้นักรบหลายร้อยคนตัวขาดครึ่งทันที
กุนหยูเผยสีหน้าที่โหดร้ายออกมา เขาจับกระบี่หนักในมือแน่นพร้อมกับฟันสวนกลับไป หากต้านด้วยพละกำลังแน่นอนว่าเขาเป็นฝ่ายชนะแน่นอน!
เคร่ง ตูม!
อิ้งเจิ้นกระเด็นออกไปร้อยเมตรก่อนกระเด็นไปชนกับกำแพง มันลุกขึ้นยืนอีกครั้งโดยที่ไม่ได้มีอาการบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย ทันใดนั้นมันก็พุ่งเข้าหากุนหยูอีกครั้งพร้อมกับทวนในมืออย่างรวดเร็ว
เคร่งๆๆๆ
การปะทะกันระหว่างทวนและกระบี่หนักนั้น ทำให้เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมาราวกับเสียงฟ้าร้องในยามที่พายุกำลังเข้า
เปรี้ยง!
ทั้งคู่กระเด็นออกมาพร้อมกัน กุนหยูรู้สึกว่าคงต้องเอาจริงแล้วเพื่อปิดฉากการต่อสู้ที่เริ่มน่าเบื่อนี้!
ครืน!
พลังปราณของกุนหยูเพิ่มสูงขึ้นนับสิบเท่า พลังต่อสู้ทะยานสูงฟากฟ้า แรงกดดันมหาศาลตรงไปที่อีกฝ่ายอย่างน่าตกใจ ในตอนนี้ชายหนุ่มได้ใช้พลังของสมบัติสวรรค์แล้ว!
“นะ...นี่เจ้า! ที่ผ่านมาเจ้ายังไม่ได้เอาจริง!?”
อิ้งเจิ้นเผยสีหน้าแปลกใจและตกใจ ก่อนจะร้องถามออกมาด้วยความเผลอตัว
“เจ้าก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ? เอาจริงกันได้แล้ว อย่าเก็บพลังอยู่อีกเลย!”
ท่ามกลางพลังปราณอันบ้าคลั่งและน่ากลัวนั้น เงาร่างที่คล้ายปีศาจของกุนหยูนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
“จริงด้วยสินะ ถ้าอย่างนั้นข้าจะแสดงพลังทั้งหมดของข้าให้เจ้าได้ประจักษ์เอง!”
อิ้งเจิ้นประหลาดใจอีกครั้งที่อีกฝ่ายสามารถดูออกได้ เขาเผยยิ้มที่หล่อเหลาออกมา ก่อนที่พลังต่อสู้ของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง!
บนน่านฟ้าดวงจันทร์สีเหลืองที่สวมงามก่อนหน้านี้นั้น บัดนี้กลายเป็นดวงจันทร์สีเหลืองที่มีของเหลวสีแดงไหลออกมาเป็นทาง! นี่คือภาพลวงตาที่เกิดจากพลังปราณอันน่ากลัว กลิ่นอายอันบ้าคลั่งและป่าเถื่อน รวมถึงจิตสังหารที่ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่!
นักรบโดยรอบต่างล้มตายไปอย่างต่อเนื่องและจำนวนยังคงเพิ่มมากขึ้น! ยิ่งกลิ่นอายแพร่กระจายออกไปมากเท่าใด จำนวนคนตายก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น! นักรบฝั่งเดียวกันก็ถูกลูกหลงไปด้วย เพียงพริบตาเดียวนั้นก็มีคนตายเพิ่มมาอีกหลายพันคน!
ด้วยอำนาจของสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งกว่าธรรมชาตินั้น มันทำให้อิ้งเจิ้นเริ่มรู้สึกเสียวสัน ใบหน้าปรากฏเม็ดเหงื่อเย็นเยียบขึ้น ภายในใจปรากฏความไม่แน่ใจว่าตนนั้นจะสามารถเอาชนะปีศาจตนนี้ได้!
“ถ้ายังไม่เข้ามา ข้าจะเป็นฝ่ายเข้าไปหาเอง!”
เสียงที่น่าไม่ใช่มนุษย์ดังออกมาจากปากของกุนหยู นัยน์ตาสีแดงโลหิตคู่นั้นราวกับเป็นนัยน์ตาของสัตว์ประหลาดใจขุมนรกชั้นสุดท้าย!
หึๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เสียงหัวเราะของสิ่งมีชีวิตประหลาดที่น่าหวาดกลัวไปถึงวิญญาณดังขึ้น เสียงหัวเราะนั้นดังไปทั่วทั้งสนามรบ ทำให้คนที่กำลังสู้กันอยู่นั้นพลันกระอักเลือดออกมา พร้อมกับดวงวิญญาณออกจากร่างตายไปในทันที!
กุนหยูก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว มองดูแล้วมันดูเชื้องช้าแต่ทุกครั้งที่ก้าวนั้นมันช่างรวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ! กลิ่นเลือดและจิตสังหารหมุนวนกระจายไปทั่วพื้นที่ในสนามรบ ราวกับว่าเป็นการมาเยือนของเทพแห่งความตาย!
เมื่อกุนหยูมายืนอยู่ตรงหน้าของอิ้งเจิ้นแล้วนั้น ปากที่ซีดขาวของมันก็สั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง เสียงกัดฟันดังขึ้นราวกับอยู่ท่ามกลางพายุหิมะที่หนาวเย็น นัยน์ตานั้นเผยความเลื่อนลางและหวาดกลัว หากมองดูดีๆแล้วชายผู้นี้กำลังจะเป็นบ้าไป!
วิชาระดับชนชั้นสูง ขั้นสูง! ความตายนิจนิรันดร์!
สิ้นเสียงนั้น ฝ่ามือของกุนหยูยื่นออกมาดูดแสงสีฟ้าออกจากร่างของอีกฝ่ายไป ทันใดนั้นดวงตาของอิ้นเจิ้นกลายเป็นขาวโพลนพร้อมกับทิ้งกายลงบนพื้นทรายสีดำอย่างไร้เรี่ยวแรง และในที่สุดชายหนุ่มผู้นี้ก็ตกตายไป!
