บทที่ 58 - การรวมตัวของวีรชน บทนำสู่การประชุมเต๋าของเมืองหลวง[ฟรี]

“ระบบกำลังซ่อมแซมอยู่”

[ซ่อมแซมความเสียหาย 367]

[ซ่อมแซมความเสียหาย 475]

กู่ซีใช้โอกาสในการซ่อมแซมสองครั้งติดต่อกันเพื่อซ่อมแซมเพียงเล็กน้อย แต่ด้วยจุดเล็กๆน้อยๆ เช่นนี้ มันจะต้องใช้เวลานานกว่าที่เขาจะสามารถซ่อมแซมมันได้อย่างสมบูรณ์

[เนื่องจากลักษณะพิเศษของของชิ้นนี้ เมื่อความสามารถของโฮสต์เพิ่มขึ้น จำนวนจุดซ่อมแซมก็จะเพิ่มขึ้นด้วย]

กู่ซีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ เขาอาจจะเริ่มต้นด้วยหม้อเด็กก่อน บางทีเขาอาจจะมีโอกาสได้รับมันมา และบางทีเมื่อถึงเวลานั้นการซ่อมแซมอาจง่ายกว่านี้

กู่ซีกระตือรือร้นที่จะค้นคว้าความลับของหม้อเด็กและแม่ เขาศึกษามันมาสองสามวันแล้ว และในที่สุดก็ถึงเวลาสำหรับการประชุมเต๋า

หอประชุมใหญ่เต็มไปด้วยพลังจากทุกทิศทุกทาง แม้แต่สถานที่ที่กว้างขวางที่สุดก็ยังดูแออัดไปด้วยผุ้คน โชคดีที่เมืองหลวงกว้างใหญ่มาก มิฉะนั้น มันจะค่อนข้างยากที่รับคนจำนวนมากจะหลั่งไหลเข้ามาอย่างกะทันหัน

นิกายและอำนาจเกือบทั้งหมดที่อยู่ในความสนใจในเมืองหลวงได้มาถึงแล้ว เพราะนี่คืออาณาเขตของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถแพ้ให้กับคนอื่นๆ ภายนอกได้ และนอกจากนั้น กว่าครึ่งของนิกายที่มีชื่อเสียงในเมืองใหญ่ก็มาถึงแล้วเช่นกัน

อาจกล่าวได้ว่ากลุ่มวีรบุรุษมารวมตัวกัน บุคคลใดก็ตามที่พวกเขาหยิบขึ้นมากระทืบเท้าถือเป็นการดำรงอยู่ที่อาจก่อให้เกิดความปั่นป่วนได้

แม้ว่าจะไม่ใช่ทุกนิกายที่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วม แต่ก็มีคนหรือผู้มีอำนาจที่ได้รับข่าวและชอบดูการแสดง

“งานประชุมเต๋าปีนี้ดูเหมือนว่าจะมีคนมากกว่าปีที่แล้ว”

"ถูกต้อง! นิกายสันโดษเหล่านั้นล้วนแต่ออกมาในอดีต ข้าได้ยินมาว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะเข้าร่วมในตอนแรกด้วยซ้ำ”

“พวกเขาทั้งหมดสนใจการประมูลยาคุณภาพไร้ที่ติของหอการค้าว่านเซียง ที่แม้แต่จักรพรรดินักเล่นแร่แปรธาตุก็ปรากฏตัวขึ้นในปีนี้”

“ยาเม็ดนั้นก็เป็นจักรพรรดินักเล่นแร่แปรธาตุที่ได้รับไปในที่สุด ว่ากันว่าเขาแลกกับสมบัติ”

"อะไร! มีเรื่องจริงหรือ? เม็ดยาล้ำค่าและล้ำค่าเช่นนั้นถูกแลกเปลี่ยนกับแค่สมบัติ คนๆนั้นบ้าไปแล้วหรือไม่?”

“แม้แต่ผู้คนจากแดนปีศาจก็ยังออกมา เจ้ารู้หรือไม่ว่ามารเหม่ยเฉียนเหมิงเองก็มา? ถ้าไม่ใช่เพราะว่าจักรพรรดินักเล่นแร่แปรธาตุอยู่ในขณะนั้น ข้าเกรงว่านางคงจะรีบคว้ามันมา!”

แม้ว่าผู้คนในเขตปีศาจจะเรียกเหม่ยเฉียนเหมิงว่านักบุญหญิงด้วยความเคารพ แต่คนส่วนใหญ่ที่เกลียดแดนปีศาจจะเรียกพวกเขาว่ามาร และเหม่ยเฉียนเหมิงเองก็ไม่มีข้อยกเว้น

"ไม่มีทาง! ผู้คนในแดนปีศาจจะมีความกล้าหาญเช่นนี้ได้อย่างไร นี่คือเมืองหลวงและมันมีนิกายมากมายที่นี่ มันเป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาต้องการยั่วยุให้เกิดความขัดแย้งระหว่างแดนปีศาจและโลกแห่งการบ่มเพาะ?”

“คนบ้าจากแดนปีศาจคงจะต้องชินการทำตามใจตนเอง ที่พวกเขาสามารถทำอะไรก็ได้”

แม้ว่าจะผ่านการประมูลของหอการค้าว่านเซียงมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่ก็ยังมีคนจำนวนไม่น้อยที่พูดถึงเรื่องนั้นในเวลานี้ ความร้อนแรงของเรื่องนี้มันสูงอยู่เสมอ

สำหรับการแข่งขันประชุมเต๋าของเมืองหลวง ผู้คนในเมืองหลวงได้จัดตั้งสภาผู้อาวุโสขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อดูแลเรื่องการแข่งขัน คนเหล่านี้เป็นผู้อาวุโสของนิกายขนาดใหญ่ที่ได้รับความเคารพอย่างสูง ดังนั้นความเป็นไปได้ของการเล่นละเล่นพวกจึงถูกกำจัด

เพราะท้ายที่สุด แม้ว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์กับหนึ่งในนั้น แต่พวกเขาก็ไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับผู้อาวุโสทั้งหมดได้ การติดสินบนพวกเขานั้นเป็นไปไม่ได้เลย และยิ่งกว่านั้น ผู้ตัดสินต่างก็เป็นบุคคลที่ทรงพลังอย่างยิ่ง พวกเขารับประกันความเป็นธรรมอย่างแท้จริง ป้องกันการแอบแฝงหรือการติดสินบนกับผู้ตันสิน

การแข่งขันประชุมเต๋าอาจกล่าวได้ว่ายุติธรรมและเข้มงวดอย่างมาก มิเช่นนั้นคงไม่ดึงดูดผู้คนมากมายให้เข้าร่วม แต่อย่างไรก็ตาม จุดประสงค์หลักของมันคือเพื่อให้ทุกคนสื่อสารได้ง่ายขึ้น มันคือการจัดหารูปแบบที่สะดวกสำหรับผู้ฝึกฝนทุกคนในโลก

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้ แต่พวกเขาก็ยังสามารถได้รับประสบการณ์จากการแข่งขัน หากพวกเขาสามารถรับคำแนะนำจากมหาอำนาจได้ ก็อาจกล่าวได้ว่ามันเป็นโชคหล่นใส่พวกเขา

กลุ่มของนิกายไท่ชิงนั้นอยู่ด้านหลังฝูงชน ตำแหน่งของพวกเขาอาจกล่าวได้ว่ามันแย่มาก เพราะท้ายที่สุด ตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่ในหอการค้าว่านเซียง ที่ฟานเปาหัวจะเปิดประตูหลังให้พวกเขา พวกเขาทั้งหมดได้รับการจัดอันดับตามความแข็งแกร่งของพวกเขาเท่านั้น

ยิ่งนิกายมีอำนาจมากเท่าไร ก็ยิ่งมีโอกาสชนะมากขึ้นเท่านั้น สำหรับนิกายแบบพวกเขา มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะโดดเด่นท่ามกลางนิกายที่มีอำนาจมากมาย นับประสาอะไรที่หวังว่าจะเป็นผู้ชนะ

ทุกคนพอใจกับอันดับนี้ แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังยากที่จะปีนขึ้นไปบนฟ้า

ครั้งที่แล้ว มีการประชุมเต๋าในเมืองหลวง และนิกายไท่ชิงได้รับการคัดเลือก และในการคัดเลือกเบื้องต้นของพวกเขาไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับคนสองสามคนที่จะผ่านการทดสอบห้าครั้งและสังหารนายพลหกนาย แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศได้

“ข้าว่าศิษย์พี่เล้งอยู่ในครั้งนี้ ตามความสามารถและความแข็งแกร่งของเขา เขาจะสามารถเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศของเต๋าแห่งดาบได้อย่างแน่นอน”

“ถ้าเจ้าถามข้า ข้าว่าโอกาสในการชนะของศิษย์พี่กู่ยังสูงกว่า เขา...”

ศิษย์ของนิกายไท่ชิงได้เปิดเผยรูปลักษณ์ของความเข้าใจพวกเขาในทันที อาจกล่าวได้ว่ากู่ซีเป็นไพ่ตายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาในครั้งนี้

เมื่อต้องเผชิญกับการสนทนาของฝูงชน กู่ซีค่อนข้างสงบ ไม่ว่าในกรณีใด ไม่ว่าเขาจะได้อันดับที่ดีหรือไม่ก็ตาม แค่หม้อน้ำแม่และลูกอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาแล้ว ที่จะทำให้การเดินทางครั้งนี้ของเขาคุ้มค่า

เขาไม่รู้ว่าเขาจะสามารถรวบรวมสมบัติล้ำค่าชิ้นอื่นๆ ได้หรือไม่

แต่หม้อต้มแม่และลูกอาจกล่าวได้ว่าเป็นสิ่งที่พบได้โดยบังเอิญเท่านั้น เพราะท้ายที่สุด ในหอการค้าว่านเซียงมีคนมากมายที่เสนอสมบัติหายากเพื่อแลกเปลี่ยนกับกู่ซี แต่เขาไม่สนใจพวกมันมากนัก

ส่วนระฆังในมือของเหม่ยเฉียนเหมิง กู่ซีมีความสนใจเล็กน้อย เขาสามารถบอกได้ว่ามันเป็นสมบัติชิ้นพิเศษ แต่ว่าเหม่ยเฉียนเหมิงนั้นอันตรายเกินไป

ถ้าเขาโต้ตอบกับเธอ เขาอาจจะตกเป็นเป้าหมายของเขตปีศาจที่อยู่เบื้องหลังของเธอได้อย่างง่ายดาย ในเวลานั้นเขาจะสูญเสียมาก และมันจะไม่คุ้มค่า

ขณะที่กู่ซีกำลังคิด การประชุมเต๋าได้เริ่มขึ้นแล้ว

เม้งงง–

พร้อมกับเสียงฆ้องดังแผ่วเบา ราวกับว่าเสียงของเต๋าเต๋าดังก้องอยู่ในหูของเขา ชายชราก้าวขึ้นไปบนเวที ร่างกายของเขาเปล่งรัศมีอันทรงพลัง

“การประชุมเต๋าจะเริ่มต้นขึ้น ณ บัดนี้ นัดแรกจะเป็น เต๋าแห่งการเล่นแร่แปรธาตุ!”