ตอนที่ 935+936 ผมไม่ตีผู้หญิงของผมหรอก

ตอนที่ 935 ผมไม่ตีผู้หญิงของผมหรอก

“ดูสิ เขาต้องการผสมพันธุ์คุณชายเฉินยังกับหมู่ เขาได้รับบาดเจ็บและยังได้รับการปฏิบัติเหมือนเขาเป็นคนพิการ สิ่งเดียวที่ไม่เสียหายคือเมล็ดพันธุ์ของตระกูลเฉิน ดังนั้นตอนนี้ภารกิจของคุณชายเฉินคือการสานต่อสายเลือดของตระกูลเฉินให้กับทายาทคนใหม่” ต้าเค่อพูดออกความเห็น “เหมือนว่าผู้อาวุโสท่านนั้นต้องการให้หลานชายมอบเหลนให้กับเขาเลย ก็สิ่งเดียวที่หลานชายที่บาดเจ็บของเขาจะมอบให้เขาได้ก็คือทายาทสินะ”

คำพูดเหล่านี้ฟังดูเจ็บปวด แต่ก็คือความจริงเช่นกัน

เฉินซวีเหยาถอนหายใจ “ผู้อาวุโสพยายามมาทาบทามพ่อฉันด้วยสิ่งที่คล้าย ๆ กันนี่แหละ เขาต้องการรับบุตรบุญธรรมบางส่วนจากญาติฝั่งฉัน แต่พ่อฉันปฏิเสธเขา เขากลัวว่าตระกูลเขาจะสิ้นในรุ่นนี้น่ะสิ เขาต้องพยายามใช้สมองเค้นเพื่อสร้างความรุ่งโรจน์ของครอบครัวขึ้นมาใหม่ แต่เขาไม่สามารถมอบเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างชัดเจน มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย โดยเฉพาะกับปัญหาของพี่น้องเฉิน สุดท้ายมรดกของตระกูลเฉินก็ต้องแตกสลายในที่สุด”

ทันทีที่เฉินซวีเหยาพูดจบ ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ เจียงเหยาคิดถึงเฉินเฟยไป่ ถ้าเขารู้เกี่ยวกับแผนการที่ผู้อาวุโสวางไว้ เขาอาจจะรู้สึกหนาวสั่นในใจกระทั่งสิ้นหวัง เขาอาจจะยอมแพ้ในการรักษาเพราะเรื่องนี้

อาลู่ออกไปนานกว่าหนึ่งชั่วโมง เมื่อเขากลับมา เขาอุ้มเด็กสาวคนหนึ่งบนไหล่ของเขามาด้วย เด็กสาวคนนี้คือ เถาจื่อ

“ไม่มีใครเห็นใช่ไหม” เฉินซวีเหยาถามเมื่อเห็นอาลู่อุ้มเธอมาทั้งแบบนั้น

“ถ้าผมไม่สามารถจัดการเรื่องเล็กน้อยได้ คุณชายลู่คงไม่มอบหมายให้ผมคุ้มครองประธานเจียงหรอก” อาลู่ตอบอย่างไม่พอใจกับคำถามของเฉินซวีเหยา จากนั้นเขาก็โยนเถาจื่อที่หมดสติลงบนพื้น การกระทำของเขาหยาบคาย เขาไม่ได้แสดงความสงสารออกมาเลย

“ปิดตาของเธอและมัดมือ มัดเท้าเธอด้วย” เฉินซวีเหยากล่าว

อาลู่บ่นพึมพำ พร้อมกับเดินไปข้างหน้าเพื่อช่วยต้าเค่อ เสร็จแล้วเขาก็ปลุกเด็กสาว พวกเขาค่อนข้างหยาบคายกับเธอ ต้าเค่อตบเธอและเธอก็ตื่นขึ้นทันทีด้วยความเจ็บปวด การตบนั้นดังมากจนแม้แต่เจียงเหยาก็ยังตัวสั่น ดูเหมือนว่าไม่ใช่ผู้ชายทุกคนในโลกนี้ที่รู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับการตีผู้หญิง

เขาอาจสังเกตเห็นการแสดงออกของเจียงเหยา เขาอธิบายว่า “ประธานเจียง ผมไม่ตีผู้หญิงของผมหรอกนะ”

เจียงเหยาหัวเราะและพยักหน้าเพื่อแสดงว่าเธอเชื่อเขา เขาก็เป็นเหมือนลู่ชิงสี เพราะเขาจะไม่ตีเธอเช่นกัน

ในขณะนั้นเจียงเหยารู้สึกว่าลู่ชิงสีเป็นคนดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่เธอได้ยินคำพูดจากเฉินซวีเหยา เธอลืมไปแล้วว่าสามีของเธอ ตีเธอกี่ครั้งตอนที่พวกเขาอยู่ที่เมืองรง

เถาจื่อตื่นขึ้นอย่างช้า ๆ แต่เธอก็อยู่ในสภาวะที่วุ่นวายทันที เธอรู้ว่าเธอถูกปิดตา เธอจึงเริ่มร้องไห้ เธอต่อสู้อย่างสุดกำลัง

ต้าเค่อคำรามและกดปืนไปที่ขมับของเธอ เขาขู่เธอว่า “ถ้าเธอขยับอีก ฉันจะยิงทิ้งซะ”

ด้วยประโยคเดียว และปากกระบอกปืนอยู่จ่ออยู่บนศีรษะของเธอ เด็กสาวไม่กล้าแม้แต่จะอ้าปากพูดเพื่อขอความช่วยเหลือ เธอกลืนเสียงสะอื้นและร้องไห้ออกมาเบา ๆ เท่านั้น

“บอกความจริงเรื่องเกี่ยวกับโจวเสี่ยวเฉิงและไช่เซียนหลงมา” เสียงของอาลู่หยาบและแหบเล็กน้อย เขาฟังดูน่ากลัวมากจนเด็กสาวตัวสั่นด้วยความกลัว

เจียงเหยารู้ว่าเสียงของเธอจำได้ง่าย ดังนั้นเธอจึงไม่พูด เธอทิ้งการสืบสวนให้กับอาลู่และต้าเค่อ เธอรู้ว่าพวกเขาจะสอบปากคำเด็กสาวได้ดีมากอย่างแน่นอน

__

ตอนที่ 936 เงิน 20,000 หยวน

“ฉันไม่รู้” เถาจื่อกัดริมฝีปากของเธอและสะอื้นไห้ เธอกลัวชายสองคนที่มัดเธอไว้ แต่เธอก็กลัวไช่เซียนหลงด้วยเช่นกัน

“แกยังอยากจะปกป้องไอ้ผู้ร้าย ไช่เซียนหลงด้วยชีวิตของแกอยู่หรือ ได้ ถ้ากระดูกแกหนาขนาดนั้น ก็ไม่ต้องมารอขอชีวิตกับฉันทีหลังละกัน” เสียงหัวเราะของอาลู่กลายเป็นความหยาบคาย “เด็กสาววัยรุ่นที่มีผิวบอบบาง เนื้อตัวนุ่มนิ่มแบบนี้ คงจะยังไม่เคยล่ะสิท่า งั้นพวกเราจะทำอย่างที่พวกมันทำกับโจวเสี่ยวเฉิงก็แล้วกัน ไม่รู้ว่าผู้หญิงบอบบางอย่างแกจะอดทนกับช่วงเวลาที่พี่น้องของฉันใช้กับแกได้มากแค่ไหน แต่ก็ไม่สำคัญหรอก อย่างมากก็แค่ตาย ค่ำ ๆ ค่อยลากแกออกไปฝัง แค่นี้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว”

เฉินซวีเหยาก้มศีรษะและจับหน้าผากของเขา เจียงเหยานั่งอยู่ข้าง ๆ ขณะที่เอพยายามกลั้นหัวเราะ ลู่ดูซื่อ ๆ ดังนั้นจึงค่อนข้างอึดอัดที่ได้ยินคำพูดที่หยาบคายไม่น่าฟังจากปากของเขา นอกจากนี้ เขาได้พูดกับเด็กสาวที่กำลังร้องไห้ เจียงเหยาคิดว่าก็ดีเหมือนกัน ตราบใดที่มันจะเป็นประโยชน์ต่อพวกเขา

อาลู่มองต้าเค่อ และคนหลังก็จงใจก้าวไปข้างหน้า ราวกับว่ามีคนจำนวนมาก ต้าเค่อหมอบลง จุดบุหรี่และพ่นควันที่หลังหูของเถาจื่อ เขาถอดเสื้อคลุมของเธอออก

“ฉันจะบอก ฉันพูดแล้ว” เถาจื่อกลัวมากจนเธอแทบเสียสติในเวลาเพียงสองวินาที เธอสำลักควันและไอเบา ๆ ในที่สุดเธอก็ตะโกนด้วยเสียงสูง “ทำไมพวกคุณถึงอยากรู้เรื่องของโจวเสี่ยวเฉิง มาที่นี่เพื่อช่วยเธอเหรอ ถ้าฉันบอกพวกคุณ จะปล่อยฉันไปใช่ไหม”

“ครอบครัวโจวไม่ใช่ครอบครัวฉัน อีกอย่างพวกเขาก็ไม่ได้จ่ายเงินให้ฉัน ทำไมฉันต้องช่วยผู้หญิงคนนั้น” อาลู่เตะเธอ “อย่ามาล้อเล่นกับฉัน ฉันจะจัดการกับไอ้เลวนั่น ไช่เซียนหลง มีคนมากมายรอเจอเขาอยู่ในคุก โอกาสนี้หาได้ยากมาก ทำไมฉันต้องปล่อยให้หลุดมือ เร็วบอกฉันมา ฉันไม่อดทนที่จะรอหรอกนะ บางทีฉันอาจจะนอนกับแกก่อน แล้วค่อยเปิดปากแกอย่างช้า ๆ แทนก็ได้”

ความกังวลที่ตึงเครียดของเจียงเหยาในที่สุดก็ผ่อนคลายลง เมื่อเธอเห็นสถานการณ์ เธอสามารถเห็นได้ว่าหญิงสาวยังเด็กและเป็นเด็กสาวธรรมดา แต่เธอยังอยากจะทดสอบตัวตนของอาลู่ โชคดีที่อาลู่ฉลาดและรู้จักแยกตัวออกจากตระกูลโจว

ลู่ชิงสีฉลาดจริง ๆ ตอนที่เขาเลือกบอดี้การ์ดให้กับเธอ เขาไม่เพียงแต่เจอคนที่มีทักษะเท่านั้น แต่ยังเจอคนที่ฉลาดอีกด้วย

อาลู่เตะหญิงสาวและเธอก็เจ็บปวดเป็นสองเท่า ไหล่ของเธอสั่นและเธอก็ร้องไห้ออกมา เธอไม่กล้าขยับ เธอได้ยินเสียงฝีเท้าข้างเธอ มันทั้งมืด แต่เธอรู้สึกราวกับมีมือสกปรกสิบคู่อยู่บนตัวเธอ ราวกับพวกเขาต้องการฉีกเสื้อผ้าของเธอออก เธอรู้สึกหวาดกลัว

“ฉันพูดแล้ว ฉันพูดแล้ว” เถาจื่อทรุดตัวลงและร้องไห้ “ฉันเป็นเพื่อนร่วมชั้นของโจวเสี่ยวเฉิง เรากำลังเดินทางไปโรงเรียน ระหว่างนั้นเราได้เจอคุณชายไช่กับเพื่อนของเขาเข้า โจวเสี่ยวเฉิงเป็นเด็กที่หน้าตาสวยมาตั้งแต่เด็ก คุณชายไช่และคนอื่น ๆ ต่างก็ตกหลุมรักเธอ ฉันทำงานเป็นพี่เลี้ยงให้กับเพื่อนของคุณชายไช่ เขามาหาฉันและเสนอเงินให้ฉัน 20,000 หยวน เพื่อให้พาโจวเสี่ยวเฉิงไปยังที่ที่หนึ่ง”

เจียงเหยานั่งอยู่ที่นั่น นิ้วเรียวของเธอเคาะโต๊ะเบา ๆ มีคำใบ้ที่น่ากลัวอยู่บนใบหน้าของเธอ เฉินซวีเหยาเลิกคิ้วขณะที่เขามองไปที่เจียงเหยา – เธอดูคล้ายกับพี่สามของเขามาก เวลาที่เธออารมณ์เสีย