ตอนที่ 58

ตอนที่ 58

ขณะฟังเพลงอย่างมีความสุขในรถของ หลิวหมิงอวี่ข้างหลังรถมินิแวนของเขา มีรถติดตามเขาอย่างใกล้ชิด

หลิวหมิงอวี่ไม่สนใจเช่นกัน ไม่ใช่เรื่องปกติที่จะพบกับรถคันอื่นบนท้องถนน และเขากำลังฟังเพลงทั่งทางร่างกายและจิตใจ และเขาไม่ได้สังเกตเห็นรถที่อยู่ข้างหลังเขาด้วยซ้ำ

ผู้ที่ติดตาม หลิวหมิงอวี่ถูกส่งมาโดยหลิวฝูกุ้ย

ในรถมีคนสองคน คนหนึ่งผมสั้น อีกคนผมยาวประบ่า พวกเขาอายุไม่มากและดูราวๆ 30 ปี หน้าตาไม่ต่างกันมาก พวกเขาควรจะเป็นพี่น้องกัน

ชายตัวเล็กกว่าพูดว่า

“พี่ครับ ผมเพิ่งไปดูรถบรรทุกที่ผู้ชายคนนั้นขับไป แต่หากล่องไม่เจอ พอเขาออกมาก็ไม่เจอกับมันเลย ทองหายไปไหน” ?"

บุคคลที่มีผมจุดกึ่งกลาง ตาจับจ้องไปด้านหน้า กล่าวโดยไม่หันศีรษะว่า

“เป็นไปได้ที่อีกฝ่ายจะมีผู้สมรู้ร่วมคิด สิ่งสำคัญคือเราต้องตามอีกฝ่ายไปก่อน”

เขารู้ว่าสิ่งที่เจ้านายต้องการคือที่สำหรับจัดเก็บเสบียงของอีกฝ่าย และทุกอย่างก็ไม่สำคัญสำหรับตอนนี้

“ไม่รู้ว่าคนอื่นจะตามหาเจอไหม”

ผู้คนที่ติดตาม หลิวหมิงอวี่ไม่เพียงแต่พี่น้องของพวกเขา แต่ยังรวมถึงคนอื่นๆด้วย พงกเขาต่างก็จับตาดูรีสอร์ท วิลล่า และบ้านหลังเล็ก ๆ แต่พวกเขาไม่พบมันในขณะนี้

หลิวหมิงอวี่ไม่สนใจคนอื่น เขากำลังฟังเพลงอย่างตั้งใจ

“ใช่ เพลงนี้เพราะดีนะ มาดูกันว่าใครร้อง?”

หลิวหมิงอวี่เหลือบไปด้านข้างที่ข้อมูลเพลง

เย่ฉิงซวน?

ชื่อนี้คุ้นๆ นะ ไม่ใช่ทาสที่ซื้อมาเหรอ?

เขาจำได้เลือนลางว่า เย่ฉิงซวนดูเหมือนจะเป็นดาราใหญ่ และเขาไม่รู้ว่าเป็นแค่คนชื่อเดียวกันหรือเธอร้องเพลงนั้นจริงๆ

แต่ฟังเสียงแล้วค่อนข้างจะเหมือน

เขาคุยกับเย่ฉิงซวนสองสามครั้งเท่านั้นและจำเสียงของเธอไม่ได้

คาดว่าเจ้าของเดิมของรถคันนี้ชอบเพลงของเย่ฉิงซวนมาก คลังของเขาเพลงเต็มไปด้วยเพลงของเธอ

ต้องบอกว่าเพลงของ เย่ฉิงซวนเสียงดีมาก โดยพื้นฐานแล้วทุกเพลงถือได้ว่าเป็นเพลงคลาสสิก

เมื่อฟังเสียงร้องอันไพเราะของ เย่ฉิงซวนเขารีบวิ่งไปตามถนนในชนบท และพบกับซอมบี้ที่เดินเตร่อยู่บ้างเป็นครั้งคราว แต่เขาไม่ได้หลบเลี่ยง บดขยี้มันโดยตรง

โรงแรมดรีม

หลิวหมิงอวี่จอดรถไว้ในที่จอดรถ ส่วนใหญ่ของรีสอร์ทได้รับการทำความสะอาดและดูเหมือนรีสอร์ท

เมื่อเข้าไปในโรงแรม เขาเห็นเย่ฉิงซวนเป็นหัวหน้าหัวหน้างานด้านโลจิสติกส์ ขณะเสร็จสิ้นการทำงาน หลิวหมิงอวี่ยิ้มให้เธอเล็กน้อย

"ทำงานได้ดี เพลงของคุณก็ค่อนข้างดี"

โดยไม่รอคำตอบของเย่ฉิงซวนเขาเดินตรงไปที่ลิฟต์และเดินไปที่ห้องชุด

เย่ฉิงซวนแสดงความคิดบางอย่าง

เมื่อกี้ฉันฟังผิดไปหรือเปล่า?

บอสเพิ่งบอกว่าเพลงของฉันดี?

นับตั้งแต่วันสิ้นโลก เย่ฉิงซวนลืมอาชีพของเธอไปนานแล้ว หลังจากที่เธอเป็นนักแสดง เธอวิ่งวุ่นเพื่อเอาชีวิตรอดทุกวันซึ่งยังมีเวลาร้องเพลงบ้างเล็กน้อย

บอสชอบฟังเพลงเหรอ? บางทีอาจจะสามารถร้องเพลงนี้ในครั้งต่อไป

เธอสะบัดความคิดนี้ทิ้งไปอย่างรวดเร็ว เย่ฉิงซวนไปโฟกัสที่งานทำความสะอาดของโรงแรมอีกครั้ง

พวกเขาเพิ่งย้ายเข้ามาและหลายสิ่งหลายอย่างในโรงแรมอยู่ในสถานะกำลังซ่อมแซม ทั้งหมดนี้ต้องการให้เธอจัดการ

สองพี่น้องที่ตามมาเห็นรถของหลิวหมิงอวี่กำลังขับเข้ามาในรีสอร์ท การติดตามผลไม่ใช่เรื่องง่าย แต่พวกเขายังต้องหยุดที่ประตูรีสอร์ทและขับต่อไปอย่างช้าๆ

“ที่นี่ นอกจากพวกเราแล้ว ยังมีรถวิ่งมา มีฝูงชนไปทางนั้นหรือเปล่า”

ลู่ไห่เผิงซึ่งกำลังสร้างอุปกรณ์ป้องกันอยู่ด้านข้าง พึมพำเมื่อเห็นว่ามียานพาหนะมากมายรอบๆ รีสอร์ท

สถานที่แห่งนี้ถูกกำจัดไปนานแล้ว และทิศทางนั้นก็คือทิศทางชานเมือง แน่นอนว่าที่ไกลออกไปคือเมืองแห่งซากรถยนต์อีกแห่ง

โดยทั่วไปแล้ว มีคนเพียงไม่กี่คนที่ไปสถานที่เหล่านั้น ท้ายที่สุดแล้ว มีการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์อยู่ใกล้ๆ ดังนั้นทำไมต้องไปอยู่ใกล้ ๆ และแสวงหาสถานที่ที่ไกลออกไป

วันนี้เหมือนเห็นรถจอดอยู่ไม่ไกลจากรีสอร์ท เขาจำได้เลือนลางว่าสถานที่นั้นไม่มีรถ

มีหรือไม่มี?

ลู่ไห่เผิงจำมันไม่ได้เลยสักนิด ดังนั้นเขาจึงตัดใจและจัดการแนวป้องกันของรีสอร์ทต่อไป

สองพี่น้องที่ตามมา ขับไปตามทางหลวงไประยะหนึ่งแล้วหยุดอยู่ข้างหน้า

พี่ชายหยิบกำไลข้อมืออัจฉริยะออกมาแล้วกดหมายเลขของหลิวฝูกุ้ย

หลังจากนั้นไม่นานร่างของ หลิวฝูกุ้ยถูกฉายกลางอากาศ

หลิวฝูกุ้ยถามว่า

"เป็นอย่างไรบ้าง พบที่ตั้งเสบียงของอีกฝ่ายหรือไม่"

พวกเขาส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า

“ไม่ครับ เจ้านาย หลังจากออกมาจากเมืองชั้นในแล้ว ชายคนนั้นก็ขับรถตรงไปยังดรีมรีสอร์ทโดยไม่หยุดเลย”

หลิวฝูกุ้ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า

“คลังสินค้าอยู่ในโรงแรมดรีมหรือไม่?”

“ผมไม่รู้ คุณอยากจะให้เข้าไปดูไหม”

เขาถามเสียงเบา

หลิวฝูกุ้ยโบกมือและพูดว่า

"ไม่ ไม่น่าจะอยู่ที่นั่น ถ้าเขาต้องการอยู่ที่นั่นจริงๆ เขาจะไม่จงใจขับรถออกไปนอกเมืองเพื่อขนส่งเสบียง"

หลิวหมิงอวี่ออกมาหลายครั้งแล้ว เขารู้ดี และเขาก็รู้ด้วยว่าจริงๆ แล้วมีการนำวัตถุดิบจำนวนมากเข้ามาจากภายนอก ดังนั้นความเป็นไปได้ว่ามีเสบียงอยู่ในโรงแรมดรีมจึงไม่น่าเป็นไปได้

หลิวฝูกุ้ยถามว่า

"ไม่ใช่ที่โรงแรมดรีมแต่อยู่ข้างนอก ว่าแต่ เขาได้ทำอะไรเป็นพิเศษอะไรไหมในเมืองชั้นใน?"

“ไม่มีการดำเนินการพิเศษ แต่เมื่อเขาอยู่ในเมืองชั้นใน เขาหยุดรถไปครึ่งทาง และเป็นไปได้ว่าเขามีผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ในเมืองชั้นใน” เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง

เมืองชั้นใน?

มันไม่ควรจะเป็นไปได้ กองกำลังหลักในเมืองชั้นในยังคงเป็นกองกำลังหลักทั้งห้าที่อยู่ข้างพวกเขา ไม่พบกองกำลังอื่นเข้ามา อาจเป็นเพราะจำนวนคนค่อนข้างน้อย หากมีจริงๆ มันจะต้องถูกค้นพบเมื่อนานมาแล้ว

หลิวฝูกุ้ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

"กลับมาก่อน ไม่ต้องตามแล้ว"

แน่นอนว่าเขาไม่ยอมแพ้ที่จะจับตาดู หลิวหมิงอวี่ สองพี่น้องขับรถกลับ มีคนอื่นที่กำลังแอบดูอยู่ อันที่จริงไม่ใช่แค่เขา มีผู้คนในเมืองชั้นในที่กำลังตามสืบ หลิวหมิงอวี่อย่างลับๆ ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลมาก

ในเวลานี้ หลิวหมิงอวี่ไม่รู้ว่ามีคนมากมายรอบตัวเขา กำลังจับตาดูเขาอยู่

เขากลับไปที่ห้องชุดพักผ่อนสักครู่ และเดินทางกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง

โลกแห่งความจริง

หลิวหมิงอวี่ปรากฏตัวในห้องเช่า

ก่อนอื่นเขาเดินกลับไปที่ตลาดของเกษตรกรและขับรถกลับ โชคดีที่ตลาดของเกษตรกรอยู่ไม่ไกลจากบ้านที่เขาเช่ามากนัก ใช้เวลาเดินเพียงชั่วโมงครึ่งเท่านั้น และมันก็เป็นการออกกำลังกายที่ดี

เมื่อข้ามครั้งต่อไปหากไม่ใช่สถานการณ์เร่งด่วนโดยเฉพาะอย่าข้ามขณะขับรถ

ไม่อย่างนั้นก็ต้องกลับมาขับต่อแต่ดีกว่าการข้ามแบบสุ่มเหมือนเมื่อก่อนมาก

เมื่อเขากลับมาตั้งแต่ครั้งแรก เขาก็เดินตรงเข้าไปในฝูงชน ไม่รู้ว่ามีการถ่ายวิดีโอใด ๆ ในขณะนั้นหรือไม่

ถ้าตอนนั้นมีคนถ่ายวีดีโอไว้ เกรงว่ามันอาจจะทำให้เกิดความกลัว

หลิวหมิงอวี่ขึ้นรถ แบ่งทองคำล่วงหน้าครึ่งหนึ่ง ใส่ลงในกล่อง แล้วขับตรงไปยังร้านทองหลงเฟิงเสียง

ปัญหาการขาดแคลนทองในร้านทองได้รับการแก้ไขในที่สุด

ทองมากกว่าสองร้อยกิโลกรัม

แต่เมื่อหลิว หมิงอวี่ถือกล่องทองคำและยืนอยู่หน้าร้านทองหลงเฟิงเซียง เขาเห็นฉากร้อนแรงของร้านทอง

ในขณะนั้น จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าทองคำมากกว่าสองร้อยกิโลกรัม อาจไม่เพียงพอที่จะรองรับแขกที่คลั่งไคล้เหล่านั้นในวันนี้

ไม่เป็นไร ยิ่งขายมาก ยิ่งมีความสุข?

ขายหมดแล้วยังมีที่ว่างในนั้นถึงจะแย่แค่ไหนก็ไปเอามาอีกได้